Είπα να γράψω για την Επέτειο του ‘40, για το μεγάλο ΟΧΙ της ιστορίας. Θα πω, σκέφτηκα, ότι λένε συνήθως τέτοιες ημέρες. Θα αναφερθώ σε αυτά που έμαθα στο σχολείο, σε αυτά που άκουσα από πρώτο χέρι, σε αυτά που ορισμένοι από τους αναγνώστες μας τα άκουσαν αλλιώς.
Αν ήταν Αγγλικά γραμμένα, σκέφτηκα, υπήρχε κάποια πιθανότητα να τα διαβάσουν ένα ή δύο Αυστραλό-γεννημένα Ελληνόπουλα και να μάθουν τι έγινε 70 χρόνια πριν στον τόπο που γεννήθηκαν οι γονείς τους. Και λοιπόν; Θα συγχυσθώ πάλι σκεφτόμενος που ήμαστε και που βρεθήκαμε, τι έλεγαν τότε φίλοι και εχθροί και τι λένε τώρα.
Αν όπως πάει ο κόσμος και η λεγόμενη πρόοδος και εξέλιξη του συνεχιστεί, προβλέπεται το μάθημα της ιστορίας να καταργηθεί από τα σχολεία. Έτσι, τα παιδιά δεν θα καταναλίσκουν τη φαιά ουσία του εγκεφάλου για να μαθαίνουν την ιστορία του τόπου τους.
Αν όμως, το μάθημα της ιστορίας, εξακολουθήσει να υπάρχει κατά καιρούς, θα πρέπει τα ιστορικά γεγονότα να επανεξετάζονται αλλά να μην αλλοιώνονται. Ας μην ξεχνάμε ότι η ιστορία είναι ιστορία μια ανθρώπινης, μικρής ή μεγάλης, ομάδας.
Τέλος τα φιλοσοφικά και αφήστε με, έτσι σα να ονειρεύομαι, να θυμηθώ λίγα από αυτά που μου είπαν, λίγα από αυτά που έζησα και μένουν ακόμη ζωντανά.
Έλεγε η μάνα πως την ώρα που έφευγε ο πατέρας για το μέτωπο, ήταν ωραίος ο καιρός. Εκείνη έκλεγε και εγώ γελούσα γιατί έσουρνα το Γιάννη τον αδελφό μου, μωρό ενός χρόνου, σε ένα χαρτοκιβώτιο και τρακάριζα στις γλάστρες της αυλής για να τον κάνω να γελάει.
Ένα χρόνο μετά θυμάμαι το Γιάννη να κλαίει γιατί πείναγε. Θυμάμαι τη σούπα του μπακάλη, που εκτός από σούπα, έτσι για αλλαγή, την κάναμε σουπόπιττα και σουποκεφτέδες. Θυμάμαι και το καφέ κοτλέ παντελόνι που μου έφτιαξαν από το ύφασμα που μας έδωσαν από την Αμερικάνικη βοήθεια.
Δεν ξεχνάω τις ιστορίες που μας έλεγε ο πατέρας για το Έπος του ‘40. Για την ανατίναξη της γέφυρας του Νέστου, για τα χιόνια στην Πίνδο, για τα κρυοπαγήματα, για τους Γερμανούς και για την αντίσταση.
Σαν να είναι μπροστά μου ακόμη η φωτογραφία από την εφημερίδα που μας έδειχνε ο πατέρας, Οκτώβρης 44, όταν ο πρωθυπουργός, Γεώργιος Παπανδρέου ύψωσε την ελληνική σημαία στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.
Τέρμα και οι αναμνήσεις της εποχής του Έπους. Παρά το ότι προσπαθώ να ξεφύγω, να σταματήσω να γκρινιάξω και ν’ αποφύγω αυτό που λένε εθνικιστικές κορώνες, δεν μπορώ.
Δεν μπορώ να ανεχθώ, έστω και αν έχουν περάσει 70 χρόνια από τότε, να αλλοιώνεται με τρόπο πονηρό και πρόστυχο μια νίκη καθοριστική για την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα ΟΧΙ που άλλαξε τον ρου της ιστορίας, για ολόκληρο τον κόσμο.
Επειδή πικραίνομαι κάθε φορά που βλέπω να γίνεται συντονισμένη και έντονη προσπάθεια αμφισβήτησης του μεγαλείου της Ιστορίας μας, έτσι για να θυμηθούμε, αντιγράφω περικοπές από το άρθρο του πρώην Υπουργού και βετεράνου του Β! Παγκοσμίου Πολέμου, Νίκου Μάρτη που δημοσιεύθηκε και στον Νέο Κόσμο της περασμένης Δευτέρας: «Η 28η Οκτωβρίου 1940, όταν σχεδόν ολόκληρη η Ευρώπη είχε υποταγεί στον Χίτλερ και η Σοβιετική Ένωση ήταν σύμμαχος της Γερμανίας, η Ελλάδα μόνη στην Ευρώπη, δέχτηκε επίθεση από τη Φασιστική Ιταλία την οποία και νίκησε.
…Αν η Ελλάδα ηττάτο ή παραδίδετο, ο Άξονας θα κέρδιζε τον Πόλεμο, όπως δήλωσαν τότε Άγγλοι Υπουργοί και Στρατιωτικοί ηγέτες».
