Αυτό το Σαββατοκύριακο θα διεξαχθεί ένα πρωτότυπο και εξαιρετικά ενδιαφέρον σεμινάριο από τα σχολεία Ελληνικών της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, με παρουσιάστρια τη διεθνώς αναγνωρισμένη Δρ. Χάρις Καρνέζη.

Όπως έχουμε ξαναγράψει στον «Νέο Κόσμο» η κυρία Καρνέζη μελέτησε τις ανάγκες των παιδιών με αυτισμό και σύνδρομο Άσπεργκερ και σχεδίασε ένα νέο εκπαιδευτικό μοντέλο για τα παιδιά αυτά, το «Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα» (ΓΣΔ), που συνδυάζει την τέχνη του θεάτρου με αρχές από γνωσιακές και συμπεριφορικές θεραπείες και τιμήθηκε με το βραβείο «Γυναίκα Επιστήμων της Χρονιάς», για το έργο της αυτό. Διδάσκει τη μέθοδό της σε ψυχολόγους, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές και δασκάλους Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το σεμινάριο, συνολικής διάρκειας 10 ωρών, θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 8 και την Κυριακή, 9 Σεπτεμβρίου στο κτίριο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, 168 Lonsdale Street, Melbourne, και απευθύνεται σε όλους τους εκπαιδευτικούς Ελληνικών.

Ο αριθμός των θέσεων είναι πολύ περιορισμένος και θεωρείται απαραίτητη η κράτηση θέσεων.
Δηλώσεις συμμετοχής: education@greekcommunity.com.au
Κόστος: $100
Πληροφορίες: 9662 2722 | Email: info@greekcommunity.com.au

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ
Πρόσφατα η lifo.gr παρουσίασε την Ελληνίδα επιστήμονα και μεταξύ άλλων ανέφερε:
Η Χάρις Καρνέζη ξεκίνησε ως ηθοποιός και συνδύασε την τέχνη του θεάτρου με τις ανάγκες των παιδιών που είναι στο φάσμα του αυτισμού, δημιουργώντας το «Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα» (Cognitive Behaviour Drama), μια δική της πατέντα. Μέσω αυτού, εξετάζει τις ανάγκες αυτών των παιδιών και προχωρά στις αναγκαίες ψυχοεκπαιδευτικές παρεμβάσεις.

Όπως εξήγησε η ίδια, η μέθοδός της βασίζεται στις ανάγκες των παιδιών με αυτισμό, ηλικίας 4 έως 18 ετών, τις οποίες καλείται να καλύψει μέσω της θεατρικής δράσης με διαδραστικά παραμύθια, στα οποία καλούνται να λάβουν μέρος αυτά τα παιδιά, ομαδικά. «Φτιάχνεις παράλληλα ένα παιχνίδι, μια περιπέτεια, μέσα από την οποία το παιδί μπορεί να δείξει και να αναπτύξει το ταλέντο του. Κάθε παιδί κερδίζει κάτι από το άλλο, κι έτσι μαθαίνουν να λειτουργούν ομαδικά. Παράλληλα διδάσκονται ότι ο καθένας μπορεί να είναι καλός σε κάτι, αλλά με τίποτα κάποιος καλός σε όλα».

Η ίδια, από κοινού με την ομάδα των συνεργατών της θεραπευτών, ξεκινούν από το ειδικό ενδιαφέρον του παιδιού και μετά κατευθύνονται στο να του δώσουν ένα κίνητρο. «Δημιουργείς ένα περιβάλλον που θα νιώσει άνετα το κάθε παιδί να κινηθεί και να δημιουργήσει. Φτιάχνεις τις συνθήκες ώστε να νιώσει την ανάγκη να συμπεριφερθεί, αντί να του πεις να το κάνει. Συντονίζεται, αναζητά, αντιδρά και τελικά λειτουργεί» διευκρινίζει.

Η Δρ Καρνέζη εξηγεί ότι η αναλογία στο φάσμα του αυτισμού είναι, ανά 9 παιδιά, 1 κορίτσι προς 8 αγόρια. «Συνήθως τα κορίτσια που παρακολουθούν το πρόγραμμα είναι για άλλο λόγο εδώ, όπως η χαμηλή τους αυτοεκτίμηση». Απαριθμεί, ενδεικτικά: «Από τα 44 παιδιά που μετείχαν φέτος στα προγράμματά μας, τα κορίτσια είναι 9. Από αυτά, στο φάσμα του αυτισμού είναι μόλις 3».

