ΠΡΙΝ αρχίσω, οφείλω να ζητήσω μια συγνώμη από τους αφοσιωμένους (και επιμελείς) μαθητές μου, που λόγω της απουσίας μου το περασμένο Σάββατο, έμειναν… αδιάβαστοι.
Η στήλη, δεν έχει μόνο φανατικούς αναγνώστες, που δυσκολεύτηκαν να διαχειριστούν το στερητικό σύνδρομο που τους προκάλεσε η απουσία μου, αλλά και αρκετούς… μαθητές!
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ σε όλους αυτούς που συνδυάζουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου και οι οποίοι με την αρωγή* Λεξικών (και φίλων) δεν ενημερώνονται απλώς, αλλά μαθαίνουν και ελληνικά.
ΚΑΙ αυτοί δεν είναι λίγοι. Μέχρι και κλαμπ θέλουν να δημιουργήσουν (απ’ ό,τι μαθαίνω) και να συναντούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα για να βελτιώσουν (προπονούμενοι) την προφορά και το συντακτικό τους.
ΤΗΝ περασμένη βδομάδα δεν έγραψα τη στήλη προκειμένου να προετοιμαστώ ψυχολογικά για το Glendi της Lonsdale Street.
ΕΚΑΝΑ, δηλαδή, ό,τι κάνουν και οι χριστιανοί τη Σαρακοστή/ Μόνο που η δική μου νηστεία ήταν (εντελώς) πνευματική.
ΗΘΕΛΑ, ρε παιδί μου, να προετοιμαστώ, να αποβάλω τις προκαταλήψεις μου (που χρονολογούνται από την εποχή του καθεστώτος Φουντά) και να δω τα πράγματα με καθαρό μυαλό και μάτι.
ΚΑΙ για να μη σας ταλαιπωρώ, επειδή έχω πολλά να γράψω, θα περιοριστώ στα συμπεράσματα που αποκόμισα και βγάλτε και εσείς τα δικά σας.
ΚΑΙ αρχίζω, επαναλαμβάνοντας, για άλλη μια φορά, ότι το συγκεκριμένο πανηγύρι ουδεμία σχέση είχε και έχει με τον ελληνικό πολιτισμό, τον οποίο και λανθασμένα υποστηρίζεται ότι προβάλει.
ΣΥΝΕΠΩΣ, για εξακοσιοστή εβδομηκοστή τρίτη φορά προτείνω την κατάργησή του ή τη μετάθεσή του σε κάποιο αγρόκτημα, για να μην πατιόμαστε και σπρωχνόμαστε μεταξύ μας χωρίς λόγο.
ΕΔΩ θα πρέπει, επίσης, να σημειώσω ότι το σουβλάκι, που κάποτε ήταν ο βασιλιάς του πανηγυριού (και η πιο σταθερή του αξία) έχει υποβαθμιστεί ποιοτικά, σε τέτοιο βαθμό, που (για πρώτη φορά) δεν βρήκα ένα σουβλάκι της προκοπής να φάω.
ΟΣΟ για τους Έλληνες μαγαζάτορες του Lonsdale Street, συνεχίζουν να λειτουργούν ως γνήσιοι Έλληνες επιχειρηματίες και να ακολουθούν πιστά την καιροσκοπική** επιχειρηματική Βίβλο.
ΘΕΛΟΝΤΑΣ και αυτοί με τη σειρά τους να διατηρήσουν τις παραδόσεις της φυλής, «όταν βρουν παπά θάβουν όσους προλάβουν».
ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ το know how των restaurateurs της Πλάκας, που χρεώνουν τους τουρίστες όσα προλάβουν (μιας και δεν πρόκειται να τους ξαναδούν ως πελάτες), εις εξ αυτών χρέωνε τον φραπέ δύο δολάρια πάρα πάνω!
ΤΟ πανηγύρι επιβεβαίωσε, για άλλη μια φορά, και την αδάμαστη ροπή*** της φυλής μας στο «τζάμπα»!
ΣΕ κάποια στιγμή η «ουρά» για να πάρουν τζάμπα ένα γιαουρτάκι είχε ξεπεράσει και αυτή που έκαναν πρόσφατα οι «αγανακτισμένοι» της πλατείας Συντάγματος να πάρουν τζάμπα κρεμμύδια και πατάτες.
ΣΑΣ λέω, ότι και τουρσί να τους μοιράσει κανείς τα χαράματα, θα κάνουν «ουρά» για να προλάβουν να πάρουν, για να μην πιαστούν «κορόιδα», μιας και θα το πάρουν άλλοι.
