ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΙ, κουβαλητοί και άβουλοι αντάμα πρωταγωνίστησαν την Κυριακή σε ένα ακόμα δράμα: Στην Έκτακτη Συνέλευση της Κοινότητας Μελβούρνης.

Η μια χειρότερη από την άλλη, είναι τα τελευταία χρόνια οι Γενικές Συνελεύσεις της Κοινότητας, με αυτή της περασμένης Κυριακής να καταρρίπτει κάθε προηγούμενο χάλι.

ΘΛΙΨΗ, απογοήτευση και οργή προκάλεσε στους λίγους, έστω, ανθρώπους, που καταλαβαίνουν και συνεχίζουν να ενδιαφέρονται.

ΘΛΙΨΗ για την κατάντια, απογοήτευση για τις ευκαιρίες (και τα χρόνια) που χάνονται και οργή για την ανικανότητα του Διοικητικού Συμβουλίου να ανταποκριθεί (έστω και στοιχειωδώς) στις υποχρεώσεις του.

ΝΑΙ, παντελώς ανίκανο είναι το Διοικητικό Συμβούλιο να οργανώσει και να κατευθύνει μια συζήτηση της προκοπής ανάμεσα στα μέλη για την πορεία και το μέλλον της Κοινότητας.

ΣΕ καμιά Γενική Συνέλευση, τα τελευταία 20 χρόνια, δεν έγινε καμιά απολύτως συζήτηση για τις πραγματικές ανάγκες και το μέλλον της Κοινότητας.

ΤΑ μέλη ποτέ δεν συζήτησαν και ποτέ δεν αποφάσισαν ουσιαστικά για τίποτα. Στις Συνελεύσεις τα καλούσαν τα κατά καιρούς Διοικητικά Συμβούλια, για να επικυρώσουν τις δικές τους πρωτοβουλίες και αποφάσεις.

ΤΑ τελευταία χρόνια όμως και, ιδιαίτερα, στις δύο τελευταίες Συνελεύσεις το κακό παράγινε.

ΕΝΤΑΞΕΙ και παλαιότερα δεν γίνονταν συζητήσεις επιπέδου, αλλά γινόταν και κάποια αντιπαράθεση, αφού μεταξύ ορισμένων μελών υπήρχαν διάφορες απόψεις που πήγαζαν, κυρίως, από ιδεολογικές ή/και «προσωπικές» διαφορές.

ΣΤΙΣ τελευταίες Συνελεύσεις εξέλειψε και αυτό. Καμιά αντιπαράθεση, καμιά κόντρα και καμιά διαφωνία.

ΚΑΝΕΝΑ ενδιαφέρον (ή καημό) για τίποτα. Για απολύτως τίποτα μιλάμε. Όλοι έδειχναν «ψαρωμένοι», λες και είχαν πάρει μεγάλες δόσεις ψυχοφαρμάκων.

Η αδιαφορία των μελών και η ανικανότητα του Δ.Σ. ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά και της τελευταίας Συνέλευσης.

ΤΟΣΟ τα μέλη όσο και το Διοικητικό Συμβούλιο πηγαίνουν στις Γενικές Συνελεύσεις για να… φύγουν! Στόχος τους είναι η διάρκειά της να είναι όσο το δυνατόν συντομότερη. Αγγαρεία κάνουν όλοι.

ΚΑΜΙΑ πρωτοβουλία, καμιά πρόταση, καμιά συζήτηση, καμιά ερώτηση και καμιά ιδέα από κανέναν. Κενού κρανίου τόπος. Ερημιά και ολική κατάρρευση.

Η Κοινότητα, όπως την ξέραμε και την είχαμε ζήσει, έχει πεθάνει. Αυτό που ζούμε τώρα είναι αναλαμπές από το παρελθόν της. Αναμνήσεις…

ΜΑΖΙ της χάνεται σιγά-σιγά και ο κοινοτικός κόσμος. Άλλοι πέθαναν, άλλοι γέρασαν (πολύ), άλλοι κουράστηκαν, άλλοι απογοητεύτηκαν και όσοι έχουν απομείνει δεν μπορούν (ό,τι και να κάνουν) να σταματήσουν τον κατήφορο.

Η Συνέλευση της Κυριακής απέδειξε, επίσης (πέρα πάσης αμφιβολίας), ότι τα στρατολογημένα μέλη δεν έχουν καμιά κοινοτική συνείδηση.

ΕΙΝΑΙ άσχετα και με την ιστορία και με τη ζωή και με τις ανάγκες της Κοινότητας. Εντελώς ξένο σώμα!

ΕΝΑ «σώμα» που, εκτός των άλλων, είναι και φορέας του ιού της (παντελούς) αδιαφορίας. Ενός θανάσιμου και άκρως μεταδοτικού ιού που γιατρειά δεν έχει.

ΤΟ μόνο που ενδιέφερε τα περισσότερα (επιστρατευμένα) μέλη που έλαβαν μέρος στη Συνέλευση, ήταν να ψηφίζουν, όπως τούς είχαν ζητήσει, αυτοί που τούς κουβάλησαν, και να φύγουν.

ΚΑΙ αυτό ακριβώς έκαναν. Ήλθαν, ψήφισαν και έφυγαν! Ναι, έφυγαν αμέσως μετά την ψηφοφορία. Ούτε καν να μάθουν το αποτέλεσμα δεν κάθισαν!

ΚΑΙ δεν υπήρχε, βέβαια, λόγος να καθίσουν, αφού ούτε και αυτό τους ενδιέφερε. Για χάρη των στρατολόγων τους έχασαν το απόγευμά τους!

