ΕΝΑ καλημέρα από καρδιάς στην Παμμακεδονική, τα τρία Συμβούλια (το Αυστραλοελληνικό, το Μακεδονικό και το… Πολιτιστικό!), την Κυπριακή Κοινότητα, την ηγεσία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, και σε όλους όσους απέμειναν «ζωντανοί» για να συνεχίσουν τον εμφύλιο που καλά κρατεί.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, καλημερίζω τους απανταχού ταξιτζήδες (τους… κουβαρντάδες ιδιοκτήτες ταξί!), τα 155 ηρωικά μέλη του ΠαΣοΚ, (που κατέβηκαν και ψήφισαν τον νέο πρόεδρο του κινήματος!), όσους έδωσαν το παρών τους χθες έξω από το Προξενείο (για την Ελλάδα μας) και όλους τους εθνικά σκεπτόμενους πατριώτες που θα λάβουν αύριο μέρος στη παρέλαση.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ, επίσης, σε όσους δεν δίνουν πεντάρα τσακιστή για όλους τους πιο πάνω, τους φανατικούς μου αναγνώστες, τους… μαθητές μου, στους λογοτέχνες και ποιητές μας, στους Αλεβίτες (Τούρκους), στη λιβανέζικη παροικία και στους ακατονόμαστους γείτονές μας (που χωρίς αυτή τη φορά να φταίνε) τους μπλέξαμε στον καυγά μας.
ΔΕΝ καλημερίζω τα Φεστιβάλ του Ούζου, της Σαρδέλας, του Κρασιού, της Φασολάδας και της Μούμπα, τους ιδιοκτήτες των ελληνικών καφετεριών (που ακόμα δεν έμαθαν να φτιάχνουν έναν espresso της προκοπής) και τους «γνωστούς» επιστολογράφους του «Νέου Κόσμου» με τους οποίους έχω ιδεολογικές, κοινωνικές και θρησκευτικές διαφορές.
ΑΡΧΙΖΩ την… αφήγηση, επιστρατεύοντας τη λαϊκή ρήση που λέει ότι, «όποιος δεν παινεύει το σπίτι του πέφτει και τον πλακώνει».
ΣΥΝΕΠΩΣ, όσοι πίνετε νερό στο όνομα τούτης της στήλης θα πρέπει να είσαστε περήφανοι για την ποιότητα της ενημέρωσης που σας προσφέρουμε, αφού είστε οι πρώτοι που μαθαίνετε ότι συμβαίνει.
ΠΑΡΤΕ ως παράδειγμα την περίπτωση της «καθόδου» των 1000 συμπατριωτών μας οδηγών ταξί στη Μελβούρνη. Εδώ και ένα μήνα γράψαμε ότι πρόκειται για αέρα κοπανιστό, ενώ ακόμα και τώρα, άλλα Μέσα Ενημέρωσης της Μελβούρνης κρατούν το θέμα ανοιχτό και περιμένουν τους… ταρίφες από την Αθήνα.
ΤΟ 3ΧΥ και η εφημερίδα «Τα Νέα» ανήκουν στην πιο πάνω κατηγορία. Στη τελευταία της έκδοση (την περασμένη Τετάρτη) η εφημερίδα αναφερόταν στο θέμα σαν να μη μεσολάβησε τίποτα, ενώ ως τίτλο της είχε τη… φοβερή είδηση ότι σήμερα γιορτάζει ο ναός του Ευαγγελισμού στον οποίο θα παραβρεθούν και οι… δεσποτάδες μας!
ΔΥΟ ολόκληρες βδομάδες (απ’ ό,τι έμαθα) πήρε στα δαιμόνια λαγωνικά της εφημερίδας να… ανακαλύψουν τη σχετική είδηση (και τη φωτογραφία του ναού!) που άφησε άφωνη την παροικία!
ΜΙΛΩΝΤΑΣ με δύο (ιστορικά) στελέχη του συγκροτήματος, πληροφορήθηκα ότι το σκάφος έχει αφεθεί (εντελώς) στη τύχη του και κανείς, ουσιαστικά, δεν ενδιαφέρεται, για το περιεχόμενο της εφημερίδας και τα προγράμματα του σταθμού.
ΤΟΥΣ τελευταίους, ιδιαίτερα, μήνες τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και αυτό αντικατοπτρίζεται στην εφημερίδα (που πια δεν διαβάζεται) και στο 3ΧΥ (που δεν ακούγεται).
ΠΑΡΤΕ ως παράδειγμα το βραδινό (σκυλάδικο) πρόγραμμα των «αφιερώσεων» και των… κοινωνικών σχολίων (!), που επιμελείται η τύπα με τη ραδιο-φονική φωνή.
ΤΩΡΑ θέλει να θέσει και… υποψηφιότητα για τη πρωθυπουργία της Ελλάδας και να τη βγάλει από την κρίση, κόβοντας τα φακελάκια και υιοθετώντας τα… κοντράτα!
