Γιατρός, πανεπιστημιακός, συγγραφέας, ιστορικός, αθλητής, οικογενειάρχης και… Θεσσαλονικιός. Είχα ακούσει πολλά για τον ομότιμο καθηγητή της Ιατρικής του ΑΠΘ, κύριο Δημήτρη Καραμήτσο. Όταν όμως έμαθα πολύ περισσότερα από τον ίδιο, η αλήθεια είναι ότι εξεπλάγην πολύ ευχάριστα.

Νομίζω, κύριε καθηγητά, ότι θα πρέπει να ξεκινήσουμε με μερικά λόγια για την πορεία σας ως γιατρός. Από πού ξεκινήσατε και πού καταλήξατε;

Σε ηλικία 11 ετών έμεινα ορφανός δυο γονέων και γι’ αυτό υπήρξα οικότροφος στη σχολή Κωνσταντινίδη της Θεσσαλονίκης. Είχα πατέρα γιατρό που έχασε όλα τα χρήματά του σε κρατικά ομόλογα λόγω του πολέμου το 1940. Σπούδασα με οικονομικές δυσκολίες, δεδομένου ότι στα 21 μου χρόνια διεκόπη η μικρή σύνταξη που είχα από το ΤΣΑΥ του πατέρα μου. Για να τα βγάλω πέρα έκανα διάφορες δουλειές. Μετά το στρατιωτικό και το αγροτικό μου, μετεκπαιδεύτηκα, ως υπότροφος του ΙΚΥ, στο Λονδίνο σε ειδικό τμήμα Διαβητολογίας. Ακολούθησε το διδακτορικό μου και μια ομαλή πανεπιστημιακή καριέρα. Εξελέγην παμψηφεί καθηγητής, ενώ διηύθυνα μια παθολογική κλινική του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη. Το 2008, μου απονεμήθηκε ο τίτλος του ομότιμου καθηγητή.

Απ’ ό,τι γνωρίζω, είστε από τους πρωτοπόρους που ευαισθητοποιήθηκαν στον σακχαρώδη διαβήτη και καταπιαστήκατε με την ενημέρωση του κόσμου, ο οποίος δεν γνώριζε την υψηλή επικινδυνότητα της ασθένειας. Πώς εργαστήκατε σ’ αυτόν τον τομέα και τι καταφέρατε;

Το 1978 έθεσα σε λειτουργία το Διαβητολογικό εξωτερικό ιατρείο στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο (η τότε ονομασία ήταν Αγία Σοφία), που θεσμοθετήθηκε το 1990 ως Διαβητολογικό Κέντρο (τότε, το μόνο στη Θεσσαλονίκη). Επίσης, υπήρξα ιδρυτικό μέλος της Διαβητολογικής Εταιρείας Βόρειας Ελλάδας και πρόεδρος της επί τρεις τριετείς θητείες.
Μέριμνά μου ήταν η πραγματοποίηση των πρώτων δύο κατασκηνώσεων διαβητικών παιδιών στη Β. Ελλάδα.

Εκπαίδευσα πάνω από τριάντα γιατρούς στην εξειδίκευση της Διαβητολογίας.

Ήμουν για τρεις θητείες διευθυντής σύνταξης του περιοδικού Ελληνικά Διαβητολογικά Χρονικά, ενώ έχω κάνει μεγάλο αριθμό επιστημονικών διαλέξεων και ανακοινώσεων σε πολλά διεθνή διαβητολογικά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Επίσης, έχω εκπονήσει πάνω από 250 επιστημονικές εργασίες, μόνος ή με συνεργάτες μου, σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά και τέλος, έχω γράψει άρθρα που απευθύνονται σε διαβητικά άτομα σε αρκετά περιοδικά.

