Αν και η σχέση ανάμεσα στην Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κρίσιμη για το μέλλον της Ασίας, αυτό δεν σημαίνει ότι η περιοχή θα γίνει ένα σινο-αμερικανικό δίπολο. Η ιδέα ενός «G-2» δεν θα βρει ποτέ απήχηση στην Ασία.

Κατ’ αρχάς, αν εξαιρέσουμε την Κίνα, το συνολικό ΑΕΠ της υπόλοιπης Ασίας είναι σχεδόν αντίστοιχο με αυτό των ΗΠΑ, και ξεπερνά κατά πολύ αυτό της Κίνας. Επιπλέον, η Ιαπωνία παραμένει η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως, ενώ οικονομίες όπως η Ινδία, η Νότια Κορέα, η Ινδονησία, και η Αυστραλία αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς.
Η Ινδονησία βρίσκεται στα πρόθυρα του να γίνει οικονομία του 1 τρισ. δολαρίων. Με έναν πληθυσμό κοντά στα 250 εκατομμύρια, η αύξηση του ΑΕΠ της χώρας είναι σταθερή άνω του 6% ετησίως. Με αυτούς τους ρυθμούς, η Ινδονησία θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, μία από τις έξι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου μέχρι το 2030.
Οι περισσότερες από αυτές τις δυναμικές αναδυόμενες οικονομίες είναι, επίσης, εύρωστες δημοκρατίες, δεσμευμένες σε ανοιχτές οικονομικές πολιτικές. Πράγματι, συμφωνίες ελευθέρου εμπορίου (FTA) εξαπλώνονται σε όλη την περιοχή.

Ο οικονομικός δυναμισμός της Ασίας είναι εντυπωσιακός: στην Ασία αντιστοιχούσε λιγότερο από το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ πριν από 30 χρόνια, ενώ στις ΗΠΑ το 30%. Αλλά, εντός των επομένων πέντε ετών, η Ασία θα αντιπροσωπεύει σχεδόν το εν τρίτο του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ το μερίδιο των ΗΠΑ θα έχει πέσει σε λιγότερο από το εν πέμπτο.

Μπορούν, όμως, οι διαφορετικές αξίες, φιλοδοξίες, και τα διαφορετικά συμφέροντα των ΗΠΑ, της Κίνας, και της υπόλοιπης Ασίας να συμφιλιωθούν στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας; Η είμαστε αντιμέτωποι με ένα μέλλον που θα διαμορφώνεται από στρατηγικές και ιδεολογικές συγκρούσεις, και αποκλίνοντα συμφέροντα; Πιστεύω ακράδαντα ότι η σινο-αμερικανική σύγκρουση δεν είναι αναπόφευκτη, και ότι θα υπονόμευε τα συμφέροντα όλων των πλευρών, και τις θεμελιώδεις αξίες τους.

Ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αν και ατελές ακόμη, έγινε με την δημιουργία του G20. Η Κίνα, η Ινδία, η Κορέα, η Ινδονησία, και η Αυστραλία, μαζί με την Ιαπωνία, κάθονται τώρα στο ίδιο τραπέζι και συζητούν για την παγκόσμια οικονομία και την ύφεση. Μέχρι τώρα, η Κίνα έχει παίξει σημαντικό και εποικοδομητικό ρόλο σε αυτό το φόρουμ. Στην πραγματικότητα, χωρίς την Κίνα, η παγκόσμια οικονομία δεν θα είχε ανακάμψει τόσο γρήγορα από την πιο πρόσφατη κρίση.

Καθώς η Κίνα επιδιώκει να καταλάβει τη θέση της στην παγκόσμια τάξη, επιχειρεί συνεχώς να ενισχύει την παγκόσμια επιρροή της μέσω της συνεργασίας με άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες -τις άλλες «BRICS» (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, και Νότια Αφρική)- σε μεγάλες διεθνείς διαπραγματεύσεις.

Οι τακτικές σύνοδοι των BRICS και η συνεργασία σε πολλά επίπεδα θα είναι μόνιμο χαρακτηριστικό του διεθνούς συστήματος. Αλλά, χωρίς τη συμμετοχή των ΗΠΑ, αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει κοινή πλατφόρμα για την αντιμετώπιση των κοινών πολιτικών προκλήσεων στην Ασία (ή και αλλού).

Στο πρόσφατο βιβλίο του «Περί Κίνας», ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, επιχειρηματολογεί υπέρ της δημιουργίας μιας Κοινότητας του Ειρηνικού. Το 2011, έγινε μια καλή αρχή προς την εκπλήρωση αυτού του οράματος στη Σύνοδο Ανατολικής Ασίας στο Μπαλί, όπου, για πρώτη φορά, η Κίνα, οι ΗΠΑ και οι άλλοι κύριοι παίκτες της περιοχής κάθισαν γύρω από ένα τραπέζι για να συζητήσουν τα συμφέροντά τους. Ήταν μια ιστορική ευκαιρία για την αρχή της δημιουργίας ενός κοινού οράματος για το μέλλον της Ασίας.

Δουλειά μας σήμερα είναι να δημιουργήσουμε αυτό που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μπορούσαν να αποκαλέσουν Pax Pacifica – μια ειρήνη που θα βασίζεται στις αρχές της κοινής ασφάλειας, και η οποία θα αναγνωρίζει την πραγματικότητα της ισχύος των ΗΠΑ και της Κίνας, χωρίς να μετατρέπει την υπόλοιπη περιοχή σε παράπλευρη απώλεια, σε περίπτωση επιδείνωσης της σινο-αμερικανικής σχέσης.