ΕΧΟΥΜΕ και λέμε: Gornomakedonija!

ΚΑΙ μην μου πείτε τι σημαίνει η πιο πάνω λέξη, γιατί δεν σας τιμά καθόλου.

ΠΑΝΩ από 1000 χρόνια γείτονες τους έχουμε, δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζουμε ούτε το όνομά τους…

ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν λέω, περίεργοι άνθρωποι είναι και αυτοί και ασήμαντη η καταγωγή τους, με μια γλώσσα όλο σύμφωνα, που βάζει φραστικό φραγμό στις λέξεις.

Η ιστορική μας μοίρα, όμως, η πικρόχολη, που από τα νηπιακά μας χρόνια, δεν παύει να μας συνοδεύει, αυτούς για να μας εκδικηθεί, όρισε γείτονες μας.

ΓΙΑ να μην σας κουράσω, επειδή ξέρω ότι είστε ανυπόμονοι, σας πληροφορώ ότι λέξη Gornomakedonija, στη δική μας γλώσσα, που τον πρώτο λόγο έχουν τα φωνήεντα, σημαίνει Μακεδονοσλαβία.

ΑΝ, όμως, με ρωτήσετε, ποιος τάχα έτσι την ονόμασε και όνομα βρήκε ταιριασμένο, θα σας απαντήσω ότι όντως για τον Αναστάσιο Τάμη πρόκειται, που προνοεί το πεπρωμένο και ωθεί τη γλώσσα στο σωστό…

ΜΑΚΕΔΟΝΟΣΛΑΒΙΑ λοιπόν η ακατανόμαστη: αρματωθήκαν οι νονοί για να την βαφτίσουν…

ΜΑΚΕΔΟΝΟΣΛΑΒΙΑ: ανελέητη λεηλασία αλυτρωτισμού, καταγωγής, συμβόλων και ιστορίας…

ΜΥΡΙΑΔΕΣ καθηγητές, ιστορικοί, ινστιτούτα και γλωσσολόγοι, κυνήγησαν τα ίχνη της προέλευσής της στα τρικυμισμένα και θολά νερά του σλαβικού ωκεανού που έχει κατακλείσει τα βόρεια σύνορά μας.

ΝΑ, όμως, που τελικά, ότι αρχίζει τελειώνει, όταν κάποιος επίδοξος νονός, στο αβάπτιστο το σωστό όνομα δίνει.

ΤΗΝ ευκαιρία να αναφερθώ για άλλη μια φορά (ποιητικά) στη διαδικασία εξεύρεσης κάποιου αποδεκτού ονόματος για το ακατονόμαστο κράτος, μου την έδωσε η επίσημη πρόταση του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Μακεδονικών Σπουδών (ΑΙΜΣ).

ΤΩΡΑ θα μου πείτε, εντάξει, Ινστιτούτο είναι και, όπως όλα τα Ινστιτούτα του πλανήτη, ερμηνεύει όπως θέλει τις εξελίξεις και προτείνει ό,τι γουστάρει.

ΤΟ συγκεκριμένο, όμως, Ινστιτούτο δεν είναι όποιο κι όποιο. Το όνομά του και μόνο, του δίνει τη δυνατότητα να εμβαθύνει στα βαθιά νερά της ιστορίας και να βάζει τα πράγματα στη σωστή τους θέση τους.

ΚΑΙ αυτό έκανε με την πιο κάτω ανακοίνωση, την οποία χρησιμοποιώ και εγώ σαν εξακριβωμένο ιστορικό «ντοκουμέντο» προκειμένου να γράψω αυτά που διαβάζετε. Να όμως πώς έχει η ανακοίνωση:

«Η ολομέλεια των μελών του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Μακεδονικών Σπουδών υιοθέτησε την ακόλουθη απόφαση:

ΤΟ Αυστραλιανό Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών τάσσεται στο πλευρό του Υπουργού Εξωτερικών, Καθηγητή κ. Ν. Κοτζιά, και της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας, στην προσπάθειά τους να εξευρεθεί μία εθνικά δίκαιη και βιώσιμη λύση μέσα στα πλαίσια μιας διαπραγμάτευσης εφικτού συμβιβασμού, ώστε να επιτρέψει στους δύο λαούς να ζήσουν σε ένα περιβάλλον αμοιβαίας συναίνεσης και ειρήνης τόσο εντός της ζώνης των Βαλκανίων όσο και στη Διασπορά, αποβάλλοντας κάθε αλυτρωτική, επεκτατική ή αποσχιστική διεκδίκηση από πλευράς των Μακεδονοσλάβων των Σκοπίων.

ΤΟ ΑΙΜΣ τάσσεται υπέρ μίας λύσης που αποτελεί ιστορική και πολιτική συνέχεια της FYROM, ως Μακεδονοσλαβία.

ΕΑΝ αυτό δεν καταστεί εφικτό, τότε οι προσπάθειες να επικεντρωθούν στην εξεύρεση ενός αμοιβαία αποδεκτού γεωγραφικού προσδιορισμού, όπου το όνομα της Μακεδονίας, αρχαιόθεν ελληνικό, να εμφανίζεται με σλαβικό προσδιορισμό ως σύνθετη και αδιαίρετη λέξη, π.χ. Gornomakedonija».

ΚΑΙ τώρα στο ψητό: αν μετά από 25 χρόνια διαπραγματεύσεων και συνομιλιών δεν έχουμε ακόμα καταλάβει ότι οι Σκοπιανοί δεν μας γουστάρουν για νονούς τους, δεν πρόκειται να βρεθεί λύση ούτε τον επόμενο αιώνα.

