Η ζωή της θα μπορούσε άνετα να μετατραπεί σε μια ταινία με χιούμορ, συγκίνηση και αισιοδοξία. Αφορά ένα κορίτσι που μεγάλωσε στην πατρίδα του πατέρα της, τα Ψαρά, όπου πέρασε την παιδική της ηλικία μαθαίνοντας από τις γυναίκες του νησιού να εκτιμά τα ελληνικά προϊόντα και την μεσογειακή κουζίνα. Στα 11 της μετακόμισε στην Αυστραλία και κατάφερε να αποκτήσει μια ιδιαίτερα πετυχημένη καριέρα στη φορολογική λογιστική. Δεν ξέχασε, όμως, ποτέ την πραγματική της αγάπη, αυτή για το καλό ελληνικό φαγητό δηλαδή, και το 2004 αποφάσισε να τα αφήσει όλα για να κυνηγήσει το πάθος της.

Αυτή είναι η ιστορία της Maria Benardis που αποτελεί την καλύτερη πρέσβειρα της ελληνικής κουζίνας στην Αυστραλία. Το 2007 ίδρυσε το «Greekalicious», το οποίο μέσα από μαθήματα μαγειρικής και ταξίδια στην Ελλάδα σκοπεύει να διδάξει στους αυστραλούς τα μυστικά των ελληνικών πιάτων, αλλά και όλες τις σοφίες, φιλοσοφίες και πρακτικές της αρχαίας Ελλάδας που σχετίζονται με το φαγητό. Για την Maria μαγειρική σημαίνει διασκέδαση και αγάπη, κάτι που θα έπρεπε να πηγάζει από την εμπιστοσύνη που έχουμε στον εαυτό μας. Ο κόσμος ανταποκρίνεται σε αυτή της κίνηση, με την καλύτερη απόδειξη να αποτελεί το βραβείο «Best Mediterranean Cuisine Book in Australia» που κέρδισε στο διαγωνισμό «2009 Gourmand World Cook Book» για το πρώτο της βιβλίο «My Greek Family Table».

Η Ελληνοαυστραλέζα  μας μίλησε από το Σίδνεϊ για τις παιδικές της αναμνήσεις από τα Ψαρά, το λόγο που ξεκίνησε το «Greekalicious» και τη σημασία που έχουν τα συναισθήματα στη μαγειρική.

– Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από τη ζωή στα Ψαρά;
Αγάπησα την απλότητα της ζωής στα Ψαρά, τις παραδόσεις και τον αγνό, οργανικό τρόπο ζωής. Το ότι έζησα στα Ψαρά με διαμόρφωσε και επηρέασε την μαγειρική μου. Πραγματικά, μου λείπει πολύ η απλότητα που είχαμε εκεί. Καλλιεργούσαμε τα πάντα μόνοι μας και μαγειρεύαμε μαζί ως οικογένεια. Σεβόμασταν τη φύση και καλλιεργούσαμε τα πάντα χωρίς να έχουμε ανάγκη από χημικά. Ήμασταν εξαιρετικά δεμένοι με τη φύση και τον Θεό μέσα από το μαγείρεμα. Μέχρι και σήμερα ακολουθώ πολλές από αυτές τις αρχές που έμαθα.

– Ποιοι άνθρωποι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή σας, ώστε να αγαπήσετε τόσο πολύ την ελληνική κουζίνα;
Το ότι μεγάλωσα στα Ψαρά, καθώς και το ότι μαγείρευα μαζί με τη γιαγιά μου με εφοδίασαν με όλες τις βασικές γνώσεις της ελληνικής κουζίνας. Βοηθούσα καθημερινά τη γιαγιά μου να φτιάξει ψωμί, τυρί, γιαούρτι και φαγητό. Όλα τα υλικά ήταν πάντα οργανικά  και φρέσκα. Επομένως, είναι απόλυτα φυσικό που είμαι ακόμα παθιασμένη με αυτού τους είδους τα υλικά, όταν τα βρίσκω. Η θεία μου Σταυρούλα, η αδερφή της μαμάς, μου έπαθε επίσης τα πάντα για τα παραδοσιακά ελληνικά πιάτα. Έχω, ακόμα, μάθει πολλά από αρχαία ελληνικά βιβλία, αλλά και από όλους τους υπέροχους ανθρώπους που γνωρίζω ταξιδεύοντας στην Ελλάδα.

