ΚΑΤ’ ΑΡΧΗΝ, Καλή Χρονιά! Μια χρονιά που δεν ξεκίνησε και με τον καλύτερο τρόπο, ούτε στον κόσμο ούτε στην παροικία.
Να μη λέμε πολλά και μεγάλα λόγια: Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας για την πολύτιμη στήριξή σας όλα αυτά τα χρόνια.
Και μια υπόσχεση: Στο μέτρο του δυνατού, ο “Νέος Κόσμος” θα προσπαθεί να εκφράζει όσο καλύτερα μπορεί τις ανάγκες της ομογένειας. Πάντα με τη δική σας συμπαράσταση. Με τις επισημάνσεις, την κριτική και την ενθάρρυνσή σας.
Και, βεβαίως, να είστε πάντα τα “μάτια” και τα “αυτιά” μας. Να μας ενημερώνετε για ό,τι νομίζετε πως πρέπει να το ξέρουν οι αναγνώστες μας.
ΕΥΤΥΧΩΣ που υπάρχουν και κάποιοι Εβραίοι της Αυστραλίας που διαδηλώνουν εναντίον της θηριωδίας που εκδηλώνεται αυτές τις μέρες στη Γάζα.
Αυτό που δεν τολμούν να πουν ο Ραντ, ο Τέρνμπουλ, ο Ομπάμα και ο ΟΗΕ, το λένε οι ίδιοι οι Εβραίοι.
Περίπου 100 Εβραίοι της Αυστραλίας, με επιστολή τους, λένε ότι η αντίδραση του Ισραήλ στις ρουκέτες των Παλαιστινίων είναι υπερβολική και απάνθρωπη.
Ευτυχώς, υπάρχουν αρκετοί συγκινητικοί Εβραίοι ανά τον κόσμο που δεν μασάνε τα λόγια τους, όπως κάνουν ΟΗΕ, κράτη, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μέσα ενημέρωσης.
“Εμείς οι Εβραίοι θα έπρεπε να γνωρίζουμε περισσότερο από κάθε άλλο λαό ότι ο φόνος αθώων αμάχων είναι απάνθρωπος και απαράδεκτος”, λέει ο Ισραηλινός πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας, Ντάνιελ Μπαρενμπόιμ… Υπενθυμίζοντας ότι “το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να υπερασπίσει τον εαυτό του”, σημειώνει ότι “ο ανελέητος και ωμός βομβαρδισμός στη Γάζα εγείρει σημαντικά ερωτήματα”…
Τα ίδια που λένε και κάποιοι Εβραίοι της Αυστραλίας. Ας ακούσουν αυτούς, τουλάχιστον…
ΕΛΑΒΑ μια πρόσκληση με την οποία με καλούν στα εγκαίνια έκθεσης στο Ελληνικό Μουσείο Μελβούρνης, τα οποία θα τελέσει ο υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης κ. Άρης Σπηλιωτόπουλος την Δευτέρα, 19 Ιανουαρίου.
Απορία: Θα μας έρθει ο κ. Σπηλιωτόπουλος, μιας και επίκειται ανασχηματισμός της ελληνικής κυβέρνησης. Και θα είναι ακόμα υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης;
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Σαλαπάτας, που πέθανε παραμονές Πρωτοχρονιάς στην Ελλάδα, ήταν (και) άνθρωπος του Τύπου.
Διακινούσε τον αθηναϊκό Τύπο στην Αυστραλία ενώ για ένα μικρό διάστημα υπήρξε και εκδότης παροικιακής εφημερίδας!
Λέγεται ότι εκεί, στα μέσα της δεκαετίας του ’70 (μοσχο)πούλαγε έως και 2.000 αθηναϊκές εφημερίδες την εβδομάδα και εκατοντάδες περιοδικά.
Ο ίδιος μου έλεγε ότι έφτανε να πουλά 1.200 τεύχη του περιοδικού “Ρομάντζο” την εβδομάδα.
