ΔΕΝ ξέρω αν τα τελευταία χρόνια συμβαίνει συχνότερα ή εγώ έχω γίνει πιο κυνικός και ενοχλούμαι περισσότερο.

ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στο πόσο συχνά δείχνει «να πέφτει από τα σύννεφα» μεγάλος αριθμός ανθρώπων, για πράγματα που εγώ τα θεωρώ φυσιολογικά και γι’ αυτό δεν τα λαμβάνω υπόψη μου.

ΓΙΑ το όσο συχνά δηλαδή γίνεται χωρίς να υπάρχει λόγος «το έλα να δεις» στα Μέσα Ενημέρωσης και όχι μόνο.

ΓΙΑΤΙ στα… social media, που «εκκλησιάζεται» καθημερινές και γιορτές κόσμος και κοσμάκης, γίνεται έτσι και αλλιώς, πάντα της κακομοίρας για το τίποτα.

ΝΑ, όμως, δυο-τρία πρόσφατα παραδείγματα, για να καταλάβετε τι ακριβώς με ενοχλεί και γιατί:

ΠΡΙΝ δύο εβδομάδες, «έπεσαν όλοι από τα σύννεφα» και η Αυστραλία έφτασε στα Τάρταρα της ντροπής, όταν αποκαλύφθηκε το… σκάνδαλο των παικτών της εθνικής ομάδας κρίκετ στην Νότια Αφρική, που στάθηκε αιτία να χάσουμε τον… ύπνο μας.

ΚΑΙ όταν λέω όλοι, δεν αναφέρομαι μόνο στα εκατομμύρια των μισοπληροφορημένων ή των εντελώς απληροφόρητων πολιτών, αλλά κυρίως σε ανθρώπους που περιμένεις ότι γνωρίζουν καλά το τι συμβαίνει στη χώρα.

ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ, δηλαδή, στον πρωθυπουργό, στους αρμόδιους θεσμούς, στην Αυστραλιανή Ομοσπονδία Κρίκετ, σε πρώην μεγάλους παίκτες του κρίκετ, στα Μέσα Ενημέρωσης –από τα μικρά και μεγάλα, μέχρι τα πολύ… σοβαρά– και βεβαίως στους περισσότερους καλοπληρωμένους δημοσιογράφους.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ στους τελευταίους, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να γνωρίζουν τα πάντα για το κρίκετ, μιας και παρακολουθούν το άθλημα από τα αποδυτήρια μέχρι τις γιορτές που στήνονται μετά τις νίκες, εδώ και πολλές δεκαετίες.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, όλοι σχεδόν συμπεριφέρθηκαν λες και είχαν έλθει στην Αυστραλία από κάποιο μακρινό πλανήτη που η υποκρισία ήταν εντελώς άγνωστη συμπεριφορά. Τέλος πάντων…

ΜΕΤΑ την τετραήμερη αναστάτωση του λαϊκού ψυχισμού, τα γοερά κλάματα –μετά κροκοδειλίων δακρύων– του αρχηγού και του υπαρχηγού της ομάδας, για την οποία το έθνος είναι υπερήφανο, η αναστάτωση καταλάγιασε, η παλαιά τάξη αποκαταστάθηκε και όλα άρχισαν να ξεχνιούνται.

ΜΕΧΡΙ και η στάθμη της υποκρισίας επανήλθε στα φυσιολογικά της επίπεδα –που πάντα, βέβαια, ήταν πολύ υψηλά– και εμείς αρχίσαμε να ασχολούμαστε με την καθημερινότητά μας που δεν ενδιαφέρει κανέναν.

ΤΟ δεύτερο παράδειγμα, για το οποίο και δημιουργήθηκε επίσης πολύ μεγάλος ντόρος για το τίποτα –κυρίως στα… σοβαρά Μέσα Ενημέρωσης το τελευταίο δεκαήμερο– ήταν η σφυγμομέτρηση που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα.

ΣΕΛΙΔΕΣ επί σελίδων, με… αναλύσεις, άρθρα (δήθεν) γνώμης και πρωτοσέλιδους τίτλους , δημοσιεύονταν καθημερινά, ενώ τόσο οι εφημερίδες όσο και οι τηλεοπτικοί σταθμοί αναμασούσαν (και μηρύκαζαν) τα ίδια και τα ίδια, προβλέποντας μάλιστα (με ακρίβεια!) τα ποσοστά της σφυγμομέτρησης.

