Ο τζόγος, ναι ο τζόγος, απειλεί να ανατρέψει την κυβέρνηση Γκίλαρντ. Ναι, η επιζήμια συνήθεια ποσοστού συμπολιτών μας απειλεί να ανατρέψει την κυβέρνηση, αν η πρωθυπουργός δεν τιμήσει τις υποσχέσεις που έδωσε μετεκλογικά στον ανεξάρτητο βουλευτή Τασμανίας, Andrew Wilkie, για να εξασφαλίσει τη στήριξή του και να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας.
Κατά το σκληρό παζάρι με τους ανεξάρτητους βουλευτές, μετά τις εθνικές του περασμένου Αυγούστου, η κ. Γκίλαρντ υποσχέθηκε στον Andrew Wilkie τη λήψη μέτρων για την προστασία των εθισμένων τζογαδόρων από τους κακούς εαυτούς τους.
Σήμερα ο κ. Wilkie ζητά το «αντίδωρο» για τη στήριξή του στο Εργατικό Κόμμα. Ζητά από την κυβέρνηση να νομοθετήσει για τον προκαθορισμό του χρηματικού ποσού που θα παίζουν οι εθισμένοι τζογαδόροι στα αχόρταγα πόκις. Δηλώνει, δε, αποφασισμένος να ρίξει την κυβέρνηση, αν η πρωθυπουργός αθετήσει την υπόσχεσή της.
Τι ακριβώς ζητά ο κ. Wilkie από την κυβέρνηση; Ζητά τροποποιήσεις της ισχύουσας νομοθεσίας, που θα μειώσουν την ωριαία «χασούρα» των παικτών πόκις από $1,200 την ώρα, που είναι σήμερα, σε $120 την ώρα. Με απλά λόγια, ο κ. Wilkie ζητά από την κυβέρνηση να λάβει μέτρα για την άμβλυνση των συνεπειών της κοινωνικής μάστιγας που, τεκμηριωμένα πλέον, ευθύνεται για την αύξηση των αυτοκτονιών, της εγκληματικότητας, των διαζυγίων, των χρεωκοπιών, για τη φτώχεια και τη μιζέρια που δοκιμάζουν οι οικογένειες εθισμένων τζογαδόρων.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν, ότι ο τζόγος στα πόκις είναι ένα άνισο παιχνίδι του ανθρώπου με τέλεια προγραμματισμένους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, που αναδεικνύει, μονίμως, νικητή τα πόκις. Τα πόκις, προειδοποιούν οι ειδικοί, είναι μηχανές παραγωγής εισοδήματος για τους ιδιοκτήτες τους. Δεν είναι «φιλάνθρωπες» μηχανές προγραμματισμένες να μοιράζονται τα κέρδη τους με τους αφελείς που πιστεύουν, ότι «θα πλουτίσουν» παίζοντας ηλεκτρονικό τζόγο.
Θεωρητικά, τα πόκις πρέπει να επιστρέφουν στους παίκτες από το 82% μέχρι το 98% του συνόλου των χρημάτων που παίζονται. Στην πράξη τα ποσοστά «ανταπόδοσης» ποικίλουν ανά κράτος και πολιτεία, ενώ δεν υπάρχουν ουσιαστικοί μηχανισμοί ελέγχου της «συνέπειας» των τζογαδορείων προς τους νόμους.
Κατά τους ειδικούς, ο μέγας κίνδυνος, είναι ο εθισμός στα πόκις. Η εξάρτηση μεγάλου ποσοστού πολιτών από τις άπληστες μηχανές με ολέθριες συνέπειες για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Μελέτες που έγιναν κατά καιρούς, έδειξαν ότι η ενασχόληση των ανθρώπων με τον τζόγο χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες.