ΟΤΑΝ ακούγαμε το Νίκο Λούπο, τουλάχιστον γελούσαμε. Τώρα ούτε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε. Είναι τόσο ξενέρωτα τα… σχόλια, που μόνο λύπη σου προξενούν για την τρέχουσα κατάντια.
ΠΑΜΕ πιο κάτω. Λοιπόν, αν δεν σχολίαζα την περασμένη βδομάδα την ανακοίνωση του Ελληνικού Πολιτιστικού Συμβουλίου, θα είχε περάσει απαρατήρητη, αφού δεν θα της έριχνε δεύτερη ματιά, ούτε ο Παύλος Μαυρουδής που την υπέγραφε.
Ο σχολιασμός μας είχε ως αποτέλεσμα να γίνει το περασμένο Σάββατο το πρωί, ό,τι έγινε και με το τραγούδι του Σακελάριου που οι πράσινες, οι κόκκινες και οι θαλασσιές χάντρες, στα χέρια έφεραν δέκα λεβέντες άντρες.
ΠΑΡΟΙΚΙΑΚΟΣ χαμός έγινε, ρε παιδί μου, μεταξύ των πατριωτικών δυνάμεων και όχι μόνο. Με το που διαβάστηκε η στήλη από τους ενδιαφερόμενους, πήραν φωτιά τα (κινητά) τηλέφωνα και τα έσοδα της Telstra χτύπησαν κόκκινο.
Η μητέρα οργάνωση (Παμμακεδονική) και τα… Συμβούλιά της προχώρησαν σε επιστράτευση των εφεδρειών τους (ενόψει του νέου εμφυλίου!) ενώ τον μπελά του βρήκε και ο πρόεδρος της Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλης Παπαστεργιάδης, για μια ιστορία, στην οποία ουδεμία ανάμειξη είχε.
ΝΑ προσθέσω εδώ (για όσους ενδιαφέρονται για την αλήθεια και για τα παρασκήνια) ότι η ανακοίνωση που σχολίασα ανασκευάστηκε από τον συγγραφέα της πριν αναδημοσιευτεί στην έκδοση της περασμένης Δευτέρας.
ΩΣ εκ τούτου, ουδεμία ευθύνη φέρω για τις διαφορές που ενδεχομένως αντελήφθησαν οι προσεκτικοί αναγνώστες μεταξύ όσων σχολίασα εγώ (βασισμένος στην original ανακοίνωση) και της δεύτερης βερσιόν.
ΣΤΟ μεταξύ, στα χέρια μου έχω και την απαντητική ανακοίνωση που έστειλε το Μακεδονικό Συμβούλιο στην ανακοίνωση του Π.Μ., αλλά θα παρακάμψω τον (έντονο) πειρασμό που με διακατέχει να τη σχολιάσω, προκειμένου να μην έλθουν «στα χέρια» στην αυριανή παρέλαση, γιατί όπως προείπαμε περί αγνών πατριωτών πρόκειται που συναντούνται σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις.
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων να διευκρινίσω ότι με τα αρχικά Π.Μ. δεν εννοώ τον μακεδονομάχο Παύλο Μελά, αλλά τον Παύλο Μαυρουδή. Κάνω τη διευκρίνιση για να μη συγχύσω (ενόψει της εθνικής μας επετείου) την ηγεσία της Παμμακεδονικής και το φίλο μου τον Μηνά. Τέλος παρένθεσης.
Η ανακοίνωση θα δημοσιευτεί τη Δευτέρα, οπότε και λήγει η ανακωχή που κήρυξαν τα ετοιμοπόλεμα Συμβούλια, για να γιορτάσουμε… ενωμένοι την εθνεγερσία της 25ης Μαρτίου.
ΓΙΑ όσους αναρωτιούνται, για το πώς προκλήθηκε (για άλλη μια φορά) κοτζάμ παροικιακή τρικυμία σε ένα φλιτζάνι… τουρκικού καφέ, θα απαντήσω ότι οι λόγοι είναι πεντακάθαρα προσωπικοί.
ΝΑΙ, σας λέω, απόνερα παλαιών προσωπικών διαφορών που έχουν τις ρίζες τους στο παραδοσιακό «γιατί εσύ και όχι εγώ» ήταν ο ενδοπατριωτικός καυγάς που ξέσπασε και όχι γιατί θα χόρευαν οι Έλληνες τσάμικο με τους… Τούρκους!
ΤΕΚΝΑ που γαλουχήθηκαν με τη νοοτροπία και ιδεολογία της Παμμακεδονικής στα παροικιακά χαρακώματα (κατά της απειλής των ακατονόμαστων!) είναι όλοι οι εμπλεκόμενοι.
ΤΟ πώς κατάφεραν, στα καλά του καθουμένου, να μπλέξουν και την ηγεσία της Κοινότητας Μελβούρνης, δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Ελπίζω να το κατάλαβε ο Παπαστεργιαδης και οι αδελφοί Μάρκου και να φυλάγονται στο μέλλον.