ΝΑ προσθέσω: ότι εδώ και δυόμιση χρόνια, σε όλες τις σφυγμομετρήσεις, προηγείται το Εργατικό Κόμμα και αν σημαίνει κάτι αυτό είναι ότι δεν υπήρχε λόγος να γίνει τόσος ντόρος…

ΕΓΙΝΕ, όμως, επειδή η σφυγμομέτρηση αυτή –που τα Μέσα Ενημέρωσης θεωρούσαν «ορόσημο» για τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας– ήταν η τριακοστή στη σειρά δυσμενής δημοσκόπηση για τον πρωθυπουργό, Malcolm Turnbull. Και, ως εκ τούτου, ήταν… σημαδιακή για τον εξής απλό λόγο:

ΚΑΤΑ τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του Tony Abbott, ο Turnbull χρησιμοποίησε, τον Σεπτέμβριο του 2015, την τριακοστή δυσμενή σφυγμομέτρηση κατά του τότε πρωθυπουργού για να κηρύξει την ανατρεπτική ανταρσία εναντίον του, επιστρατεύοντας μεταξύ άλλων και το επιχείρημα ότι οι ψηφοφόροι απογοητεύτηκαν μαζί του και θέλουν μια καινούργια αρχή.

ΠΑΡΑ το γεγονός ότι η νέα… αρχή, μετά από 30 μήνες στην κυβέρνηση, βρέθηκε στην ίδια θέση που ήταν και η παλιά που ανέτρεψε, δεν σημαίνει ότι θα ακολουθήσει και την τύχη της προς την έξοδο.

ΚΑΙ ενώ αυτό ήταν σχεδόν βέβαιο, μιας και ο Turnbull είναι πολύ πιο δημοφιλής ως πολιτικός και πρωθυπουργός απ’ ό,τι ήταν ο Abbott, τα Μέσα Ενημέρωσης συνέχιζαν να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα αβεβαιότητας για τη σφυγμομέτρηση και για το τι θα ακολουθήσει.

ΚΑΙ το μόνο που ακολούθησε, ήταν να ζητήσει συγγνώμη ο Turnbull για το ότι είχε πει τον Σεπτέμβρη του 2015, να προσθέσει ότι ως πρωθυπουργός έκανε ό,τι υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους και να τελειώσει και η ιστορία αυτή σαν να μην είχε αρχίσει και η ζωή να συνεχίσει να τραβά την ανηφόρα.

ΠΡΙΝ, όμως, αρχίσουν οι δικές μας ιστορίες, που πέρασαν εντελώς απαρατήρητες στον υπόλοιπο πλανήτη, άρχισε να εκδηλώνεται και μια άλλη ιστορία που απασχόλησε και συνεχίσει να απασχολεί ολόκληρο τον κόσμο.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για τη διαρροή των προσωπικών δεδομένων δεκάδων –αν όχι εκατοντάδων και βάλε– εκατομμυρίων ατόμων, που χρησιμοποιούν για να επικοινωνούν μεταξύ τους το διαβόητο facebook. Την μητέρα όλων των social media.

ΣΤΗΝ προκειμένη περίπτωση, εκτός των εκατοντάδων εκατομμυρίων χρηστών, από τα… σύννεφα έδειχναν να πέφτουν και οι κυβερνήσεις πολλών χωρών, όταν ο διευθυντής του facebook, Μαρκ Ζούκερμπεργκ, παραδέχθηκε δημόσια ότι η εταιρία Cambridge Analytica είχε καταφέρει να βάλει στο χέρι τα προσωπικά δεδομένα 52 εκατομμυρίων χρηστών του facebook.

ΠΡΙΝ λίγες μέρες επανήλθε στο θέμα που έχει ταρακουνήσει συθέμελα τον αμερικανικό κολοσσό των social media και δήλωσε ότι η Cambridge Analytika έχει πάρει τα προσωπικά δεδομένα περισσότερων από 83 εκατομμυρίων χρηστών.

Η Cambridge Analytica, για όσους δεν την έχουν ακουστά, είναι μια μεγάλη εταιρία που λειτουργεί ως ηλεκτρονική σκούπα στο διαδίκτυο, συγκεντρώνοντας οποιαδήποτε πληροφορία σχετίζεται με τους χρήστες του.

ΚΑΙ επειδή είναι μια πολυεθνική εταιρία που παρέχει –πολύτιμες μεν πανάκριβες δε– συμβουλές σε οποιονδήποτε σχεδιάζει να ρισκάρει τα λεφτά του σε αμφιλεγόμενες, αλλά πολύ επικερδείς επενδύσεις, είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη να απαντά πειστικά και τεκμηριωμένα σε όσες ερωτήσεις τις κάνουν οι πελάτες της.

ΑΥΤΟ σημαίνει, ότι οι άνθρωποι της Analytica θα πρέπει να έχουν γνώσεις και αναλυτικές πληροφορίες για τους πάντες και τα πάντα. Και όταν λέμε για τα πάντα, εννοούμε στην κυριολεξία για τα πάντα!

ΑΠΟ τις πολιτικές έως τις σεξουαλικές προτιμήσεις του καθενός και από τα χόμπι του, μέχρι που τρώει… σουβλάκια, πού του το αρέσει να πηγαίνει διακοπές και όλα τα ενδιάμεσα.

