Οι εικόνες που βλέπει και οι υποθέσεις που καλείται να διαλευκάνει επί καθημερινής βάσης ο ομογενής ιδιωτικός ντετέκτιβ, Γιάννης Ιωάννου, θα μπορούσαν να κλονίσουν ανεπανόρθωτα την εμπιστοσύνη του καθένα μας στον συνάνθρωπο και να εκσφενδονίσουν ακόμα και τον πιο θετικά προσκείμενο άνθρωπο στα μονοπάτια του ανυπέρβλητου κυνισμού. Κι όμως, ο Γιάννης Ιωάννου, ιδιοκτήτης της εταιρίας Precise Investigation, στην ουσία συνεχίζει να εμπιστεύεται τους συνανθρώπους του ακόμα και αν οι απατεώνες στην ελληνική παροικία και, γενικότερα, όπως λέει, «ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια».

Οι επαγγελματικές εμπειρίες του Γιάννη, οι πελάτες του οποίου κατά 80% περίπου είναι ομογενείς, σκιαγραφούν μία πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα όσον αφορά τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί συμπάροικοι. Η εικόνα αυτή είναι τόσο αληθινή όσο και το γεγονός ότι για πάνω από 20 χρόνια τώρα ο Γιάννης Ιωάννου δεν έχει «στερέψει» από πελάτες. Αληθινό, επίσης, παραμένει και το γεγονός ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων προτιμάμε να «κλειδαμπαρώνουμε» αυτά τα προβλήματα στους τέσσερις τοίχους των σπιτιών μας επιτρέποντας σε «επαγγελματίες» και μη απατεώνες να συνεχίζουν την δράση τους.

«Ο κόσμος νομίζει ότι οι περισσότερες υποθέσεις που οδηγούν κάποιον να ζητήσει τη βοήθεια ενός ιδιωτικού ντετέκτιβ είναι αυτές που σχετίζονται με τη μοιχεία, αυτό όμως είναι λάθος» λέει ο Γιάννης, διαπιστώνοντας την ίδια στιγμή ότι παρά το γεγονός ότι αναλαμβάνει και υποθέσεις που σχετίζονται με απάτες οικονομικής φύσεως, αυτές δεν είναι οι περισσότερες.
Η πλειοψηφία αυτών που αποφασίζουν να ζητήσουν τη βοήθειά του, καταλήγει σε αυτή τη λύση για υποθέσεις κυρίως προσωπικές

ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΟΨΙΕΣ

Ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί; Ένα μεγάλο ποσοστό των υποθέσεων που χειρίζεται ο ομογενής ιδιωτικός ντετέκτιβ έχουν να κάνουν με εξαφανίσεις παιδιών και την αγωνία των γονιών τους να μάθουν ότι αυτά δεν έχουν πάθει κακό.

«Είναι πολύ συνηθισμένες υποθέσεις» μου λέει. «Στις περισσότερες των περιπτώσεων, η κόρη ή ο γιός εξαφανίζονται από το σπίτι τους μετά από κάποιον καυγά που είχαν με τους γονείς τους. Η δική μου δουλειά είναι, βέβαια, να εντοπίσω το νεαρό άτομο όπου και αν αυτό βρίσκεται. Βέβαια, δεν είναι λίγες οι φορές που παίζω και το ρόλο του κοινωνικού λειτουργού. Προσπαθώ να βοηθήσω παιδιά και γονείς να επικοινωνήσουν τουλάχιστον. Είναι πολύ δύσκολες και συναισθηματικά φορτισμένες υποθέσεις» αναφέρει και προσθέτει ότι τον τελευταίο καιρό παρατηρεί αύξηση των περιπτώσεων όπου συνήθως η κόρη αλλάζει το θρήσκευμά της από χριστιανή σε μουσουλμάνα και στην κυριολεξία σβήνει όλα τα ίχνη της για να αποφύγει τους γονείς και την οικογένειά της.