ΠΙΣΤΕΥΑ και συνεχίζω να πιστεύω ότι το τρένο της ονομασίας το χάσαμε στο σταθμό, πριν επιβιβαστούμε στον συρμό των διαπραγματεύσεων.

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, δεν γνωρίζαμε -και γι’ αυτό είμαστε ασυγχώρητοι- με ποιους είχαμε να κάνουμε και τι είδος κράτους είχαμε απέναντί μας για να διαπραγματευτούμε.

ΕΠΡΕΠΕ να ξέραμε, ότι οι έρμοι οι γείτονές μας, ούτε κράτος είχαν ποτέ, για να ξέρουν και αυτοί τι σημαίνουν διαπραγματεύσεις, ούτε είχαν ποτέ διαπραγματευτεί με κανέναν, πέρα από το χασάπη του χωριού τους, για να πουλήσουν κανένα αρνάκι.

ΑΣΕ που από ιστορία και συμβολισμούς, γνώριζαν όσα ξέρει και η αλεπού από οδοντιατρική.

ΟΛΙΓΟΡΑΜΜΑΤΟΙ ποιμένες και αγρότες ήταν οι περισσότεροι από αυτούς και για την αρχαία Μακεδονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήξεραν όσα είχαν ακουστά από εμάς στα νταραβέρια που είχαν διαχρονικά μαζί μας.

ΕΙΜΑΙ σχεδόν βέβαιος, ότι αν τους προτείναμε αντί να τους βαφτίσουμε να τους υιοθετήσουμε, χαρίζοντάς τους μάλιστα και μια στολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου για να περιφέρονται στα Σκόπια και να φωτογραφίζονται με τους τουρίστες, δεν θα υπήρχε σήμερα πρόβλημα.

ΜΕ δύο λόγια: δεν ξέραμε ότι οι άνθρωποι είχαν -και συνεχίζουν να έχουν- ψυχολογικά και βαθιά υπαρξιακά προβλήματα.

ΔΕΝ γνώριζαν ούτε την καταγωγή τους ούτε τις ιστορικές τους ρίζες ούτε πώς βρέθηκαν και για ποιους λόγους στον τόπο που ζουν.

ΑΥΤΟ που ήθελαν, ήταν ένα καλό όνομα για να στηρίξουν την καταγωγή τους και να μπαινοβγαίνουν στους διεθνείς οργανισμούς με κάποια αξιοπρέπεια, λόγω της ιστορικής βαρύτητας που θα φέρνει πίσω του το όνομα.

ΚΑΙ το πρώτο όνομα που πέρασε από το μυαλό τους ήταν αυτό που ζήτησαν: Μακεδονία.

ΑΝ είχαμε φροντίσει να τους υιοθετήσουμε, οι διεθνείς οργανισμοί ακολουθώντας το πρωτόκολλο, θα τους ζητούσαν πριν τους δεχθούν, να τους προσκομίσουν βεβαίωση από τον κηδεμόνα τους.

ΔΕΝ κάναμε, όμως, το σωστό όταν έπρεπε, με αποτέλεσμα να βρούμε τον μπελά μας. Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα.

ΑΝΤΕ τώρα να τους πείσεις ότι δεν είναι ούτε Μακεδόνες ούτε απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

ΜΕ δυο λόγια: ότι δεν είναι τίποτα, μιας και αρνήθηκαν και τη σλαβική τους καταγωγή και οι υπόλοιποι Σλάβοι γείτονες τους δεν θέλουν να τους ξέρουν.

ΣΥΝΕΠΩΣ, είναι πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να αφήσεις πίσω σου τα μεγαλεία που απέκτησες πλαστογραφώντας (έστω) τα πιστοποιητικά της καταγωγής σου.

ΚΑΙ να θέλουν, δεν μπορούν πια. Τι να κάνουν δηλαδή; Να αλλάξουν το όνομα του… διεθνούς αεροδρομίου τους και να γκρεμίσουν τα 100 και πλέον αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη τη χώρα;

ΚΑΙ εντάξει, ας πούμε ότι θα σφίξουν τη καρδιά τους, θα καταπιούν τη ντροπή τους και θα το κάνουν, ενώ παράλληλα θα βρουν και καμιά δουλίτσα να δώσουν σε όσους βγάζουν ένα μεροκάματο φωτογραφιζόμενοι ως Αλέξανδροι.

ΣΤΟΥΣ λίγους, όμως, που πίστεψαν ότι είναι «Μακεδόνες» -και μάλιστα οι γνησιότεροι!- τι θα πουν;

ΘΑ γίνουν ρεζίλι και στα σκυλιά της Βοϊβοδίνας, αν πουν ότι 25 χρόνια σας λέγαμε ψέματα και πότε δεν υπήρξαμε απόγονοι του Μεγάλου Αλέξανδρου.

ΜΙΛΑΜΕ, δηλαδή, για ένα ρεζιλίκι παγκοσμίων διαστάσεων. Ας πούμε, όμως, ότι θα τολμήσουν να ζητήσουν συγνώμη.

ΤΟ πρόβλημα, όμως, που θα δημιουργήσει ένα τέτοιο συγνώμη θα είναι αξεπέραστο αφού θα πρέπει να βρουν ένα άλλο όνομα που να ταυτίζεται και ανταποκρίνεται την πραγματική τους καταγωγή.

ΚΑΙ τέτοιο όνομα δεν υπάρχει στον ορίζοντα, αφού Σλάβοι δεν μπορούν να πουν ότι είναι, γιατί το ρεζιλίκι θα είναι μεγαλύτερο.

ΣΕ όλα τα πιο πάνω βέβαια έχει απαντήσει η ιστορία, αλλά αυτό οι ανιστόρητοι, δεν είναι υποχρεωμένοι να το γνωρίζουν…