Οι ταγοί της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ορθοδόξων Κοινοτήτων Αυστραλίας έβγαλαν το λυχνάρι κάτω από το σκαμνί -που το είχαν βάλει επιτήδεια- και είδαν, ότι η συνεργασία με την αμελητέα παράταξη των παλαιοημερολογιτών του κ. Αυξεντίου δεν οδηγεί πουθενά.

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, κ. Θεοφάνης Μάρας, επιβεβαίωσε την Πέμπτη αυτό που γνωρίζαμε από την παρελθούσα Κυριακή, αλλά δεν ανακοινώναμε μέχρι να ακουστεί από επίσημα χείλη, ότι η Ομοσπονδία αποφάσισε να διακόψει τη συνεργασία της με τους παλαιο-νεοημερολογίτες της παράταξης Αυξεντίου.
Αλληλούια. Δύο χρόνια, τώρα,  φωνάζω από τις στήλες του Νέου Κόσμου ότι «ο γάμος» της ομοσπονδίας με τους μεταμφιεσμένους παλαιοημερολογίτες του Αυξεντίου ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να επιδιώξει ομογενειακός φορέας.

Και δεν φώναζα από προσωπικό συμφέρον, μήτε από διάθεση να στηρίξω την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας. Φώναζα για να προστατεύσω τους ομογενείς που ακολουθούν την Ομοσπονδία, από τη νέα οδυνηρή εκκλησιαστική περιπέτεια.

Τα δημοσιεύματά μου ήταν θεμελιωμένα σε αδιάσειστα στοιχεία για το εκκλησιαστικό ποιόν των μελών της παράταξης Αυξεντίου, για τις επιδιώξεις του κ. Αυξεντίου και για τον τρόπο αντιμετώπισης των επιδιώξεων αυτών από την κανονική εκκλησία και την Ελληνική Πολιτεία.

Αγνοήθηκα από τους ταγούς της Ομοσπονδίας, μερικοί εκ των οποίων με χαρακτήριζαν «φωνασκούντα Στυλιανικό», άλλοι «μονόφθαλμο υποστηρικτή του Φαναρίου» και οι υπόλοιποι «αρνητή της θέλησης μέρους της ομογένειας να λειτουργεί υπό διαφορετική πνευματική δικαιοδοσία».

Από την περασμένη Κυριακή -μάλλον, πολύ ενωρίτερα- δαγκώνουν τις γλώσσες τους μετά τη διαπίστωση, ότι η «νομιμοποίηση» που τους εγγυούνταν ο κ. Αυξέντιος με τη δήλωσή του, ότι «ο ίδιος και η Σύνοδος της παράταξής του εγγυώνται την κανονικότητα των κληρικών της» (Ν.Κ 17/06/10) ήταν κούφια.
Δαγκώνουν τις γλώσσες τους και δηλώνουν ότι «μετάνιωσαν» για τη συνεργασία τους με τους Αυξεντικούς ΓΟΧ, αλλά δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους.
Στη συνέντευξή του στην SBS, που δημοσιεύεται στο σημερινό Νέο Κόσμο, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας ανακοίνωσε την παράταση της πνευματικής περιπλάνησης των Κοινοτήτων-μελών με την ενεργοποίηση της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας.

 Στην πράξη, η ενεργοποίηση της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας -επειδή αναγνωρίζεται από την Αυστραλία- δεν νομιμοποιεί εκκλησιαστικά την Ομοσπονδία μήτε εξασφαλίζει την αναγνώριση των μυστηρίων που θα τελούν οι κληρικοί της από την Ελληνική Πολιτεία.

Ιδιαίτερα μετά την καθαίρεση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο του «Επισκόπου» Τριμυθούντος Χριστοδούλου -που κατά τον κ. Μάρα θα συνεχίσει να ασκεί καθήκοντα Επισκόπου της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας- η ομοσπονδία χάνει κάθε πρόσβαση στο Φανάρι, την Εκκλησία της Ελλάδος και πάσα άλλη εκκλησιαστική δικαιοδοσία που αναγνωρίζει το Φανάρι και αναγνωρίζεται από το κέντρο της Ορθοδοξίας.

Ποια είναι η εναλλακτική λύση; Αυτή που προτείνουν έγκριτοι ομογενείς και επιθυμούν και τα μέλη των Κοινοτήτων-μελών της Ομοσπονδίας, δηλαδή η επιδίωξη διαλόγου με την Αρχιεπισκοπή με στόχο τη διαπραγμάτευση μίας «αξιοπρεπούς συμφωνίας», όμοιας με εκείνη που υπέγραψε η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Σίδνεϊ και θα κριθεί από τα μέλη της στην επικείμενη Έκτακτη Γενική Συνέλευση.

«Δεν ρίχνουν νερό στο μύλο του Στυλιανού» οι κοινοτικοί ηγέτες που επιδιώκουν αξιοπρεπή διευθέτηση της εκκλησιαστικής εκκρεμότητάς τους. Υπηρετούν υπεύθυνα τα συμφέροντα των μελών τους και τα συμφέροντα του ευρύτερου ελληνισμού.

Η συμφωνία της Κοινότητας Σίδνεϊ με την Αρχιεπισκοπή κατέρριψε τους μύθους που σκόπιμα καλλιεργούσαν κάποιοι, περί δήθεν απαίτησης της Αρχιεπισκοπής «να παραδοθούν άνευ όρων» και περί δήθεν διάθεσης του αρχιεπισκόπου «να βάλει χέρι στις περιουσίες τους».
Ο δρόμος του διαλόγου και της ειλικρινούς, υπεύθυνης διαπραγμάτευσης  είναι ανοιχτός για κάθε καλοπροαίρετο διαπραγματευτή. Ας τον ακολουθήσουν οι ταγοί της Ομοσπονδίας για τη λύτρωση της ομογένειας και τη δική τους.

Εξάλλου, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας κ. Μάρας, έχει λάβει τη διαβεβαίωση του Αρχιεπισκόπου, ότι δεν τον ενδιαφέρουν τα περιουσιακά στοιχεία των Κοινοτήτων-μελών της ομοσπονδίας στις δύο συναντήσεις του με τον Επίσκοπο Δορυλαίου κ. Νίκανδρο.