ΤΗ ΓΛΙΤΩΣΕ άλλη μια φορά την πτώχευση η Ελλάδα. Και αυτή τη φορά θα έφταιγαν οι Έλληνες του εξωτερικού.Όσο παράλογο και αν φαίνεται άλλο τόσο αληθινό είναι.
Συγκεκριμένα, την Τετάρτη, 23 Μαΐου, σε κοινή συναίνεση με την εκπρόσωπο του Δημοσίου, αναβλήθηκε η εκδίκαση της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, για την 28η Νοεμβρίου 2018.
Στο Διοικητικό Πρωτοδικείο παρέστη ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ Στρατηγός ε.α. Φραγκούλης Φράγκος, (ο οποίος είναι επικεφαλής και αυτής της κίνησης) με δυο δικηγόρους του γραφείου της κυρία Μαρίας Μαγδαληνής Τσίπρα. (Προσέξτε το επώνυμο της δικηγόρου)

ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ, λοιπόν, ομογενών, ο Στρατηγός ε.α. Φραγκούλης Φράγκος, έκανε αγωγή στο ελληνικό Δημόσιο. Και τι ζητά; Να δοθεί το δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού!
Και αν δεν δοθεί;
Ζητά να τους δοθεί αποζημίωση!

ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ διεκδικούν αποζημίωση; Εκατομμύρια ομογενείς!. Ο στρατηγός (ναι είναι αυτός που πρωτοστάτησε στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία) εκτιμά πως οι Έλληνες του εξωτερικού ανέρχονται σε πολλά-πολλά εκατομμύρια. Εδώ, τουλάχιστον, συμφωνεί με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Κατρούγκαλο, ο οποίος, σε πρόσφατη συνέντευξή του, είπε ότι «πέντε εκατομμύρια απόδημοι έχουν δικαίωμα ψήφου».

ΠΡΟΣΕΞΤΕ την «κοτσάνα» αυτή δεν την είπε ο Φράγκος (που μας έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοια) αλλά ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών από τον οποίο θα περίμενε κανείς να παρουσιάζει πραγματικά στοιχεία και όχι ότι μας κατέβει…

ΠΑΝΤΩΣ, ο εθνικιστής στρατηγός συμφωνεί με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, αλλά και με τον Δημήτρη Παπανικολόπουλο, που είναι δρ Πολιτικής Επιστήμης και πιθανολογώ ότι ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο εν λόγω, λοιπόν, δρ Πολιτικής Επιστήμης έγραψε στην «Αυγή» ότι:
«Οι Έλληνες ομογενείς, σχεδόν ισάριθμοι με τους ντόπιους, δεν πρέπει με την ψήφο τους να καθορίσουν τη ζωή των ντόπιων Ελλήνων για μια σειρά από λόγους».

ΕΚΤΙΜΑ, δηλαδή, ότι στο εξωτερικό ζουν (τουλάχιστον) δέκα εκατομμύρια Έλληνες.
Ως επιστήμονας που είναι θα πρέπει να μας παρουσιάσει και στοιχεία. Τόσο εκείνος όσο κ. Κατρούγκαλος, αλλά και παλαιότερα ο συνταγματολόγος κ. Αλιβιζάτος, με όλο το σεβασμό, δείχνουν να έχουν «μαύρα μεσάνυχτα» όσον αφορά το θέμα της ψήφου.

ΚΑΝΕΙΣ δεν λέει οι Έλληνες του εξωτερικού να καθορίζουν ποιος θα κυβερνήσει την Ελλάδα.
Μπορούν όμως να δημιουργηθούν 3-4 έδρες στο επικρατείας αποκλειστικά για τους απόδημους.
Οι έδρες αυτές θα κατανεμηθούν ανάλογα με το ποσοστό που θα λάβουν τα κόμματα. Όπως γίνεται και τώρα με το επικρατείας. Τόσο απλό.