«Η Ελληνική νίκη επί της Ιταλίας, ήταν η πρώτη νίκη κατά του Άξονα και έδωσε ελπίδες στους καταπτοημένους λαούς από τη ναζιστική κυριαρχία». «…Ιταλία και Γερμανία χρειάστηκαν συνολικά 7 μήνες για να καταλάβουν την Ελλάδα. Έτσι ο Χίτλερ αναγκάστηκε να αναβάλει την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης κατά 6 εβδομάδες, με συνέπεια τις αρχικές σαρωτικές νίκες του, να διαδεχθεί η δεινή ήττα στο Ανατολικό Μέτωπο, που απετέλεσε αφετηρίας της ήττας της Γερμανίας στην Ευρώπη.
Ο ίδιος ο Χίτλερ δήλωσε σε φίλη του και το ομολογεί στην «Πολιτική του Διαθήκη» το 1945, ότι: «Η κήρυξη του Πολέμου στην Ελλάδα από την Ιταλία, υπήρξε καταστροφική για την Γερμανία. Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν την βοήθειά μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα, πριν μας πιάσει το Ρωσικό ψύχος».
Και, ο ίδιος, ομιλώντας στο Ράιχσταγκ τον Μάιο του 1941 είπε: «Από όλους τους στρατούς που αντιμετωπίσαμε μόνο ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με ηρωισμό και αυτοθυσία και παραδόθηκε μόνο όταν η αντίσταση ήταν μάταια». Ο Αλεξάντερ, πρώτος Λόρδος του Βρετανικού Ναυαρχείου, στις 28-10-1941 επισήμανε: «Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Ελλάδα ανέτρεψε το σύνολο των σχεδίων της Γερμανίας…»
Ο Πρόεδρος των Η.Π.Α Φραγκλίνος Ρούζβελτ, δήλωσε τότε: «Όταν οι ανδρείοι άνδρες έχασαν το θάρρος τους, ο Ελληνικός λαός τόλμησε να προκαλέσει το ανίκητο μηχανοκίνητο Γερμανικό τέρας, προτάσσοντας την υπερήφανη αυτού ιδέα της ελευθερίας».
Ο Υπουργός των Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Ήντεν, ο αρμοδιότερος των συμμάχων την εποχή εκείνη, είπε «Ασχέτως με το τι θα πουν οι ιστορικοί του μέλλοντος, εκείνο που μπορούμε να πούμε εμείς από τώρα, είναι ότι η Ελλάδα πρώτη έδωσε αλησμόνητο μάθημα στον Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή της εθνικής επανάστασης εναντίον του Άξονα στην Γιουγκοσλαβία…»
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Μόσχας το 1942, την επέτειο της εισόδου των Γερμανών στην Αθήνα, μετέδωσε: «Άοπλοι πολεμήσατε πάνοπλους και νικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και υπερισχύσατε. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς διότι είστε Έλληνες. Εμείς οι Ρώσοι κερδίσαμε χρόνο χάριν στην αντίστασή σας, για να αμυνθούμε. Σας ευχαριστούμε».
Δεν είναι αυτοί που προανέφερα μόνο που μίλησαν για τον ηρωισμό και το μεγαλείο των Ελλήνων. Ο κ. Μάρτης, όπως ίσως διαβάσατε, αναφέρει, με λεπτομέρειες, πολλούς ακόμη.
Και άλλοι, πολλοί άλλοι, έχουν μιλήσει για το μεγαλείο και την μεγάλη αξία του Έπους του 40. Χιλιοειπωμένα θα μου πείτε. Ναι αλλά ο κ. Μάρτης προτείνει ή μάλλον επαναλαμβάνει κάτι που έχει προταθεί κατά κόρον.
Αναφέρεται σε κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον και σοβαρό. Να τι γράφει: «Απόδημοι Έλληνες όπως πριν έτσι και φέτος, με αφορμή την 70η Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, έχουν κάνει έκκληση στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας για την έκδοση συνοπτικής έκδοσης «ΛΕΥΚΗΣ ΒΙΒΛΟΥ» που να περιλαμβάνει άγνωστα σε πολλούς αλλά σημαντικά ιστορικά γεγονότα, από τα οποία να αποδεικνύεται η μεγάλη Ελληνική συμβολή, στη συμμαχική νίκη στον Β! Παγκόσμιο Πόλεμο, για ενημέρωση όλων των νεωτέρων σε κάθε γωνιά της γης.
Ο κ. Νίκος Μάρτης, τελειώνει το άρθρο του και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, ρίχνοντας και την ιδέα προώθησης της «Λευκής Βίβλου»…
«Επειδή κυκλοφορούν βιβλία που υποβαθμίζουν το ρόλο της Ελλάδος στο Β! Παγκόσμιο Πόλεμο….. πρέπει αυτή η Λευκή Βίβλος να μεταφραστεί στις βασικές ξένες γλώσσες και να διανεμηθεί παντού. Επίσης να κυκλοφορήσει σε CD και DVD. Οι Έλληνες του εξωτερικού και οι Έλληνες του ΝΑΤΟ και στην ΕΕ θα αισθάνονται υπερήφανοι».