Η λεηλασία αποτελεί μέρος της ανθρώπινης συμπεριφοράς από την αρχαιότητα. Τα χάλκινα άλογα του Λυσίππου, από την Χίο, που κατέληξαν να είναι γνωστά με το όνομα του κλεπταποδόχου «άλογα του Αγίου Μάρκου».
Πρόκειται για ένα χάλκινο σύνολο τεσσάρων αλόγων, ένα ελληνικό έργο τέχνης, πιθανότατα έργο του Έλληνα γλύπτη Λυσσίππου (ο οποίος εργάσθηκε για τον Μέγα Αλέξανδρο), που κάποιοι λένε ότι αρχικώς κοσμούσαν το νησί της Χίου, αλλά κλέφτηκαν γύρω στο 330 μ.Χ. από «κάπου απ’ την Ελλάδα», από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, ο οποίος τα έβαλε με υπερηφάνεια στην νέα πρωτεύουσά του, την Κωνσταντινούπολη, στην θριαμβευτική πύλη, που οδηγούσε στον Ιππόδρομο.
Το 1204 εκλάπησαν ξανά από τον τυφλό Δόγη Enrico Dandolo, στην Δ’ Σταυροφορία (!) όταν οι Δυτικοί κατέλαβαν και ρήμαζαν την Κωνσταντινούπολη για 60 ολόκληρα χρόνια. Ο Dandolo τα έβαλε στην βεράντα της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου στην Βενετία, όπου έμειναν μέχρι το 1797.
Ακολούθησε η σειρά του Ναπολέοντα για να τα… ξαναχτυπήσει. Τα τοποθέτησε πάνω στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι! Κάποια στιγμή, ο Ναπολέων διέταξε να λιωθούν για να γίνουν… μπάλες για κανόνια, αλλά το χυτήριο… αρνήθηκε (διότι τα άλογα ήταν κατασκευασμένα από… λάθος κράμα)!
Οι κατακτητές-σύμμαχοι τα έστειλαν πίσω στην Βενετία μετά την πτώση του Ναπολέοντα το 1815. Έτσι σήμερα εξακολουθούν να ευρίσκονται στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου στη Βενετία.