Φανταστείτε έναν κόσμο όπου ο γιος του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου συναντά έναν Αυστραλό πατέρα που πασχίζει να ξεπληρώσει τον τοκογλύφο που τον κυνηγά, και όπου η ελληνική αριστοκρατία της δεκαετίας του ’70 στην Κωνσταντινούπολη συνυπάρχει με τα επεισόδια στις πορείες διαμαρτυρίας του 2008 στην Αθήνα. Εάν πάλι σκέφτεστε ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο στην αληθινή ζωή έχετε δίκιο! Όμως στις οθόνες του Ελληνικού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Delphi Bank 2018, όπου τα παραπάνω και πολλά περισσότερα ετερόκλητα στοιχεία διασταυρώνονται μέσα από τις ιστορίες που προβάλλονται, το αδύνατο γίνεται (κινηματογραφική) πραγματικότητα.
Γιορτάζοντας την 25η επέτειό της, η πολυαναμενόμενη διοργάνωση επιστρέφει φέτος με ένα πλούσιο πρόγραμμα ταινιών που ευελπιστεί να ανταποκριθεί σε όλα τα γούστα, με 10 από τα καλύτερα δείγματα του σύγχρονου ελληνικού σινεμά, μια επιλογή δημιουργιών Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών στο πλαίσιο του ένθετου Ελληνοαυστραλιανού φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους και ένα αφιέρωμα-αναδρομή σε κωμωδίες που έχουν αγαπηθεί από το κοινό τα τελευταία χρόνια κάτω από την ομπρέλα του ‘Comedy Retrospective’.
Μιλώντας στον “Νέο Κόσμο”, η διευθύντρια του Φεστιβάλ, Πάμελα Προεστού, εξηγεί πως η φετινή επιλογή των ταινιών αναδεικνύει το ευρύ από άποψη περιεχομένου, τεχνικής και αισθητικής έργο των Ελλήνων σκηνοθετών.
“Βλέπεις ταινίες σοβαρού ύφους, όπως το The Last Note της βραδιάς πρεμιέρας, άλλες πιο ανάλαφρες ή εντελώς φρέσκιες όπως το Smuggling Hendrix που προβλήθηκε πρόσφατα στο Tribeca Film Festival. Μετά έχεις για παράδειγμα το Pity που εντάσσεται στη σφαίρα του λεγόμενου Greek Weird Wave.
“Αντικατοπτρίζεται ουσιαστικά το τι παράγει κινηματογραφικά η Ελλάδα, τί είναι διαθέσιμο. Τα θέματα των ταινιών ποικίλουν. Είχαμε δει ότι η ελληνική οικονομική κρίση κατεύθυνε θεματικά πολλές ταινίες όμως παρατηρούμε πως όσο περνάει ο καιρός αυτή η έμφαση παύει να ισχύει. Υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ποικιλία στη θεματική επιλογή φέτος από ότι στο παρελθόν”, αναφέρει η κ. Προεστός.
Η πρεμιέρα του Φεστιβάλ σε Σίδνεϊ και Μελβούρνη θα λάβει χώρα την Τρίτη, 9 και Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου αντίστοιχα, με τη διοργάνωση να διαρκεί έως και τις 21 Οκτωβρίου στις δύο μεγαλουπόλεις, ενώ μια επιλογή ταινιών θα “ταξιδέψει” επίσης σε Αδελαΐδα, Καμπέρα, Μπρίσμπαν και Περθ.
Όπως κάθε χρόνο, η αρμόδια επιτροπή έχει αφιερώσει χρόνο και ενέργεια σε μια προσεκτική διαδικασία επιλογής των προβαλλόμενων ταινιών, με γνώμονα όπως περιγράφει η κ. Προεστός τη δέσμευσή τους στο να προσφέρουν “πάντοτε τα καλύτερα δείγματα του ελληνικού σινεμά”.
Με μόλις λίγες ημέρες να απομένουν μέχρι την έναρξη του Φεστιβάλ, συνθέσαμε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε προκειμένου να δημιουργήσετε το προσωπικό σας πρόγραμμα προβολών.
ΒΡΑΔΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ ΚΑΙ ΛΗΞΗΣ
Σε Σίδνεϊ και Μελβούρνη, η αυλαία του Φεστιβάλ ανοίγει με το θεατρικό δράμα Το Τελευταίο Σημείωμα (The Last Note) (2017) προϊόν συνεργασίας του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη με την επίσης διακεκριμένη σεναριογράφο Ιωάννα Καρυστιάνη. Η επιστροφή του Βούλγαρη στη μεγάλη οθόνη, τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία του επιτυχία Μικρά Αγγλία (Little England) πραγματεύεται μία από τις πιο μελανές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας: τη μαζική εκτέλεση 200 αιχμαλώτων πολέμου στην Καισαριανή το 1944, ως αντίποινα για τον θάνατο τεσσάρων Ναζί αξιωματικών σε ενέδρα. Από τα σημεία που ξεχωρίζουν στην ταινία είναι και η ερμηνεία του Αντρέα Κωνσταντίνου, που του χάρισε το Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου στον φετινό θεσμό βράβευσης της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Την τελευταία βραδιά της διοργάνωσης θα προβληθεί η ταινία Jamaica (2017), που αφηγείται την ιστορία δύο αποξενωμένων αδελφών, ενός τηλεοπτικού παρουσιαστή και ενός ταξιτζή, που αναγκάζονται να επανενωθούν μετά από μια οικογενειακή τραγωδία. Πρόκειται για το σκηνοθετικό ντεμπούτο στη μεγάλη οθόνη του καταξιωμένου τηλεοπτικά σκηνοθέτη Ανδρέα Μορφονιού, με πρωταγωνιστές αγαπημένα πρόσωπα της ελληνικής TV, όπως ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους.
ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Το Happy Birthday (2017, Χρήστος Γεωργίου) αντλεί έμπνευση από τις ταραχώδεις αθηναϊκές πορείες διαμαρτυρίας του 2008 για να μυήσει τον θεατή σε ένα οικογενειακό δράμα που εκτυλίσσεται με φόντο αντίστοιχο παρασκήνιο. Ένας αστυνομικός των ΜΑΤ που δέχεται επίθεση από διαδηλωτές θα έρθει αντιμέτωπος με την ίδια του την κόρη. Η νεαρή θα κληθεί εντέλει να επιλέξει τί είναι πιο σημαντικό για την ίδια, η οικογένεια η η ιδεολογία;
Η ταινία Οίκτος (Pity) (2018, Μπάμπης Μακρίδης), μια μαύρη κωμωδία που εντάσσεται στο κινηματογραφικό είδος του λεγόμενου Greek Weird Wave, παρουσιάζει έναν δικηγόρο εθισμένο στη θλίψη. Η ζωή του μοιάζει γεμάτη από χτυπήματα της μοίρας που δεν θα σταματήσουν όταν η σύζυγός του ξυπνήσει από το κώμα στο οποίο βρίσκεται. Το τέλος της ταινίας θεωρείται μια γνήσια σύγχρονη ανάπλαση ελληνικής τραγωδίας.
Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, το δράμα Polyxeni (2017, Δώρα Μασκλαβάνου) μας μεταφέρει στην εποχή της ελληνικής αριστοκρατίας τη δεκαετία του 1970 στην Ισταμπούλ. Ο ρομαντικός δεσμός της πρωταγωνίστριας, υιοθετημένης κόρης ενός ευκατάστατου ζευγαριού, με έναν Τούρκο, διακινδυνεύει το οικονομικό της μέλλον ως κληρονόμος της περιουσίας της οικογένειάς της αλλά και πολλά περισσότερα.
Με τους κριτικούς να κάνουν λόγο για μια “τραγικο-κωμική απεικόνιση ενός άνδρα διχασμένου μεταξύ τέχνης και πραγματικότητας”, η ταινία Rosemarie (2017, Άδωνις Φλωρίδης) κατάφερε να αποσπάσει το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο περσινό Cyprus Film Days International Festival. Ένας σεναριογράφος σαπουνόπερας βασανίζεται από έλλειψη έμπνευσης την οποία καταλήγει να ανακτήσει παρακολουθώντας τη δυσλειτουργική οικογένεια των γειτόνων του. Εισβάλλοντάς στην καθημερινότητά τους όμως, δεν θα αργήσει να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τους δικούς του “δαίμονες”.
Έχοντας πρόσφατα προβληθεί στο Tribeca Film Festival, το κωμικόδραμα Φυγαδεύοντας τον Χέντριξ (Smuggling Hendrix) (2018) που έχει σκηνοθετήσει ο παραγωγός του Rosemarie Μάριος Πιπερίδης, προσφέρει ισάξιες δόσεις γέλιου και συγκίνησης. Ο θεατής παρακολουθεί τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή Γιάννη καθώς προσπαθεί να φέρει πίσω τον σκύλο του Jimi αφότου αυτός διασχίζει την “Πράσινη γραμμή” του ΟΗΕ που χωρίζει τα ελληνοκυπριακά από τα τουρκοκυπριακά εδάφη της Λευκωσίας.
