«Το Θέατρο και το Ιερό του Διονύσου στη νότια πλαγιά της αθηναϊκής Ακρόπολης» αποτελεί αντικείμενο διάλεξης που θα δοθεί στο Σίδνεϊ από την Ελληνίδα αρχαιολόγο Χριστίνα Παπασταμάτη von Moock, η οποία ανήκει στο επιστημονικό-ερευνητικό δυναμικό του υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας.
Η εκδήλωση διοργανώνεται από τον Όμιλο Φίλων του Αυστραλιανού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου των Αθηνών σε αίθουσα του πανεπιστημίου του Σύδνεϋ.
Η κ. Παπασταμάτη εργάζεται στην Επιστημονική Επιτροπή που σχετίζεται με τα έργα έρευνας/συντήρησης μνημείων που βρίσκονται στη νότια πλαγιά της Ακρόπολης (υπάρχει άλλη μία επιτροπή που ασχολείται με τα Μνημεία του Βράχου), με επίκεντρο το αρχαίο θέατρο του Διονύσου.
«Αυτό το μνημείο δεν σώζεται τόσο καλά, και γι’ αυτό έχουν μείνει πολλά ερωτήματα στην έρευνα και πρέπει ξανά και ξανά να τα βλέπουμε από την αρχή. Με τις καινούριες έρευνες που γίνονται τώρα έχουμε αρκετά νέα στοιχεία για το Θέατρο αλλά και του Ιερού του Διονύσου» είπε η κ. Παπασταμάτη σε συνέντευξή της στο Ελληνικό Πρόγραμμα της Ραδιοφωνίας SBS και πρόσθεσε αναφορικά με τον απώτερο στόχο των ερευνών που διενεργούνται:
«Το πρώτο στοιχείο είναι να προστατεύσουμε αυτό το σημαντικό μνημείο και μέσα σε αυτό το πλαίσιο προστασίας γίνονται μικρής έκτασης αναστηλωτικά προγράμματα που έχουν κυρίως στατικό χαρακτήρα, όπως οι περιμετρικοί τοίχοι του αναλήμματος, κάποια τμήματα από το κεντρικό θέατρο, βάθρα και λοιπά. Το δεύτερο και συμπληρωματικά σε αυτό, είναι η έρευνα, έτσι ώστε να δοθούν όσο το δυνατόν περισσότερες απαντήσεις που υπάρχουν για το θέατρο» κατέληξε η Ελληνίδα αρχαιολόγος.
Επιπροσθέτως, να αναφερθεί, ότι όπως αναφέρουν ιστορικά σημειώματα, το σημαντικότερο πνευματικό κέντρο της αρχαίας Αθήνας αναπτύχθηκε στη νότια πλαγιά της αθηναϊκής Ακρόπολης από το 530 π.Χ. περίπου με την εγκαθίδρυση του λατρευτικού χώρου του Διονύσου, του θεού με τη μεγαλύτερη δημοτικότητα σε όλα τα στρώματα της αθηναϊκής κοινωνίας. Η στενή τοπογραφική σχέση του με τον σημαντικότερο θεατρικό χώρο της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας παραπέμπει στη γενεσιουργό σχέση δραματικής ποίησης και διονυσιακής τελετουργίας.
Ειδικά η εξέλιξη και ο ρόλος του θεάτρου εντός της ιστορικής πορείας, όχι μόνο της Αθήνας αλλά και του ευρύτερου ελληνορωμαϊκού κόσμου, παραμένει έως σήμερα ένα ζωντανό θέμα της αρχαιολογικής και ιστορικής αναζήτησης. Νέες έρευνες των τελευταίων χρόνων δίνουν την αφορμή για μία περιήγηση στον χώρο και τον χρόνο αυτού του πολιτιστικού κέντρου που συνδέθηκε με τις κορυφαίες δημιουργίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη και του Μενάνδρου και επηρέασε βαθειά τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό.