Στα πρόσφατα φύλλα της εφημερίδας σας, προβάλλετε τον τουρισμό της Ελλάδας (άρθρο του κ. Κώστα Χαλιαδάκη), αλλά και με… προκαλείτε με το άρθρο «Και φέτος πάμε Ελλάδα».
Μα ποιος στραβός δεν θέλει το φως του, λέει μια παροιμία μας. Ποιος Έλληνας μετανάστης στην Αυστραλία δεν «καίγεται» να βρεθεί για λίγο στα πατρώα εδάφη;
Με αφορμή και το πρόσφατο Λεύκωμα του φίλου κ. Βασιλείου Βασίλα «Our homeland Lesvos», αλλά και ως Λέσβιος και… Λεσβολάτρης θα προσπαθήσω με λίγες γραμμές να σας παρουσιάσω έναν εξαιρετικό προορισμό: την Λέσβο!
Λέσβο, νησί ατίμητο, πανώρια Μυτιλήνη, την εξυμνεί ο ποιητής. Είναι το τρίτο μεγαλύτερο σε έκταση νησί του Αιγαίου, μετά την Κρήτη και την Εύβοια. Είναι καταπράσινο, με τους ελαιώνες, τους πευκώνες και τις βαλανιδιές. Έχει τρομερή ιστορία από τα πανάρχαια χρόνια, υπέροχο θρησκευτικό πλούτο, πολιτιστική παράδοση από τις λίγες. Για πολλά χρόνια έμενε στην τουριστική αφάνεια. Χάρη στις άοκνες προσπάθειες ανθρώπων που ήταν «ρέκτες», ξεκίνησε δειλά στην αρχή μια τουριστική κίνηση, αλλά σε λίγα χρόνια πήρε αλματώδη ανάπτυξη. Σε κάθε πόλη και χωριό υπάρχουν ξενοδοχεία, ταβέρνες, κέντρα διασκέδασης, πανηγύρια, ενδιαφέρονται πολισμού, θεατρικές παραστάσεις.
Όταν ξεκινήσεις με το αυτοκίνητο, ανατολικά της Μυτιλήνης μέχρι τη δυτική πλευρά στο Σίγρι και την Ερεσό, από τον βοριά στη Μόλυβο (ή Μήθυμνα) και Πέτρα, στον νοτιά σε Πλωμάρι, Αγιάσο, Πολιχνίτο, από τα νοτιοανατολικά Άγιo Ερμογένη, Κράτηγο, Θερμή, Μανταμάδο, Σκάλα Σκαμνιάς, στα ενδότερα διαφόρων κατευθύνσεων, όπως Καρήνη, Αγιάσο, Βρίσα, Βατερά, Αγία Παρασκευή, Βατούσα, Χύδηρα και…. μένεις κυριολεκτικά κατάπληκτος από την εναλλαγή της ομορφιάς του τόπου.
Μπορείς να σταθείς οπουδήποτε, να δεις τα ενδιαφέροντα του τόπου, να απολαύσεις το ούζο, τη ρετσίνα ή την μπύρα σου, μετά από ένα δροσιστικό θαλασσινό μπάνιο ή -γιατί όχι;- μετά από ένα μπάνιο στα πολυπληθή θερμά Ιαματικά Κέντρα.
Και όταν έρθει η ώρα του φαγητού, να μην ζητήσετε το κλασσικό μπον-φιλέ, φιλέ μινιόν ή ψάρια πρώτης ποιότητας (κόκκινα ή μαύρα), αλλά να ζητήσετε ένα από τα αγνά τοπικά φαγητά με γνήσια ντόπια υλικά, φτιαγμένα με το «μεράκι» του καλοφαγά.
Δεν θα προτείνω εδώ συγκεκριμένα μαγαζιά, όμως αν ζητήσετε τα αυθεντικά θα τα βρείτε οπωσδήποτε και να είστε βέβαιοι ότι θα εξυπηρετηθείτε χωρίς εκμετάλλευση. Γιατί, μην ξεχνάτε ότι πολύ από τους μαγαζάτορες έχουν ζήσει στην Αυστραλία, την Ευρώπη και την Αμερική. Ζητήστε, λοιπόν, απαιτητικά ντόπια παραγωγή και θα φύγετε απόλυτα ικανοποιημένοι.
Θυμάμαι πόσες φορές στη Μήθυμνα τον πρόωρα πρόσφατα χαμένο Αυστραλό φίλο μας από το Σίδνεϊ, τον Tony Barel, (παραγωγό ραδιοφώνου και συγγραφέα) που μου έλεγε: «Αχ, βρε Δημήτρη! Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα τα χελιδόνια στην Κάπη, τα αηδόνια στον Λεπέτυμνο, τα κοτσύφια στο Καστανόδασος της Αγιάσου, τα βατράχια εδώ, τους ερωδιούς στις Αλυκές Καλλονής…
Ναι φίλοι! Να επισκεφτείτε την Λέσβο μας! Ρωτήστε και τους φίλους σας που κατάγονται από εκεί να σας οδηγήσουν και όταν επιστρέψτε με τη βοήθεια του Θεού, γράψτε και εσείς τις δικές σας εντυπώσεις. Καλοδεχούμενες όλες –καλές και κακές– χωρίς, βέβαια, την πρόθεση της δυσφήμισης.
Η Λέσβος σας περιμένει!