Ένα εκρηκτικό μείγμα στοιχείων θρίλερ, δράματος και κωμωδίας, το Success Story (2017) του Νίκου Περάκη συγκεντρώνει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου, μεταξύ άλλων τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και την Τόνια Σωτηροπούλου. Με υπόβαθρο την οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας, η ταινία αφηγείται τη θυελλώδη σχέση ανάμεσα σε έναν εύπορο ψυχίατρο και γιο μεγαλοεκδότη με μια νεαρή ηθοποιό.
Οι λάτρεις του blockbuster The Hangover είναι σίγουρο πως θα εκτιμήσουν την παραλλαγή της ταινίας α λα κρητικά που υπόσχεται το The Bachelor 2 (2017, Γιάννης Παπαδάκος). Μια σειρά από τραγελαφικά συμβάντα κατά τη διάρκεια ενός μπάτσελορ πάρτυ, απειλούν να φέρουν το απόλυτο χάος στον επικείμενο γάμο.
Μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Ελληνοαυστραλού Jason Raftopoulos, το έργο West of Sunshine (2017) μας θυμίζει πως τα όρια στη μίμηση ζωής και τέχνης δεν είναι πάντοτε τόσο διακριτά. Πρωταγωνιστής ένας Αυστραλός πατέρας που έχει στη διάθεσή του λιγότερο από 24 ώρες για να ξεπληρώσει το χρέος του σε έναν τοκογλύφο, ενώ παράλληλα έχει αναλάβει να προσέχει τον γιο του στις σχολικές διακοπές.
COMEDY RETROSPECTIVE
Με τίτλο ‘LOL @GFF’, το αφιέρωμα-αναδρομή σε κωμωδίες του Φεστιβάλ υπόσχεται να μας κάνει να γυμνάσουμε τους κοιλιακούς μας από τα γέλια!
“Για τα 25 χρόνια, θέλαμε να φέρουμε στο κοινό κάτι που θα τους επιτρέψει να γελάσουν με την καρδιά τους, πρόκειται για ένα κατά κάποιον τρόπο flashback σε καλές στιγμές του ελληνικού σινεμά μέσα από την κωμωδία[…]”, εξηγεί η κ. Προεστός.
Με εξαίρεση την ταινία του Νίκου Περάκη Λούφα και Παραλλαγή (1984), οι κωμωδίες που έχουν επιλεγεί τοποθετούνται στην τελευταία δεκαετία, ενώ η επιτυχία που συνεχίζουν να γνωρίζουν αποδεικνύει μάλλον ότι το ελληνικό χιούμορ δεν βγαίνει ποτέ εκτός μόδας.
Το αφιέρωμα γέλιου συνθέτουν οι ταινίες: Πρώτη Φορά Νονός (2007, Όλγα Μαλέα), I Love Karditsa (2010, Στράτος Μαρκίδης), Το φιλί της Ζωής (2007, Νίκος Ζαπατίνας), Νήσος (2009, Χρήστος Δήμας) και Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο (2005, Νίκος Περάκης) σε συνέχεια του ομώνυμου έργου του 1984.
GREEK AUSTRALIAN SHORT FILM FESTIVAL
Και φυσικά από τη διοργάνωση δεν θα μπορούσε να λείπει το Ελληνοαυστραλιανό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους που επιστρέφει για 9η συνεχή χρονιά.
Την επιλογή των μικρών “διαμαντιών” έχει επιμεληθεί το δίδυμο Τζιμ Κουτσούκος και Κατερίνα Κοτσώνη, φέρνοντας στην μεγάλη οθόνη οχτώ από τα καλύτερα δείγματα του είδους Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών.
Αναλυτικά οι μικρού μήκους που θα προβληθούν: 9 to 5 (2017, Φίλιππος Τσαπέκης), Goldfish (2017, Γιώργος Αγγελόπουλος), Maneki Neko(2017, Μανώλης Μαυρής), Mr. Segur (2018, Jeff Johnson), Mute City (2014, Γιάννης Γεωργιουδάκης), Tangles and Knots (2017, Renée Marie Petropoulos), Theodore’s Gift (2016, Elli Iliades), και Treading Water (2012, Μελίσσα Αναστάση).
Το 25ο Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Delphi Bank θα παρουσιαστεί μεταξύ 9 και 21 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους Palace Norton Street και Palace Central του Σίδνεϊ και μεταξύ 10 και 21 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους Palace Cinema Como και the Astor Theatre της Μελβούρνης. Επιλεγμένες ταινίες θα “περιοδεύσουν” επίσης σε Αδελαΐδα (11-14 Οκτωβρίου), Καμπέρα (23-25 Νοεμβρίου), Μπρίσμπαν (18-21 Οκτωβρίου) και Περθ (για δύο προβολές 18 Νοεμβρίου – 2 Δεκεμβρίου).
Για περισσότερες πληροφορίες και αγορά εισιτηρίων απευθυνθείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του Φεστιβάλ greekfilmfestival.com.au