Άκαρπες αποδείχθηκαν τελικά όλες οι απόπειρες και τα δημοσιεύματα των τελευταίων μηνών που αφορούσαν τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου μετά την κόντρα που ξέσπασε ανάμεσα στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Αδελαΐδα, την Ιερά Αρχιεπισκοπή και την Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Νότιας Αυστραλίας.
Πριν δύο εβδομάδες, ο θεοφιλέστατος επίσκοπος Δορυλαίου κ.Νίκανδρος, με επίσημη επιστολή του στην εφημερίδα μας, απηύθυνε -εκ μέρους της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας – έκκληση στον γενικό πρόξενο της Ελλάδας στην Νότια Αυστραλία, Ανδρέα Κωνσταντίνο Γούρα να ανακαλέσει την απόφασή του και να μην διοργανώσει τελικά ξεχωριστό εορτασμό για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, ένα αίτημα που, καθώς φαίνεται, δεν έγινε δεκτό αφού σύμφωνα με το Προξενείο, οι προξενικές αρχές προσκάλεσαν έγκαιρα την Ιερά Αρχιεπισκοπή αλλά και την Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Νότιας Αυστραλίας να παραστούν στον εορτασμό που ανέλαβαν να διοργανώσουν με την υποστήριξη του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας.
Έτσι, την περασμένη Κυριακή το πρωί το Γενικό Προξενείο υποδέχθηκε στο Μνημείο Άγνωστου Στρατιώτη (State War Memorial) στο κέντρο της πόλης, τον κυβερνήτη της Νότιας Αυστραλίας, κ. Hieu Van Le, τον ομοσπονδιακό γερουσιαστή, κ. Στάθη Γεωργανά, καθώς και την νεοεκλεγείσα γερουσιαστή, κ. Ειρήνη Πνευματικού, οι οποίοι κατέθεσαν στεφάνι υπέρ των πεσόντων ενώ ο πολιτειακός βουλευτής του Εργατικού Κόμματος και πρώην πολιτειακός υπουργός Οικονομικών, κ.Τομ Κουτσαντώνης, έδωσε το παρών στο Mνημείο Cross of Sacrifice όπου ο επίσκοπος Δορυλαίου κ.Νίκανδρος, τέλεσε τρισάγιο και επιμνημόσυνη δέηση προς τιμήν των ηρώων της επανάστασης του 1821 και τα ελληνικά σχολεία παρουσίασαν τη δική τους σχολική εορτή και παρέλαση.
Με λαμπρότητα γιόρτασε την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου και η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Ν.Α. το απόγευμα της Κυριακής στο προαύλιο του ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών, στο κέντρο της πόλης, στην οποία παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο υποψήφιος για την ηγεσία του πολιτειακού Εργατικού Κόμματος, κ. Peter Malinauskas.
Ακόμα και αν δεχτούμε το γεγονός ότι και οι τρεις πλευρές που ενεπλάκησαν σε αυτή την -πρωτοφανή για τα χρονικά της παροικίας- υπόθεση, είχαν τις καλύτερες προθέσεις για τη διεξαγωγή του εορτασμού και επιθυμούσαν ειλικρινά και ταπεινά να τιμήσουν τη θυσία των προγόνων τους, το σίγουρο είναι ότι, τελικά, το μόνο που κατόρθωσαν, ήταν να διχάσουν για μια ακόμα φορά μια ολόκληρη παροικία που μέχρι σήμερα αδυνατεί να κατανοήσει πλήρως τι ακριβώς ήταν αυτό που οδήγησε σε αυτήν την ανούσια και ντροπιαστική για τους ομογενείς κατάληξη.
Ο μεγαλύτερος χαμένος αυτής της υπόθεσης ήταν απλά και ξεκάθαρα η ελληνική παροικία. Τους υπόλοιπους, όπως πάντα άλλωστε, ας τους κρίνει η ιστορία.
