«ΜΕΓΑΛΕΙΑ» (και) αυτή την εβδομάδα η στήλη! Οι επιστολές που δημοσίευσα για τα όσα συμβαίνουν με τους ιδιοκτήτες ταξί έκαναν αίσθηση, όπως σας είχα προϊδεάσει.
ΠΩΣ να το κάνουμε… Δεν είναι και μικρό πράγμα το περιεχόμενο της στήλης να γίνεται αντικείμενο αναφοράς στο πολιτειακό Κοινοβούλιο της Βικτώριας και, στη συνέχεια, να τροφοδοτεί και δημοσιεύματα του αυστραλιανού Τύπου.
ΝΑΙ, σας λέω! Αρχικά, η επιστολή της υπουργού Δημοσίων Συγκοινωνιών, Jacinta Allan (που ήταν απάντηση σε σχετική επιστολή του προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας, Βασίλη Παπαστεργιάδη) και, στη συνέχεια, η απάντηση του σκιώδη υπουργού Συγκοινωνιών, David Davis, έδωσαν αφορμή να γίνει «μύλος» εντός και εκτός Βουλής!
ΟΠΩΣ ξέρουν οι τακτικοί αναγνώστες, όλες αυτές οι επιστολές δημοσιεύθηκαν σ’ αυτήν εδώ τη στήλη που μπορεί να διαβάζεται (σχετικά) από λίγους, αλλά η απήχησή της είναι… τεράστια.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ, λοιπόν, η κυρία Jacinta Allan ότι, λόγω της θέσης της στο θέμα των ταξί, η ίδια και η οικογένειά της δέχθηκαν απειλές.
ΣΤΟΝ ισχυρισμό αυτό αντέδρασαν πολλοί ομογενείς που τηλεφώνησαν στον «Νέο Κόσμο» για να διαμαρτυρηθούν και να πουν ότι «και καταστράφηκαν οικονομικά και διασύρονται» από τους ισχυρισμούς της υπουργού.
ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ μπήκε και ο κ. Davis, ο οποίος έλαβε μέρος και σε διαμαρτυρία οδηγών ταξί που έγινε έξω από το εκλογικό γραφείο του ομογενή Εργατικού βουλευτή, Στηβ Δημόπουλου, και «αμφισβήτησε» τα περί απειλών που δέχθηκε η υπουργός.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ξεσπάθωσε στο πολιτειακό Κοινοβούλιο και τον κατηγόρησε ότι ενθαρρύνει τη βία σε βάρος της. Και, φυσικά, έγιναν πολλές αναφορές στα δημοσιεύματα του «Νέου Κόσμου.
ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ (ακόμα και θανατικές) διατυπώθηκαν, κυρίως, μέσω Facebook. Επί της ουσίας τώρα: Όντως, οι ιδιοκτήτες ταξί καταστράφηκαν με τα μέτρα που υποχρεώθηκε να πάρει η κυβέρνηση λόγω UBER. Και πολλοί απ’ αυτούς είναι Έλληνες.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι, όμως, ότι η κυβέρνηση φρόντισε να τους δώσει μια (μικρή έστω) αποζημίωση. Κάτι που δεν έκανε η αντιπολίτευση που τους εκμεταλλεύεται και φωνασκεί εκ του ασφαλούς.
ΠΑΜΕ σε άλλο θέμα: Εξαιρετικό το άρθρο του Νίκου Φωτάκη για τη φωτογραφική έκθεση του Νικολάου στο Ελληνικό Μουσείο Μελβούρνης, που παρουσιάζεται ως «Πρίγκιπας». Νομίζω ότι έσωσε την τιμή και της παροικίας και της παροικιακής δημοσιογραφίας.
ΟΣΟ γι’ αυτούς που ενοχλήθηκαν με τον ισχυρισμό του Φωτάκη ότι ο Νικόλαος δεν είναι Πρίγκιπας της Ελλάδας, την απάντηση την έδωσε ο ίδιος, μιλώντας στο ραδιόφωνο του ABC, λέγοντας ότι «οι τίτλοι αυτοί είναι κληρονομικοί και δεν σημαίνουν τίποτα». Με την ευκαιρία, ο Νικόλαος είναι πρίγκιπας και της Δανίας! Και αυτόν τον τίτλο τον δικαιούται αφού η Δανία παραμένει βασίλειο.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ σχόλιο του Κωνσταντίνου Καλυμνιού για τον Μπουτάρη και τα όσα είπε για τους Πόντιους. «Στην πραγματικότητα», λέει ο Καλυμνιός, «η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν δίνει δεκάρα για τη γενοκτονία των Ποντίων, αλλά δεν το ομολογεί δημόσια. Οι πολεμιστές του Facebook που καταφέρονται με δριμύτητα κατά του Μπουτάρη δεν εμφανίστηκαν ποτέ σε εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία των Ποντίων που έγιναν στη Μελβούρνη». Πόσο αληθινό…
ΜΟΥ τα «έχωσαν» οι πολεμιστές του Facebook για τα όσα έγραψα την περασμένη εβδομάδα για το δικαίωμα της ψήφου των Ελλήνων στο εξωτερικό. Σχεδόν όλοι οι σχολιαστές είναι εναντίον: «Να μην ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού και να μην αποφασίσουν ποιος θα κυβερνά την Ελλάδα». Προφανώς, δεν διάβασαν καθόλου τα επιχειρήματά μου.
ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ, πάντως, ασχολήθηκε και ο ανταποκριτής της ΕΡΤ στη Μελβούρνη, Αλέκος Μάρκελος, ο οποίος αναφέρθηκε σε άρθρο του Δημήτρη Παπανικολόπουλου στην «Αυγή» (αναφέρθηκα σ’ αυτό την περασμένη εβδομάδα). Μεταξύ άλλων ανέφερε ο Παπανικολόπουλος: «Θα δώσουμε ψήφο σε ανθρώπους που πάνε στην Ελλάδα για τουρισμό; Θα καθορίζουν δηλαδή τις κυβερνητικές πολιτικές οι καταναλωτές τουριστικών υπηρεσιών και όχι οι εργαζόμενοι σε αυτές; Αυτό μοιάζει περισσότερο με αποικιοκρατικό όνειρο παρά με δημοκρατικό. Σε μια τέτοια περίπτωση τα πολιτικά κόμματα θα μεταβληθούν σε τουριστικούς πράκτορες, κάνοντας τα πάντα για να προσελκύσουν τους πελάτες – τουρίστες από το εξωτερικό. Θα πρόκειται για ένα μείγμα αποικιοκρατίας και μπερλουσκονισμού».
ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ο Μάρκελος: «Μερικές επισημάνσεις, (σε ό,τι αφορά στην προσωπική μου γνώμη θα τη διατυπώσω αργότερα).
– Το συγκεκριμένο κείμενο «τσουβαλιάζει» επιθετικά πολλά εκατομμύρια Ελλήνων.
– Αυτή τη στιγμή, και με αυτό το άρθρο γνώμης, η ΑΥΓΗ χρεώνεται πολιτική σκοπιμότητα, για τα παρασκήνια της οποίας θα μιλήσω.
Και είναι ντροπιαστικά.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως ποιος ξεχνά πόσο υβριστικά συμπεριφέρθηκε ο Καραμανλής όταν ήρθε πριν χρόνια στην Αυστραλία και χρησιμοποίησε ο αχρείος τους ομογενείς ως «σημαιάκια»;
Εδώ, κανείς.
– Ποιος δεν καταλαβαίνει πως το πάγωμα πώλησης οπλικών συστημάτων στην Τουρκία από την Αμερικανική κυβέρνηση είναι αποτέλεσμα δράσης της ομογένειας;
– Ποιoς δεν έχει καταλάβει ακόμη πως οι κρίσιμες παρεμβάσεις (ιστορικά κρίσιμες) του Ομπάμα στη Μέρκελ ήταν αποτέλεσμα παρέμβασης ομογενών;
– Πώς σακουλιάζεις έτσι σε ένα άρθρο όλες τις γενιές ομογενών και τα 600.000 Ελληνόπουλα που έδιωξες ως ανίκανη να τους προσφέρεις μέλλον χώρα;
– Πώς αποκαλείς «τουρίστες» απίθανε βλάκα, ανθρώπους με οικογένειες και περιουσίες στην Ελλάδα; Φοροδότες οι οποίοι δεν λαμβάνουν καμία υπηρεσία από την Ελλάδα, τους ταλαιπωρούν γραφειοκρατίες, τους ζητούν ΟΛΟΙ μίζες, παντού, τους κλέβουν συστηματικά παρακρατικά κυκλώματα;
Το άρθρο λέει μια αλήθεια:
– Αυτή είναι η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ ως απάντηση στην κουτοπόνηρη πρόταση του Μητσοτάκη ο οποίος, άθλια, συνδύασε τις προτεινόμενες αλλαγές στη Β’ Αθήνας με την ψήφο των ομογενών.
Όμως αυτό το παιχνίδι, είναι ξεφτίλα.
Το πώς μπορούν να ψηφίζουν οι ομογενείς το έχουν λυμένο οι κανονικές χώρες, αυτές που δεν θεωρούν τους ανθρώπους τους ζώα, όπου κι αν βρίσκονται.
Οι λύσεις δεν είναι… μαγικές, για παράδειγμα αναλογικά να εκλέγονται βουλευτές επικρατείας με ειδικό καθεστώς και προσανατολισμό στα της συμμετοχής τους στα κοινά.
