To λιγότερο που μπορεί να πει κανείς για την Κρις Παυλίδη είναι ότι έχει πολλά ζητήματα να διαχειριστεί. Μία από τις πιο γνωστές και αξιοσέβαστες προσωπικότητες της ελληνικής παροικίας, η δήμαρχος Wittlesea συνδυάζει πλέον τα δημαρχιακά της καθήκοντα με τον νέο της ρόλο, καθώς από τον Δεκέμβριο είναι πρόεδρος του Συμβουλίου Εθνοτικών Κοινοτήτων της Βικτώριας (Ethnic Communities Council of Victoria – ECCV).

“Είναι μεγάλο προνόμιο για μένα αυτό, ως Ελληνοαυστραλή γυναίκα” λέει, αναγνωρίζοντας ότι το βάρος των καθηκόντων της. Από την στιγμή που ανέλαβε, έχει ορίσει τις προτεραιότητες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει αυτήν την στιγμή το Συμβούλιο, ως ο κατεξοχήν οργανισμός που διαμεσολαβεί μεταξύ της κυβέρνησης της Βικτώριας και των επί μέρους εθνοτικών κοινοτήτων που αποτελούν τον κοινωνικό ιστό της πολιτείας. Στόχος του ECCV είναι η ενδυνάμωση του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της Βικτώριας, η προώθηση αλλαγών στη δημόσια πολιτική και η ενίσχυση των δυνατοτήτων των διαφόρων εθνοτικών και πολυπολιτισμικών οργανισμών που βρίσκονται σε λειτουργία στην Βικτώρια.

“Η βασική μας προτεραιότητα αυτήν την στιγμή αφορά τις δυνατότητες απασχόλησης, την επαγγελματική κατάρτιση και την παιδεία”, εξηγεί. Για τον σκοπό αυτό, το ECCV διοργανώνει ένα συνέδριο, με τίτλο ‘WORKPLACE REVOLUTION: Blueprints for a Diverse Tomorrow’ (“Επανάσταση στον χώρο εργασίας: σχέδια για ένα αύριο με ποικιλομορφία) στις 17 και 18 Μαΐου, σε μία προσπάθεια να πυροδοτηθεί μία δημόσια συζήτηση για ζητήματα ανεργίας και υποαπασχόλησης των πολιτών της Βικτώριας που προέρχονται από διαφορετικά εθνοτικά περιβάλλοντα. “Μπορούμε να αναλάβουμε ηγετικό ρόλο σε τέτοια ζητήματα” λέει η Κρις Παυλίδη, τονίζοντας τη σημασία του συγκεκριμένου θέματος: “Αν η κυβέρνηση υποστηρίζει την υποδοχή μεταναστών και προσφύγων, δεν αρκεί να βάζει μια σφραγίδα σε μία βίζα, πρέπει να τρέχει και προγράμματα. Πρέπει να αναγνωρίσουμε τα οικονομικά οφέλη που προσφέρουν στην πολιτεία οι νέες, αναπτυσσόμενες κοινότητες και να εργαστούμε πάνω σ’ αυτήν την βάση, να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη, να δημιουργήσουμε ευκαιρίες κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Το ECCV μπορεί να έχει καθοδηγητικό ρόλο σ’ αυτά τα θέματα” λέει.

ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Αν η δημιουργία θέσεων εργασίας στις νέες μεταναστευτικές κοινότητες είναι το πρώτο θέμα στην λίστα προτεραιοτήτων της Κρις Παυλίδη, ωστόσο αποτελεί μόνο την αρχή. Η λίστα είναι μεγάλη και περιλαμβάνει την ανάγκη να γεφυρωθεί το χάσμα των φύλων, όπως και το ηλικιακό, να αντιμετωπιστούν σοβαρά ζητήματα στην φροντίδα της τρίτης ηλικίας, να γίνει πολλή δουλειά στις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων, την επαφή με περιθωριοποιημένες ομάδες και την αξιολόγηση των πολιτικών συνθηκών για την αναγνώριση των περιπτώσεων όπου πρέπει να γίνουν δομικές αλλαγές στο σύστημα. Με άλλα λόγια, υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν. “Ως πρόεδρος, δεν μπορώ να παραβλέψω το ότι είμαστε μικρός οργανισμός με σχετικά περιορισμένες δυνατότητες. Δεν μπορούμε να κάνουμε τα πάντα για όλους” εξηγεί. “Αλλά θέλω να εφαρμόσω μία προσέγγιση πρόληψης και έγκαιρης αντιμετώπισης των ζητημάτων, αντί για την αντίδραση στις κυβερνητικές πολιτικές”.