Εκτός από τα έξι ιατρικά βιβλία που έχετε γράψει, το συγγραφικό σας έργο περιλαμβάνει και αξιόλογη λογοτεχνία, όπως «Η πόλη μας κι εμείς άλλοτε και τώρα» , «Οικογένεια Μπαρλαμπά», και τα «Χρονογραφήματα», αλλά κι ένα σημαντικό κι εύληπτο δίτομο ιστορικό έργο, την «Ιστορία της νεότερης Ελλάδας», την οποία, από προσωπική εμπειρία, συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον ενδιαφέρεται να μάθει την Ιστορία που ποτέ δεν διδαχθήκαμε στα σχολεία. Τι πιστεύετε, αλήθεια, για τον τρόπο που διδάσκεται η Ιστορία στα σχολεία; Η νεολαία ξέρει Ιστορία;

Έχω την εντύπωση ότι τα μαθητικά βιβλία της Ιστορίας είναι γραμμένα πολύ πρόχειρα, γιατί κυκλοφορούν κάθε τόσο νέα βιβλία, αλλά είναι προχειρογραμμένα λόγω της μικρής προθεσμίας υποβολής τους στο Υπουργείο Παιδείας. Η γλώσσα τους συχνά δεν είναι σωστά δουλεμένη και δεν είναι προσαρμοσμένη στην αντίστοιχη ηλικία των παιδιών που θα τη διαβάσουν. Με τον νέο τύπο που ακολουθείται (κείμενο, φωτογραφίες, λεζάντες, παρατιθέμενα κείμενα πηγών, πλαίσια με κάποια αναφορά) διασπάται η ανάγνωση του μαθητή και χάνεται η κεντρική ιδέα της ιστορίας. Η κομματική τοποθέτηση του συγγραφέα μερικές φορές επηρεάζει τον τρόπο που περιγράφει την Ιστορία πράγμα που δεν πρέπει να συμβαίνει. Νομίζω ότι οι νέοι αγνοούν την ελληνική Ιστορία και προς αυτούς απέβλεπα όταν έγραφα την «Ιστορία της νεότερης Ελλάδας». Φοβάμαι όμως ότι οι νέοι δεν θα τη διαβάσουν, γιατί δεν έμαθαν να διαβάζουν. Οι περισσότεροι διαβάζουν μικρά κείμενα μέσω διαδικτύου. Για αυτό σκοπεύω να μετατρέψω την Ιστορία μου σε ηλεκτρονική μορφή, μικρότερης έκτασης, αρχικά στην Αγγλική γλώσσα και να την αναρτήσω ελεύθερη στο διαδίκτυο.

Θα σταθώ ιδιαίτερα στην περίοδο του εμφυλίου και στα ερωτήματα που θέτετε στο οπισθόφυλλο του β’ τόμου της Ιστορίας σας. Μετά από τόση μελέτη, είστε σε θέση να δώσετε απαντήσεις;

Ο φανατισμός είναι χαρακτηριστικό των μεσογειακών και των λατινογενών λαών. Στην ιστορία του 20ού αιώνα έγιναν στην Ελλάδα δυο μεγάλοι διχασμοί. Στον πρώτο χωρίστηκε το κράτος στα δύο και στον δεύτερο έγινε εμφύλιος πόλεμος. Οι Έλληνες διχάζονται πολύ εύκολα και συνεχίζουν να αντιμάχονται αλλήλους όπως στην αρχαιότητα. Για τον εμφύλιο νομίζω ότι έπαιξε κύριο λόγο το καλλιεργούμενο «ταξικό μίσος» και η ψυχοσύνθεση του Γεν. Γραμματέα του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη. Ήθελε να προσφέρει υπηρεσίες στη Σοβιετική Ένωση και έβαζε πρώτο το διεθνιστικό συμφέρον έναντι του εθνικού.

Οι Έλληνες όταν είναι ενωμένοι κάνουν θαύματα. Αυτό συνέβη πολλές φορές στην ιστορία μας και την τελευταία φορά ήταν στον πόλεμο του 1940. Επίσης οι Έλληνες μεγαλουργούν όταν βρεθούν σε ένα ξένο αλλά οργανωμένο κράτος, γιατί εκεί τηρούνται οι νόμοι. Δυστυχώς στη χώρα τους επιδίδονται στο σπορ των μικρών ή μεγάλων παρανομιών.

