ΑΚΟΜΑ συγκλονισμένος είμαι από την προχθεσινή έκδοση του «Νέου Κόσμου».
ΕΝΑ πατριωτικό τσουνάμι, που δεν άφησε τίποτα ανθελληνικό όρθιο στο διάβα του, ήταν ολόκληρη η εφημερίδα!
ΝΑ διευκρινίσω εδώ, ότι επειδή πάσχω από μια ελαφρά (σύμφωνα με τον γιατρό μου) μορφή αγοραφοβίας και αποφεύγω (συστηματικά) τις μαζικές χαρές, στις εθνικές μας γιορτές συμμετέχω διαβάζοντας την εφημερίδα.
ΚΑΝΩ και εγώ, ρε παιδί μου, ό,τι κάνουν πενήντα χρόνια τώρα, χιλιάδες οπαδοί του ΚουΚουΕ που λαμβάνουν μέρος στην επανάσταση από τον καναπέ του σαλονιού τους.
ΕΝΑ ολόκληρο κουτάκι χαρτομάντιλα ξόδεψα μέχρι να δω (πολύ προσεκτικά) όλες τις φωτογραφίες των συμπαροίκων πατριωτών, που για άλλη μια φορά παρέλασαν (και) μέσω των σελίδων της εφημερίδας.
ΑΚΟΜΑ πιο συγκινητικά ήταν και τα σχετικά κείμενα που συνόδευαν τις φωτογραφίες, γεμάτα φιλοφρονήσεις και γαλανόλευκο εθνικό παλμό.
ΑΣΕ που οι μισοί πατριώτες τίμησαν τους άλλους μισούς, μέχρι να έλθει και η σειρά των τιμηθέντων να τιμήσουν (την επόμενη φορά) αυτούς που τους τίμησαν. Είπαμε, η τιμή τιμή δεν έχει και χαρά σε όποιον την έχει.
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ (πατριωτικές) εμπειρίες έζησαν μαζί μας και οι βουλευτές που ήλθαν από την πατρίδα, όπως ομολόγησαν οι ίδιοι με… δάκρυα στα μάτια.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ρόλο στις γαλανόλευκες γιορτές και τιμές διεδραμάτισε η Ελληνική (Ορθόδοξος) Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτωρίας. Η οργάνωση-ναυαρχίδα της παροικίας μας, που ηγείται του αγώνα για την προώθηση και διατήρηση του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού και (προπαντός) της γλώσσας μας!
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Αν καταφέρω να ξεπεράσω τη συγκίνηση και βρω λίγο χρόνο (και χώρο) θα ασχοληθώ με τις «τιτάνιες προσπάθειες» για τη γλώσσα μας λίγο πιο κάτω. Κλείνει η παρένθεση και επανέρχομαι στο θέμα.
ΤΑ όσα εν τάχει ανέφερα πιο πάνω, δεν είναι παρά η βιτρίνα γιατί άλλα έγιναν στα παρασκήνια, όταν καταβαίνουν οι εθνικιστικές οκτάβες και επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα το (υποκριτικό) πατριωτικό κρεσέντο.
ΕΝΑ παράδειγμα, που επαναφέρει στην πραγματική της ισχύ, τη ρήση που θέλει «τα φαινόμενα να απατούν» ήταν η συνέντευξη Τύπου που έδωσαν στα παροικιακά μέσα ενημέρωσης οι συμπατριώτες μας βουλευτές που «επέλεξαν» οι ίδιοι να γιορτάσουν μαζί μας.
BUSINESS as usual ήταν η συνέντευξη, σας λέω! Με άλλα λόγια, και παρά τους δύσκολους καιρούς που διέρχεται η καταχρεωμένη (και επαιτούσα) πατρίς, παρά λίγο να «πιαστούν» στα χέρια ορισμένοι συμπάροικοι δημοσιογράφοι με τους εκπροσώπους του κοινοβουλίου.
Ο εκνευρισμός ήταν εμφανής από την πρώτη στιγμή, αφού οι βουλευτές, κάτω από την πίεση του χρόνου ήθελαν να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα, ενώ οι δημοσιογράφοι μας ήθελαν να γίνει μια συζήτηση σε «βάθος» και να τους πουν τον πόνο μας.
ΑΣΕ που όταν είδαν ότι στην αίθουσα υπήρχε και συνεργείο της ΕΡΤ, έστρεψαν τα βλέμματά τους (και την προσοχή τους) προς τα εκεί και άρχισαν να επιμελούνται την τηλεοπτική τους εικόνα.
ΣΙΓΑ μην άφηναν το γάμο να πάνε για πουρνάρια! Πώς και πώς κάνουν οι άνθρωποι να βγουν στο γυαλί, θα άφηναν τη (μεγάλη) ευκαιρία για να ασχοληθούν μαζί μας, που έτσι και αλλιώς μας ξεχνούν πριν καλά καλά ανεβούν στο αεροπλάνο.
