ΑΥΤΟ δεν είναι -και ποτέ δεν ήταν τις τελευταίες δεκαετίες- ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, ισχυρίζονται όσοι παρακολουθούν τα διαδραματιζόμενα.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ, μάλιστα, ότι είναι ένα κουκλοθέατρο. Μια καλοστημένη, μεν, κακοσκηνοθετημένη δε, κωμωδία που ενίοτε ξεπερνά και τα όρια το γελοίου.

ΔΙΑΒΑΣΑ κάπου ότι, αναφερόμενος στα επεισόδια που έλαβαν χώρα την περασμένη Κυριακή στην Τούμπα, στον αγώνα μεταξύ των δικεφάλων του Βορρά και του Νότου, ένας αθλητικογράφος είπε μεταξύ άλλων και το εξής:

«ΜΕΧΡΙ πρότινος, κάναμε πλάκα και λέγαμε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν σε αφήνει ποτέ να πλήξεις. Τώρα πια, αυτό που βλέπουμε δεν έχει πλάκα, γιατί οι λόγοι για τους οποίους δεν πλήττουμε δεν είναι απλώς αστείοι, αλλά επικίνδυνοι».

ΚΑΙ αν έχει λίγο έστω δίκιο ο δημοσιογράφος, αναρωτιέμαι ως προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός -της τελευταίας τουλάχιστον τριετίας από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- να αλλάξουν τα κακώς κείμενα ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος;

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ, λοιπόν, γιατί η νέα κυβέρνηση της Αριστεράς, που διαχρονικά δεν καταπιάνονταν με το τα τεκταινόμενα στο χώρο του ποδοσφαίρου, αποφάσισε «στα ανακαλούμενα», να παρακάμψει τα προβλήματα που της δημιουργούν οι αναρχοαυτόνομοι αριστερίζοντες χούλιγκαν και να ασχοληθεί με τους χούλιγκαν των γηπέδων.

ΤΙ είδους χουλιγκάνικη αλογόμυγα την τσίμπησε ξαφνικά και προσπάθησε «εν μία νυκτί», να εξυγιάνει το ελληνικό ποδόσφαιρο, χρησιμοποιώντας, μάλιστα, το ίδιο… ληγμένο φάρμακο που χρησιμοποιούσαν για τέσσερις δεκαετίες οι προηγούμενες κυβερνήσεις;

ΣΕ ποια χώρα ζούσαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι; Αν κρίνω, βέβαια, από γνώσεις που είχαν για την Ευρωπαϊκή Ένωση, την οικονομία, το κράτος, τους θεσμούς του και τη λειτουργίας τους, καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι θα πρέπει να ήταν εντελώς άσχετοι με το ποδόσφαιρο και τα προβλήματά του.

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ξανά, λοιπόν, μήπως ήταν εξωγήινοι οι τύποι και κατέβηκαν στη χώρα από το διάστημα λίγες ώρες πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015;

ΓΙΑΤΙ αν ζούσαν στην Ελλάδα, θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζουν τα στοιχειώδη: ό,τι δηλαδή γνωρίζει και ο τελευταίος φίλαθλος που ξέρει ότι η μπάλα είναι στρογγυλή.

ΘΑ έπρεπε να ξέρουν, ότι το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν στην πραγματικότητα μια κωμωδία κακής ποιότητας. Μια καρικατούρα δηλαδή των αντίστοιχων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.

ΚΑΙ συγκεκριμένα από τότε που μία-μία οι μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες της χώρας, άρχισαν να περνούν στα χέρια των νεόπλουτων μεγαλοεπιχειρηματιών, που από τις αρχές της δεκαετίας το 1990 και έπειτα φύτρωναν σαν τα μανιτάρια στην κοπριά.

