Την περασμένη εβδομάδα αναφέρθηκα στο γεύμα που παρέθεσε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Προκόπης Παυλόπουλος, στο Προεδρικό Μέγαρο στους υψηλούς επισκέπτες Πρίγκιπα Κάρολο, μελλοντικό βασιλιά της Βρετανίας, και στη σύζυγό του Καμίλα, Δούκισσα της Κορνουάλης.

Στην προσφώνησή του στους υψηλούς επισκέπτες ο κ. Παυλόπουλος ανέφερε τα ακόλουθα, μεταξύ άλλων: «Eυελπιστούμε ότι η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα τελικώς θα ευοδωθεί».

Το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθότι από ότι γνωρίζω, αυτή είναι η πρώτη φορά που Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας έκανε λόγο για την επιστροφή από τη Βρετανία των γλυπτών του Παρθενώνα, και μάλιστα στο διάδοχο του θρόνου της Βρετανίας.

Ο κ. Π. Παυλόπουλος ανέλαβε τα καθήκοντα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας τον Μάρτιο του 2015. Στην τελετή για την ανάληψη των καθηκόντων του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ο κ. Παυλόπουλος έδωσε τον ακόλουθο όρκο:

«Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού λαού».

Στα πάνω από τρία χρόνια που έχουν περάσει από τότε, και που κατά τη διάρκεια των οποίων ο Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με πολλά προβλήματα, ο κ. Παυλόπουλος άσκησε τα καθήκοντά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Εδώ κρίνω αναγκαίο να πω ότι στα δημοκρατικά καθεστώτα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προεδρεύει και δεν κυβερνά, με άλλα λόγια παραμένει πρόσωπο χωρίς πολιτική απόχρωση και ανάμειξη στην διακυβέρνηση της χώρας, την οποία ασκεί ο Πρωθυπουργός.

Εισαγωγικά, κρίνω πως χρειάζεται μια σύντομη βιογραφική αναφορά, για να σχηματίσουμε γνώμη για την προσωπικότητα, αλλά και για τα ακαδημαϊκά προσόντα, του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1950 στην Καλαμάτα, και μεγάλωσε ως γιος φιλόλογου, σε ένα αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον, που αγαπούσε τα γράμματα. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο πήγε στην Αθήνα να σπουδάσει στη Νομική Σχολή. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του μετάβηκε στο Παρίσι – με υποτροφία – για μεταπτυχιακές σπουδές, όπου πήρε τον τίτλο του Διδάκτορα με άριστα.

Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα, διδάσκοντας στη Νομική Σχολή, στην οποία το 1989 πήρε τη θέση Καθηγητή, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως δικηγόρος και νομικός σύμβουλος, και ανέπτυξε πλούσιο επιστημονικό έργο με πολλές δημοσιεύσεις και άρθρα.

Το 1996 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με τη Ν.Δ., και έκτοτε συνέχισε να εκλέγεται μέχρι και το 2012. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξε εκπρόσωπος Τύπου και Ενημέρωσης, καθώς και Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Δημόσιας Τάξης (στην πενταετία 2004-2009).

Οι συμπατριώτες μας της Ελλάδας, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, αναγνωρίζουν τις ακαδημαϊκές γνώσεις του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, καθώς και την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων.

Κατά την ανακήρυξή του σε Επίτιμο Δημότη του Δήμου Ανατολικής Μάνης, ο κ. Παυλόπουλος τόνισε ότι είμαστε πρωτίστως λαός και έθνος της ειρήνης και της δημοκρατίας, και ότι έχουμε χρέος να υπερασπιζόμαστε, ανά πάσα στιγμή και έναντι πάντων, τα σύνορά μας, την εδαφική μας ακεραιότητα, και την εθνική μας κυριαρχία.

Από τη θέση του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ρυθμιστής του πολιτεύματος, και έχει συγκεκριμένες αρμοδιότητες, οι οποίες όμως είναι περιορισμένες σε σχέση με αυτές του Πρωθυπουργού και των υπουργών.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΟΜΟΛΟΓΟ ΤΟΥ

Ιδιαίτερη βαρύτητα είχαν τα σχόλια του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στη συνάντησή του με τον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στο Προεδρικό Μέγαρο στις 7 Δεκεμβρίου 2017.

Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε η Συνθήκη της Λοζάνης, για την οποία ο Πρόεδρος της Τουρκίας, σε συνέντευξη με τον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά στο σταθμό ΣΚΑΪ, επανέλαβε την άποψη που είχε εκφράσει και στο παρελθόν πως πρέπει να διαπραγματευθεί εκ νέου.