ΚΑΙ το «τζάμπα» δεν έλκει μόνο το λαό, αλλά και τους… επισήμους. Χαμός έγινε σας λέω (πάλι) στη τέντα των… επισήμων που βρίσκονταν δίπλα στην εξέδρα.
ΤΕΤΟΙΟΣ χαμός και φωνές που δεν μπορούσαν να ακούσουν τους ομιλητές και όσοι βρέθηκαν εκεί (και) για να ακούσουν και παρακολουθήσουν τα τεκταινόμενα****.
ΝΑ υπογραμμίσω εδώ ότι την παράσταση δεν την έκλεψε ούτε η πρωθυπουργός της χώρας (που προσέφερε $2 εκατομμύρια στην Κοινότητα!) ούτε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης ούτε ο Θαλασσινός.
ΤΗΝ παράσταση την έκλεψε (με το στιλ του) ο πρόεδρος της Κοινότητας, Βασίλης Παπαστεργιάδης, που αναδεικνύεται, αργά αλλά σταθερά, σε statesman.
ΣΥΖΗΤΗΣΑ ήδη με τη Τζούλια, την πρωθυπουργό μας (την οποία και γνωρίζω καλά από τότε που ήταν… βοηθός του Δημήτρη Δόλλη), να του δοθεί μια ομοσπονδιακή έδρα στις επόμενες εκλογές και να αναλάβει αμέσως υπουργός Μετανάστευσης, προκειμένου να βοηθήσει περισσότερο όσους συμπατριώτες μας προσπαθούν να δραπετεύσουν από την κρίση.
ΑΣΕ που οι περισσότεροι Κινέζοι συμπολίτες μας, που βλέπουν (όπως και οι δικοί μας) μόνο κινεζική τηλεόραση, νόμισαν ότι πρωθυπουργός ήταν ο Βασίλης. Ξεγελάει, σας λέω, η εμφάνιση τους ανθρώπους.
ΑΣ κάνουμε, όμως, ένα κλικ (αριστερά) και ας μεταφερθούμε από το Glendi στον τρίτο όροφο του κοινοτικού κτιρίου (που σύντομα θα κατεδαφιστεί για να δώσει τη θέση του στο Πύργο του… πολιτισμού μας) στη συγκέντρωση των φορέων μας για να συζητηθεί πώς θα καταφέρουμε ως παροικία να βοηθήσουμε τους νεοφερμένους συμπατριώτες μας.
Η Κοινότητα, που πήρε την πρωτοβουλία, έστειλε συνολικά προσκλήσεις σε περισσότερους από 130 φορείς μας, από τους οποίους και έδωσαν το παρών τους μόνο 27, ενώ απουσίασαν (δικαιολογημένα) μεγάλες και γνωστές οργανώσεις μας.
ΚΑΙ λέω δικαιολογημένες απουσίες, γιατί αν η κοινοτική ηγεσία είχε φροντίσει να αναφέρει στις προσκλήσεις (που έστειλε) ότι θα προσφερθούν (τζάμπα) σουβλάκια και μπύρες, θα είχαν τουλάχιστον παραβρεθεί πάνω από 100 οργανώσεις.
ΚΑΙ μη μου πει κανείς (έξυπνος) ότι αυτά που γράφω είναι κακόβουλες υπερβολές, γιατί τα ίδια άτομα που απουσίασαν, σκοτώθηκαν για να πάρουν μια πρόσκληση προκειμένου να παραβρεθούν στην τέντα των… επισήμων.
ΑΝ, μάλιστα, εκτός των σουβλακίων και των μπυρών υπήρχε και μια σημείωση ότι θα δημοσιευτούν και οι φωτογραφίες τους στο «Νέο Κόσμο», όχι μόνο δεν θα είχε απουσιάσει κανένας φορέας, αλλά, ίσως είχαν δημιουργηθεί και τρεις-τέσσερις καινούργιοι!
ΑΣ το έχουν υπόψη τους οι αρμόδιοι για την επόμενη φορά. Χωρίς δόλωμα τα ψάρια δεν τσιμπάνε και οι φορείς από τον καναπέ δεν το κουνάνε. Πάει και τελείωσε.
ΠΑΡΑ τις απουσίες η συζήτηση πήγε καλά και όλες οι ομιλίες έγιναν στα ελληνικά. Έπαθα πλάκα σας λέω με τα ελληνικά του προέδρου της Κοινότητας, αλλά και της Βούλας Μεσημέρη από την Πρόνοια.
ΕΤΣΙ μάλιστα και αρχίσουν να γίνονται και οι συζητήσεις του Συνδέσμου Εκπαιδευτικών Νεοελληνικών Βικτωρίας στα ελληνικά, θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα (διά του παραδείγματος) στη διατήρηση της γλώσσας μας.
