Το θέμα των αυστηρών ελέγχων στους οποίους υποβάλλουν οι αεροπορικές εταιρίες τους ομογενείς που ταξιδεύουν στην Ελλάδα, όσους δηλαδή θέλουν να παραμείνουν εκεί για πάνω από τρεις μήνες, στο οποίο αναφερθήκαμε πριν από μερικές εβδομάδες, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου.

Ερωτήσεις, παράπονα και σε κάποιες περιπτώσεις καταγγελίες από ομογενείς που έκαναν λόγο για αξεπέραστες δυσκολίες στην προσπάθειά τους να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια, άρχισαν να πέφτουν βροχή.

Η αλήθεια είναι ότι, όντως, η όλη διαδικασία απόκτησης υπηκοότητας από την ελληνική Πολιτεία, είναι χρονοβόρα, εντούτοις, αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου. Η ίδια -για να μην πούμε χειρότερη- είναι η κατάσταση στην Ιταλία, ενώ για να μην πάμε μακριά, στην Αυστραλία αν κάποιος θέλει να πάρει την υπηκοότητα και δεν έχει γεννηθεί στη χώρα θα πρέπει να περιμένει αρκετά χρόνια και να πληρώσει κάμποσες χιλιάδες δολάρια.

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο αν οι γονείς που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και λείπουν από εκεί για δεκαετίες δεν έχουν φροντίσει να δηλώσουν ούτε τον γάμο τους στην ελληνική Πολιτεία – και αυτές οι περιπτώσεις είναι οι περισσότερες.

Μια από τις καταγγελίες που λάβαμε από την κ. Μελανία Έντγκαρ, έθετε ένα ακόμα θέμα, αυτό της αναγνώρισης από την ελληνική Πολιτεία γάμων ομογενών που έγιναν στην Αυστραλία. Η Μελανία ανέφερε ότι, μεταξύ των εγγράφων που ζητούσε το Προξενείο προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία πολιτογράφησής της, ήταν το πιστοποιητικό γάμου και βάπτισης από την εκκλησία που παντρεύτηκαν οι γονείς και βαπτίστηκε η ίδια.

Η εκκλησία ήταν ο Άγιος Νεόφυτος στο Reservoir της Μελβούρνης, μία σχισματική εκκλησία, που από τότε που ο ιερέας της πέθανε, έκλεισε και τις πόρτες της.

Οπότε απευθύνθηκε στην Αρχιεπισκοπή προκειμένου να ζητήσει τα σχετικά έγγραφα. Η Αρχιεπισκοπή δεν είχε, όμως, τίποτα να κάνει με τον Άγιο Νεόφυτο και, όπως ήταν λογικό, της είπαν ότι δεν μπορούν να πιστοποιήσουν τον γάμο των γονιών της, γιατί πολύ απλά δεν είχαν κανένα στοιχείο που να το επιβεβαιώνει, γεγονός που εξόργισε την Μελανία.
Αντιλαμβανόμαστε την οργή της Μελανίας, αλλά για την ταλαιπωρία της δεν ευθύνεται ούτε η Αρχιεπισκοπή ούτε το Προξενείο.

Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΓΑΜΩΝ ΣΤΟ ΛΗΞΙΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΑΝΤΡΕΥΟΥΝ 

Την ελληνική Πολιτεία δεν την ενδιαφέρει πού και πώς παντρεύτηκαν δύο Έλληνες πολίτες, ή αν ο γάμος τους ήταν θρησκευτικός ή πολιτικός, εκείνο που θέλει είναι ο γάμος τους να είναι έγκυρος και δηλωμένος στην αυστραλιανή Πολιτεία και να υπάρχει πιστοποιητικό γάμου από το Ληξιαρχείο Γάμων, Γεννήσεων και Θανάτων.

Το ίδιο ισχύει και για τη βάπτιση των παιδιών τους. Ούτε αυτή ενδιαφέρει την ελληνική Πολιτεία. Το μόνο που την ενδιαφέρει και χρειάζεται για να ξεκινήσει η διαδικασία παροχής υπηκοότητας είναι να υπάρχει πιστοποιητικό γεννήσεως με το όνομά τους και τα στοιχεία των γονέων τους, πιστοποιητικό που, επίσης, εκδίδει το Ληξιαρχείο Γάμων, Γεννήσεων και Θανάτων της κάθε αυστραλιανής Πολιτείας.

Η Αρχιεπισκοπή είναι νομική οντότητα της Αυστραλίας, οπότε έχει την υποχρέωση να δηλώσει τον θρησκευτικό γάμο στο Ληξιαρχείο της κάθε Πολιτείας και όχι στην Ελλάδα.

Την ίδια υποχρέωση έχουν όλοι οι τελετάρχες γάμων, οι οποίοι -επισημαίνουμε- πρέπει να έχουν νόμιμη άδεια για να τελούν γάμους. Την ίδια υποχρέωση έχουν και τα νοσοκομεία όταν πρόκειται περί γεννήσεων ή θανάτων.