ΚΑΙ να πεις ότι οι δικοί μας (οι δημοσιογράφοι εννοώ) δεν ήξεραν με τι τύπους έχουν να κάνουν; Μαλλιά έχει βγάλει η γλώσσα μου (τα τελευταία 30 χρόνια), να γράφω ότι μας δουλεύουν συστηματικά. Εδώ δουλεύουν τους ψηφοφόρους τους, εμάς θα λογαριάσουν;
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, οι δημοσιογράφοι μας, στην προσπάθειά τους να ενημερώσουν την παροικία, συνεχίζουν να νταραβερίζονται μαζί τους. Περαστικά τους λοιπόν και ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα είναι πιο προσεκτικοί.
Ο,ΤΙ απεφεύχθη στη συνέντευξη Τύπου, έλαβε τελικά χώρα στη δεξίωση που έδωσαν οι οργανωμένοι (και μη) οπαδοί της Νουδούλας στον δικό τους βουλευτή, για να ακούσουν λέει, από πρώτο χέρι, τι συμβαίνει στην πατρίδα.
ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ συγκεντρώσεις (και για τους ίδιους λόγους) έκαναν οι ΚουΚουΕδες και οι ΠΑΣΟΚοι. Ξανάκαναν, δηλαδή, ό,τι έκαναν τόσα χρόνια, αφού για το παραγοντιλίκι και μια φωτογραφία στον «Ν.Κ», γίνονται (όπως έχω πολλές φορές γράψει) οι περισσότερες εκδηλώσεις στην παροικία μας.
ΑΣ επιστρέψουμε, όμως, στους original γαλάζιους, που ήλθαν (ελαφρώς) στα χέρια, όταν στη δεξίωση που παρέθεσαν σε εστιατόριο της πόλης μας κατέφθασε και κάποιος, παλιός (και γνωστός) οπαδός του κόμματος, ο οποίος όμως λέγεται ότι δεν είχε προσκληθεί.
ΤΟΝ «απρόσκλητο» πλησίασε εις εκ των οργανωτών και του ζήτησε ευγενικά να φύγει γιατί οι… καρέκλες ήταν μετρημένες!
Ο «απρόσκλητος», όμως, βρήκε… καρέκλα (καλοκάθισε) και αρνήθηκε να υπακούσει στην εντολή που του εδόθη.
ΣΤΗ συνέχεια ακολούθησε ένας (καθόλου) πολιτισμένος διάλογος, με φράσεις που δεν μπορώ να γράψω, γιατί τη στήλη, εκτός από ποιητές και λογοτέχνες, τη διαβάζουν ιερείς και μικρά παιδιά.
ΤΟ περιστατικό έληξε μετά την παρέμβαση των πιο ψύχραιμων και αφού προηγουμένως, όπως μας είπαν, ο «απρόσκλητος» φέρεται ότι σήκωσε (με το αριστερό του χέρι) το ποτήρι με το ουίσκι που έπινε και το έχωσε κάτω από το (δεξί) μάτι του γαλάζιου οργανωτή!
ΣΧΕΤΙΚΑ πιο ήρεμες ήταν οι άλλες δύο συγκεντρώσεις, δηλαδή των… σοσιαλιστών και των κομμουνιστών, οι οποίοι, αφού άκουσαν ευλαβικά τους ηγέτες τους και έβγαλαν τις απαραίτητες φωτογραφίες, έφυγαν ενήμεροι για το τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.
ΟΠΟΙΟΣ θέλει να μάθει λεπτομέρειες για το τι είπαν οι βουλευτές δεν έχει παρά να διαβάσει τα σχετικά ρεπορτάζ του «Νέου Κόσμου», ο οποίος και κατέγραψε (για την ιστορία) λεπτομερειακά (και με φωτογραφίες!) τα πάντα.
ΕΓΩ που ψάχνω για τις λεπτομέρειες εκεί που δεν κοιτάζουν οι άλλοι, θα συνοψίσω όλα όσα ειπώθηκαν για τα προβλήματα της πατρίδας με τις τέσσερις (μαγικές) λέξεις που είπε βουλευτής Καρανίκας στην εκδήλωση που οργάνωσε η Κοινότητα Μελβούρνης για να τους τιμήσει: «Κρίση είναι, θα περάσει» είπε ο πράσινος λεβέντης.
ΠΩΣ λέμε, ρε παιδί μου, «γρίπη είναι, θα περάσει», το ίδιο και η κρίση! Και, μάλιστα, χωρίς πυρετούς, κρυάδες και αντιβιοτικά! Τζάμπα δηλαδή ανησυχούμε. Ας αλλάξουμε θέμα.
ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ ταλέντο και, μάλιστα, μεγάλο, δεν έχουν μόνο οι βουλευτές και, γενικά, οι πολιτικοί, αλλά και ορισμένοι ιερείς, αν κρίνω από τα όσα διάβασα (και είδα σε φωτογραφίες!) στον «Ν.Κ» και την περασμένη Δευτέρα και προχθές.
