Οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις έχουν εισάγει το ψηφιακό στοιχείο σε κάθε τομέα της ζωής μας, συμπεριλαμβανομένης της φωτογραφίας, όμως η αλήθεια είναι πως το αναλογικό και ιδιαίτερα το ασπρόμαυρο φιλμ εξακολουθεί να αποδίδει μέσα από τον φακό μία μοναδική ομορφιά που δύσκολα συναγωνίζεται οποιαδήποτε άλλη μορφή φωτογραφίας. Αυτό το “μικρό μυστικό” στην τέχνη της οπτικής αποτύπωσης είναι κάτι που ανακάλυψε από πολύ νωρίς ο νεαρός συμπάροικος Κώστας Γκρεμπογιάννης. Χρησιμοποιώντας αναλογική φωτογραφία και κατά βάση ασπρόμαυρο φιλμ, επιχειρεί να απαθανατίσει τις ανθρώπινες σχέσεις και τον κόσμο γύρω του στην πιο οργανική τους μορφή.
Γόνος Ελλήνων μεταναστών και μεγαλωμένος στη Μελβούρνη, όπου εξακολουθεί να ζει και να εργάζεται, ο Κώστας σχεδιάζει να επισκεφθεί τη γενέτειρα των προγόνων του για να αναπτύξει μια βαθύτερη σύνδεση με την ελληνική του ταυτότητα και πολιτιστική κληρονομιά μέσα από τη φωτογραφική κάμερα. Με αφορμή την τρέχουσα φωτογραφική του έκθεση στο Queen Victoria Market, με τίτλο ‘This Is Cuba. Volume 1′, του ζητήσαμε να μας μιλήσει για το έργο του και την μέχρι τώρα πορεία του.
Πότε ξεκίνησε το ενδιαφέρον σου για τη φωτογραφία;
Πολύ νωρίς, ίσως από όταν ήμουν οκτώ ή εννιά ετών και περνούσα την ώρα μου ευχάριστα φωτογραφίζοντας φίλους και τοπία που επισκεπτόμουν είτε με την SLR (Single Lens Reflex) κάμερα της μητέρας μου, είτε με κάποια μηχανή μιας χρήσεως, καθώς μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για τη δεκαετία του ’90! Η πρώτη μου πηγή έμπνευσης ήταν οι φωτογραφίες που έβγαζε η μητέρα μου και ιδιαίτερα η μαγεία του να βλέπω τις εικόνες που απαθανάτιζε στη μικρή οθόνη της μηχανής της.
Πότε αγόρασες την πρώτη σου επαγγελματική κάμερα;
To 2011. Ο κόσμος της αναλογικής φωτογραφίας με κέρδισε γύρω στο 2009, με το που “κληρονόμησα” την παλιά μηχανή της μητέρας μου, μια Nikon, και είχα στα χέρια μου φωτογραφικό φιλμ Ilford HP5 35 χιλιοστών. Γινόμουν αυτοδίδακτος στη φωτογραφία, σε μια εποχή όπου υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για την τέχνη της “φωτογραφίας του δρόμου” και έτσι κατέληξα να αγοράσω μια παλιά μηχανή Leica M2, την οποία ακόμη χρησιμοποιώ συχνά έως και σήμερα.
Σε ενδιαφέρει περισσότερο να φωτογραφίζεις ανθρώπους ή τοπία σε φυσικό και αστικό περιβάλλον;
Κυρίως ανθρώπους, και ενίοτε βέβαια φυσικά τοπία, όμως κατά βάση επικεντρώνομαι σε ανθρώπινα πορτραίτα μέσα σε πόλεις, οπότε πρόκειται ουσιαστικά για ένα μείγμα.
Είναι η Αθήνα ή η Ελλάδα γενικότερα, ανάμεσα στους προορισμούς που θα ήθελες να επισκεφθείς με την κάμερά σου;
Αναμφίβολα, η Ελλάδα είναι ένα μέρος όπου θέλω να βρεθώ και να περάσω χρόνο, και μάλιστα σύντομα, ίσως στο πλαίσιο μιας προσπάθειας να “καλλιεργήσω” τη σύνδεσή μου με τις ρίζες μου. Λατρεύω την Αθήνα, ως ένα ζωντανό κέντρο της Ελλάδας, χτισμένο δη γύρω από μερικά από τα πιο σημαντικά αρχαία μνημεία στην ιστορία. Αυτό το μαγευτικό στοιχείο το διατηρεί μέχρι σήμερα.
