Η ζωή της Τόρι Νικολάου μόνο ως συνηθισμένη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Έχοντας μεγαλώσει στην Ελλάδα, με Έλληνα πατέρα και μητέρα Αυστραλή ιθαγενή, είχε μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά. Είχε όμως και μεγάλα όνειρα.

Ζώντας τα πρώτα παιδικά της χρόνια στην περιοχή της Παιανίας, η μικρή Τόρι έμαθε άπταιστα Ελληνικά καθώς φοίτησε στο τοπικό σχολείο. Εκεί ήταν που πήρε και την έμπνευση σχετικά με το τι ήθελε να κάνει στο μέλλον, καθώς ο πατέρας της, Τόνι Νικολάου, ήταν τότε πιλότος στην Aegean, με τη νεαρή Τόρι να πηγαινοέρχεται στα αεροδρόμια και να αναπτύσσει μια ιδιαίτερη σχέση με τους αιθέρες.

Έξι χρόνια αργότερα, η οικογένεια μετακόμισε στην Αυστραλία, καθώς ο πατέρας της, Τόνι, εργαζόταν πλέον στην Virgin Australia και από τότε η ιδέα «σιγοψηνόταν» στο μυαλό της, όπως λέει και η ίδια.

«Όταν ήμουν στο Γυμνάσιο, είχα αρχίσει να σκέφτομαι σχετικά με το ποια πορεία καριέρας θα ακολουθούσα και είχε λογική το να κυνηγήσω το πάθος μου με την αεροπορία».

Μετά την αποφοίτησή της από το Λύκειο, είχε ήδη πάρει την απόφασή της, την οποία και ανακοίνωσε στους γονείς της. Η απόφαση αυτή έκανε υπερήφανο τον πατέρα της, ωστόσο αμφότεροι οι γονείς γνώριζαν την προσπάθεια και την αφοσίωση που θα χρειαζόταν ένα τέτοιο επάγγελμα.

«Η μητέρα μου ήξερε τη σκληρή δουλειά και προσπάθεια που χρειαζόταν αν θα το κυνηγούσα αυτό, καθώς είχε δει τον πατέρα μου να το περνάει τα 26 χρόνια που ήταν μαζί. Αλλά έχει υποστηρίξει όποια απόφαση κι αν έχω πάρει».

Η Τόρι γράφτηκε σε μια σχολή και ξεκίνησε την πορεία της προς το όνειρο. Ωστόσο, ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα καθώς μερικούς μήνες μετά την έναρξη των σπουδών της, αντιμετώπισε πρόβλημα τραυματισμού στη σπονδυλική στήλη: «Η μητέρα μου με πήγε στο γιατρό και μετά από μια σειρά ακτινολογικών εξετάσεων, έμαθα ότι είχα κύστη στη σπονδυλική μου που τη συμπίεζε». Μετά από μια χρονοβόρα θεραπεία που διήρκησε περίπου ένα εξάμηνο, σιγά-σιγά η νεαρή Τόρι άρχισε να ξανασκέφτεται το ενδεχόμενο της αεροπορίας.

«Αφού έμεινα μακριά από την αεροπορία για ένα χρόνο έπρεπε να επανεξετάσω το αν ήθελα να συνεχίσω την εκπαίδευση προς το όνειρό μου να γίνω πιλότος ή να κοιτάξω προς κάτι εντελώς διαφορετικό. Όμως ήξερα στην καρδιά και την ψυχή μου ότι οι αιθέρες είναι στο αίμα μου».

Μετά από αυτήν της την απόφαση, η Τόρι με τον πατέρα της άρχισαν να ψάχνουν για μια νέα σχολή ώστε η νεαρή να συνεχίσει τις σπουδές της. «Μπήκαμε στην Australian Wings Academy (AWA), μας υποδέχτηκε η Carolyn Thorburn, που είναι γενική διευθύντρια, και τη στιγμή εκείνη ήμουν σίγουρη ότι στην AWA θα ολοκλήρωνα την εκπαίδευσή μου».

Δεκαοκτώ μήνες αργότερα, η νεαρή Τόρι κατόρθωσε να περάσει τις εξετάσεις της και με αυτόν τον τρόπο να ολοκληρώσει τις σπουδές της με επιτυχία, ανοίγοντας έτσι διάπλατα το δρόμο προς τους αιθέρες. Σήμερα έχει στη κατοχή της το δίπλωμά της και μπορεί να εργαστεί ως επαγγελματίας πιλότος σε όποια εταιρεία επιθυμεί.

«Ελπίζω να εμπνεύσω άλλες γυναίκες να κυνηγήσουν αυτό που ποθεί η καρδιά τους και να ξέρουν ότι με κουράγιο και αφοσίωση μπορούν να επιτύχουν, ότι κι αν τους ρίξει η ζωή στο δρόμο τους».

*Οι πληροφορίες προέρχονται από το ρεπορτάζ της Νέλλης Σκουφάτογλου στην αγγλική έκδοση του «Νέου Κόσμου» σε απόδοση Αλέξανδρου Ανυφαντή.