Οι λίγες προσκλήσεις που εστάλησαν, όπως ήταν επόμενο στα αγγλικά, και τα οποία μεταφράζω, ελεύθερα, στα ελληνικά, έγραφαν:
«Η Καθηγήτρια Margaret Gardner, AO, πρόεδρος του Συμβουλίου Μουσείων Βικτορίας και ο Δρ J Patrick Greene CEO, των Μουσείων Βικτορίας, σας καλούν στο… άνοιγμα της Έκθεσης «Ταυτότητα – η δική σας, η δική μου. η δική μας».
Κουλτουριάρικη πρόσκληση, καλοβαλμένη σε στήσιμο και σε ένα μεγάλο κίτρινο κύκλο σαν φόντο, έγραφε: « Εγώ ανήκω. Εσύ;» Όποιος λάβαινε την πρόσκληση, σίγουρα αναρωτιόταν, περί τίνος πρόκειται;
Ευτυχώς, οι συντάκτες της πρόσκλησης, σε κουλτουριάρικο στυλ, συνεχίζοντας, σου έλεγαν, μεν, ότι επρόκειτο για «άνοιγμα», για τα εγκαίνια που λέμε, κάποιας έκθεσης, μας εξηγούσε ότι δεν επρόκειτο για κάποια συνηθισμένη έκθεση τέχνης, αλλά για μια καινοτομία «Μια έκθεση που ρίχνει ένα καινούργια βλέμμα στην προσωπική ταυτότητα, προκαλώντας τα πολιτιστικά στερεότυπα και τις καθημερινές μας προκαταλήψεις».
Μας γνώριζαν συμπληρωματικά ότι τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης θα κάνει ο υπουργός Πολυπολιτισμού κ. Νικόλαος Κότσιρας.
Χωρίς να είμαι υπερβολικός, πιστεύω ότι το Μεταναστευτικό Μουσείο (γιατί περί αυτού πρόκειται) κάπου χωλαίνει στον Προγραμματισμό, την Ενημέρωση και τις Δημόσιες Σχέσεις.
Να κάνεις τόσο σοβαρή δουλειά, μια τόσο προσεγμένη έκθεση με έργα τέχνης μεταναστών, να λέγεσαι Μεταναστευτικό Μουσείο και να μην ενημερώνεις τα Μέσα Ενημέρωσης των μεταναστών, το βλέπω λίγο παράλογο.
Και θα το βλέπατε και εσείς παράλογο, φίλες και φίλοι, αν ακούγατε τους ομιλητές να μας διαβεβαιώνουν ότι πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γιατί είμαστε Αυστραλοί και ότι η καταγωγή μας και ο πολιτισμός που κουβαλάει ο καθένας από εμάς, συνθέτουν αυτή την ιδιαιτερότητα που μας δίνει την… «ταυτότητα» και μας κάνει να μπορούμε να πούμε «Το δικό σας – Το δικό μου – Τα δικά μας.»
Με έμφαση τονίσθηκε από τους ομιλητές ότι πρέπει να κρατήσουμε, όλοι, την ταυτότητά μας και να είμαστε υπερήφανοι και να νοιώθουμε κάτι το ιδιαίτερο που είμαστε Αυστραλοί και κάτι άλλο (από πλευράς εθνικότητας).
Ο πολυπολιτισμός και η αρμονική συμβίωση των κατοίκων της Αυστραλίας είναι (κατά τους ομιλητές) αυτό που κάνει την Αυστραλία κάτι ξεχωριστό.
Ο μόνος ελληνικής καταγωγής καλλιτέχνης που συμμετείχε στην έκθεση, με ξεχωριστό, θα έλεγα τρόπο, ήταν ο Δημήτρης Κατσούλης. Αυτός με πήρε μαζί του, μια και η πρόσκληση του έδινε το δικαίωμα να φέρει ένα ακόμη άτομο μαζί του. Τον ευχαριστώ από καρδιάς. Δεκάδες καλλιτέχνες διαφόρων εθνικοτήτων συμμετέχουν στην εντυπωσιακή έκθεση που φιλοξενείται στο Μεταναστευτικό Μουσείο. Οι ξεχωριστές από πλευράς τέχνης φιγούρες του Καραγκιόζη μας, φιλοτεχνημένες από τον καλλιτέχνη Δημήτρη Κατσούλη, έχουν βρει τη θέση τους, περίοπτη θέση, στο Μουσείο της Πολιτείας μας, το Μουσείο της Μελβούρνης.
Μία από τις φιγούρες που δεσπόζει, επαναλαμβάνω δεσπόζει, στην έκθεση του Μεταναστευτικού Μουσείου, είναι μια από τις ωραίες φιγούρες του Καραγκιόζη, του δικού μας Καραγκιόζη, έργο τέχνης του Δημήτρη.
Ό,τι καλύτερο είχε να προσφέρει ο κάθε καλλιτέχνης που συμμετέχει στην έκθεση, βρίσκεται στην έκθεση του Μεταναστευτικού Μουσείου που θα ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό στο τέλος αυτής της εβδομάδας.
Εκτίμηση της δουλειάς του Δημήτρη Κατσούλη, τιμή ιδιαίτερη για εκείνον, αλλά και για την ελληνική παροικία, το ότι στην είσοδο της έκθεσης δεσπόζει η φιγούρα του Καραγκιόζη σε γιγαντοαφίσα.
Αν είσαι Έλληνας και επισκεφθείς την έκθεση, βλέποντας στην είσοδο τον τεράστιο Καραγκιόζη να σε υποδέχεται, αισθάνεσαι υπερήφανος.
Σε περίοπτη θέση, και το πρωτότυπο της φιγούρας, σε ειδική βιτρίνα, που συνοδεύεται από κατατοπιστικό σημείωμα για τον Καραγκιόζη και τον δημιουργό του.
Η παροικία μας δεν έδωσε την δέουσα προσοχή στο έργο του Δημήτρη Κατσούλη και στον ίδιο. Η Πολιτεία τον περιέλαβε με αγάπη, εκτίμησε το έργο του και τον τίμησε τοποθετώντας το «Κορωνίδα» μεταξύ των έργων τέχνης των Μεταναστών.
Συγχαρητήρια.