ΤΑ ΠΑΛΙΑ τα χρόνια (τα πολύ παλιά για την ακρίβεια) όταν πέθαινε ο αυτοκράτορας στη Ρώμη, φώναζαν οι φρουροί των ανακτόρων: «Augustus mortuus est, habemus novum Augustum», δηλαδή «Ο Αύγουστος πέθανε, έχουμε έναν νέο Αύγουστο!».

Από αυτή τη ρωμαϊκή φράση των πραιτοριανών, έμεινε μέχρι τα χρόνια μας η φράση «ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς».

Ο ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΟΝΑΣ όμως δεν πέθανε… Απλά αποχώρησε! Για να τον αντικαταστήσει άλλος Αιθεροβάμονας. Ή και άλλοι! Εξάλλου και αυτός που έφυγε δεν ήταν ο ίδιος που ξεκίνησε την στήλη, αλλά, ομολογουμένως, ήταν αυτός που της έδωσε την οντότητα που είχε ως τώρα.

Η ΣΤΗΛΗ, λοιπόν, αλλάζει χέρια και αλλάζει και ύφος… Και θα περιμένει με ενδιαφέρον την «ανάδρασή σας».

Σας μπέρδεψα;

Ομολογουμένως, ούτε και εγώ γνώριζα τον συγκεκριμένο όρο. Τη λέξη «ανάδραση» την έμαθα από τον ευρισκόμενο στην Αυστραλία, καθηγητή Γιώργο Λαθύρη, ο οποίος δίνει διαλέξεις για την ελληνική γλώσσα.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ, λοιπόν, ο κ. Λαθύρης, ότι η ομογένεια τα πάει μια χαρά στην Αυστραλία αλλά χάνεται η μάχη της γλώσσας μας. Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι ακόμα και άνθρωποι που κατέχουν την ελληνική γλώσσα, συχνά κάνουν χρήση αγγλικών λέξεων. Μας προέτρεψε δε ο κ. Λαθύρης να μιλάμε «καθαρά ελληνικά».

ΣΕ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ κάποιου ότι η γλώσσα πάνω από όλα είναι «επικοινωνία» και ότι, μερικές φορές, μια λέξη δεν είναι εύκολο να αποδοθεί από τη μια γλώσσα στην άλλη (όπως ο Γάλλος πρόεδρος που αποκάλεσε «λαχταριστή» τη σύζυγο του Αυστραλού πρωθυπουργού) ο κ. Λαθύρης είπε ότι το επιχείρημα αυτό δεν στέκει.

ΚΑΙ ΠΩΣ θα πούμε το feedback στα ελληνικά; Η απάντηση του κ. Λαθύρη ήταν άμεση. «Η ελληνική λέξη για το feedback είναι η ανάδραση» είπε.

ΝΑ ΔΟΥΜΕ, λοιπόν, αν η ανάδραση της στήλης θα είναι ίδια με το… feedback που είχε όταν την επιμέλεια την είχε ο προκάτοχός της!

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ κάποιοι από σας μπορεί να ξέρετε το feedback στα αγγλικά, αλλά να μην ξέρετε το «ανάδραση» στα ελληνικά, (όπως εγώ) έψαξα και βρήκα τι σημαίνει.

ΣΥΜΦΩΝΑ με το ερμηνευτικό λεξικό «ανάδραση (στα αγγλικά: feedback) ονομάζεται η ανατροφοδότηση της εξόδου ενός συστήματος στην είσοδο του. Τα συστήματα με βρόχο ανάδρασης είναι σημαντικά τόσο στη μαθηματική θεωρία αυτομάτου ελέγχου όσο και σε πολλά τεχνολογικά συστήματα. Η ανάδραση μπορεί να είναι είτε (συνηθέστερα) αρνητική ανάδραση, είτε (σπανιότερα) θετική ανάδραση.

Αρνητική ανάδραση έχουμε όταν το σήμα εξόδου y αφαιρείται από το σήμα εισόδου r με αποτέλεσμα είσοδο ελέγχου e που τείνει να αποκαταστήσει την ισορροπία, όποτε έχουμε απομάκρυνση της εξόδου από τη θέση ισορροπίας. Θετική ανάδραση έχουμε όταν η ανάδραση προστίθεται και ενισχύει οποιαδήποτε μεταβολή κατάστασης, για παράδειγμα αύξηση της εξόδου προστίθεται στην είσοδο και προκαλεί περαιτέρω αύξηση κοκ».

ΔΕΝ ΣΥΝΕΧΙΖΩ γιατί μπορεί και να σας μπέρδεψα. Εγώ σίγουρα μπερδεύτηκα… Και στην προκειμένη περίπτωση, για λόγους επικοινωνίας, προτιμώ το feedback που το καταλαβαίνω, παρά την ανάδραση που δεν την κατάλαβα!