ΚΑΙ το καλύτερο… βοσκοτόπι για κάθε πληροφορία για τον οποιονδήποτε από εμάς, είναι τα social media και, προπαντός, το facebook στο οποίο συχνάζουν οι πάντες: από την κουτσή Μαρία μέχρι κάθε καρυδιάς καρύδι.

ΚΑΙ σελίδα να μην έχεις, έτσι και έχουν οι φίλοι σου, που ενδεχομένως κάποια στιγμή βάζουν μια φωτογραφία που είσαι και εσύ μέσα ή αναφέρουν το όνομά σου, το facebook σε καταγράφει στα κατάστιχά του και αυτομάτως το όνομά σου συγκαταλέγεται στα μελλοντικά του δεδομένα, που συγκεντρώνονται μεθοδικά για να αξιοποιηθούν ή να πωληθούν αν χρειαστεί μια μέρα.

ΜΗΝ ξεχνάτε ότι τα αθώα like τα δικά σας για κάποιους άλλους είναι δολάρια. Και όσο περισσότερα τα like τόσο περισσότερα τα δολάρια που ρέουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς του facebook.

ΟΙ ανιχνευτικές μηχανές του facebook –και όχι μόνο– έχουν κάνει κοτζάμ λίστα για κάθε like. Άσχετα αν είναι θετικά ή αρνητικά, όλα είναι χρήσιμα και «κάτι» δείχνουν για τα πιστεύω ή τις κάθε είδους προτιμήσεις σου.

ΜΙΑ ακόμα φοβερή και κερδοφόρα επινόηση του καπιταλισμού και των «αγορών» που τον συνοδεύουν είναι τα social media. Μηχανές που γεννούν δολάρια είναι οι περισσότερες διαδικτυακές ιστοσελίδες.

ΠΟΛΛΕΣ από αυτές, βέβαια, συμπεριλαμβανομένου και του facebook, προσφέρουν και χρήσιμες υπηρεσίες, πράγμα που επιβεβαιώνει με το παραπάνω τον αρχέγονο κανόνα που θέλει και όλα τα κακά να έχουν αντίστροφα και τα καλά τους.

ΑΥΤΟ σημαίνει ότι η έλλειψη του ενός ακυρώνει αυτόματα και την ύπαρξη του άλλου. Με άλλα λόγια, δεν θα μπορούσε να νοηθεί το καλό χωρίς το κακό και αντίστροφα.

ΚΑΙ ενώ όλα αυτά ήταν γνωστά πριν το… προπατορικό αμάρτημα, ορισμένοι συνεχίζουν να ξαφνίζονται και να πέφτουν από τα… σύννεφα όταν μαθαίνουν, ότι κάποιοι χρησιμοποιούν ή πωλούν τα προσωπικά δεδομένα που συγκεντρώνουν.

ΤA… δεδομένα τους, δηλαδή, που οι ίδιοι εύκολα δίνουν για να δουν τη φάτσα τους και το όνομά τους στο facebook.

ΝΑ προσθέσω εδώ, ότι το facebook ποτέ δεν έκρυψε ότι συγκεντρώνει τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών του. Αν βασικά έκρυβε κάτι από τους χρήστες του, ήταν τι θα τα κάνει.

ΑΠΟ τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, πολλοί ιστότοποι αναρτούν διάφορες εφαρμογές και ζητούν από τους χρήστες τους να απαντούν (εθελοντικά) σε διάφορα ερωτηματολόγια και όλες τις πληροφορίες τις καταχωρούν ανάλογα με τα ενδιαφέρομαι και τις προτιμήσεις όσων απαντούν.

ΕΙΝΑΙ λοιπόν δυνατόν όλοι αυτοί να αγανακτούν σήμερα γιατί διέρρευσαν τα προσωπικά τους δεδομένα τα οποία είχαν δώσει στο μαγαζί του Ζούκερμπεργκ;

ΚΑΙ, εντάξει, ας υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί ήταν… νούμερα και το μόνο τους ενδιέφερε ήταν να βλέπουν τη φάτσα τους και το όνομά τους, οι… δημοκρατικές και ευαίσθητες κυβερνήσεις μας, όμως, που γνώριζαν ότι τα δεδομένα ήταν πολύ χρήσιμα και πηγή κερδών για την μεγάλη βιομηχανία των διαφημίσεων και πολλών επιχειρήσεων, τι έκαναν.

ΤΙΠΟΤΑ, βέβαια, γιατί στα ίδια θολά νερά των… ιερών και απαραβίαστων (δήθεν) προσωπικών δεδομένων ψαρεύουν και οι ίδιες και, οπωσδήποτε, οι μυστικές τους υπηρεσίες, οι οποίες επίσης ποτέ δεν το έκρυψαν.

ΩΣ εκ τούτου, ως προς τι όλος αυτός ο χαμός για κάτι, που οι έχοντες κοινή λογική ήξεραν ότι συμβαίνει…

Μπ. Στ.