Ο παπα-Γιάννης Δάγκαρης, υποδύθηκε τον εαυτό του σε μια εικονική κηδεία που έγινε για χάρη της τηλεοπτικής σειρά «Το χαστούκι», που γυρίζει αυτόν τον καιρό το κανάλι του ABC και θα δούμε σε λίγους μήνες.
Η σκηνή της κηδείας ήταν τόσο καλοστημένη και πειστική, που οι παραγωγοί της σειράς, απ’ ό,τι έμαθα από κάποιον (παρακατιανό κομπάρσο), έμειναν κατενθουσιασμένοι από το υποκριτικό ταλέντο όχι μόνο του ιερέα αλλά και από τους υπαλλήλους του Γραφείου Κηδειών.
ΑΨΟΓΟΙ, σας λέω, ρε παιδί μου, οι άνθρωποι. Ταλαντούχοι ηθοποιοί. Ο πληροφοριοδότης μου είπε ακόμα ότι εντυπωσιακός (και μάλιστα καλύτερος όλων) ήταν ο «νεκρός», αν και δεν χρειάστηκε ούτε να κουνηθεί ούτε να μιλήσει.
ΟΣΟ για τον παπα-Γιάννη, που τον πουδράρισαν και τον μακιγιάρισαν μέσα στο ναό και κάτω από τα άγρυπνα μάτια των Αγίων, έδωσε ρέστα. Ούτε πραγματική κηδεία να ήταν.
ΚΑΛΟ θα είναι η Αρχιεπισκοπή να προβάλει το σχετικό επεισόδιο και στους υπόλοιπους ιερείς της, για να μάθουν και οι νεότεροι από αυτούς, πώς να συμπεριφέρονται στις νεκρώσιμες τελετές!
ΠΙΣΤΕΥΩ ότι το επεισόδιο θα πρέπει να άφησε και πολλά φράγκα στην Κοινότητα, αφού το ABC πληρώνει χοντρά, όχι μόνο γιατί χρησιμοποιεί τους ερασιτέχνες ως ηθοποιούς, αλλά και για τους χώρους που χρησιμοποιεί. Και ο ναός του Αγίου Γεωργίου ήταν στημένο (και αυθεντικό) στούντιο.
ΚΑΙ δυο κουβέντες για την ξενιτεμένη ελληνική γλώσσα: τόσο η προηγούμενη ηγεσία της Κοινότητας Μελβούρνης, όσο και η σημερινή, όπου πάει και όπου σταθεί, παπαγαλίζει το γνωστό τροπάριο που θέλει ως πρώτη της προτεραιότητα τη διατήρηση και προώθηση της ελληνικής γλώσσας.
ΤΟ επανέλαβε σε κάθε ευκαιρία (και πάνω από δέκα φορές) και ο νυν πρόεδρος, τις δύο τελευταίες εβδομάδες, κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων και των εκδηλώσεων για την εθνική μας επέτειο.
ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ (στο μπλα μπλα δηλαδή) είναι όλοι καλοί. Στην πράξη όμως; Στην πράξη, αγαπητοί μου, τα πράγματα αλλάζουν. Ούτε μία λέξη (εκτός από το «δ» στη λέξη Αντίποδες!) δεν είχε το φωτεινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αντίποδες!
Α, παρ’ ολίγο να ξεχάσω: είχε δέκα αράδες από το Δελτίο Τύπου για το βιογραφικό των Παιδιών από την Πάτρα και των Ζιγκ Ζαγκ και αυτό γιατί τους δόθηκε έτοιμο! Τίποτα άλλο.
ΚΑΙ σκεφτείτε ότι το πρόγραμμα το χρησιμοποιούν (κυρίως) άτομα της πρώτης γενιάς. Αναφέρθηκα στο παράδειγμα αυτό που βγάζει μάτι και μιλά από μόνο (και μάλιστα στα… αγγλικά!) για το πόσο συνεπείς είμαστε με αυτά που διαλαλούμε.
ΚΑΙ κάτι ακόμα για τους κοινοτικούς: Δεν βλάπτει να είμαστε λίγο περισσότερο προσεκτικοί όταν βγάζουμε ανακοινώσεις. Πού είδατε ρε παιδιά τους… χιλιάδες πιστούς (!) στις εκδηλώσεις για το ναό του Ευαγγελισμού;
ΤΩΡΑ θα μου πείτε ένα μηδενικό χωρίζει τις εκατοντάδες από τις χιλιάδες. Δεν λέω, αλλά ένα μηδενικό, κάνει κάποια διαφορά. Μη ξευτελίσουμε και τους αριθμούς.
ΠΡΙΝ τελειώσω να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του καλού μου φίλου, Νίκου Μποσινάκη, που πέθανε πριν λίγες μέρες στην πόλη μας. Ήταν άλλης (σπάνιας) ποιότητας άνθρωπος ο Νικόλας. Καλό ταξίδι, ρε φίλε.