Αναλύοντας τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία, έχετε βγάλει κάποια συμπεράσματα για την κρίση των τελευταίων χρόνων; Υπήρχαν παράγοντες που μας οδήγησαν ως εδώ;

Η κρίση είναι οικονομική, θεσμική και πολιτισμική. Η οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων όπως: το πελατειακό κράτος, η αδυναμία σωστής οργάνωσης της κρατικής μηχανής, η «καταστροφική αντιπολίτευση» αντί της εποικοδομητικής, οι συχνές εκλογές και αλλαγές υπουργών, η υψηλή φορολογία που οδηγεί σε φοροαποφυγή και φοροκλοπή, η ένταξή μας πρόωρα στην ΟΝΕ, οι μη ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί του κράτους, τα υπερβολικά έξοδα ιατρικής περίθαλψης που επιβάρυναν τα ασφαλιστικά ταμεία, οι πολυέξοδοι Ολυμπιακοί αγώνες, η αδυναμία των κυβερνήσεων να απαλλαγούν εγκαίρως από την ζημιογόνο Ολυμπιακή και τον ΟΣΕ, οι κλεψιές και οι διάφορες μίζες, ο αδικαιολόγητος χαρισμός των χρεών ποδοσφαιρικών ομάδων, η πολυέξοδη κρατική τηλεόραση και οι πολυέξοδες εκλογές με μεταφερόμενους οπαδούς. Τέλος, ένα σημαντικό πρόβλημα είναι το χαμηλό γενικό επίπεδο της Παιδείας μας. Το πανεπιστημιακό άσυλο ιδεών μετατράπηκε σε άσυλο ανομίας και παραβατικότητας. Τελευταία, στοχοποιούνται οι πανεπιστημιακοί που εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους για φαινόμενα ασυδοσίας των οργανωμένων μειοψηφιών. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του κ. Συρίγου, ο οποίος μάλιστα είναι εξαιρετικός πανεπιστημιακός δάσκαλος.

Βρισκόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο. Το χαμηλό επίπεδο λαού εκλέγει χαμηλό επίπεδο κυβερνώντων.

Έχετε ζήσει κάποιο διάστημα στο Λονδίνο, όπου μετεκπαιδευτήκατε στη Διαβητολογία. Ποιες διαφορές είδατε από τον ελληνικό τρόπο ζωής;

Στη Βρετανία η ζωή είναι πολύ καλά οργανωμένη και εκείνο που διακρίνει κανείς, σε σχέση με τη ζωή στην Ελλάδα, είναι ότι εκεί υφίσταται στο κράτος μια οργάνωση και ένα σύστημα που αποδίδει. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πολύ ευγενείς (έστω και επίπλαστα) και οι δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούν με γνώμονα την εξυπηρέτηση του πολίτη. Τα νοσοκομεία λειτουργούν υποδειγματικά και η εργασία ενός γιατρού εκεί δεν τον κουράζει σωματικά και ψυχικά όσο στα ελληνικά νοσοκομεία. Οι γιατροί δουλεύουν περισσότερες ώρες στο κανονικό ωράριο, αλλά με τρία διαλείμματα. Οι συγκοινωνίες λειτουργούν υποδειγματικά και δεν κλείνουν οι δρόμοι από διαδηλώσεις.. Βέβαια συχνά πρέπει κανείς να περιμένει τη σειρά του αρκετή ώρα για να εξυπηρετηθεί (σε νοσοκομείο ή κάποια υπηρεσία) αλλά κάθεται άνετα σε καθαρό περιβάλλον. Στην τηλεόραση όλοι μιλούν άριστα Αγγλικά και αν κάποιος εκφωνητής κάνει σοβαρό λάθος έκφρασης ή προφοράς τιμωρείται με πρόστιμο. Στην ελληνική τηλεόραση δυστυχώς είναι πολλά τα γλωσσικά ολισθήματα. Έχω γράψει σχετικό χρονογράφημα με τίτλο «γλωσσοφονικές εκπομπές».