– Μοιραστείτε μαζί μου μια σκηνή από τις παιδικές σας αναμνήσεις που περιλαμβάνει, φυσικά, φαγητό και έχετε πάντα ζωντανή μέσα σας.
Όταν ζούσα στα Ψαρά και ήμουν περίπου τεσσάρων χρονών, η γιαγιά μου μου ζήτησε να πάω στο λιμάνι για να αγοράσω ένα μπαρμπούνι. Θα μαγειρεύαμε πλακί, το παραδοσιακό ελληνικό πιάτο, όπου βάζεις το ψάρι στον φούρνο με χορταρικά, κρεμμύδια, παρθένο ελαιόλαδο, φρέσκιες ντομάτες, πατάτες και άλλα υλικά. Ακολούθησα τον μακρύτερο δρόμο για το λιμάνι, επειδή ήθελα να επισκεφθώ τον κήπο μου.
Πάντα όταν πήγαινα στο λιμάνι περνούσα από μια τοποθεσία με πολλούς σταυρούς και δεν ήμουν ποτέ σίγουρη για τον λόγο που ήταν εκεί. Υπέθετα, λοιπόν, ότι τους έβαζαν εκεί οι άνθρωποι μετά την προσευχή τους. Προς έκπληξη μου, εκείνη την ημέρα υπήρχε επίσης ένα ξύλινο κουτί που εμένα μου θύμισε βάρκα. Πετώντας από την χαρά μου, αποφάσισα να το δανειστώ και να βγω με αυτό στα ανοιχτά της θάλασσας, γιατί ήθελα να ψαρέψω μόνη μου το μπαρμπούνι και να εξοικονομήσω μερικές δραχμές. Πάνω απ’ όλα ήθελα να ευχαριστήσω τη γιαγιά μου, που είχε πάντα εμμονή με τα φρέσκα υλικά.
Έβαλα, λοιπόν, την βάρκα στο νερό και πήδηξα μέσα, αλλά αυτή άρχισε να βουλιάζει, χωρίς να μπορώ να καταλάβω το γιατί. Αναστατώθηκα πολύ και άρχισα να κλαίω γιατί η βάρκα ήταν πολύ βαριά και δεν μπορούσα να την βγάλω στη στεριά. Ένας άντρας με είδε και πλησίασε για να με βοηθήσει. Όταν του εξήγησα από πού είχα πάρει την βάρκα, άρχισε να γελάει, αλλά εγώ δεν το έβρισκα καθόλου αστείο. Αποδείχθηκε τελικά ότι η ξύλινη βάρκα ήταν στην πραγματικότητα ένα φέρετρο και ότι το μέρος με τους σταυρούς ήταν το νεκροταφείο. Η γιαγιά μου και ο ιερέας θύμωσαν πολύ μαζί και τους πήρε βδομάδες να με συγχωρέσουν και να δουν την αστεία πλευρά της ιστορίας. Κάθε φορά που μαγειρεύω πλακί θυμάμαι αυτή την αστεία ιστορία.

– Για ποιο λόγο αφήσατε τη λογιστική για να ασχοληθείτε με την ελληνική κουζίνα;
– Όλα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2004 στη Μύκονο σε μια μικρή εκκλησία του Αγίου Φανούριου, όπου είχα μια επιφοίτηση και ένιωσα το κάλεσμα μου. Αποφάσισα τότε να αφήσω σταδιακά την δουλειά μου στη λογιστική για να κυνηγήσω την αγάπη μου για το ελληνικό φαγητό και για κάθε τι ελληνικό.