Για την ίδια, η βασική πρόκληση που αντιμετωπίζει τώρα το ΕCCV είναι το πώς θα διατηρήσει την θέση του σε ένα περιβάλλον που αλλάζει συνεχώς. “Έχουμε νέα μεταναστευτικά κύματα, με ανθρώπους από διαφορετικό δημογραφικό προφίλ, που αντιμετωπίζουν διαφορετικά προβλήματα εγκατάστασης, άνθρωποι που είναι πρόσφυγες και αιτούνται άσυλο που έχουν πολύ πιο έντονες ανάγκες, παρά το ότι πληθυσμιακά αποτελούν μικρότερο κομμάτι του πληθυσμού”, περιγράφει. Αλλά το πιο σημαντικό ζήτημα παραμένει αυτό του συστημικού ρατσισμού. “Δεν είναι νέο φαινόμενο” λέει. “Είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και χρόνια, πρώτα απέναντι στους Έλληνες και τους Ιταλούς, στη συνέχεια απέναντι στους ανθρώπους από το Βιετνάμ και την Ινδία και τώρα απέναντι σε εκείνους που προέρχονται από την Μέση Ανατολή και τις αφρικανικές χώρες”.

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ

Αναπόφευκτα, η συζήτηση πηγαίνει στην πρόσφατη στοχοποίηση της κοινότητας του Νοτίου Σουδάν, ως υπεύθυνης για φαινόμενα νεανικής παραβατικότητας, και της ρητορικής περί “αφρικανικών συμμοριών” που χρησιμοποιούν ορισμένοι πολιτικοί και μερίδα των Μέσων Ενημέρωσης. “Για μένα αυτό είναι απαράδεκτο, να κάνει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση τέτοιου είδους ρατσιστική στοχοποίηση ανθρώπων με βάση τις εθνοτικές και πολιτισμικές του καταβολές” λέει η Κρις Παυλίδη. “Αλλά δεν αποτελεί έκπληξη αυτό, καθώς η κυβέρνηση έχει μπει σε προεκλογική τροχιά.

“Το συγκεκριμένο θέμα απασχολεί ιδιαίτερα το ECCV” λέει η πρόεδρος του οργανισμού. “Έχουμε πολύ στενή συνεργασία με την αστυνομία και με τις αφρικανικές οργανώσεις, κυρίως δε με τους νέους ανθρώπους”. Αυτό στην πράξη είναι ιδιαίτερα δύσκολο, δεδομένου ότι αυτό που ο κόσμος αντιλαμβάνεται ως “αφρικανική κοινότητα”, στην πραγματικότητα περιλαμβάνει κοινότητες που προέρχονται από 54 διαφορετικές χώρες, πολλές από τις οποίες είναι ακόμη περισσότερο διαιρεμένες σε επί μέρους φυλές.
“Δεν πρόκειται για ένα ομοιογενές σύνολο ανθρώπων”, εξηγεί, τονίζοντας ότι αυτή η παρεξήγηση είναι ένα ακόμη στερεότυπου πρέπει να καταρριφθεί. “Για τον σκοπό αυτό το ECCV έχει θέσει ως στόχο την δρομολόγηση διαδικασιών που απαντούν στα στερεότυπα και στις κοινωνικές αναπαραστάσεις που βασίζονται σε εξωτερικά χαρακτηριστικά – τα ρούχα, το χρώμα του δέρματος, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις – και τη δημιουργία ευκαιριών σύνδεσης, βάσει των κοινών αξιών που μοιραζόμαστε, όπως είναι ο σεβασμός των ηλικιωμένων και ο ρόλος της οικογένειας” λέει.

“Το ECCV έχει καταφέρει στο παρελθόν με επιτυχία να κατασβέσει πιθανές εστίες κοινωνικής ανάφλεξης, εν τη γενέσει τους, μιλώντας στους ανθρώπους και πείθοντάς τους να έρθουν μαζί στο τραπέζι”.

Μιλώντας για τραπέζι, υπάρχει και αυτό γύρω από το οποίο συγκεντρώνονται τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ECCV, για τους οποίους η Κρις Παυλίδη έχει μία ακόμη πρόταση. “Έχουμε ξεκινήσει την εφαρμογή ενός προγράμματος μαθητείας, όπου συνταιριάζουμε νέους ακτιβιστές και εκπροσώπους οργανώσεων με τα 14 μέλη του ΔΣ, ώστε να περνούν χρόνο μαζί, να τους συνοδεύουν στις συναντήσεις και τις συνεδριάσεις, να παρακολουθούν και να μαθαίνουν πώς παράγεται η πολιτική. Πιστεύω ότι με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουμε να κρατήσουμε την πόρτα μας ανοιχτή, κυρίως προς τους νέους ανθρώπους, ώστε να διασφαλίσουμε την διάδοχη κατάσταση και την αντιμετώπιση των μελλοντικών προκλήσεων”.