Σήμερα με ένα κλικ και τελείως δωρεάν -και σε χρόνο μηδέν- μπορείς να βρεθείς σε όποια γωνιά του κόσμου επιθυμείς. Περιδιαβάζοντας στον ιστό (εξ ου και ο τίτλος Ιστοπεριδιάβασμα), βρέθηκα στην ιστοσελίδα του Σιδηροχωρίου Καστοριάς. Εδώ βρήκα μία συγκεντρωτική ιστορία για την οποία πριν από μερικά χρόνια θα χρειαζόσουν να παιδευτείς μήνες ολόκληρους να βρεις όλα τα στοιχεία αυτά. Θα έπρεπε να αγοράσεις αρκετά βιβλία, να επισκεφτείς βιβλιοθήκες, να τα μελετήσεις και να φτάσεις στα συμπεράσματά σου και, τέλος, να τα συνοψίσεις με τον πιο λογικοφανή τρόπο. Το Σιδηροχώρι έκανε αυτή την εργασία για μας και τους ευχαριστούμε για τη σφαιρική και λακωνική περίληψη του θέματος.

Θέλω να πιστεύω ότι συμβάλλω θετικά σε ένα γνωστό θέμα το οποίο είναι ιστορικά τελείως άγνωστο στους νεότερους της παροικίας μας -κάτω των 55 ετών- και οι οποίοι έχουν γεννηθεί στη Μελβούρνη, αλλά δεν έχουν ζήσει στην Ελλάδα. Πολλοί από αυτούς -όσοι φυσικά ενδιαφέρονται- ρωτούν με χαλαρό τρόπο να μάθουν κάτι για τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. Κανένα ελληνικό σχολείο της Μελβούρνης δεν έχει διδάξει ΠΟΤΕ κάτι για αυτή την τραγική μας ιστορία. Ρωτήστε τα παιδιά σας.
Ειδικά σήμερα -στα μέσα του 2011- στην Ελλάδα με τους λεγόμενους προπηλακισμούς ( = εκστομίζω ύβρεις εναντίον κάποιου σε δημόσια εμφάνιση – η αρχική και αρχαία σημασία του είναι ρίχνω πηλό, δηλαδή ρίχνω λάσπη εναντίον κάποιου και σήμερα χρησιμοποιείται φυσικά με μεταφορική σημασία ), αλλά το θέμα γίνεται και πιο σοβαρό -όχι μόνο ως μεταφορά- και δεν είναι λίγοι που άρχισαν ήδη να μιλούν για κάποιο σύγχρονο εμφύλιο, 62 χρόνια μετά τον τελευταίο. Λέτε να μάς διδάσκει τίποτε η Ιστορία;

ΤΙ ΗΤΑΝ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ (1946-1949);

Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος είναι μια ένοπλη σύγκρουση που έγινε στην Ελλάδα μεταξύ του λεγόμενου- «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας» που αποτελούνταν από κομμουνιστές, και του Ελληνικού Στρατού που ήταν υπό τον έλεγχο της κεντροδεξιάς κυβέρνησης των Αθηνών. Διήρκεσε από τον Μάρτιο του 1946 έως τον Οκτώβριο του 1949 και είχε ως αποτέλεσμα την ήττα των κομμουνιστών. Θεωρείται διεθνώς ως η πρώτη πράξη του ψυχρού πόλεμου. Τη νύχτα της 29ης προς 30 Αυγούστου 1949, με την πτώση και του υψώματος Κάμενικ στο Γράμμο, τελειώνει ουσιαστικά ο εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος κόστισε στην Ελλάδα τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό, ανυπολόγιστες καταστροφές και οικονομική καθίζηση. Ο αριθμός των θυμάτων του εμφυλίου πολέμου, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έφτασε στα 154.000 άτομα (νεκρούς και τραυματίες). Οι απώλειες του κυβερνητικού στρατού, όπως αναφέρονται στις στατιστικές του Γενικού Επιτελείου Στρατού, έφτασαν στις 15.969 νεκρούς, τις 37.557 τραυματίες και τις 2.001 αγνοούμενους, δηλαδή συνολικά 55.527 άνδρες. Οι απώλειες των ανταρτών του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας» ήταν 38.839 νεκροί, τραυματίες και αγνοούμενοι και 20.128 αιχμάλωτοι.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, καταστράφηκαν 47.000 κατοικίες, 240 βιομηχανικές επιχειρήσεις και νοσοκομεία, 930 γέφυρες, 1.650 σχολεία. Εξοντώθηκαν 1.500.000 ζώα. Μία άλλη επίπτωση, ήταν ο εξαιρετικά μεγάλος αριθμός των προσφύγων, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τα χωριά τους για να μην βρεθούν στο επίκεντρο των μαχών κυβερνητικού στρατού-ανταρτών, είτε πάλι επειδή εξαναγκάστηκαν, στη διάρκεια των μεγάλων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του εθνικού στρατού, ώστε να αποκοπεί κάθε δυνατότητα εφοδιασμού των αντάρτικων τμημάτων. Σύμφωνα με ένα «Μνημόνιο για το ελληνικό προσφυγικό πρόβλημα», που εστάλη στις 8 Οκτωβρίου 1949 προς το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών, ο πρωθυπουργός Π. Τσαλδάρης δήλωνε πως ο αριθμός των προσφύγων του εμφυλίου πολέμου ανέρχονταν σε 684.607 άτομα, από αυτά 166.000 πρόσφυγες είχαν επαναπατρισθεί και ότι άλλοι 225.000 θα επαναπατρίζονταν σύντομα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η απογραφή του 1951, εμφάνισε ουσιαστικά στάσιμο τον πληθυσμό της χώρας έναντι της προηγούμενης απογραφής του 1940, ενώ η μείωση σε αρκετούς νομούς ήταν συγκλονιστική, όπως στην Καστοριά (-28%), Ευρυτανία (-25,8%), Φλώρινα (-22%), Φωκίδα (-19,64%), Δράμα (-17%), Κιλκίς (-12%) , Κοζάνης (-7%) κλπ.

Μία από τις οδυνηρές συνέπειες του εμφυλίου πολέμου, ήταν η δημιουργία ενός μεγάλου αριθμού πολιτικών προσφύγων. Στην αναγκαστική εξορία βρέθηκαν για πολλά χρόνια περισσότερα από 57.000 άτομα. Από αυτούς, περίπου 17.000 εγκαταστάθηκαν στην πρώην Σοβιετική Ένωση, κυρίως στην Τασκένδη και σε άλλες πόλεις του Ουζμπεκιστάν. Στην Τσεχοσλοβακία αρχικά εγκαταστάθηκαν 13.000 Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες, στη Ρουμανία 9.300, στην Ουγγαρία 7.500 και οι υπόλοιποι στη Βουλγαρία και στη Γιουγκοσλαβία. Ο μεγαλύτερος αριθμός των πολιτικών προσφύγων επέστρεψε στην Ελλάδα από την αναγκαστική προσφυγιά μετά το 1982, όταν η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση.

Τέλος, να αναφέρουμε τις σοβαρές επιπτώσεις του εμφυλίου στην αγροτική παραγωγή και την κτηνοτροφία. Η παραγωγή σιτηρών είχε πέσει το 1946 σε επίπεδο μόλις ανώτερο από τους αριθμούς της μέσης παραγωγής του 1936-38 (389.263 τόνοι), όμως το 1947, όταν το πρόβλημα των εκτοπισμένων και των προσφύγων συνοδεύτηκε από ξηρασία, η μείωση ήταν περίπου 50%. Επίσης, η παραγωγή καπνού μειώθηκε το 1946 κατά 46%, ενώ ο αριθμός των μεγάλων ζώων είχε μειωθεί το 1946 έως 50% και αναμενόταν να μειωθεί και άλλο κατά το 1948. Πρέπει δε να αναφερθεί ότι το 1950, ένα χρόνο μετά τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου, η περιοχή Γρεβενών είχε μόνο το 30% των κοπαδιών που διέθετε, σε σύγκριση με την προπολεμική περίοδο.