Ασχολείσαι μόνο με την αναλογική ή και την ψηφιακή φωτογραφία, και γιατί;
Επίκεντρό μου είναι η αναλογική φωτογραφία. Φαίνεται πως οι ψηφιακές κάμερες δεν είναι το “ατού” μου και η αλήθεια είναι πως δεν μου αρέσει να δουλεύω μέσα από μία οθόνη υπολογιστή. Πέρασα αρκετό διάστημα δουλεύοντας σε υπολογιστές κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής μου πορείας και των σπουδών μου, και έτσι το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω είναι να πρέπει να εργαστώ με αυτόν τον τρόπο για την τέχνη μου, γι’ αυτό και όσο μπορώ το αποφεύγω. Βέβαια, την ίδια στιγμή υπάρχει κάτι σχετικά με τη διαδικασία του φιλμ που μου επιτάσσει να είμαι παρών στη στιγμή και απέναντι σε ό,τι φωτογραφίζω.
Τι είδος εξοπλισμό χρησιμοποιείς;
Χρησιμοποιώ έναν συνδυασμό από κάμερες και κυρίως δουλεύω με ασπρόμαυρο φιλμ. Πρωτίστως, βγάζω φωτογραφίες με μία κάμερα Fujifilm GA645W, που είναι ουσιαστικά ένα μοντέλο μηχανής που ειδικεύεται σε πορτραίτα και τη Leica M2. Επίσης χρησιμοποιώ μια Nikon F2 και μια Konica Big Mini που έλαβα ως δώρο από εξαιρετικούς συναδέλφους που ζουν στο νησί Okinawa της Ιαπωνίας.
Τι συναισθήματα σου προξενεί το ασπρόμαυρο φιλμ;
Με κάνει να αισθάνομαι ότι μπορώ να παρατηρήσω τη στιγμή όπως συνέβη στο παρελθόν, χωρίς να προσκολλώμαι στα συναισθήματα του παρελθόντος. Νιώθω ότι είμαι παρών και χωρίς αντιπερισπασμούς.
Ποια είναι για εσένα τα στοιχεία που καθιστούν καλή μια φωτογραφία; Τι είναι αυτό που αναζητάς όταν φωτογραφίζεις;
Υπάρχουν πολλές ιδιότητες που συναπαρτίζουν μια φωτογραφία εξαιρετικής ποιότητας, αλλά αν είναι να σκεφτούμε τα βασικά στοιχεία, πιστεύω ότι αυτά που πραγματικά με προσελκύουν είναι η ομορφιά της στιγμής και η σύνδεση με το αντικείμενο της φωτογραφίας. Αναζητώ αυτά που απαντώνται στη ζωή με έναν καθολικό μη επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα, στον τρόπο με τον οποίο εκφραζόμαστε και αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας. Γεγονότα τα οποία με κάποιο τρόπο έχουμε βιώσει και εντέλει κατανοούμε, αλλά τα οποία μπορούμε μόνο να απολαύσουμε πραγματικά όταν αναπτύξουμε την ικανότητά μας να αντιληφθούμε και να συνδεθούμε με το τι συμβαίνει γύρω μας.
Βρίσκεις ότι υπάρχουν προκλήσεις για έναν νέο καλλιτέχνη που θέλει να τα καταφέρει στη Μελβούρνη;
Κατά κύριο λόγο, δεν έχω ασχοληθεί με τη φωτογραφία με σκοπό να επιδιώξω να κάνω καριέρα στη Μελβούρνη. Ως εκ τούτου, οι προσπάθειές μου να επεκτείνω το κοινό και τις επιρροές μου έχουν γίνει κάπως πιο οργανικά. Η φωτογραφία είναι για μένα ένα μέσο το οποίο ερωτεύτηκα για να βρω τη δική μου έκφραση και μία μέθοδος για να αντιμετωπίσω και ακόμη να αμφισβητήσω την προσωπική μου οπτική για τα πράγματα. Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν υπάρξει πιο ενεργά ως προς τη συμμετοχή μου στην καλλιτεχνική σκηνή της Μελβούρνης και την προώθηση του έργου μου, οπότε γενικά αισθάνομαι ότι αν παρουσιάζεις κάτι αυθεντικό και διοχετεύεις τη σωστή ενέργεια σε αυτό, τότε ο κόσμος θα το αγκαλιάσει και θα το απολαύσει.
*Η φωτογραφική έκθεση του Κώστα ‘This Is Cuba. Volume 1’ φιλοξενείται στον χώρο Pop-up gallery, 147 Victoria Street, Queen Victoria Market.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το έργο του Κώστα, μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του www.kostaphoto.com ή τον λογαριασμό του στο Instagram @kostaphoto