Σήμερα. αραιά και που να φτάσει καμιά αθηναϊκή εφημερίδα στη Μελβούρνη. Λίγο η γήρανση της παροικίας, λίγο η νέα τεχνολογία, άλλαξαν πολλά και στην ενημέρωσή μας.
ΜΕΛΗ της μικρής οικογένειας των παροικιακών μέσων ενημέρωσης είναι και η Μαίρη και Τζιμ Τσαμπασίδης. που πρωτοχρονιάτικα έχασαν τον γιο τους, Γιάννη, σε τραγικό τροχαίο δυστύχημα.
Τι να πει κανείς σ’ αυτούς τους χαροκαμένους γονείς; Το πένθος τους είναι πένθος όλων μας. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
Η ΕΠΙΜΟΝΗ του κ. Χρ. Μουρίκη να καταφέρεται μονίμως εναντίον των ίδιων και των ίδιων (Αρχιεπισκοπής, “Ν. Κόσμου” και παραγόντων της Κοινότητας) έχει γίνει, πλέον, μονότονη και κουραστική.
Η επιμονή του αυτή αδικεί, κυρίως, τον ίδιο, γιατί ενώ πολλά από τα επιχειρήματά του είναι σωστά, η τάση του να είναι υπερβολικός και ισοπεδωτικός μειώνει και την αξιοπιστία του.
Οι αναγνώστες μας παρακολουθούν εδώ και καιρό με πόση σφοδρότητα επιτίθεται στο “Νέο Κόσμο” (και σε μένα προσωπικά) μέσα από τις ίδιες τις σελίδες της εφημερίδας.
Επιμένοντας μάλιστα να κάνει λόγο για “καθεστώς λογοκρισίας”, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι τα επιχειρήματά του αυτά “ακυρώνονται” από την ίδια την δημοσίευσή τους
Προφανώς, ο ίδιος αγνοεί ότι ένα μεγάλο μέρος του αναγνωστικού μας κοινού εκφράζει έντονη δυσφορία κάθε φορά που δημοσιεύουμε ένα άρθρο του με τηλεφωνήματα και επιστολές στην ίδια εφημερίδα.
“Πάλι ο Μουρίκης; Το παράκανε πια. Μας κούρασε”, είναι το μόνιμο σχόλιό τους.
Ας τα λάβει υπόψη του και ας πιστέψει, πραγματικά, ότι είναι αυθεντικά σχόλια ομογενών. Πολλών ομογενών…
ΑΡΚΕΤΟΙ αναγνώστες μας στέλνουν επιστολές για δημοσίευση μαζί με την σημείωση: Αν είναι να αλλάξετε κάτι, καλύτερα να μη την δημοσιεύσετε καθόλου.
Όπως έχουμε ξαναγράψει πολλές φορές, ο “Νέος Κόσμος” διατηρεί το δικαίωμα, για λόγους χώρου, νομικούς και νοήματος, να επεμβαίνει στις επιστολές. Αυτό θα πρέπει να το γνωρίζουν όλοι οι επιστολογράφοι.
ΜΕ ΞΑΦΝΙΑΖΟΥΝ πολλές φορές οι ανακρίβειες που διατυπώνονται από καταξιωμένους λογοτέχνες, σε έγκυρους δημοσιογράφους και δημοσιεύονται σε μεγάλες εφημερίδες, μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσουν.
Διάβαζα, για παράδειγμα, μια συνέντευξη του γνωστού συγγραφέα, Αλεξάκη, στον δημοσιογράφο Σταύρο Θεοδωράκη, που δημοσιεύθηκε στα “Νέα” των Αθηνών.
Εκεί, μεταξύ άλλων, λέει ο γνωστός συγγραφέας: “Στην Αυστραλία το νούμερο 2 της Αρχιεπισκοπής ήταν παιδεραστής και ήταν πασίγνωστο σε όλη την ελληνική κοινότητα και κανείς δεν τολμούσε να τον καταγγείλει. Μέχρι που τον πιάσανε”.