ΚΑΙ τώρα δύο λόγια επί της ουσίας. Ιδεολογικά και φιλοσοφικά τάσσομαι ανεπιφύλακτα υπέρ του Φεστιβάλ «ΕΝΩΣΗ» και απορρίπτω από χέρι τις εκκλήσεις των εθνικιστικών σειρήνων, ότι δεν μπορούμε εμείς εδώ να «γιορτάζουμε» μαζί με τους Τούρκους τη στιγμή που ένα μέρος της Κύπρου βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή.
ΜΑ, αγαπητοί συμπατριώτες, η γιαγιά μου πριν 47 χρόνια μου έλεγε ότι προσπάθειες για να φιλιώσεις (ή συνεορτάσεις) κάνεις με όσους έχεις διαφορές, προκειμένου να δημιουργήσεις το κλίμα που θα συμβάλει στην αλληλοκατανόηση και την άρση των παλαιών ρηγμάτων.
ΣΤΗ βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων (για παράδειγμα) τα τελευταία χρόνια συνέβαλαν οι φιλικές σχέσεις και οι κοινές εκδηλώσεις που οργάνωσαν οι κάτοικοι της Χίου, της Μυτιλήνης και άλλων νησιών με τους… εχθρούς της απέναντι πλευράς. Και αυτοί κόντρα στην κρατούσα ιδεολογία πήγαν.
ΤΟ ίδιο ελπίζω να κάνουν μια μέρα και οι κάτοικοι της Φλώρινας και Καστοριάς με τους ακατονόμαστους. Η προσέγγιση των ανθρώπων έχει μεγαλύτερη δύναμη από τη διπλωματία.
ΚΑΙ εμείς εδώ στη Μελβούρνη δεν έχουμε τίποτα να μοιράσουμε με τους καταγόμενους από την Τουρκία και τα Σκόπια συμπολίτες μας. Τα αντίθετο θα έλεγα. Δηλαδή, ότι έχουμε πολλές κοινές παραδόσεις και έθιμα.
ΔΙΑΒΟΛΕ, για πολλούς αιώνες γείτονες είμαστε. Στο αίμα τους ρέει και δικό μας αίμα και στο δικό μας υπάρχει και δικό τους.
ΟΛΑ τα έθνη, αν έχουν κάποιες διαφορές τις έχουν συνήθως με τους γείτονές τους. Με την Αργεντινή τα έχει και η Χιλή και όχι με τη Φινλανδία. Και εμείς με τους Τούρκους και τους ακατονόμαστους έχουμε διαφορές (που πρέπει να λύσουμε) και όχι με τους Κενυάτες.
ΘΑ πρότεινα, λοιπόν, στο Φεστιβάλ «ΕΝΩΣΗ» του χρόνου να καλέσει και τους ακατονόμαστους και τους Τούρκους Μουσουλμάνους (και όχι μόνο τους Αλεβίτες) καθώς επίσης τους Βούλγαρους, Σέρβους και Αλβανούς γείτονές μας και να χορέψουμε καλαματιανό όλοι μαζί πίνοντας τούρκικη… ρακί.
ΟΙ Κύπριοι αδελφοί, αν θέλουν, μπορεί να μη λάβουν μέρος. Στο κάτω-κάτω της γραφής, εδώ δεν λαμβάνουν μέρος οι πρόσφυγες του «Αττίλα» στις πορείες διαμαρτυρίας για το Κυπριακό.
ΟΣΟ για τη Παμμακεδονική (και τα πνευματικά της τέκνα) έτσι και μάθουν ότι θα λάβουν μέρος και οι συμπαθείς ακατονόμαστοι γείτονές μας, είμαι σίγουρος, ότι όχι μόνο το χορευτικό της, αλλά και το Διοικητικό της Συμβούλιο θα κατέβει με εθνικές ενδυμασίες να χορέψει.
ΚΑΙ τελειώνω με μια είδηση που έφτασε στα γραφεία της εφημερίδας την τελευταία στιγμή. Η ηγεσία του ΠαΣοΚ, φανερά ενοχλημένη, έστειλε e-mail στο κινητό του Χρίστου Τσίρκα και ζητούσε να πληροφορηθεί τα ονόματα των 6 συντρόφων που δεν ψήφισαν σε αυτές τις εκλογές.
ΣΤΙΣ προηγούμενες είχαν ψηφίσει 161 και στις τελευταίες 155. Από τον Τσίρκα έμαθα ότι δύο από τους έξι είναι κατά του μνημονίου και οι τέσσερις εγκατέλειψαν τούτο τον κόσμο. Να προσθέσω εδώ ότι μέχρι τις εκλογές ο Τσίρκας (που κατέβηκε και ψήφισε με πράσινο κουστούμι) θα αναλάβει υπεύθυνος του κόμματος σε ολόκληρο τον Ειρηνικό.
ΚΑΙ πριν τελειώσουμε, ας βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί: Ζήτω η 25η Μαρτίου, Ζήτω το σπάταλο Έθνος, Ζήτω το Φεστιβάλ μας (η μαγκιά μας!) και τα… Συμβούλια μας. Γεια χαρά.