Με τη Συνθήκη της Λοζάνης, η οποία εντάσσεται στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, καθορίσθηκαν το 1923 τα σύνορα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, μετά από την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Προς τιμήν του, ο κ. Π. Παυλόπουλος έσπευσε να δηλώσει ότι η Συνθήκη της Λοζάνης είναι αδιαπραγμάτευτη. Ως νομικός, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας γνωρίζει πως με τη Συνθήκη της Λοζάνης δεν ρυθμίστηκαν μόνο τα ελληνοτουρκικά ζητήματα, καθότι η εν λόγω Συνθήκη είναι πολυμερής, και δεν την υπέγραψαν μόνο η Ελλάδα και η Τουρκία, αλλά και πολλές από τις νικήτριες Δυνάμεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Επίσης ο κ. Παυλόπουλος τόνισε πως η Συνθήκη της Λοζάνης είναι ο θεμέλιος λίθος της φιλίας των δύο λαών, του ελληνικού και του τουρκικού, ήδη από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Κεμάλ Ατατούρκ.

Πιο πρόσφατα, με αφορμή τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, και ως απάντηση των συνεχιζόμενων τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο, ο κ. Παυλόπουλος τόνισε πως η Συνθήκη της Λοζάνης δεν αναθεωρείται, καθότι δεν αφήνει ίχνος γκρίζων ζωνών.

Αναφερόμενος στην 25η Μαρτίου ο κ. Παυλόπουλος είπε τα ακόλουθα:

«Η Εθνεγερσία της 25ης Μαρτίου 1821 είναι μία κορυφαία στιγμή στη μακραίωνη ιστορία των Ελλήνων. Η Εθνεγερσία προσδιορίζει και τις ρίζες μας και την προοπτική μας», εφημερίδα Το Βήμα, 25/3/18

Σύμφωνα με δημοσίευμα της αθηναϊκής εφημερίδας Τα Νέα (12/5/18) με τίτλο «Παυλόπουλος: Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός υποσκάπτει τη Δημοκρατία», ο κ. Π. Παυλόπουλος εξέφρασε τις ακόλουθες απόψεις για την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία:

«Η καταγωγή και η ιδιοσυστασία της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας προϋποθέτουν ένα γνησίως φιλελεύθερο – και όχι ακραίως νεοφιλελεύθερο – πρότυπο οικονομικής οργάνωσης», τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος μιλώντας στο 14ο Διεθνές Σεμινάριο Ναυπλίου και στην αντίστοιχη Διεθνή Διάσκεψη με θέμα «Διασφαλίζοντας τα δημοκρατικά θεσμικά όργανα σε μια Ευρώπη που βρίσκεται σε κρίση: Προκλήσεις και απαντήσεις».

Και τούτο διότι, όπως επισήμανε, «τα ακραίως νεοφιλελεύθερα πρότυπα ευνοούν ένα είδος επικυριαρχίας του ‘οικονομικού’ επί του ‘θεσμικού’, η οποία υποσκάπτει τα θεμέλια της δημοκρατικής αρχής και, συνακόλουθα, της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας».

Εξίσου ενδιαφέρουσες είναι και οι ακόλουθες απόψεις που εξέφρασε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας στις 14/5/18 κατά τις εκδηλώσεις για την 98η επέτειο της απελευθέρωσης της Αλεξανδρούπολης:

«Το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, έχουν διαμορφώσει οριστικά και αμετάκλητα τα σύνορα της Ελλάδας που είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν υπάρχει καμιά αμφισβήτηση ως προς αυτά τα σύνορα. Άρα δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες».

Η πρόταση «Άρα δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες» αποτελεί απάντηση σε δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας πως στο Αιγαίο υπάρχουν «γκρίζες ζώνες».

Ενδεικτικό των αρχών και πεποιθήσεων του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι το ακόλουθο απόσπασμα από τον χαιρετισμό του στον ελληνικό λαό στις 31 Δεκεμβρίου 2017:

«Με πλήρη σεβασμό των διατάξεων του Συντάγματος, οι οποίες προσδιορίζουν και τις θεσμικές συντεταγμένες της αποστολής μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, σας απευθύνω αυτό το μήνυμα λίγο πριν την ανατολή του Νέου Έτους. Μήνυμα το οποίο συμπυκνώνει αφενός μεν – και πρωτίστως – τις θερμές ευχές μου για υγεία, δύναμη και δημιουργία, ατομική και συλλογική, ιδίως σ’ αυτούς τους εξαιρετικά δύσκολους καιρούς. Αφετέρου δε τις, οπωσδήποτε αυτονόητες, πλην όμως αναγκαίες, υπομνήσεις ως προς το χρέος μας ως Λαού και ως Έθνους απέναντι στην Πατρίδα μας, αλλά και απέναντι στην Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια. Χρέος, το οποίο προσδιορίζουν η Ιστορία μας, αλλά και η προοπτική μας, ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Διεθνούς Κοινότητας εν γένει».

Κατά την άποψή μου αποτελεί ευτύχημα για την Ελλάδα το γεγονός ότι Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το 2015 είναι ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος, καθότι κατέχει τα απαραίτητα προσόντα, ακαδημαϊκά, πολιτικά και διπλωματικά, για την αποτελεσματική εξάσκηση των καθηκόντων του με τρόπο που προάγει στο έπακρο τα συμφέροντα της Ελλάδας, κατά την δύσκολη αυτήν περίοδο. Γιατί, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική φράση ‘οι καιροί ου μενετοί’. Με άλλα λόγια, οι περιστάσεις είναι δύσκολες…