Εγώ δεν ξέρω κάτι τέτοιο. Ξέρει κανείς ή ήταν “μπαρούφα”;
ΟΙ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΟΙ προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο των χαμηλών θερμοκρασιών στη Μελβούρνη κατά την περίοδο των εορτών.
Αν ήξεραν ελληνικά και διάβαζαν κάτι “πρωτοχρονιάτικα γραφήματα” με καζαμίες και προβλέψεις για το νέο έτος ,δεν θα είχαν πρόβλημα.
Η πτώση της θερμοκρασίας οφειλόταν αποκλειστικά στις “κρυάδες” που γράφτηκαν.
ΔΕΝ ΕΙΔΑ, ακόμα, την ταινία “Αυστραλία”. Και δεν ξέρω αν θα την δω. Δεν είναι του τύπου μου. Με ενδιαφέρον διάβασα, όμως, τις κριτικές που την “έθαψαν”. Γι’ αυτό και ξαφνιάστηκα όταν διάβασα και μια άλλη άποψη για την ίδια ταινία.
Είναι του Πέτρου Μακρή, από την “Ελευθεροτυπία” που αναφέρει:
“Σε μια κατάμεστη από θεατές κινηματογραφική αίθουσα του κέντρου της Αθήνας είδα το “Australia”, σε σκηνοθεσία Μπαζ Λούρμαν, με πρωταγωνιστές τους Νικόλ Κίντμαν και Χιου Τζάκμαν και συμπρωταγωνιστές τους Ντέιβιντ Γουέναμ και Μπράιαν Μπράουν.
Θαρρώ ότι και σε πολλές άλλες χώρες, όπου προβλήθηκε το έργο αυτό, η μεγάλη προσέλευση του κοινού θα έχει ήδη δώσει την πρέπουσα απάντηση στους Αμερικανούς κριτικούς του κινηματογράφου, που φρόντισαν να… θάψουν το “Australia” με απαξιωτικές κριτικές…
Η στάση αυτή της αμερικανικής κριτικής έχει την εξήγησή της: Στο “Australia”, που κακώς χαρακτηρίστηκε από ορισμένους ως… ρεπλίκα των κλασικών καουμπόικων ταινιών του ρατσιστικού αμερικανικού Νότου, καταγγέλλεται κατά τον πανηγυρικότερο τρόπο η προσπάθεια του κυρίαρχου στοιχείου των λευκών “κατακτητών” της Αυστραλίας να εξολοθρεύσουν ή ν’ αφομοιώσουν τους αυτόχθονες Αβοριγίνες και ν’ αποκλείσουν από κάθε ίση ευκαιρία τους “μούλους”. Δηλαδή τους μιγάδες, που προέκυψαν από τη διασταύρωση των λευκών με τους “έγχρωμους” ιθαγενείς.
Και είναι περισσότερο από βέβαιο ότι εκείνο που ενόχλησε ιδιαίτερα τους εκφραστές της “επίσημης” αμερικανικής ιδεολογίας στην κριτική τους για το “Australia”, είναι η δραματική κινηματογραφική απόδοση του απρόκλητου βομβαρδισμού άμαχων Αυστραλών, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, από σμήνη της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ.
Ο βομβαρδισμός αυτός, που έπληξε 100% άμαχους Αυστραλούς και Αβοριγίνες, έγινε με το πρόσχημα της εκδίωξης Ιαπώνων επιδρομέων, αμέσως μετά τη νίλα που υπέστη ο αμερικανικός στόλος από τους Ιάπωνες καμικάζι στο Περλ Χάρμπορ!..
Με άλλα λόγια, η βόρεια Αυστραλία πλήρωσε την αναλγησία “δυο γαϊδάρων που τσακώνονταν σε ξένον αχυρώνα”…”.
Για την ιστορία αναφέρω ότι το φιλμ “Australia”, ξεπέρασε σε εισπράξεις, το προηγούμενο εμπορικότερο φιλμ του Λούρμαν, “Μιλέν Ρουζ”.
Σωτ. Χατζ.