Γι’ αυτό για την ταλαιπωρία της Μελανίας δεν ευθύνεται η Αρχιεπισκοπή. Η Αρχιεπισκοπή δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν οι γονείς της παντρεύτηκαν στην εν λόγω εκκλησία ή αυτή βαπτίσθηκε εκεί, από την στιγμή που δεν έχει πρόσβαση στα αρχεία της Ενορίας Αγ. Νεόφυτου. Και αν ο ιερέας της εκκλησίας δεν είχε το δικαίωμα να τελεί γάμους και δεν δήλωσε, όπως ήταν υποχρέωσή του, τον γάμο των γονιών της στο Ληξιαρχείο της Βικτώριας τότε ούτε το Προξενείο φέρει την ευθύνη γι’ αυτό ούτε και η Αρχιεπισκοπή.

Την ευθύνη την φέρει ο ιερέας και, έστω εν αγνοία τους, οι γονείς της, που δεν έλεγξαν αν αυτός είχε την άδεια να παντρεύει κόσμο.

Αν, βέβαια, ο γάμος των γονιών της έχει δηλωθεί στο Ληξιαρχείο της Βικτώριας, τότε υπάρχει πιστοποιητικό και το μόνο που πρέπει να κάνουν οι γονείς της είναι μία αίτηση για να τους δοθεί.

Το «εκκλησιαστικό» ζήτημα που ταλαιπώρησε τη Βικτώρια για αρκετές δεκαετίες -και συνεχίζει, δυστυχώς, να δημιουργεί προβλήματα σε συμπαροίκους που ζουν σε άλλες Πολιτείες όπως στη Νότια Αυστραλία- προκάλεσε κάποια σύγχυση στους ομογενείς που προσπαθούσαν να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα στο παρελθόν. Εντούτοις, αν οι όποιοι ιερείς, αρχιεπισκοπικών ή κοινοτικών εκκλησιών είχαν ή έχουν νόμιμα το δικαίωμα να παντρεύουν δύο ανθρώπους και στη συνέχεια δήλωσαν ή δηλώνουν τους γάμους τους στο Ληξιαρχείο, τότε αυτοί δεν αντιμετωπίζουν και δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν πρόβλημα.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων για όσους ομογενείς έχουν παντρευτεί σε εκκλησία της Αρχιεπισκοπής και πηγαίνουν στο Προξενείο το πιστοποιητικό γάμου από την Αρχιεπισκοπή, ο γάμος τους θα αναγνωριστεί ως θρησκευτικός, αν δώσουν το πιστοποιητικό από το Ληξιαρχείο της Βικτώριας -άσχετα από το πού έχει γίνει ο γάμος (σε ποια εκκλησία κλπ)- δηλώνεται ως πολιτικός και η Ελλάδα αναγνωρίζει και τα δύο είδη γάμου.

Η βάπτιση δεν μετράει. Αυτό που λαμβάνει υπόψη της η ελληνική Πολιτεία είναι το πιστοποιητικό γέννησης, όπως μας ξεκαθάρισε το Προξενείο.

Το δικαίωμα να πολιτογραφηθεί κάποιος ομογενής Έλληνας και να απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα που έχει ένας Έλληνας πολίτης, συνοδεύεται και από υποχρεώσεις και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουμε όλοι μας. Μία από αυτές τις υποχρεώσεις, είναι να δηλώσει την οικογενειακή του κατάσταση και τις αλλαγές σε αυτή, γάμους, γεννήσεις παιδιών και θανάτους.

Σε αντίθεση με αυτό που ισχύει στην Αυστραλία, που οι γάμοι, οι γεννήσεις και θάνατοι δηλώνονται στην αυστραλιανή Πολιτεία από θρησκευτικές Αρχές, τελετάρχες, νοσοκομεία και γραφεία κηδειών, στην Ελλάδα αυτή η υποχρέωση ανήκει αποκλειστικά στον πολίτη ή σε αυτόν που έχει το δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια και, κατ’ επέκταση, μπορεί να πολιτογραφηθεί Έλληνας.

Σε αυτήν τη διαδικασία -που μπορεί να αποδειχθεί χρονοβόρα, ανάλογα με την περίπτωση και την καθυστέρηση του αιτούντα ή των γονέων του να ενημερώσουν τις ελληνικές υπηρεσίες για τις όποιες αλλαγές της οικογενειακής τους κατάστασης- θα αναφερθούμε σε επόμενη έκδοση.

Επί της παρούσης, πρέπει να πούμε ότι έστω και αν είναι χρονοβόρα, αυτός που έχει το δικαίωμα να πάρει την ελληνική ιθαγένεια θα το καταφέρει τελικά και για όσο καιρό, βέβαια, η Ελλάδα θα συνεχίζει να δέχεται να πολιτογραφήσει όσους έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό από Έλληνες γονείς.