Δεν το αναλύω παραπάνω, επισημαίνω μόνο πως ισορροπημένες λύσεις υπάρχουν.
Θέληση δεν υπάρχει.
Μόνο κομματικές σκοπιμότητες, «κρυφά γκάλοπ», και ζυγαριές συμφερόντων».
Σ.Χ.
ΕΒΛΕΠΑ την υπόθεση των κακοποιημένων παιδιών στη Λέρο. Τρομακτικά όλα όσα συνέβησαν. Κακοποιημένα σεξουαλικά και βασανισμένα παιδιά. Από ποιους; Από τους ίδιους τους γονείς τους…
ΠΑΙΔΙΑ χωρίς καμιά προστασία, ανεπανόρθωτα τραυματισμένες ψυχές και υπάρξεις, που θα ψάχνουν εσαεί να αναρωτηθούν, να ανακαλύψουν ποιος και γιατί έφταιξε…
ΥΠΗΡΞΑΝ άνθρωποι που τα γνώριζαν όλα αυτά αλλά κρύφτηκαν, που τα ήξεραν αλλά δεν μίλησαν ποτέ και σε κανέναν! Γιατί; Γιατί φοβήθηκαν!… Μα τι φοβήθηκαν; Οι γείτονες, οι συγγενείς, δεν θα έπρεπε να μιλούν όταν το κακό έχει ήδη συντελεστεί, όταν έχουν ήδη συντριβεί ανθρώπινες υπάρξεις.
«ΣΙΓΑ που θα βγάλουμε εμείς το φίδι από την τρύπα…, εμείς να είμαστε καλά κι άσε τους άλλους να βασανίζονται… », δίνοντας στην ουσία τη χαριστική βολή στα κορμιά των ήδη τελειωμένων αυτών παιδιών…
ΔΗΛΑΔΗ –και όπως αναρωτιέται μια φίλη μου σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης- πού θα προστρέξουν, πού θα ακουμπήσουν τα παιδιά, όταν χιλιάδες περιστατικά αναδύουν τη δυσωδία των πιο αποτρόπαιων πράξεων και, πολλές φορές, από το οικείο τους περιβάλλον;
Η ΓΝΩΣΗ της ιστορίας ήλθε για μια ακόμα φορά στην επικαιρότητα μετά την επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη και την επιλεκτική, όπως φαίνεται, ευαισθησία της αξιωματικής αντιπολίτευσης για συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, με τη φιλοδοξία (αλλά και απαίτηση) να καθορίζει ποια ιστορικά γεγονότα πρέπει να απασχολούν την όποια δημόσια συζήτηση.
Η ΑΡΧΗ έγινε με την ατυχή δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη για το πώς θα φαινόταν η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στα μάτια ενός σημερινού 17χρονου, υποβαθμίζοντας αυτό καθεαυτό το γεγονός της δολοφονίας.
ΕΙΧΕ προηγηθεί μια καθ’ όλα «μαύρη» ανακοίνωση του κόμματος του οποίου ηγείται ο κ. Μητσοτάκης, με την οποία επιχειρήθηκε να διακωμωδηθεί το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη και όλα τα παρεπόμενα.
ΣΤΟ ΙΔΙΟ μήκος κύματος ακολούθησε και η δήλωση της, πάντα λαλίστατης, εκπροσώπου Τύπου του κόμματος, που θεωρεί δικαιολογημένο να αγνοεί κάποιος τι είχε γίνει πριν γεννηθεί.
ΕΡΧΕΤΑΙ, όμως, ο αντιπρόεδρος του κόμματος, Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος «θυμήθηκε» την επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης – αν και αυτή συνέβη το 1453! Οι αναφορές στα μεγαλεία του παρελθόντος φαίνεται ότι συγκινούν το συντηρητικό ακροατήριο, παρ’ ότι φαίνεται πως οι όχι και τόσο φωτισμένες σελίδες της νεότερης ιστορίας εξακολουθούν να ενοχλούν.
ΜΗΠΩΣ σε αυτά που ευελπιστεί ότι θέλει να τίθενται στη δημόσια συζήτηση η ηγεσία της αντιπολίτευσης, πρέπει να περιέχεται η ναζιστική θηριωδία, ο διχασμός, οι εθνικές τραγωδίες του 20ού αιώνα, τα Ιουλιανά του 1965, η επτάχρονη δικτατορία, η τραγωδία της Κύπρου, το «βρώμικο» 1989;
ΑΛΗΘΕΙΑ, πόσο διαφορετική θα ήταν η κοινωνία αν είχε διδαχθεί από τα σκοτάδια της ιστορίας, τις πολιτικές δολοφονίες και ίντριγκες κάθε είδους, που σήμερα επιστρέφουν ως τραγωδίες;
Δ.Τ.