Ο Νικόλας Κωνσταντίνος Νικόλας, αναδείχθηκε και τιμήθηκε την περασμένη Κυριακή σε ειδική τελετή ως ο Καστελοριζιός της χρονιάς – Kastellorizian of the Year και η Adriana Hendrickson ως η Kastellorizian Youth Achiever – διακρίσεις για τις μεγαλύτερες Επιτεύξεις.

Η επιλογή του κ. Νικόλα ανάμεσα στους υποψήφιους, στηρίχθηκε στην παροικιακή και κοινωνική του δραστηριότητα που, συν τοις άλλοις, βοήθησε στην εδραίωση και εξάπλωση του καστελοριζίτικου στοιχείου στη Δυτική Αυστραλία, ενώ της Ανδριάνας Hendrickson, στην ακαδημαϊκή της επιτυχία και στην ανάπτυξη κοινωνικής δραστηριότητας εντός και εκτός του σχολείου.

Η τελετή έγινε στην ιδιόκτητη Λέσχη επί της 250 Dorcas Street, στο South Melbourne.

Μιλώντας στο Νέο Κόσμο η πρόεδρος κ. Υβόν Παναγάκου, εξηγεί ότι οι μαθητές Μιχάλης Καρυπίδης, Ανδριάνα Hendrickson και Αμάντα Μάγγου, που συμπλήρωσαν το 12ο έτος σπουδών για το πιστοποιητικό Victorian Certificate of Education 2010 με διάκριση, έλαβαν τιμητικό δίπλωμα.
«Κάθε χρόνο η Ένωση Καστελοριζίων Βικτωρίας, γιορτάζει τη μνήμη των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Κατά παράδοση, δε, το Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη, εκκλησιάζονται ομαδικά στην ομώνυμη εκκλησία στο South Yarra. Ακολουθεί ειδική τελετή με τις ανωτέρω διακρίσεις σε άτομα με ρίζες στο νησί μας που διαπρέπουν σε διάφορους τομείς», εξηγεί η κ. Παναγάκου.

ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΘΕΝΤΕΣ

Ο κ. Νικόλας κατοικεί στην Πέρθη. Διετέλεσε διοικητικός παράγοντας τόσο της Ελληνικής Κοινότητας όσο και της Καστελοριζιακής Ένωσης της πόλης. Από το 1983 υπηρετεί την Ένωση από τη θέση του προέδρου. Είναι, επίσης, ισόβιο μέλος του Ελληνικού Ποδοσφαιρικού Κλαμπ, του Ελληνικού Κρίκετ Κλαμπ και του Μπόουλινγκ.
Από το 1958 εργάστηκε εθελοντικά για την καστελοριζιακή πατριά, ενώ διετέλεσε μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής υποδοχής και προετοιμασίας της Ελληνικής Ολυμπιακής Ομάδας, που προπονήθηκε στην Πέρθη και που έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεΐ το 2000.

Η Ανδριάνα Hendrickson είναι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Monash. Αποφοίτησε από το McKinnon Secondary College. Παράλληλα, πρόσφερε εθελοντική εργασία στο Αντικαρκινικό Συμβούλιο της Βικτώριας και το Oxfam Australia και της απενεμήθη ο τίτλος Duke of Edinburgh.

Δεν ξέρω γιατί κάθε φορά που αναφέρομαι στο ακριτικό νησί, στο νου μου έρχονται τα κατουμάρια. Πρόκειται για παραδοσιακές πίτες με αλεύρι και βούτυρο, πασπαλισμένες με κοπανισμένα κανέλο-γαρίφαλα και ζάχαρη, που είναι και το σήμα κατατεθέν του νησιού. Το μυστικό της νοστιμιάς είναι από τους έχοντες γνώση στο ότι παρασκευάζονται με βούτυρο Ανατολής. Εκτός δε από την καθημερινή χρήση, προσφέρονται στους γάμους και σε άλλες γιορτές.

Καιρός όμως να γνωρίσουμε την ιστορία του. Το όνομα ίσως προέρχεται από το τουρκικό κατμέρ, είδος πίτας – τηγανόψωμο,  η προέλευση του οποίου βυθίζεται στα βάθη των αιώνων και συνεχίστηκε μετέπειτα στα Βυζαντινά χρόνια σαν «Κατιμέρια».

