Ο θεσμός του Grecian Ball στην Αυστραλία: Όταν οι νεαρές Ελληνίδες μάγευαν τους υποψήφιους μνηστήρες με την ομορφιά τους

«Καμαρώναμε τα παιδιά μας και τα φέρναμε κοντά την ομογένεια» λέει η πρόεδρος των Ελληνίδων Κυριών και Δεσποινίδων, Χρυσούλα Χάισλερ


Κάθε χρόνο τέτοια εποχή από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 και για περίπου 60 χρόνια, όλες οι μικρές κυρίες και κύριοι της ομογένειας της Αδελαΐδας ετοιμάζονταν πυρετωδώς για το ντεμπούτο τους στην ευρύτερη «καλή» κοινωνία και τον κόσμο των ενηλίκων.

«Το φημισμένο Grecian Ball άφησε το δικό του αποτύπωμα στο βιβλίο της παροικιακής ιστορίας των Ελλήνων της Αυστραλίας και θεωρείται μέχρι σήμερα ένας πολύ σημαντικός θεσμός εκείνης της εποχής» λέει στον «Νέο Κόσμο» η 83χρονη Χρυσούλα Χάισλερ, πρόεδρος των Ελληνίδων Κυριών και Δεσποινίδων «Ο Ταξιάρχης» της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Νότιας Αυστραλίας.

«Η εκδήλωση γινόταν μια φορά τον χρόνο, με στόχο να δώσει την ευκαιρία σε νεαρές και νεαρούς ομογενείς της εποχής να κάνουν την πρώτη τους δημόσια εμφάνιση ως ενήλικες πλέον στους κόλπους της ευρύτερης ελληνικής παροικίας».

Ο θεσμός του Grecian Ball καθιερώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1951, με πρωτοβουλία των οικογενειών Τσαούση και Στούπου και συνεχίστηκε έως το 2007 με την υποστήριξη της, επί 40 χρόνια προέδρου του Συλλόγου των Ελληνίδων Κυριών και Δεσποινίδων, Μαίρης Λούκα.

Λίγο πριν μπει η άνοιξη, οι νεαρές κοπέλες ξεκινούσαν να ετοιμάζονται με υπέρμετρο ενθουσιασμό αλλά και αρκετή αγωνία για τη δική τους βραδιά.

«Ήταν όνειρο για κάθε μικρή κοπέλα να ζήσει αυτή την εμπειρία. Οι νεαρές κόρες έραβαν τα λευκά τους φορέματα τα οποία συμβόλιζαν την αγνότητα της ηλικίας τους και καθεμιά μαζί με τη μητέρα τους, έρχονταν σε επαφή με τις δασκάλες της Κοινότητας οι οποίες είχαν τον τελευταίο λόγο στο ποιος νεαρός θα συνόδευε την κάθε κοπέλα στο χορό» λέει η κ. Χάισλερ.

Σύμφωνα με τις λιγοστές ιστορικές πληροφορίες που σώζονται έως σήμερα, πρόεδρος της επιτροπής του Grecian Ball ήταν η Μαίρη Λούκα, η οποία μαζί με την γραμματέα της Κοινότητας, Αντιγόνη Βάσσου, και τα λοιπά ενεργά μέλη του Συλλόγου Κυριών και Δεσποινίδων, έρχονταν σε συνεννόηση με τις μητέρες των παιδιών και των δασκάλων χορού της Κοινότητας, αφιερώνοντας τον πολύτιμο χρόνο τους για να βοηθήσουν τις μικρές κυρίες της εποχής.

Την ίδια στιγμή, τα νεαρά ζευγάρια αφιέρωναν τον ελεύθερο χρόνο τους για να μάθουν να χορεύουν όχι μόνο ελληνικούς χορούς, χασάπικο, καλαματιανό και χασαποσέρβικο, αλλά και χορούς του κλασσικού ρεπερτορίου όπως βαλς και τανγκό, που δίδασκε ένα ζευγάρι Αυστραλών χοροδιδασκάλων.

Οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση, που εκείνη την εποχή αποτελούσε τον μεγαλύτερο πολιτιστικό θεσμό της ελληνικής παροικίας στην Αδελαΐδα, ήταν συνήθως ηλικίας 16 έως 20 ετών και βασική προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους ήταν καθένας εξ αυτών να είναι αδέσμευτος.

Σύμφωνα με αρκετές μαρτυρίες κυριών εκείνης της περιόδου που συμμετείχαν στο συγκεκριμένο χορό, η εκδήλωση στάθηκε ουκ ολίγες φορές αφορμή να γνωριστούν νεαροί και νεαρές και να συνάψουν ρομαντικές σχέσεις.

Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του ομογενούς φωτογράφου Γιώργου Τσαμαντάνη

«Όπως ήταν αναμενόμενο, μέσα από τη συγκεκριμένη εκδήλωση προέκυπταν φιλίες, έρωτες και γάμοι μεταξύ των παιδιών αλλά αυτό που οφείλουμε να παρατηρήσουμε είναι το γεγονός ότι και για τους γονείς ο θεσμός του Grecian Ball λειτουργούσε λυτρωτικά γιατί και οι ίδιοι μέσα από αυτή την εμπειρία αισθάνονταν και βίωναν τον σεβασμό, ως μέλη μιας μικρής ελληνικής κοινωνίας που τους αποδέχονταν και τους τιμούσε, κάτι που εκείνη την εποχή οι ομογενείς της πρώτης γενιάς που βίωναν την ξενιτιά και την απομόνωση το είχαν πραγματική ανάγκη».

Αρχικά, η εκδήλωση πραγματοποιείτο σε κεντρικό στέκι της πόλης που έφερε την αγγλική ονομασία Palais Royal, αλλά από το 1958 και έπειτα, όταν δηλαδή τελείωσε η ανέγερση της αίθουσας της Κοινότητας Ολύμπικ Χολ, οι ομογενείς προσέρχονταν εκεί για να καμαρώσουν τα παιδιά τους αλλά και για να συστήσουν τη νεολαία της ομογένειας στους επίσημους προσκεκλημένους της εποχής που πάντα τιμούσαν με την παρουσία τους την εκδήλωση.

«Είχαμε την χαρά και την τιμή να υποδεχθούμε πολλές σημαντικές προσωπικότητες και, φυσικά, μέλη της πολιτειακής και ομοσπονδιακής κυβέρνησης καθώς και πολιτειακούς πρωθυπουργούς όπως τον John Bannon και τον Gough Whitlam που εκτιμούσαν την προσπάθειά μας και μας τιμούσαν με την παρουσία τους» θυμάται η κ. Χρυσούλα Χάισλερ.

Η εκδήλωση η οποία τις τελευταίες χρονιές φιλοξενήθηκε σε κεντρικά ξενοδοχεία της πόλης και το μεγαλύτερο χώρο εκδηλώσεων Adelaide Festival Centre, δεν είχε μόνο παροικιακό είχε και φιλανθρωπικό χαρακτήρα, αφού τα έσοδα δίνονταν ως χορηγίες στο Νοσοκομείο Γυναικών και Παίδων Αδελαΐδας (Women’s & Children’s Hospital).

Επειδή όμως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, με το πέρασμα του χρόνου, ο ρομαντικός αυτός θεσμός άρχισε να χάνει τη δυναμική του στην παροικία. Το ενδιαφέρον την νεολαίας άρχισε να ξεθωριάζει και τελικά το έτος 2007 ήταν η χρονιά-ορόσημο για την κατάργηση του θεσμού.

«Ήταν μια σπουδαία πρωτοβουλία που διήρκησε πολλές δεκαετίες και αποτυπώθηκε στη συνείδηση και τις καρδιές μας ως ένας ρομαντικός θεσμός που κατόρθωσε όσο κανένας άλλος να προσφέρει στην παροικία μοναδικές στιγμές χαράς, περηφάνειας και νεανικής ξεγνοιασιάς», καταλήγει η κυρία Χάισλερ.