Σε ερώτηση τι μπορεί να κινητοποιήσει μια ηθοποιό στο να αφήσει το θέατρο και να αφιερωθεί σε έναν τέτοιο σκοπό, η Δρ Καρνέζη είπε ότι αφότου τέλειωσε τη Δραματική Σχολή Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη, η Χάρις δούλεψε ως ηθοποιός. Θυμάται ότι ήδη, μέσα στη σχολή, εντυπωνόταν στους σπουδαστές ότι δεν θα βρουν δουλειά, λόγω της φύσης του επαγγέλματος. Έτσι, αναζήτησε και έκανε ένα μεταπτυχιακό στη Βρετανία που αφορούσε στο παιδαγωγικό θέατρο. Στο θέατρο, δηλαδή, ως εργαλείου δουλειάς στην εκπαίδευση για να είναι το μάθημα πιο προσιτό και ευχάριστο στους μαθητές. Μάλιστα, τότε ήταν η μόνη ηθοποιός που το παρακολουθούσε.

«Ενθουσιάστηκα, ωστόσο γύρισα στην Ελλάδα και δούλεψα ως ηθοποιός σε Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα. Στη συνέχεια εργάστηκα στο Βρετανικό Συμβούλιο για τρία χρόνια. Όταν συνάντησα μια Ιρλανδή συνάδελφό μου από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα, κουβέντιασα μαζί της και μπήκα σε σκέψεις για διδακτορικό, ενώ παράλληλα έμαθα για μια υποτροφία που υπήρχε σε ένα πρόγραμμα με θέμα ”θέατρο σε παιδιά με σύνδρομο Asperger”. Έκανα έρευνα επί ένα μήνα και αφού συνάντησα διάφορα εμπόδια, κατάφερα τελικά να πάρω μια υποτροφία από το Πανεπιστήμιο Trinity της Ιρλανδίας. Άφησα τα πάντα, έφυγα από την Ελλάδα και έκανα το διδακτορικό».

«Σε αυτό που κάνουμε υπάρχει ο ρυθμός της παράστασης, κι έτσι είναι σημαντικό οι συντελεστές της να είναι και ηθοποιοί. Τα παιδιά, ωστόσο, δεν παίζουν κάποιο ρόλο σε αυτή την ιδιότυπη παράσταση, αλλά καλούνται να λύσουν κάποια προβλήματα σε πραγματικούς χρόνους. Υπενθυμίζω ότι τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού μένουν στις δικές τους σκέψεις και χάνουν το τι συμβαίνει γύρω τους».

Σε τι όμως διαφέρει το Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα από το απλό θεατρικό παιχνίδι;

«Στο δεύτερο υπάρχουν ενίοτε και αποσπασματικά παιχνίδια, ενώ εδώ τα παιδιά καλούνται να λύσουν ένα μυστήριο, χωρίς να νιώθουν ότι πρόκειται για παρέμβαση. Δημιουργείται μια πλοκή μυστηρίου στην οποία εντάσσουμε εκπαιδευτικούς στόχους, οριοθετημένους βάσει μελετών. Υπάρχει στόχος. Εδώ δεν αρκεί το ”περνάω καλά”, αλλά προκρίνεται η αίσθηση της δοκιμασίας, την οποία αποζητούν τα ίδια τα παιδιά».

Είμαι στο βασικό χώρο δράσης των εργαστηρίων, και το βλέμμα μου πέφτει σε μια πύλινη κούκλα και μια μαριονέτα. Που και πώς χρησιμοποιούνται; Η πρωτοπόρος Χάρις ασχολήθηκε επί σειρά ετών και με το κουκλοθέατρο, θεωρώντας ότι είναι κάτι που σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τις ανάγκες των παιδιών που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. «Έκανα μαριονέτα, θέατρο σκιών, θέατρο αντικειμένων, ολόσωμη κούκλα και τα ενέταξα ως εργαλεία στη μέθοδο παρέμβασης. Αυτό έγινε και για την ανανέωση της μεθόδου, αλλά και για τον εμπλουτισμό των δραστηριοτήτων μας».

Στο πλαίσιο της επιμόρφωσης, υπάρχει στενή συνεργασία και συνεχής συζήτηση για την εξωλεκτική επικοινωνία, με τον καθηγητή Tony Attwood, γνωστό παγκοσμίως και ως «γκουρού» για τον αυτισμό, ο οποίος έχει μάλιστα πιστοποιήσει την αυθεντία της μεθόδου (CBD) τον οποίο επρόκειτο να συναντήσει χθες (Τετάρτη) στο Μπάλαρατ.