ΑΣΕ που οι περισσότεροι δεν έδειχναν και να καταλαβαίνουν γιατί γίνεται λόγος. Το μόνο που ήξεραν (και αυτό τους ήταν αρκετό) ήταν ότι βρίσκονταν εκεί για να ψηφίσουν! Για κανέναν άλλο λόγο.

ΓΙΑ το πόσο άσχετοι και ξένοι ήταν με την όλη διαδικασία, φάνηκε και από την καταψήφιση της πρότασης για εκλογή (και) Εξελεγκτικής Επιτροπής.

ΝΑΙ, κύριοι, καταψήφισαν και την πρόταση αυτή που, στην ουσία, κανείς δεν διαφωνούσε και κανείς δεν είχε στραφεί εναντίον της!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ; Και όμως αληθινό. Το πώς έγινε κατορθωτό το ακατόρθωτο, δείχνει ανάγλυφα πού κατάντησαν την Κοινότητα οι νέοι μνηστήρες που βλέπουν τα μέλη αποκλειστικά ως ψήφους και τίποτα πέραν αυτού. Και όσο πιο άσχετα και ακατατόπιστα τα μέλη τόσο πιο σίγουροι οι ψήφοι!

ΟΛΑ δείχνουν ότι η ηγετική ομάδα που κουβάλησε και τους περισσότερους, δεν μπορούσε να κάνει διαχωρισμό των δύο άσχετων μεταξύ τους προτάσεων, για να μην μπερδέψει τους (εντελώς) άσχετους ψηφοφόρους της.

ΕΤΣΙ η εντολή που δόθηκε από τους «επιτελείς» ήταν να ψηφιστούν «πακέτο» και οι δύο προτάσεις.

ΑΛΛΟ να κατεβαίνει (ο άσχετος) και να έχει στο μυαλό σου ένα «όχι» για όλα και άλλο να έχει και «ναι» και «όχι». Μπερδεύεται, κύριοι, ο… άσχετος! Άσε που δεν τον ενδιαφέρουν και οι… λεπτομέρειες.

ΑΝΑΞΙΑ (και ανίκανη), όμως, να υποστηρίξει τις προτάσεις που έκανε ήταν και η αντιπολίτευση. Κανείς και από την αντιπολίτευση δεν μίλησε υπέρ της υπερψήφισης της πρότασης για την εξελεγκτική επιτροπή.

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι το μόνο που ενδιέφερε και την ηγεσία της αντιπολίτευσης, ήταν η πρόταση να ψηφίζουν τα μέλη «πέντε» υποψήφιους, μήπως κατορθώσουν και αυτοί να μπουν στο Διοικητικό Συμβούλιο!

ΘΑ έλεγα, μάλιστα, ότι, η αντιπολίτευση είναι πιο ανίκανη από την ηγετική ομάδα. Αυτό που έγινε και στις δύο τελευταίες Συνελεύσεις με την ανοχή της και χωρίς κανείς να διαμαρτυρηθεί, έστω για την τιμή των όπλων, είναι εντελώς απαράδεκτο.

ΟΙ τελευταίες Συνελεύσεις δεν ήταν Συνελεύσεις. Αντιπαράθεση ανικανότητας και από τις δύο πλευρές ήταν.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ σας λέω ότι δεν κατάλαβα τη βιασύνη του Διοικητικού Συμβουλίου και του προέδρου να κλείσουν, όπως κι όπως τη Συνέλευση, χωρίς να γίνει καμιά (ουσιαστική) συζήτηση, έστω για τις προτεινόμενες αλλαγές, αν όχι για κάτι πιο απαιτητικό.

ΟΙ «ομιλητές» και από την μια πλευρά και από την άλλη (τέσσερις-πέντε όλοι κι όλοι) ήταν για τα… πανηγύρια.

ΚΑΝΕΙΣ δεν εξήγησε στα (άσχετα) μέλη ποια ήταν τα υπέρ και ποια τα κατά της κάθε πρότασης. Και όσα είπαν μπέρδευαν περισσότερο τα πράγματα αντί να τα φωτίζουν.

ΜΙΛΑΜΕ για γενικευμένη ανικανότητα όλων των εμπλεκομένων μελών, του Δ.Σ. και μνηστήρων χωρίς εξαίρεση. Μιλάμε για τέλεια γύμνια και ολοκληρωτική εξαθλίωση.

ΚΑΙ οι άνθρωποι αυτοί, που είναι ανίκανοι να κάνουν μια Γενική Συνέλευση της προκοπής, μια συζήτηση ουσίας, μάς υπόσχονται ότι θα κτίσουν… Πύργους και Παρθενώνες.

ΓΙΑ ποιούς όμως θα τα κτίσουν; Για τα μέλη που παραβρέθηκαν την περασμένη Κυριακή στη Συνέλευση; Ή για τις χιλιάδες των υπολοίπων που στρατολόγησαν και οι οποίοι δεν ξέρουν κατά που πέφτει η Κοινότητα;

ΘΑ κτίσουν για την… παροικία, λένε. Για ποια παροικία, όμως; Πότε τη ρώτησαν τι θέλει η παροικία από την Κοινότητα;

ΤΩΡΑ θα μου πείτε, εδώ δεν καταφέρνουν να ρωτήσουν τα μέλη, τι θέλουν από τον Οργανισμό, θα ρωτήσουν την παροικία; Πολλά ζητάμε… Αυτά και γεια χαρά σε όλους.