ΚΑΙ ΜΙΑΣ και ο λόγος για… feedback μου κάνει εντύπωση ότι δεν αντέδρασε κανείς στα πρόσφατα δημοσιεύματα του «Νέου Κόσμου» (ελληνικά και αγγλικά) για τον εμπαιγμό της (μη εφαρμογής) της τουριστικής βίζας για νέους με δικαίωμα εργασίας.

ΕΧΕΙ εξαγγελθεί με τυμπανοκρουσίες άπειρες φορές και ακόμα να εφαρμοστεί. Ανάλογες συμφωνίες έχει η Αυστραλία με δεκάδες άλλες χώρες (και με την Κύπρο) και μόνο με την Ελλάδα δεν μπορεί να εφαρμόσει μια (αν και την έχει υπογράψει) εδώ και 20 χρόνια! Και δεν ντρέπεται κανείς!

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ αρκετά νέα παιδιά που θέλουν να έρθουν να γνωρίσουν την Αυστραλία (και αν τους κάνει να επιδιώξουν την μόνιμη εγκατάστασή τους εδώ) να πέφτουν θύματα στυγνής εκμετάλλευσης. Ντροπή! Και η ντροπή – για το συγκεκριμένο θέμα- είναι για τους αξιωματούχους στην Ελλάδα.

ΕΜΠΑΙΓΜΟ όμως έχουμε και από πανεπιστήμιο της Μελβούρνης στην αντιμετώπιση της ελληνικής γλώσσας.

Είναι ντροπή (αυτή τη φορά για όλους μας) που στη Μελβούρνη, «την τρίτη ελληνόφωνη πόλη στον κόσμο» (άλλο παραμύθι αυτό) να μην υπάρχει μια Έδρα Ελληνικών. Υπάρχει ένα τμήμα που φυτοζωεί και αυτό είναι όλο. Επί του θέματος δεν θέλω να αναφερθώ αναλυτικά μιας και το «ψάχνει» η εφημερίδα μας και – φαντάζομαι – θα ακολουθήσει αναλυτικό και κατατοπιστικό δημοσίευμα.

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ συναδέλφων της έχει μπει η ομογενής δήμαρχος Whittlesea, Κρις Παυλίδη, όπως και η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου.
Σύμφωνα, μάλιστα, με δημοσιεύματα ζητείται η απόλυση του δημοτικού συμβουλίου. Τους λόγους δεν τους ξέρω ακριβώς. Έχω την αίσθηση όμως ότι πίσω από την όλη κίνηση «κρύβονται» άλλοι ομογενείς.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ Θεοφάνους θα επιχειρήσει την επιστροφή του στην πολιτική σκηνή της Βικτώριας.

Όχι, ούτε ο πρώην Ομοσπονδιακός Εργατικός βουλευτής Ανδρέας Θεοφάνους, ούτε ο πρώην πολιτειακός Εργατικός υπουργός Φάνος Θεοφάνους, σκέφτονται να επιστρέψουν στην πολιτική.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για την Κατερίνα Θεοφάνους, κόρη του Φάνου Θεοφάνους, που διεκδικεί το χρίσμα του Εργατικού Κόμματος για την έδρα Northcote.
H Κατερίνα ήταν σύμβουλος της Fiona Richardson που κατείχε την έδρα Northcote και η οποία πέρασε στην Lidia Thorpe των Πράσινων.
Τώρα η Κατερίνα Θεοφάνους πιστεύει ότι μπορεί να κάνει την έδρα και πάλι Εργατική, αν της δοθεί η ευκαιρία.

Η ΠΙΣΤΗ αναγνώστριά μας, Αγγελική Βογδάνη, έγραφε στον «Νέο Κόσμο» για τους επιστολογράφους της εφημερίδας και τα διλήμματα των υπευθύνων της στήλης της αλληλογραφίας. Με την ευκαιρία, λοιπόν, σκέφτηκα και εγώ να δημοσιεύσω αποσπάσματα από δυο επιστολές για να αποδείξω «του λόγου του αληθές».

Η ΠΡΩΤΗ επιστολή είναι από την κ. Μαρία Ζουμή, μια πιστή κυρία που, μεταξύ άλλων, γράφει: «Αντιχριστιανικά κείμενα δημοσιεύετε κι ας είναι μακροσκελή κι αν ακόμα είναι υβριστικά, χωρίς να υπολογίζετε ότι αυτά πληγώνουν το ευρύτερο κοινό. Φτάσατε στο σημείο να αποδώσετε ακριβώς το αντίθετο νόημα παλαιότερης επιστολής μου, αφαιρώντας μια λέξη και αλλάζοντας μιαν άλλη».