ΣΤΟ ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΝΗΣΙ

Η Αθηναία λαογράφος-ερευνήτρια Βασιλική Χρυσανθοπούλου, συμφωνεί ότι πρόκειται για ένα παμπάλαιο είδος, αφού τα υλικά ήταν γνωστά στον αρχαίο κόσμο.
Το Καστελόριζο βρίσκεται ανατολικά του κοσμοπολίτικου νησιού της Ρόδου. Είναι γνωστό και ως Μεγίστη, από τον πρώτο οικιστή που λεγόταν Μεγιστέας και αν κρίνει κάποιος από τα ευρήματα και τις επιγραφές, είχε ανεπτυγμένο πολιτισμό. Το νησί συνοδεύεται από μεγάλη ναυτική παράδοση, με έντονα τα σημάδια της εμπορικής ανάπτυξης που γνώρισε κάποτε. Επίσης, ο εμπορικός του στόλος κατείχε ξεχωριστή θέση ανάμεσα στην εμπορική δωδεκανησιακή ναυτιλία.
Υπάρχει ένας και μοναδικός ασφαλτοστρωμένος δρόμος, η δημόσια συγκοινωνία γίνεται με ένα ταξί και ένα μικρό λεωφορείο, ενώ το υπόλοιπο νησί εξερευνάται με τα πόδια, μέσω ενός δικτύου φυσικών μονοπατιών.

Ο μοναδικός οικισμός του νησιού, το ομώνυμο Καστελόριζο, βρίσκεται γύρω από το φυσικό λιμάνι και αποτελείται από τις συνοικίες Πηγάδια, Χωράφια και Μανδράκι. Υπάρχουν πολλά παλιά αρχοντικά, τα περισσότερα από τα οποία έχουν ερημώσει, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν μεταναστεύσει εδώ και χρόνια στην Αυστραλία.

Κατά την επανάσταση του 1821, οι κάτοικοι συμμετείχαν στον αγώνα προσφέροντας τα πλοία τους ενάντια στον τουρκικό στόλο, κατορθώνοντας μάλιστα σημαντικές επιτυχίες και αποκτώντας λάφυρα. Ωστόσο το νησί υποτάχθηκε δίχως αντίσταση, πληρώνοντας μόνο έναν ετήσιο φόρο, ενώ κατόρθωσε να διατηρήσει τα προνόμια της θρησκείας, της γλώσσας και τις εθνικές του παραδόσεις.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ

Σχολεία, όπως η Σαντράπεια Σχολή το 1903 -δαπάνη των ευεργετών Λουκά και Αναστασίας Σαντραπέ-  που μαζί με το Παρθεναγωγείο συγκέντρωναν τότε 1000 μαθητές, εκκλησιές όπως ο Μητροπολιτικός ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, του Αγίου Γεωργίου, του Λουκά, του Αγ. Γεωργίου Πηγαδιώτου και άλλες, τα πολλά μοναστήρια και εξωκλήσια, μαρτυρούν την πνευματική ανάπτυξη του τόπου.

Ως γνωστόν, την 1η Μαρτίου 1921, η Γαλλία παραχώρησε το νησί στην Ιταλία έναντι αμοιβής. Από τότε η ναυτιλία, το εμπόριο και η πνευματική ζωή έπεσαν σε μαρασμό, ενώ οι κάτοικοί του νησιού, μην αντέχοντας τον ιταλικό ζυγό και τις συνέπειες της Μικρασιατικής καταστροφής, άρχισαν να μεταναστεύουν στην Αυστραλία, την Αίγυπτο, την Αθήνα, τη Ρόδο και αλλού, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να περιοριστεί σε 2 χιλιάδες.

 Το 1926, ισχυρός σεισμός 8 βαθμών Ρίχτερ κατάστρεψε πάρα πολλά σπίτια. Το νησί όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα πέρασαν στα χέρια των Άγγλων μέχρι τις 7 Μαρτίου 1947, οπότε ενώθηκαν με τον εθνικό κορμό.

«Η εκδήλωση της Κυριακής στέφθηκε με επιτυχία. Τα μέλη χειροκρότησαν απλόχερα τους βραβευθέντες και ανανέωσαν το ραντεβού για την επόμενη χρονιά. Το Διοικητικό Συμβούλιο θεωρεί τιμή που βρίσκεται στην προνομιούχα θέση να αποδίδει τα δέοντα σε άτομα της Καστελοριζικής πατριάς που εργάζονται για το κοινό καλό. Ευχόμαστε και άλλοι οργανισμοί να ακολουθήσουν το παράδειγμά μας», εκτιμά η κ. Παναγάκου.