ΟΤΑΝ το 2015 ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής, εγκαινίασε την «εξυγίανση» του ελληνικού ποδοσφαίρου, πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης ήταν το πρωτάθλημα Α’ Εθνικής Κατηγορίας να ακολουθήσει και η οικονομία της χώρας και να γίνει και αυτή… ανταγωνιστική!

ΤΑ αποτελέσματα λοιπόν εκείνου του εμπνευσμένου και πρωτοπόρου… ανταγωνισμού «made it in Greece», είναι πλέον γνωστά ακόμα και δια γυμνού οφθαλμού σήμερα.

Η βελτίωση, βέβαια, της … ανταγωνιστικότητα του ελληνικού πρωταθλήματος, είναι πολύ χειρότερη από αυτή της οικονομίας, γιατί διαχρονικά το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας ήταν πολύ χειρότερο από αυτό της ελληνικής οικονομίας.

ΚΑΙ αν έτσι είχαν τα πράγματα, αυτό σημαίνει, ότι οι κυβερνώντες είχαν λιγότερο μυαλό απ’ ό,τι έχουν τα μικρά παιδιά.

ΓΙΑΤΙ αν είχαν δυο δράμια μυαλό, όφειλαν να γνωρίσουν, όχι μόνο το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά και ποιοι άνθρωποι στελεχώνουν τις μεγάλες κυρίως ομάδες και να μην αρχίσουν καν την… εξυγίανση πριν οι θεσμοί της χώρας αρχίσουν να λειτουργούν στοιχειωδώς.

ΜΕ λίγα λόγια, αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν, ήταν να αφήσουν για μια ακόμα δεκαετία τον Ολυμπιακό να υποδύεται το ρόλο του «πρωταθλητή» στη φαρσοκωμωδία του… ελληνικού σούπερ πρωταθλήματος.

ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής, το παίξιμό του άρεσε, όχι μόνο στους ντόπιους θεατές, αλλά και στους Ευρωπαίους φιλάθλους, οι οποίοι και συνωστίζονταν στα γήπεδα να τον δουν στο Champion League για να γελάσουν με το παίξιμό του.

ΑΣΕ που το εκτόπισμα και μόνο του πρόεδρου του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, που πίνει νερό στο όνομα του… ανταγωνισμού, δεν συγκρίνεται με αυτό των προέδρων του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, που προσπαθούν φέτος -μετά από πολλά χρόνια- να «κλέψουν» το πρωτάθλημα από τον θρύλο. Τη ποδοσφαιρική δόξα της Ελλάδας.

ΑΛΛΟ πράγμα ο Ολυμπιακός και ο Βαγγέλης Μαρινάκης και άλλο ο Ιβάν Σαββίδης του δικεφάλου του βορρά και ο Δημήτρης Μελισσανίδη του νότιου δικεφάλου. Δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι ίδιοι. Για ένα παρελθόν, μια ιστορία και ένα όνομα γίνονται όλα…

ΕΔΩ γίναμε «Άνω»-«Κάτω» με τους Σκοπιανούς και γίνεται «το έλα να δεις» για το όνομα, δεν θα κατεβαίνουμε με τα κουμπούρια μας στο γήπεδο, όταν ένας διαιτητής προσπαθήσει να κλέψει τρεις βαθμούς -και ενδεχομένως το πρωτάθλημα- από την ενδοξότερη ομάδα της Μακεδονίας μας;

ΑΣ ελπίσουμε ότι τα τελευταία θλιβερά επεισόδια στην Τούμπα, που στάθηκαν αφορμή να αμαυρωθεί διεθνώς το… φίλαθλο ελληνικό πνεύμα -που γέννησε πριν 2700 χρόνια τους Ολυμπιακούς Αγώνες- να είναι τα τελευταία.

ΑΣ ελπίσουμε, επίσης, ότι όχι μόνο οι κυβερνώντες, αλλά και ένα ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού, κατανοήσει -επιτέλους- πως για ό,τι έγινε την περασμένη Κυριακή δεν ευθύνεται μόνο ο κουμπουροφόρος πρόεδρος του ΠΑΟΚ.