ΛΙΓΕΣ μέρες αργότερα, ήρθε μια άλλη επιστολή από τον κ. Βαβάκη (και συχνά επικριτή της κ. Ζουμή, που μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Ορμώμενος από απεριόριστο ενδιαφέρον και εκτίμηση προς την αγαπημένη μας εφημερίδα “ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ’, θεώρησα καθήκον μου να πληροφορήσω τον ιθύνοντα της εφημερίδος, σχετικά με αναληθή δημοσίευση και διεκδίκηση πρωτοποριακής ενημέρωσης από ελληνόφωνη εφημερίδα της Μελβούρνης, για ένα γεγονός που δημοσιεύθηκε στον Ν.Κ. ύστερα από προσωπική μου επιστολή, στις 15 Μαρτίου 2018. Δυστυχώς, η δοθείσα απάντηση εκ μέρους του ιθύνοντος, υπήρξε λίαν αποκαρδιωτική, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν τον ενδιαφέρουν πλέον “τέτοια πράγματα”, και ο μόνος αρμόδιος στη προκειμένη περίπτωση είναι ο Μπάμπης. Άξιον απορίας, διότι όπως τουλάχιστον μας πληροφόρησε ο Μπάμπης, συντόμως εγκαταλείπει οριστικά την Αυστραλία.

Πρέπει να κατανοηθεί δεόντως, ότι οι αλληλογραφούντες καταβάλλουν προσπάθειες για τον ενημερωτικό σκοπό μιας επιστολής. Κατά τη γνώμη μου, νομίζω πως πρέπει να δημοσιεύονται αδιακρίτως, εάν και εφόσον πληρούν τη δημοσιογραφική δεοντολογία, και όχι να επαφίενται ολοσχερώς στα τυχόν παράλογα γούστα της αρμόδιας λογοκριτικής αρχής. Απτό παράδειγμα είναι οι τρεις προσωπικές μου επιστολές που αγνοήθηκαν εντελώς από την αρμόδια υπηρεσία σας. Έχω την εντύπωση ότι είναι υποχρέωση του υπεύθυνου ,να μας γνωστοποιεί σχετικά με την άρνηση δημοσιεύσεως επιστολών. Συγκεκριμένα η μία επιστολή μου της 15/4/18 με τίτλο “θρησκευτικά αδικήματα”, η δεύτερη της 5/4/18 με τίτλο χώρα γαϊδάρων και η τρίτη της 1/4/18 με τίτλο το Άγιο Πάσχα, δεν ευνοήθηκαν από το φως της δημοσιότητας.

Σας πληροφορώ ότι αδιαφορώ εντελώς για οιανδήποτε άρνηση δημοσιεύσεως επιστολών μου, αλλά συγχρόνως η παραγνώριση μου προξενεί δυσανασχέτηση. Η νόμιμος απαίτηση μου είναι η απαραίτητος γνωστοποίηση άνευ δικαιολογιών, οιασδήποτε αρνήσεως.

Παρακαλώ, όπως η παρούσα μου, να μη θεωρηθεί ως επιβουλεύουσα την υφιστάμενη διοικητική ιεραρχία, αλλά απλούστατα διεκδίκηση δικαιωμάτων πολλών δεκαετιών, που εδραίωσαν την εφημερίδα μας χωρίς παρείσακτους ευκαιριολόγους. Επίσης παρακαλώ να μου γνωστοποιήσετε εάν οι επιστολές μου δεν είναι αποδεκτές προς δημοσίευση.

Ευχαριστώ και ζητώ συγνώμη από τους υπαίτιους της παρούσης

Κυριάκος Βαβάκης
Μελβούρνη».

ΜΕ την ευκαιρία να αναφέρω ότι συχνά-πυκνά η εφημερίδα δέχεται επιστολές αναγνωστών που μας ζητούν να μην δημοσιεύουμε επιστολές άλλων αναγνωστών. Κάτι, δηλαδή, σαν την κατσίκα του γείτονα. «Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα»! Αυτή τη… χάρη ζητά ένας Έλληνας από το Θεό σε ένα πολύ γνωστό ανέκδοτο. Το ανέκδοτο αυτό κυκλοφορεί σε πολλές χώρες και σε διάφορες παραλλαγές μιας και ο φθόνος δεν είναι μόνο ελληνικό προνόμιο.

Έτσι και στην περίπτωσή μας. Κάποιοι επιστολογράφοι δεν διαμαρτύρονται αν δεν δημοσιεύονται ολόκληρες ή μέρος των επιστολών τους αρκεί να μην δημοσιεύονται επιστολές άλλων αναγνωστών!