«Η Ολυμπιακή Αεροπορία σάς υποδέχεται στο Boeing 747 και σας υπόσχεται μια ευχάριστη πτήση» μας είπε η ιπτάμενη συνοδός, ενώ ο τεχνικός εδάφους συμπλήρωσε με χαμόγελο: «Ευχάριστη αλλά και ασφαλή πτήση».
Η «πτήση», ένα ταξίδι στο παρελθόν, μια «πτήση» αναμνήσεων, ξεκίνησε από την πίστα του πάλαι ποτέ Ανατολικού Αερολιμένα Αθηνών στο Ελληνικό, με το θρυλικό «Olympic Eagle», ένα Boeing 747. Είναι το πρώτο Jumbo που προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, αποτελούσε ιδιοκτησία της Ολυμπιακής Αεροπορίας και εντάχθηκε στον στόλο της στις 8 Δεκεμβρίου 1973. Το συγκεκριμένο αεροσκάφος ήταν το πρώτο και μοναδικό που αγόρασε η Ολυμπιακή με πρωτοβουλία του Αριστοτέλη Ωνάση κατευθείαν από τον κατασκευαστή. Το αεροσκάφος πετούσε με το σήμα της Ολυμπιακής έως το 1999, οπότε εγκαταλείφθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, και θα είχε οδηγηθεί για ανακύκλωση, αν το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων Ολυμπιακής Αεροπορίας (ΠΟΛΚΕΟΑ) δεν αγωνιζόταν για τη σωτηρία του.
Σε αυτό το αεροσκάφος βρέθηκε η «Espresso της Κυριακής» με ξεναγούς τη βετεράνο ιπτάμενη συνοδό, κ. Μαρία Κακαβογιάννη, και τον τεχνικό, κ. Στάθη Πράπα, που είναι συνταξιούχοι σήμερα, δύο ανθρώπους από τους χιλιάδες που αφιέρωσαν τη ζωή τους στον εθνικό αερομεταφορέα, ο οποίος σήμερα έχει περάσει στην ιστορία.
«ΤΟ ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΟ»
«Πιστεύω ότι είναι το ασφαλέστερο αεροσκάφος που έχει κατασκευαστεί και, χωρίς καμία επιφύλαξη, το θεωρώ ναυαρχίδα όλων των αεροσκαφών» μας λέει ο τεχνικός εδάφους κ. Πράπας και δακρύζει, γιατί, όπως μας αποκάλυψε, όταν προσελήφθη στην Ο.Α., το συγκεκριμένο αεροσκάφος ήταν το πρώτο που επισκέφτηκε ως τεχνικός.
Η γλυκύτατη πρώην ιπταμένη συνοδός προχωρά στο εσωτερικό του αεροσκάφους και μας δείχνει τους άνετους χώρους τού διώροφου Jumbo, χωρητικότητας 500 ατόμων: «Έχει γυρίσει όλον τον κόσμο και με αυτό έχουν πετάξει δεκάδες διασημότητες. Είναι ένα αεροπλάνο με ιστορία, ένα αεροπλάνο που έβγαλε ασπροπρόσωπη την εταιρεία και την Ελλάδα».
«Ήταν ένα θαύμα της τεχνολογίας που μπορούσε και σήκωνε 500 επιβάτες, γέμιζε με 150 τόνους καύσιμα και έκανε με ασφάλεια υπερατλαντικές πτήσεις. Το εμπιστεύονταν όλοι. Καθηλώθηκε στο έδαφος το 1999 ως κοστοβόρο», τονίζει από την πλευρά του ο κ. Πράπας. Ευτυχώς, οι προσπάθειες να πωληθεί σε χώρα της Αφρικής απέτυχαν. Αγοράστηκε από ιδιώτη γυμνό από κινητήρες για σκραπ (παλιοσίδερα για ανακύκλωση). Από αυτόν το πήρε με 70.000 ευρώ το Πολιτιστικό Κέντρο Ολυμπιακής Αεροπορίας (με έκτακτη εισφορά των 5.500 μελών του).
ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
«Η αγάπη για την Ολυμπιακή Αεροπορία οδήγησε τα μέλη του ΠΟΛΚΕΟΑ να ιδρύσουν σε χώρο του Δυτικού Αεροδρομίου Ελληνικού ένα μικρό μουσείο, έναν χώρο που θα αναδεικνύει την ιστορία του εθνικού αερομεταφορέα. Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να θαυμάσει μια καταπληκτική συλλογή» τονίζει στην «Espresso της Κυριακής» ο επικεφαλής του υπό σύσταση μουσείου και ιδρυτής του ΠΟΛΚΕΟΑ, κ. Βασίλης Τσατσαράγκος, συνταξιούχος τεχνικός της Ο.Α. «Δεν υπάρχει σήμερα μουσείο αεροσκαφών στον κόσμο που να έχει ως έκθεμα ολόκληρο Jumbo όπως το δικό μας, γιατί απαιτείται χώρος τουλάχιστον τεσσάρων στρεμμάτων» δηλώνει ο κ. Τσατσαράγκος.
Χαρακτηριστική και μοναδική, η συλλογή διαφόρων στολών όλων των ειδικοτήτων, του εξομειωτή πτήσεων FRASCA, καθώς και άλλων συσκευών και μηχανημάτων, τα οποία συνέθεταν τον ζωντανό οργανισμό της Ο.Α. Στον μουσειακό χώρο εκτίθενται έγγραφα και βιβλία ωρών πτήσεων, με την πολλαπλή και άγνωστη συμμετοχή της Ο.Α. και των ανθρώπων της στους διαφόρους εθνικούς αγώνες της Ελλάδας και έρχονται να συμπληρώσουν την όλη εικόνα. Σημειώνεται ότι στη δύναμη του μουσείου ανήκουν και τα αεροπλάνα τύπου Boeing B-727, B-737 και B-747, τα οποία βρίσκονται σταθμευμένα στο πρώην Ανατολικό Αεροδρόμιο Ελληνικού και έχουν ανακαινιστεί μερικώς με μέριμνα μελών του ΠΟΛΚΕΟΑ.
«Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ»
Οι ιστορίες που έχουν να διηγηθούν οι βετεράνοι της Ολυμπιακής Αεροπορίας είναι πάμπολλες. Όλοι μιλούν με περηφάνια για την εταιρεία, τη νιώθουν ένα κομμάτι της ψυχής τους. Και όλοι έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: μιλούν με πάθος και δακρύζουν…
«Η Ολυμπιακή Αεροπορία ήταν για μένα αλλά και για τους περισσότερους συναδέλφους η δεύτερη οικογένειά μας» μας λέει η κ. Κακαβογιάννη και συνεχίζει: «Μια οικογένεια γεμάτη χαρές, λύπες, αγωνίες, εμπειρίες και πάθη που δένουν τους ανθρώπους. Ήμασταν περήφανοι που αντιπροσωπεύαμε την Ελλάδα όπου πηγαίναμε. Αφιερώσαμε τα καλύτερα χρόνια μας στην Ολυμπιακή που μας αγκάλιασε με τα φτερά της. Σήμερα όλοι διαθέτουμε μια μεγάλη παρακαταθήκη από αναμνήσεις, αλλά κυριαρχεί η πικρία για την άδοξη πορεία που επέλεξαν για την Ολυμπιακή και την καταδίκασαν σε θάνατο. Είναι η πίκρα της απώλειας για ό,τι αγαπήσαμε και δεν υπάρχει πια».