Η Μελβούρνη μοιάζει με έναν σούπερ αθλητή που καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε ανοικοδόμηση και ανάπτυξη, καταναλώνοντας με τη χούφτα τα αναβολικά.
Το γεγονός ότι διαφημίζεται ως η καλύτερη πόλη του κόσμου να ζει ένας άνθρωπος, την βοηθά, επίσης, να έλκει περισσότερους μετανάστες και επενδύσεις από ανθρώπους που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αυγατίσουν την περιουσία τους.
Και ενώ, από τη μια, χτίζονται συνεχώς σπίτια, μεγάλες οικοδομές και ουρανοξύστες, για να στεγάσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που εγκαταστάθηκαν εδώ τα τελευταία χρόνια -πέρυσι για παράδειγμα ήλθαν πάνω από 80.000 άτομα- τις υπηρεσίες και τις υποδομές να εξυπηρετηθούν, από την άλλη, αυξάνονται συνεχώς οι ανάγκες και τα προβλήματα που δημιουργούν.
Για να εξυπηρετηθεί οι πληθυσμός της Μελβούρνης, που μετά το 2005 αυξήθηκε κατά ένα και πλέον εκατομμύριο, χρειάζονται περισσότερες θέσεις εργασίας, σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, αγορές, δρόμους και συγκοινωνία.
Το υπάρχον σιδηροδρομικό δίκτυο, είναι απαρχαιωμένο και, ως εκ τούτου, μη λειτουργικό, οι επεκτάσεις αργούν και δεν επαρκούν και το δίκτυο των τραμ, που διαφημίζεται ως ένα από τα «εικονίσματα» του… the world’s most liveable city, όχι μόνο δεν εξυπηρετούν πια τους επιβάτες τους, αλλά επιβαρύνουν και την υπόλοιπη κυκλοφορία δημιουργώντας τα μύρια όσα προβλήματα.
Η Μελβούρνη αν και είναι τώρα μια από τις πλουσιότερες και πιο… μοντέρνες μεγαλουπόλεις του κόσμου, στερείται ότι εδώ και σχεδόν ένα αιώνα, έχουν οι περισσότερες από αυτές: δεν έχει ένα μετρό της προκοπής.
Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση στους δρόμους με τα κυκλοφοριακά μποτιλιαρίσματα σε ώρες αιχμής και όχι μόνο να χτυπούν «κόκκινο» και να διαλύουν το νευρικό σύστημα και των πιο υπομονετικών και ήρεμων οδηγών. Και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά όταν ξεκινάς για τη δουλειά σου το πρωί και φτάνεις το… μεσημέρι.
Πολλές φορές. σε μεγάλα τμήματα των freeways της πόλης τα αυτοκίνητα ακινητοποιούνται ενώ σε πολλές κεντρικές ειδικές αρτηρίες τα μποτιλιαρίσματα αρχίζουν το πρωί και διαρκούν μέχρι αργά το βράδυ.
Παρά το γεγονός ότι η πολιτική κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να βελτιωθεί η κατάσταση και γίνονται συχνές διαπλατύνσεις αρτηριών και freeway, μέχρι να τελειώσουν τα νέα έργα ξεπερνιούνται και το μόνο που απομένει είναι η ταλαιπωρία που, αν κρίνουμε από όσα έχουμε ζήσει, θα συνεχίζεται στους αιώνες των αιώνων.
Η κυβέρνηση Andrews αποφάσισε και πάλι να προσθέσει άλλες έξι λωρίδες κυκλοφορίας στις 10 υπάρχουσες του Eastern Freeway, ενώ στο freeway του Tullamarine συνεχίζονται οι διαπλατύνσεις -και καθυστερήσεις- και στο Monash Freeway δεν σταμάτησαν ποτά από τότε που άρχισε να κατασκευάζεται πριν 45 χρόνια!
Αν κοντά στα… έργα του Eastern Freeway προσθέσετε και τα έργα του North East Link, που πιστεύεται ότι θα συμβάλουν στην κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση της Μελβούρνης, οι φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν 16,5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Και επειδή όλα τα έργα συνήθως ξεπερνούν κατά πολύ τους προϋπολογισμούς τους, για να είμαστε μέσα, εκτιμούμε ότι θα ξεπεράσει τα 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Να τονίσω εδώ, ότι άλλα $6,8 δισεκατομμύρια υπολογίζουν ότι θα στοιχίσει και το και το West Gate Tunnel που έχει αρχίσει να κατασκευάζεται.
Στο μεταξύ, έχει αρχίσει να αυξάνεται ο αριθμός των οικονομολόγων και άλλων ειδικών που υποστηρίζουν ότι η οικονομική ανάπτυξη σαν αυτή που ζούμε, που στηρίζεται στην αύξηση του πληθυσμού δεν αξίζει να την έχουμε, γιατί όχι μόνο δεν βοηθά στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολιτών, αλλά, τις επιδεινώνει, που την μόνη κληρονομιά που αφήνει στην κοινωνία είναι τραπεζικοί λογαριασμοί με περισσότερα δολάρια.