Σε προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο «Ο αγώνας της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας εναντίον των ΓΟΧ» -αφορμή λαβόντες από σχετικό δημοσίευμα της ομογενειακής εφημερίδας «Νέος Κόσμος»-  είχαμε επισημάνει εμφαντικά την Ελλαδικής… εμπνεύσεως περίπτωση του “Επισκόπου” Τριμυθούντος Χριστοδούλου της “παράταξης Αυξεντίου” των ΓΟΧ, ο οποίος κατέφθασε στην Αδελαΐδα και σε επιστολή του προς τον Επίσκοπο Δορυλαίου Νίκανδρο έγραψε πράγματα απίθανα  με ίππειον θράσος. 

Είχαμε εστιάσει στο γεγονός της “μεταφύτευσης” τέτοιων “κληρικών” από την Ελλάδα σε επαρχίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο εξωτερικό.
Ο εν λόγω “επίσκοπος” στην προς τον Δορυλαίου Νίκανδρο επιστολή του, έγραφε ότι απεχώρησε από την Εκκλησία της Ελλάδος, δια λόγους συνειδήσεως και δεν ετράπη σε άτακτο φυγή. Όμως, η αλήθεια έχει ως εξής, σύμφωνα με αδιάσειστα στοιχεία που  βασίζονται σε επίσημα έγγραφα:
Ο εν λόγω “επίσκοπος” το 1997 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους, με το όνομα Ιωαννίκιος και μετά από ένα έτος απέβαλε το μοναχικό σχήμα.
Μετά από δέκα χρόνια -Κύριος οίδε πού ήταν στο μεταξύ διάστημα- χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος το 2007 στην Μητρόπολη Μεγάρων και Σαλαμίνος, λαβών το όνομα όχι Ιωαννίκιος αλλά Ευστράτιος. Το 2010 μετετέθη στην Ι. Μητρόπολη Κιλκισίου, απ’ όπου απελύθη πριν καλά καλά κλείσει χρόνο στις 31-1-2011 για ολόκληρη σειρά αντικανονικών παραπτωμάτων.

Στις αρχές Φεβρουαρίου, “χειροτονήθηκε” από τον Αυξέντιο των ΓΟΧ, ονομάστηκε Χριστόδουλος, και του δόθηκε ο τίτλος “Επίσκοπος Τριμυθούντος Χριστόδουλος”.
Από τα παραπάνω αντιλαμβάνεται ο καθείς ότι  ο εν λόγω “κληρικός” χρησιμοποίησε τρία “μοναχικά” ονόματα: Μοναχός Ιωαννίκιος στο Άγιον Όρος, ιερομόναχος Ευστράτιος στην Εκκλησία της Ελλάδος και ως “επίσκοπος” Χριστόδουλος στους ΓΟΧ!

Αυτός, λοιπόν, ο “κληρικός”, πήγε στην Αυστραλία και δεν δίστασε με άρθρο του να αμφισβητήσει το κανονικό έδαφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που είναι η Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας και να αμφισβητήσει τον οικουμενικό χαρακτήρα του Πατριαρχείου.

Την ώρα που αρχηγοί κρατών, άλλοι ανώτατοι αξιωματούχοι και πνευματικοί άνθρωποι ανά τον κόσμο, αποδέχονται και αναγνωρίζουν την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου, χωρίς να έχουν συλλάβει πάντοτε και τον πνευματικό χαρακτήρα αυτής της οικουμενικότητας, που δεν είναι εξουσιαστικού τύπου, κάποιοι “Έλληνες” πηγαίνουν στο εξωτερικό και προκαλούν προβλήματα υποσκάπτοντας το οικουμενικό κύρος του Πατριαρχείου. Και είναι φυσικό κάποιοι ενδεχομένως να κλονιστούν, όταν ακούν Έλληνες να αμφισβητούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Είναι σίγουρο ότι τα πρώτα θύματα αυτής της τακτικής είναι ομογενείς, οι οποίοι εν τη ευπιστία ή εν τη αγνοία τους παρασύρονται από διάφορους τσαρλατάνους. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι μπορεί να επηρεαστούν οι κάτοικοι και οι αρχές μιας χώρας, εν προκειμένω της Αυστραλίας, ακούγοντας έναν Έλληνα κληρικό -να λάβουμε υπ’ όψιν ότι αυτοί δεν μπορούν να διακρίνουν τους Παλαιοημερολογίτες- να βάλει εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της κανονικής δικαιοδοσίας του στην Ωκεανία.
Ελπίζω ότι και αυτή τη φορά ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός και οι περί αυτόν επίσκοποι, που έχουν δώσει αγώνες επί σειρά ετών για παρόμοια θέματα, θα ξεπεράσουν τον σκόπελο, διατρανώνοντας εν τη πράξει την οικουμενικότητα που εν τέλει είναι σταυροαναστάσιμη, ως πνευματικό μέγεθος ενότητας, που υπερβαίνει τη φθορά και συναντά τον άνθρωπο όλων των εποχών, αδιακρίτως και αδιαιρέτως.


*Ο κ. Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος είναι Θεολόγος-δημοσιογράφος.