– Για ποιο λόγο ξεκινήσατε το Greekalicious; Πότε και πώς ξεκίνησαν όλα;
– Το ξεκίνησα το 2007. Αφού δούλεψα για λίγο στην κουζίνα στο εστιατόριο του Neil Perry «ΧΟ», γρήγορα συνειδητοποίησα ότι ήθελα μοιραστώ τις συνταγές και τις ιστορίες της μαγειρικής του «Greekalicious» με άλλους. Ο σκοπός μου ήταν να διδάξω και να ενώσω ξανά τους ανθρώπους με το φαγητό και τους εαυτούς τους.
Ξεκίνησα το Greekalicious για δύο λόγους: πρώτον, για να κυνηγήσω το πάθος μου για την ελληνική μαγειρική και δεύτερον, επειδή είδα ότι υπήρχε ένα κενό εκπαίδευσης σχετικά με το ελληνικό φαγητό, τις παραδόσεις και την κουλτούρα. Ήθελα, επίσης, να μοιραστώ τη σοφία της ελληνικής μαγειρικής με τον κόσμο.

– Ήταν εύκολο ως επιχειρηματική κίνηση;
Για μένα ήταν εύκολο, γιατί η απόφαση μου ήταν βασισμένη στην αγάπη. ‘Ήθελα να κάνω κάτι που αγαπώ και που θα με συνδέει με την ελληνική κληρονομιά μου.

– Τι ακριβώς είναι αυτό που πρεσβεύει το Greekalicious;
Η φιλοσοφία μας είναι να διδάξουμε και να μοιραστούμε με τους ανθρώπους πώς να μαγειρεύουν απλά πιάτα, χρησιμοποιώντας υλικά που καλλιεργούνται με βιώσιμους και αξιοπρεπείς τρόπους. Επίσης, τους μαθαίνουμε πώς να έχουν μία μεγάλη και υγιή ζωή, υιοθετώντας αρχαίες σοφίες και θετική ενέργεια.

– Ασχολείστε ιδιαίτερα με αρχαίες συνταγές μαγειρικής. Για ποιο λόγο;
Δίνω έμφαση τόσο στα αρχαία πιάτα, όσο και στα παραδοσιακά. Αυτό το κάνω γιατί τα περισσότερα απ΄ όσα κάνουμε στην μαγειρική έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα και γι’ αυτό η ελληνική λέξη «γαστρονομία» υιοθετήθηκε από την αγγλική γλώσσα. Τίποτα από όσα κάνουμε δεν είναι στην πραγματικότητα καινούριο, όλα έχουν γίνει στους αρχαίους χρόνους. Το έχουμε ξεχάσει αυτό και θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους να θυμηθούν.
Η επιχείρησή μου βασίζεται στις αρχαίες ελληνικές φιλοσοφίες και πρακτικές. Η αποστολή μου είναι να τις αναβιώσω και τις κάνω ξανά γνωστές στους ανθρώπους. Σε αυτό έχω εστιάσει και το δεύτερο βιβλίο που γράφω τώρα.

– Τι είναι αυτό που σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης της αρχαίας φιλοσοφίας στη μαγειρική;
Εστιάζω στις αρχαίες ελληνικές φιλοσοφίες γιατί το όνειρο μου είναι να οδηγήσω τους ανθρώπους να μαγειρεύουν με αγάπη και καλή ενέργεια. Μαγειρεύοντας με αυτό τον τρόπο οδηγούμαστε στην καλή υγεία και στην ικανότητα να αυτό-θεραπευόμαστε. Στα μαθήματα μαγειρικής που κάνω, για παράδειγμα, δεν μετράμε τις ποσότητες όταν μαγειρεύουμε και αφήνουμε την ενέργεια και τις αισθήσεις μας να μας οδηγήσουν. Οι άνθρωποι αφήνουν τα μαθήματα με περισσότερη εμπιστοσύνη και πνευματική επαφή με στους εαυτούς τους. Αρκετοί έρχονται στο μάθημα γεμάτοι φόβο για την μαγειρική γιατί έχουν παρακολουθήσει τηλεοπτικές εκπομπές που βασίζονται στον άγριο ανταγωνισμό και στα στοιχεία του φόβου. Φεύγουν, όμως, χαλαροί και έτοιμοι να κατακτήσουν όχι μόνο την κουζίνα τους, αλλά και τα πάντα στη ζωή.