Θεσσαλονίκη και ξερό ψωμί;

Η Θεσσαλονίκη είναι ωραία και εύκολη πόλη να τη ζεις. Χτισμένη αμφιθεατρικά γύρω από τον θαλάσσιο κόλπο της, με γραφική την άνω πόλη που την περιβάλουν τα βυζαντινά κάστρα, με την ωραία παραλία της, με την αγορά στο κέντρο της, με τις βυζαντινές εκκλησιές και τα κάστρα της και τα εξαίρετα ηλιοβασιλέματα, είναι η πόλη που αγαπώ. Χαρούμενο χρώμα δίνουν στην πόλη τα πολλά και γραφικά καφέ και οι ταβέρνες με τον πολυάριθμο φοιτητόκοσμο. Ίσως γι’ αυτό πολλοί την αποκαλούν ερωτική πόλη. Σίγουρα πολλοί ερωτεύονται εδώ ως φοιτητές!

Με την μεταπολεμική ανοικοδόμηση και τις αντιπαροχές κτίστηκαν δυστυχώς πολλές κακάσχημες πολυκατοικίες, μερικές μάλιστα εξοφθάλμως παράνομες. Επιπλέον πολλοί νεαροί ρυπαίνουν τους τοίχους γράφοντας με σπρέι ακόμη και δίπλα σε αρχαιολογικούς χώρους με τουριστικό ενδιαφέρον. Θλίβομαι γι’ αυτές τις εικόνες.

Λόγω της επικαιρότητας, δεν θα μπορούσα, βέβαια, να παραλείψω μια ερώτηση για το Σκοπιανό. Γνωρίζω ότι έχετε δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα γι’ αυτό το θέμα. Τί προτείνετε;

Στο θέμα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων και τον αχαλίνωτο αλυτρωτισμό τους είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητος ως Μακεδόνας και δραστηριοποιήθηκα καλώντας τους φίλους μου να συμμετάσχουν στα δύο συλλαλητήρια. Πιστεύω ότι η αντίδρασή του κόσμου στηρίζει τον υπουργό Εξωτερικών να είναι πιο ανθεκτικός στις πιέσεις, αλλά και τα λοιπά κόμματα να κρατήσουν μια στάση σύμφωνη με το αίσθημα του ελληνικού λαού. Ασχέτως πιέσεων, την ανάγκη να μπουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ την έχουν τα Σκόπια. Ας κάνουν λοιπόν οι γείτονές μας την υποχώρηση, εμείς δεν έχουμε κανένα ζόρι να βιαζόμαστε. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην διεθνή ιστορία για ένα νέο κράτος να χρησιμοποιεί ως όνομά του την ονομασία περιοχής γειτονικού του κράτους.

Κύριε καθηγητά, η συνομιλία μαζί σας ήταν για μένα απολαυστική και ωφέλιμη ταυτόχρονα. Έμαθα πράγματα, προβληματίστηκα… Εύχομαι κι ελπίζω να συμβεί ακριβώς το ίδιο και σε όσους διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη. Σας ευχαριστώ θερμά για το χρόνο σας και την τιμή που μου κάνατε.

-Εγώ σας ευχαριστώ και σας εύχομαι να έχετε πάντα την ίδια διάθεση και ενεργητικότητα με τον «Παλμογράφο», αλλά και τη λογοτεχνική σας παραγωγή την οποία προσωπικά εκτιμώ πάρα πολύ. Αυτά που κάνετε δεν είναι καθόλου εύκολα.

Σας ευχαριστώ θερμά.

Πηγή: www.palmografos.com