ΠΕΡΑΝ αυτού ο Δημήτρης Παπανικολόπουλος δείχνει να τρέφει και μια απέχθεια για τους Έλληνες του εξωτερικού αφού, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει:
«Αν ψηφίσουν οι απόδημοι, η κρίση των δημοκρατικών θεσμών είναι πιθανό να βαθύνει, δεδομένου ότι η ψήφος μας θα ακυρώνεται από πολίτες που ζουν στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, στον Καναδά.
Δεύτερον, είναι κατά μέσο όρο πολύ ευπορότεροι από τους κατοίκους της Ελλάδας και γι’ αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτικοί. Είναι σαν να καθορίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα τα βόρεια προάστια της Αθήνας.
Τρίτον, οι απόδημοι Έλληνες έχουν μια περιορισμένη σχέση με την Ελλάδα που εξαντλείται στην αγάπη, την υπερηφάνεια και -σε κάποιες περιπτώσεις- τη νοσταλγία τους για την Πατρίδα. Όχι για μια πραγματική Πατρίδα, αλλά για τη φανταστική Πατρίδα του ένδοξου παρελθόντος, της νεότητας αυτών των ίδιων ή των γονέων τους, του αφηγήματος που τους βοηθά να έχουν (και να πουλάνε) μια σπουδαία συλλογική ταυτότητα και, φυσικά, της Ελλάδας των διακοπών τους. Αυτοί, λοιπόν, θα ψηφίζουν για μια φανταστική Ελλάδα και την εκλογική τους ετυμηγορία θα την υφιστάμεθα εμείς που ζούμε στην πραγματική Ελλάδα. Τα κόμματα θα προσπαθούν να μιλήσουν τη γλώσσα τους (κλίνοντας την πατρίδα σε όλες τις πτώσεις) και η πατριδοκαπηλία θα γίνει η μόνη νικηφόρα εκλογική στρατηγική.
Δεν έχουμε δώσει ψήφο στους μετανάστες που ζουν και εργάζονται πολλά χρόνια στην Ελλάδα και η μοίρα τους κρίνεται από τις πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων. Θα δώσουμε ψήφο σε ανθρώπους που έρχονται εδώ μόνο για τουρισμό; Θα καθορίζουν δηλαδή τις κυβερνητικές πολιτικές οι καταναλωτές τουριστικών υπηρεσιών και όχι οι εργαζόμενοι σε αυτές; Αυτό μοιάζει περισσότερο με αποικιοκρατικό όνειρο παρά με δημοκρατικό. Σε μια τέτοια περίπτωση τα πολιτικά κόμματα θα μεταβληθούν σε τουριστικούς πράκτορες, κάνοντας τα πάντα για να προσελκύσουν τους πελάτες – τουρίστες από το εξωτερικό.
Έκτον, τι θα εμποδίσει συν τω χρόνω τη δημιουργία ενός κόμματος των αποδήμων από πλούσιους και φιλόδοξους μεσσίες της διασποράς; Μόνο οι ψήφοι των αποδήμων και όσων πιστεύουν στους μεσσίες εντός των τειχών θα φτάνουν για να εξασφαλίσουν την πρωτιά στις εκλογές. Θα πρόκειται για ένα μείγμα αποικιοκρατίας και μπερλουσκονισμού».

ΕΠΙ ΤΟΥ θέματος θα επανέλθουμε…
Στο μεταξύ, να σταθούμε λίγο και στην απόπειρα λιντσαρίσματος του Μπουτάρη που πήρε μεγάλη έκταση και στην Αυστραλία.

ΑΡΚΕΤΟΙ ομογενείς, κυρίως μέσω Facebook προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τους δράστες.
Οι οποίοι δράστες όμως όταν εμφανίστηκαν στο δικαστήριο δεν υπερασπίστηκαν τις θέσεις του.
Να πουν σταράτα: «Να, τον δείραμε γιατί διαφωνούσαμε μαζί του».
Και όπως έγραψε και κάποιος:
«Δεν ήξερα ποιον χτυπούσα» (!), ο ένας.
«Με παρέσυρε το πλήθος, η ανοησία και η μετεφηβική μου ηλικία» ο άλλος.
«Ήμουν υπό την επήρεια αλκοόλ και ναρκωτικών» ο τρίτος (από τις απολογίες των φασιστών στο δικαστήριο).
Έτσι. Γιατί άμα είσαι τέτοιος «πατριώτης» θα είσαι και τέτοιος «λεβέντης».

Σ.Χ.

Η ΟΥΡΑΝΙΑ Μιχαλολιάκου έσπευσε με τουίτερ να εκδηλώσει το «μπράβο» της στους «μάγκες» που επιτέλεσαν «πατριωτικό καθήκον». Ο υπόδικος Ηλίας Κασιδιάρης έσπευσε να δηλώσει τη συμπαράστασή του στον έναν εκ των τριών κατηγορουμένων για την επίθεση στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη. Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια;

ΑΠΟ την άλλη τα μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης κατακλείστηκαν από γνώμες, γνωμούλες, σχόλια και σχολιάκια για την επίθεση, για τον Μπουτάρη και για κάθε επιστητό, δίνοντας τον τόνο της περίφημης, τελικά, επίθεσης. Μιας επίθεσης ο κουρνιαχτός της οποίας δεν έχει ακόμα κατακάτσει – και νομίζω ότι εξακολουθεί να αιωρείται στην εδώ και πολύ καιρό βαριά και ασθενούσα ατμόσφαιρα.