– Πώς θα μπορούσαμε να τα κερδίσουμε πίσω σήμερα αυτά τα αρχαία στοιχεία; Τι θα έπρεπε να εφαρμόσουμε στην κουζίνα μας;
Με το μαγειρεύουμε με αγάπη και καλή ενέργεια, χρησιμοποιώντας οργανικά υλικά που σέβονται το περιβάλλον. Θα πρέπει να βάζουμε όλες τις αισθήσεις, την διαίσθηση και τη ψυχή μας στη μαγειρική. Πάντα να το διασκεδάζετε, υποτίθεται πως είναι μια ευχάριστη εμπειρία.

– Ποια ήταν η ανταπόκριση των Αυστραλών στο Greekalicious;
Ανταποκρίθηκαν πραγματικά πολύ καλά. Ανακαλύπτουν και μαθαίνουν φιλοσοφίες και πιάτα που δεν είχαν ποτέ ξαναδεί ή ξαναφάει. Κάθε βδομάδα κάνω επίσης μια εκπομπή στο ελληνικό ραδιόφωνο «SBS» στα αγγλικά για να μεταδώσω αυτές τις γνώσεις και την ύπαρξη του  Greekalicious.

– Οι ίδιοι οι Έλληνες εκτιμούν την κουζίνα της χώρας τους;
Την εκτιμούν απόλυτα. Η ελληνική κουζίνα, ωστόσο, δεν κατέχει τη θέση που θα ήθελα και γι’ αυτό προσπαθώ να βοηθήσω παίζοντας τον δικό μου ρόλο. Από τους αρχαίους χρόνους οι Έλληνες ήταν οι δημιουργοί και οι Ρωμαίοι ήταν οι ικανοί έμποροι, και αυτό συνεχίζει σήμερα. Όλοι οι Έλληνες πρέπει τώρα να εστιάσουμε όχι μόνο στη δημιουργία, αλλά και στην προώθηση των επιτευγμάτων μας. Δεν είναι να απορεί κανείς που κανένας δεν γνωρίζει ότι το παρασκεύασμα του ψωμιού, του ελαιόλαδου και του κρασιού αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα και είναι κάτι που διδάχθηκε στους Ρωμαίους. Όπως είναι βέβαια άγνωστο ότι τα λαζάνια έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα.

– Τι σημαίνει για σας ελληνική κουζίνα;
Η γιορτή της αγάπης και της ζωής!

– Ποια συνταγή θα λέγατε ότι είναι η αγαπημένη σας (μπορούμε να την βρούμε και online από εσάς;) ;
Είναι πολλά τα αγαπημένα μου πιάτα. Περιλαμβάνουν το παστίτσιο, αλλά και τις μοντέρνες παραλλαγές που έχω κάνει σε ελληνικά πιάτα, όπως οι γαρίδες με κανταΐφι και μαστίχα Χίου, αλλά και τα στρείδια με ούζο. Μία ακόμα αγαπημένη είναι αυτή του τυρόψωμου με φέτα, κασέρι και θυμάρι που μπορείτε να βρείτε εδώ.

– Υπάρχει κάτι από την ελληνική κουζίνα που δεν τρώτε;
Τα αγαπάω όλα, ακόμα και τον πατσά, ειδικά στη Θεσσαλονίκη.

– Στην Αθήνα, που θα προτείνατε τους αναγνώστες μας να φάνε;
Μου αρέσουν πολλά, αλλά καθώς μου αρέσουν η απλότητα και η οικειότητα προτείνω το Καφέ Αβησσυνία στο Μοναστηράκι.

– Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Θα ήθελα να πάω το Greekalicious και τα μαθήματα μου στην Αμερική και να μείνω εκεί για κάποιο διάστημα. Στη συνέχεια θα ήθελα να ανοίξω μια σχολή μαγειρικής που θα συνδυάζει και ταξίδια στην Ελλάδα.