Το γεγονός ότι οι ελληνικής καταγωγής γονείς είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων υπερπροστατευτικοί, λειτουργεί υπέρ της επιχειρηματικής δραστηριότητας του Precise Investigation. Με άλλα λόγια, πολλοί έφηβοι «απολαμβάνουν» τη διακριτικά συγκεκαλυμμένη  παρέα του Γιάννη, χωρίς βέβαια να το γνωρίζουν. «Πολλοί γονείς που υποπτεύονται ότι ο γιός ή η κόρη τους έχει μπλέξει με κακές παρέες έρχονται να ζητήσουν την βοήθειά μου» λέει ο Γιάννης προσθέτοντας ότι η παρακολούθηση ενός εφήβου είναι από τα δυσκολότερα είδη παρακολούθησης γιατί… τα σημερινά παιδιά είναι «άπιαστα» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.
«Έχουν όντως δίκιο οι γονείς;» τον ρωτάω. «Μπορώ να πω ότι ένα ποσοστό γονέων γύρω στο 50% θα έλεγα έχει δίκιο. Όντως, η δική μου δουλειά τους έχει βοηθήσει να μην χάσουν τα παιδιά τους. Υπάρχουν βέβαια και οι γονείς που υποπτεύονται τα παιδιά τους άδικα. Δεν θα τους έλεγα υπερπροστατευτικούς, μάλλον ανησυχούν περισσότερο από όσο θα έπρεπε».

ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ

Αφήνουμε τις σχέσεις γονέων-παιδιών και πάμε σε μία άλλη πολύ ενδιαφέρουσα κατηγορία πελατών του. Δηλώνει και ο ίδιος έκπληκτος από την θλιβερή διαπίστωση που κάνει. «Πολλές κοπέλες από την ηλικία των 25 ετών ψάχνουν να βρουν συντρόφους στο διαδίκτυο» αναφέρει και προσθέτει ότι ο αριθμός αυτών των κοριτσιών που του ζητούν να εξακριβώσει κατά πόσο ο υποψήφιος σύντροφος είναι αυτός που τους λέει ότι είναι, έχουν δεκαπλασιαστεί τα τελευταία δύο χρόνια.
Του ζητάω να μου αναφέρει μία ενδεικτική περίπτωση.

«Πριν από λίγο καιρό ήρθε να με επισκεφθεί μία κοπέλα γύρω στα 30 της. Νοσοκόμα στο επάγγελμα, για να είμαι ακριβής. Η κοπέλα ήταν παντρεμένη στο παρελθόν, χώρισε και αποφάσισε να βρει το νέο της σύντροφο online. Γνώρισε κάποιον όχι πολύ μεγαλύτερό της επίσης ελληνικής καταγωγής, ο οποίος της συστήθηκε ως μεγαλοεπιχειρηματίας στον τομέα της συσκευασίας τροφίμων με εμπορικά πάρε δώσε σε Ελλάδα και Κίνα, χωρισμένος, πατέρας δύο παιδιών. Η σχέση τους απ’ ότι τουλάχιστον μου είπε πήγαινε καλά. Εκείνο, όμως, που την έκανε να ανησυχεί είναι το γεγονός ότι έστω και αν βλεπόντουσαν για περίπου δυο μήνες αυτός έβρισκε χίλιες δύο δικαιολογίες, όταν αυτή του ζητούσε να πάει στο σπίτι του. Μου ζήτησε να κάνω εξακρίβωση των στοιχείων του και αυτό έκανα».

Η νεαρή ομογενής είχε να κάνει με μία κλασσική περίπτωση απατεώνα που όπως λέει ο Γιάννης είναι ένα φαινόμενο τόσο συνηθισμένο όσο τα φύλλα στα δέντρα. Ο εν λόγω μεγαλοεπιχειρηματίας  εργαζόταν νυχτερινή βάρδια στην επιχείρηση του αδερφού του στην οποία είχε ένα μηδαμινό μερίδιο. Ήταν παντρεμένος με δύο παιδιά από τον δεύτερο εν ισχύ γάμο του και τρία από τον προηγούμενο.
«Το 60% σχετικών υποθέσεων που ερευνώ, και είναι πολλές αυτές, καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Συνήθως οι άντρες είναι οι θύτες και οι γυναίκες τα θύματα» λέει ο Γιάννης.

Δεν κρύβει το γεγονός ότι οι παράνομες σχέσεις παντρεμένων και οι αμφιβολίες μεταξύ ζευγαριών συνεχίζουν να στέλνουν ελληνικής καταγωγής πελάτες στο γραφείο του.