ΟΠΩΣ δεν ευθύνεται ο διαιτητής του αγώνα, ο οποίος, αρχικά, κατακύρωσε το γκολ υπέρ του ΠΑΟΚ και, στη συνέχεια, μετά τη συνεννόησή του με τον επόπτη το ακύρωσε, για να αλλάξει και πάλι γνώμη μετά από δύο ώρες μάσα στα αποδυτήρια.

ΑΣΧΕΤΑ απ’ όλα αυτά και το φορτισμένο πράγματι κλίμα -παρά το γεγονός ότι οι χούλιγκαν του ΠΑΟΚ παρέμεναν ήρεμοι- την ευθύνη για ό,τι συνέβη βαραίνει αποκλειστικά και μόνο τον συνήθη ύποπτο: την ελληνική Πολιτεία.

ΟΛΟΙ ξέρουν ότι από την ίδρυση του νεοελληνικού Κράτους μέχρι και σήμερα οι θεσμοί του δεν λειτουργούν, πράγμα που δίνει την ευκαιρία στον οποιονδήποτε έχει μια ευθύνη ή εξουσία να κάνει ότι γουστάρει.

ΑΠΟ τη στιγμή που όλοι πλέον έχουν εμπεδώσει ότι οι νόμοι είναι εκεί, όχι για να τηρούνται, αλλά, για τα μάτια του κόσμου, είτε δεν τους λαμβάνει υπόψη του, είτε τους εφαρμόζει κατά το δοκούν.

ΤΟ όλο θέμα είναι απλό και έχει με δυο κουβέντες έχει ως εξής: από τη στιγμή που κάποιος έχει μια εξουσία, την οποία μπορεί να διαπραγματευτεί, να την χρησιμοποιήσει για την προώθηση των συμφερόντων του ή να την εκποιήσει έναντι ανταλλάγματος, σημαίνει ότι δεν υπάρχουν νόμοι και κράτος.

ΑΠΟ τη στιγμή που όσοι έχουν στην πατρίδα μας εξουσία ή ένα αξίωμα, ξέρουν ότι ο νόμος δεν τους υποχρεώνει να λογοδοτήσουν κάνουν ό,τι γουστάρουν, είτε ως πρόεδροι ομάδων είτε ως πρόεδροι των Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών είτε ως διαιτητές αγώνων ή πρόεδροι θεσμικών οργάνων της Πολιτείας.

ΕΤΣΙ, τα Αθλητικά Δικαστήρια από βραδύς αφαιρούν βαθμούς από μια ομάδα και πριν ξημερώσει τους δίνουν πίσω, ο διαιτητής ανάλογα με τις πιέσεις που δέχεται κατοκυρώνει ή ακυρώνει ένα γκολ τρεις φορές σε δύο ώρες, τότε…

ΓΙΑΤΙ να μην κατέβει και ο «φιλοκυβερνητικός» Ιβάν Σαββίδης, στον αγωνιστικό χώρο οπλοφορώντας -κόντρα στην σχετική νομοθεσία- για να διεκδικήσει το… δίκιο της ομάδας του; Στο κάτω-κάτω της γραφής για τα λεφτά του και την περιουσία του επρόκειτο…

ΚΑΙ όλα αυτά, βέβαια, συμβαίνουν, καταμεσής σε δεκάδες χιλιάδες κόσμο και της Πολιτείας, που είναι ανίκανη να παρέμβει αποτελεσματικά και να τιμωρήσει όσους παρανομούν δημόσια.

ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, κάτι περισσότερο από την κυβέρνηση να ήξερε ο Παναγιώτης Ψωμιάδης που, αναφερόμενος στην παράνομη οπλοφορία του Σαββίδη, είπε πως: «Όποιος δεν σέβεται τον Πόντιο, τώρα θα μάθει να τον φοβάται…».