Η μία κατηγορία είναι η περιστασιακή ενασχόληση με τον τζόγο, για παράδειγμα την Πρωτοχρονιά, που παίζουμε οι περισσότεροι για «το καλό του χρόνου» ή σε φιλικές συντροφιές για το «σκότωμα» του χρόνου.
Η άλλη κατηγορία είναι η παθολογική ενασχόληση με τον τζόγο, δηλαδή η κυρίευση του ανθρώπου από την ανάγκη να ασχοληθεί με το τζόγο.
Η τρίτη κατηγορία είναι ο εθισμός, κατάσταση στην οποία το άτομο κατακυριεύεται από τον τζόγο, σκέφτεται συνεχώς το τζόγο και θέλει να ασχολείται αποκλειστικά με τον τζόγο, όπως ο αλκοολικός σκέφτεται διαρκώς και θέλει να καταναλώνει αλκοόλ και ο ναρκομανής ναρκωτικά.
Ο Andrew Wilkie ζητά να προστατεύσει ζητά να προστατεύσει τους παθολογικούς και τους εθισμένους τζογαδόρους από τους ανεξέλεγκτους εαυτούς και το κράτος, που από το 1973 -που εμφανίστηκαν οι πρώτες πόκις στη Νέα Νότια Ουαλία και εξαπλώθηκαν σταδιακά σε όλες τις Πολιτείες- έχει συμπεριλάβει στους κρατικούς πόρους και το εισόδημα από τον τζόγο και τα οργανωμένα ιδιωτικά και συλλογικά συμφέροντα, που θησαυρίζουν από το από τον τζόγο.
Το ετήσιο εισόδημα από τα πόκις ανέρχεται σε δισεκατομμύρια δολάρια. Υπολογίζεται, ότι πάνω από 60% του κρατικού εισοδήματος από τα πόκις προέρχεται από τη Νέα Νότια Ουαλία και τη Βικτωρία, όπου από το 1992 λειτουργούν 30.000 πόκις, 2.500 στο καζίνο Crown και 27.500 σε λέσχες τζόγου, αθλητικά σωματεία, εντευκτήρια οργανώσεων παλαιών πολεμιστών κ.ά.
Ο Andrew Wilkie δεν πολεμά το κατεστημένο μόνος του. Έχει σύμμαχο, αρωγό, συμπαραστάτη και νομικό σύμβουλο τον άλλο, γνωστό σταυροφόρο κατά του τζόγου, ανεξάρτητο γερουσιαστή και ιδρυτή του πολιτικού κόμματος «No Pokies», Νικ Ξενοφών. Οι δύο σταυροφόροι διακηρύττουν την αποφασιστικότητά τους να πολεμήσουν με όλες τους τις δυνάμεις και αν το επιβάλει η συμπεριφορά της κυβέρνησης να οδηγήσουν τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Μία τραγική παράμετρος της υπόθεσης είναι η εναντίωση αθλητικών συλλόγων στις προτεινόμενες αλλαγές της νομοθεσίας. Αθλητικοί σύλλογοι, που εξ ορισμού οφείλουν να υπηρετούν υψηλά ιδανικά και ιδεώδη, αντιτάσσονται σθεναρά στις αλλαγές «για να μην χάσουν εισόδημα». Με λαϊκίστικα επιχειρήματα, παράγοντες αθλητικών σωματείων πιέζουν την κυβέρνηση να μην ενδώσει στις «απαιτήσεις» του Andrew Wilkie.
Ποια γραμμή θα ακολουθήσει η κυβέρνηση; Η πρωθυπουργός έχει μία και μοναδική επιλογή, για να περισώσει ό,τι έχει απομείνει από την αξιοπιστία της, να αποτρέψει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και να αμβλύνει τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες του παθολογικού τζόγου. Να τιμήσει την υπόσχεση που έχει δώσει στον κ. Wilkie. Οτιδήποτε λιγότερο θα δικαιολογήσει την ανατροπή της αναξιόπιστης κυβέρνησης Γκίλαρντ.