ΔΕΝ είμαι με τον Μπουτάρη και ούτε τον υπερασπίζομαι. Παρά το ότι προσπαθεί να κάνει αυτό που εκείνος θεωρεί σωστό για την πόλη του, παίζοντάς το λίγο gay, λίγο φιλο-έτσι, λίγο φιλο-αλλιώς, λίγο σκουλαρικιά και λίγο εναλλακτικότητα, δεν μπορεί να μην τον καυτηριάσει όποιος έχει ένα δράμι μυαλό, για τη λεκτική αυταρχικότητά του, για τη στάση του απέναντι σε κινητοποιήσεις εργαζόμενων και άλλων ομάδων πολιτών που πλήττονται από την παρατεταμένη κρίση.

ΑΥΤΟ όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να ανεχθούμε απροκάλυπτες φασιστικές πρακτικές, ξετσίπωτους τραμπουκισμούς και άκρατο ρατσισμό του χειρίστου είδους, από μια μερίδα των εν Ελλάδι Ελλήνων. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι εκλεγμένος δύο φορές ή είναι ηλικιωμένος και κάθε φτηνή δικαιολογία ή πρόσχημα που χρησιμοποιείται για να κρύψει τα πραγματικά αίτια γι’ αυτή τη στροφή σημαντικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια.

ΑΠΟ την άλλη, ωστόσο, κάποιος πρέπει να δει κατάματα τα βαθύτερα αίτια που έχουν ως επακόλουθο την ανάπτυξη και εμφάνιση τέτοιων καταστάσεων. Η επίθεση στον Μπουτάρη είναι από αυτές που θέλοντας και μη έγιναν πασίγνωστες. Τι γίνεται όμως με τόσες και τόσες άλλες επιθέσεις από τους ίδιους κύκλους σε μετανάστες, πρόσφυγες, νεολαία, εργαζόμενους, χώρους που αντιστέκονται κλπ, που μένουν στα «ψιλά» ή δεν έρχονται καν στο φως;

ΟΥΤΕ και η επίθεση και οι διθύραμβοι της ακροδεξιάς για τους επιτιθέμενους και το χάιδεμα αυτιών που ίσως προετοιμάζει το έδαφος και για άλλες τέτοιου είδους επιθέσεις, πρέπει να δίνουν άφεση αμαρτιών σε κάθε πρακτική του Μπουτάρη στο όνομα του όποιου «εκσυγχρονισμού» και της όποιας «ανάπτυξης».

ΑΛΛΑ δεν μπορούμε και να μην σχολιάσουμε και να μην κρίνουμε ως απορίας άξιον πώς τέτοια λεβεντόπαιδα, τέτοιοι «αγωνισταράδες», τέτοιοι «πατριώτες» που δεν δίστασαν να επιτεθούν 20-30 μαζί σε έναν άνθρωπο 76 ετών -ίδιον μιας άγριας αγέλης ζώων- λύγισαν μπροστά στον εισαγγελέα και έβαλαν τα κλάματα (θυμάμαι εδώ κι εκείνον τον αλήστου μνήμης πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής που στην περιφέρειά του εμφανιζόταν τσάμπα μάγκας αλλά στη Βουλή ανέβηκε στο βήμα κλαίγοντας για τα… παιδιά του).

«ΤΑ ακραία στοιχεία που χτύπησαν τον Μπουτάρη δεν έχουν σχέση με το οργανωμένο ποντιακό κίνημα» δηλώνουν κάποιοι φορείς Ποντίων. Δεκτόν. Ωστόσο, θα ήθελα να ρωτήσω πώς γίνεται και οι χρυσαυγίτες εκμεταλλεύονται σχεδόν πάντα, με βέβηλο τρόπο και σχεδόν ανενόχλητοι, τα όποια πατριωτικά συναισθήματα, παρεισφρέοντας στις εκδηλώσεις τέτοιου είδους τις οποίες καπηλεύονται σε μεγάλο βαθμό, όπως και σε μια σειρά πολιτιστικούς συλλόγους που έχουν ιδιαίτερα τοπικο-εθνικά χαρακτηριστικά…

Δ.Τ.