«Τα πάντα ρει», όλα αλλάζουν, όλα εξελίσσονται, είχε ειπεί ο πρόγονός μας Ηράκλειτος. Τίποτα δεν είναι στατικό, ο κόσμος, η φύση, η κοινωνία αλλάζουν. Μαζί τους αλλάζει και ο άνθρωπος από τις επιδράσεις που ασκούν πάνω του το οικογενειακό και το κοινωνικό περιβάλλον, το είδος της μόρφωσής του, η οικονομική κατάστασή του.

 Η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία ανακοίνωσε, προχθές, μία μεγάλη κοινωνική αλλαγή που παρατηρείται στην Αυστραλία τα τελευταία χρόνια. Μία αντιστροφή, θα λέγαμε, τη συνήθειας νέων – και των δύο φύλων – να εγκαταλείπουν τις πατρογονικές εστίες τους σε μικρή ηλικία.

Τα στατιστικά δεδομένα δείχνουν, ότι οι σύγχρονοι νέοι εγκαταλείπουν την πατρογονική εστία, στήνουν δικό τους νοικοκυριό, σε μεγαλύτερη ηλικία από το παρελθόν. Η τελευταία απογραφή πληθυσμού δείχνει, ότι το 2006 ένας στους τέσσερις πολίτες ηλικίας από 20 ως 34 ετών ζούσαν με τους γονείς τους – το αντίστοιχο ποσοστό το 1986 ήταν 19%. Είναι, δε, ιδιαίτερα αξιοσημείωτο το γεγονός ότι την περασμένη εικοσαετία ο βαθμός «απελευθέρωσης» των κοριτσιών είναι μεγαλύτερος από αυτόν των αγοριών.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Στατιστικής Υπηρεσίας, την εικοσαετία 1986-2006 το ποσοστό των κοριτσιών νεαρής ηλικίας που έφυγαν από τα σπίτια τους και ζουν μόνα τους αυξήθηκε με ταχύτερο ρυθμό από αυτό των αγοριών αντίστοιχων ηλικιών. Το 1986, 13% των κοριτσιών ηλικίας από 20 ώς 34 ετών εγκατέλειπαν τα σπίτια τους για ζήσουν μόνα τους, με φίλες τους ή με τον σύντροφό τους. Το 2006 το ποσοστό των κοριτσιών αυτών ανέβηκε στο 18% ( σε 20 χρόνια αυξήθηκε κατά 36% το ποσοστό των κοριτσιών που «ανοίγουν τα δικά τους φτερά»). Αντίστοιχα, το 1986 το ποσοστό των αγοριών που έμεναν στο «πατρικό σπίτι» υπολογιζόταν σε 24%. Το 2006 το ποσοστό των αγοριών αυξήθηκε σε 27%, ή 16% σε σύγκριση με το 1986.

Τι δείχνουν οι αριθμοί; Δείχνουν ότι τα περασμένα 20 χρόνια η συχνότητα εγκατάλειψης της πατρογονικής εστίας από τα κορίτσια ήταν διπλάσια της συχνότητα εγκατάλειψης της πατρογονικής εστίας από τα αγόρια.

Οι αριθμοί δείχνουν, ακόμη, ότι την περίοδο 2006-2007 οι άνδρες της ηλικιακής ομάδας 20-34 έφυγαν από το σπίτι των γονέων τους πριν συμπληρώσουν το 21ο έτος (20,9 ετών), ενώ τα κορίτσια πριν συμπληρώσουν το 20ό έτος (19,8 ετών).

Η ηλικία είναι ο αποφασιστικός παράγοντας «διαζυγίου» των νέων από τους γονείς τους. Η συντριπτική πλειοψηφία (94%) των νέων, που επιλέγουν να ζήσουν σε δικό τους σπίτι είναι ηλικίας κάτω των 28 ετών, ενώ ένα μικρό ποσοστό (3%) μόνο εξακολουθεί να ζει με τους γονείς μετά το 30ό τέταρτο έτος της ηλικίας τους.
Γιατί τα σύγχρονα παιδιά δεν φεύγουν από «το πατρικό» σπίτι με την ευκολία που έφευγαν τα παιδιά το 1986; Σύμφωνα με τα στατιστικά δεδομένα, το 1986 ήταν πιο «συνηθισμένη» η συμβίωση ενός νέου ή μίας νέας με τον/την σύντροφό του/της από ό,τι ήταν το 2006. Το 1986 θεωρείτο «εφικτή» η συμβίωση νέων ηλικίας 23 ετών με το/τη σύντροφο, ενώ το 2006 τέτοια συμβίωση κρίνεται «εφικτή» από τα 24 και πάνω.

Ο άλλος, βασικός λόγος, είναι η μετάθεση, χρονικά, των στόχων των νέων. Οι σύγχρονοι νέοι μεταθέτουν, χρονικά, την επίτευξη στόχων που στο παρελθόν κρίνονταν «πρωταρχικοί» και σαν τέτοιοι είχαν βασική προτεραιότητα στη ζωή αγοριών και κοριτσιών. Το «ή μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου» δεν ισχύει πλέον. Οι νέοι και οι νέες θέλουν «να αποκτήσουν εμπειρίες από τη ζωή» να «τακτοποιηθούν», οικονομικά, πριν αποφασίσουν να παντρευτούν/νυμφευτούν και η παράταση της συμβίωσης με τους γονείς «διευκολύνει» την επιτυχία των προκαθορισμένων στόχων κάθε νέου και νέας.

Γιατί τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι; Είναι το άλλο εύλογο ερώτημα. Οι αιτίες έχουν αλλάξει ριζικά από τη δεκαετία του ’70 και ποικίλουν κατά ηλικία. Σήμερα, οι νέοι φεύγουν διότι διαφωνούν με τους γονείς τους, για να ζήσουν ανεξάρτητοι, για να σπουδάσουν, να δουλέψουν ή να ταξιδέψουν.

Τα απογραφικά στοιχεία του 2006 δείχνουν ότι το 16% ανδρών ηλικίας 20-34 ετών και το 22% των γυναικών αντίστοιχων ηλικιών έφυγε από το σπίτι πριν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας του. Η βασική αιτία της «εξόδου» τους ήταν οι οικογενειακές συγκρούσεις.

Το 29% των ανδρών και 28% των γυναικών έφυγε από το σπίτι των γονέων του σε ηλικία 18 έως 20 ετών για «να απολαύσει την ανεξαρτησία του».
Αλλάζει ο κόσμος, λοιπόν. Το σήμερα είναι διαφορετικό από το χθες και το αύριο θα είναι διαφορετικό από το σήμερα, καθώς οι νέες γενεές ανθρώπων μεγαλώνουν σε νέο περιβάλλον που διαφέρει ριζικά από το περιβάλλον που μεγάλωσαν οι γονείς και οι προγονοί τους.