«Το φαινόμενο της απιστίας στα ζευγάρια συνεχίζει να είναι συχνό. Εκείνο που ίσως είναι ίδιο των καιρών μας είναι το γεγονός ότι περίπου το 50% των ζευγαριών όπου ο ένας εκ των δύο έχει κάποια εξωσυζυγική σχέση δεν οδηγείται στον χωρισμό» αναφέρει ο Γιάννης και συμπληρώνει ότι βασικός λόγος αυτής της τακτικής εκ μέρους πολλών ζευγαριών είναι το γεγονός ότι τα περισσότερα ζευγάρια της δεύτερης γενιάς Ελληνοαυστραλών είναι ευκατάστατα και σκέφτονται πολύ πιο σοβαρά το θέμα της διαίρεσης της περιουσίας τους.

ΚΛΟΠΕΣ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Το ψάξιμο στα σκουπίδια μίας επιχείρησης -και όχι μόνο- αποτελεί σταθερή πρακτική στην δουλειά του Γιάννη Ιωάννου. «Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για τέτοιου είδους υποθέσεις. Εκείνο που μπορώ να πω ότι πολλοί ομογενείς επιχειρηματίες με καλούν για να βρω ποιος εργαζόμενός τους, τους κλέβει. Και, ναι, είναι πολλές οι φορές που αναγκάστηκα να ‘βουτήξω’ σε σκουπιδοτενεκέδες για να βρω αποδείξεις ή στοιχεία που θα με οδηγήσουν στον απατεώνα ή στον κλέφτη» αναφέρει.
Στο μυαλό του έρχεται η υπόθεση ενός συμπαροίκου λογιστή που έκλεβε ασύστολα ομογενειακή επιχείρηση για κάμποσο καιρό. Η υπόθεση όπως αναφέρει κατέληξε στην αστυνομία η οποία όμως δεν κατάφερε να βρει τις απαραίτητες αποδείξεις για να οδηγηθεί ο απατεώνας λογιστής στην δικαιοσύνη. 

«Χρειάστηκα κάμποσους μήνες να βρω την άκρη αλλά την βρήκα. Έχουν δει πολλά τα μάτια» λέει. «Ακόμα και σήμερα μετά από 24 περίπου χρόνια στο επάγγελμα, υπάρχουν φορές που μένω και εγώ με το στόμα ανοικτό μπροστά σε κάποιες αποκαλύψεις που κάνω. Δεν θα αρέσει σε πολλούς αυτό που θα πω  και βασίζεται εξ ολοκλήρου στην επαγγελματική μου εμπειρία, αλλά οι απατεώνες στην κυριολεξία έχουν πολλαπλασιαστεί» λέει και τον ρωτώ αν έχει χάσει με όλα αυτά την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους. Η απάντησή του έρχεται χωρίς δισταγμό. «Όχι. Η ανθρώπινη φύση δεν είναι απαραίτητα άσχημη, υπάρχουν πολλοί τίμιοι άνθρωποι τριγύρω μας, εκείνο που με ανησυχεί είναι ότι αυξάνονται οι απατεώνες».

Τον ρωτάω για τον επίλογο που θα ήθελε ο ίδιος να βάλει στην συνέντευξη… «Ξέρεις έχω ακούσει πολλά για το επάγγελμά μας. Με το θέμα της προστασίας προσωπικών δεδομένων να βρίσκεται επί καθημερινής βάσης στην επικαιρότητα και καταλαβαίνω γιατί, το δικό μας επάγγελμα πολλοί το βλέπουν ‘στραβά’.  Εγώ μόνο αυτό θα πω. Απολαμβάνω αυτό που κάνω. Δίνω στους πελάτες μου λύτρωση από τις αμφιβολίες τους, κάθαρση αν θες. Είναι μεγάλο πράγμα να δίνεις σε έναν γονέα την είδηση ότι το παιδί τους είναι καλά, την ευκαιρία να γεφυρωθούν διαφορές, να βρεθούν λύσεις σε οικογενειακά προβλήματα. Η αλήθεια δεν είναι εμπορεύσιμο είδος κανενός και η δουλειά μου βάζει πολλούς κατεργάρηδες του είδους στον πάγκο τους. Μ’ αρέσει αυτό που κάνω».