ΕΔΩ οι Κινέζοι συμπολίτες μας παραγγέλνουν στους «Σταλακτίτες» φασολάδα στα ελληνικά. Είναι δυνατόν εμείς να συζητάμε για την ελληνική γλώσσα στα αγγλικά; Έλεος…
ΑΣ προχωρήσουμε, όμως, για να καλύψουμε και δύο τρία άλλα θεματάκια που δεν μπορούν να περιμένουν.
ΑΝΟΙΓΩ, που λέτε, τον προχθεσινό «Νέο Κόσμο» στη σελίδα της αλληλογραφίας και, αντί να βρω τις παραδοσιακές επιστολές, πέφτω επάνω στα αυτοδιαφημιστικά… φουντούκια του Δόκτορα Γιάννη Βασιλακάκου.
ΜΟΥ έχουν κάνει κουρελού τα νεύρα, σας λέω, τα κείμενα του συγκεκριμένου Δόκτορα, γιατί γράφονται αποκλειστικά και μόνο ως ανάχωμα στη λησμονιά της ύπαρξής του.
ΜΕ όποιο θέμα και αν ασχοληθεί (ό,τι και να γράψει) πάντα βρίσκει έναν υπόγειο τρόπο να κάνει διαφήμιση στον εαυτό του.
ΕΛΠΙΖΩ να ανάβει από καιρό σε καιρό και κανένα κεράκι στον αρχισυντάκτη της εφημερίδας, ο οποίος, παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες μου, συνεχίζει να δημοσιεύει τα (αυτοδιαφημιστικά) κείμενά του. Πάμε πιο κάτω:
ΜΑΘΑΙΝΩ ότι μια μεγάλη ελληνική εταιρία ταξί στη Μελβούρνη μελετά τρόπους να φέρει καμιά χιλιάδα συμπατριώτες μας ταξιτζήδες από Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
ΕΤΣΙ τελικά και το σχέδιό τους ευδοκιμήσει, βάζω στοίχημα ότι μέσα σε τρεις μήνες οι ταρίφες***** της πατρίδας μας θα έχουν κάνει μπάχαλο τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας της Βικτώριας.
ΚΑΙ επειδή οι ταρίφες ως γνωστόν είναι ο αντιπροσωπευτικότερος τύπος εργαζομένων της πατρίδας μας και διαθέτουν μοναδική εργασιακή ηθική, θα βοηθήσουν και τους υπόλοιπους εργαζόμενους της Αυστραλίας να αντισταθούν στην φορολογική τρομοκρατία.
ΚΑΙ πέντε κουβέντες για το σπάταλο Έθνος, το οποίο συνεχίζει να απασχολεί τα Μέσα Ενημέρωσης ολόκληρου του κόσμου και να απειλεί με αφανισμό την Ευρωζώνη.
ΟΙ Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας δεν κρύβουν πια ότι έχουν αυξήσει τις δόσεις των ψυχοφάρμακων που παίρνουν για να μπορέσουν να μας αντέξουν.
ΕΧΟΥΝ… λαλήσει σας λέω, ρε παιδί μου, τα άτομα. Βλαστημούν την ώρα και τη στιγμή που έμπλεξαν μαζί μας, γιατί, εκτός των άλλων, έχουν αρχίσει και φοβούνται το σύνδρομο του σάπιου μήλου.
ΟΠΩΣ είναι γνωστό, ένα σάπιο μήλο μπορεί να γίνει αιτία να σαπίσουν όλα τα μήλα που βρίσκονται μέσα στο ίδιο τελάρο.
ΤΡΕΜΟΥΝ στην ιδέα ότι ο ελληνικός ιός μέσω της τρόικας και των υπολοίπων αξιωματούχων που επιβλέπουν τις… μεταρρυθμίσεις μπορεί να μεταφερθεί στην καρδιά της Ευρώπης.
ΕΤΣΙ μάλιστα και μας στείλουν και Γερμανούς εφοριακούς, τότε είναι που θα τους χαλάσουμε μια ώρα γρηγορότερα, αφού θα καταλάβουν οι άνθρωποι ότι η διαφθορά μπορεί μεν να βάπτει την αφηρημένη (και ξεπερασμένη) έννοια του Κράτους, αλλά βοηθά στο να ζει κάποιος πιο σπάταλα και ευτυχισμένα.
ΑΥΤΑ για σήμερα αγαπητοί αναγνώστες και τα λέμε από βδομάδα. Γεια χαρά σε όλους.