Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου

ΨΙΛΟΜΑΝΤΑΡΑ τα έκανε ο δικαστής που όρκισε τον Ομπάμα. Μέσα στο τζέρτζελο έκανε ένα σαρδάμ και φτου πάλι απ΄ την αρχή η ορκωμοσία. Για ένα επίρρημα που μπήκε σε λάθος σημείο. Κεκλεισμένων των θυρών αυτή τη φορά. Μέσα στο Οβάλ Γραφείο, με τον ίδιο δικαστή, τον Τζον Ρόμπερτς και μόνο τους ανθρώπους του Προέδρου παρόντες. Αμερικανιά; Υπερβολή; Τυπολατρία;

Μπορεί! Αλλά, κάτσε, σου λέει, να κομποδέσουμε τον γάιδαρό μας, μη βρουν κάνα πάτημα και μας ξωπετάξουν τις βαλίτσες στο γκαζόν του Λευκού Οίκου.

Πάντως, το σωστό να λέγεται. Πολύ χλιδή, υπερθέαμα, υπερπαραγωγή. Κόσμος, μιλιούνια από τα μαύρα χαράματα μαζεμένος. (Η πλατεία ήταν γεμάτη απ΄ το νόημα που ‘χει κάτι;

Θα δείξει!).

Αλλά, όσο να πεις, είναι ένα ιστορικό γεγονός:

Αυτή η Τρίτη ήταν μια μέρα αλλιώτικη απ΄ τις άλλες. Όπως η γενιά του ΄60 θυμάται πού ακριβώς ήταν και τι ακριβώς έκανε όταν δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος Κέννεντυ στο Ντάλας!

Έτσι και τώρα: Θα θυμούνται πού ακριβώς ήταν και τι ακριβώς κάνανε όταν ορκίστηκε ο πρώτος Αφροαμερικανός πρόεδρος.

ΚΙ ΕΔΩ που τα λέμε, αν βάλουμε στην μπάντα κυνισμούς κι αποστασιοποιήσεις, θα παραδεχτούμε ότι ήταν πολύ συγκινητικό να βλέπεις τα πρόσωπα των Αφροαμερικανών πλημμυρισμένα στα δάκρυα. Από τις βαμβακοφυτείες του σκοτεινού Νότου και το Οl΄ man river, στην Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ε, όσο να πεις, η διαδρομή δεν είναι κι ένα τσιγάρο δρόμος!

Από τις 4 το απόγευμα στήθηκα στο CΝΝ μη και χάσω τις προετοιμασίες. Τώρα ο φίλος αναγνώστης μπορεί να πει “τι μας το παίζει τώρα αυτή, ότι και καλά ενημερώνεται από CΝΝ και πάνω;” Όχι, χαρά μου, καμία σχέση. Έτσι κι αλλιώς το κλαμπατσίμπαλο της ορκωμοσίας δεν έχει και τις άπειρες πολιτικές προεκτάσεις. Τη φιέστα ήθελα να δω. Το σόου, το πάρτι, τη λάμψη, το κουτσομπολιό (διότι οι δημοσιογράφοι του CΝΝ- μη βλέπετε που το παίζουν σοβαροί- κατακουτσομπόλες είναι)… Και γενικώς, να χαζολογήσω με την ησυχία μου. Σαν να παρακολουθώ μια κίτρινη εκπομπή με άλλοθι, κατάλαβες;

ΤΟ ΚΑΠΕΛΑΚΙ της Αρίθα απαξιώ και να το σχολιάσω. Τι ήταν αυτό το σίχαμα πάνω του; Λουλούδι; Ή το “Ανθοπωλείον η Ωραία Ορτανσία”. Μα πάει καθόλου καλά; Τέτοιος μύθος, τέτοια θεά, σε τέτοια ιστορική στιγμή φεσώνεσαι το τέρας και βγαίνεις απ΄ το σπίτι; Και καλά εσύ βγαίνεις! Δε σε μαζεύει κανένας πίσω; Κανένας δε σου λέει “πάρ΄ το αλλιώς το καπέλο, βρίσκει!!!”! Μιλάμε ήταν τόσο τεράστιο, τόσο ογκώδες, τέτοια γκουμούτσα, που σίγουρα, καθώς προχωρούσε προς το πόντιουμ, θα εξολόθρευσε στο διάβα της τους μισούς ψηφοφόρους του Ομπάμα.

Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου ήταν εκεί στην εξέδρα των επισήμων. Όλο το Χόλιγουντ, τα σταρ, τα θηριώδη ονόματα που στήριξαν τον Ομπάμα. Κι ανάμεσά τους κι ο Σβαρτσενέγκερ με ένα σφιγμένο χαμόγελο, ενώ η γυναίκα του χοροπηδούσε πάνω κάτω, άνευ αποχρώντος λόγου. (Αυτή κάποια κόρη κάποιου Κέννεντυ είναι, αλλά τους ψιλομπερδεύω). Ωραίο το ζευγάρι, ρε συ. Ο Άρνολντ με τον ΜακΚέιν, η Μαρία με τον Ομπάμα- όποιος και να βγει κερδισμένοι είναι!

ΤΟ ΧΡΩΜΑ του συνολακίου της Μισέλ δεν το έχω αποκωδικοποιήσει ακόμα; Κίτρινο; Χρυσαφί; Λαχανί; Τσαγαλί; Φιστικί; Κιτρινοχρυσαφολαχανοτσαγαλοφιστικί; Και προς το στραφταλιζέ του όοοοολο αυτό τώρα; Και τα γάντια τα πράσινα; Ποιος είναι ο στυλίστας της; Ο μπαρμπα- Θωμάς;

Ενώ η Λόρα – μπορεί να είναι σύζυγος του ακατονόμαστου αλλά – μια χαρά το ρουχικό. Στην αρχή μου φάνηκε σαν σικλαμέν και σκιάχτηκα κομμάτι, αλλά μετά είδα ότι ήταν ένα ήσυχο και αξιοπρεπέστατο γκρι. Μια χαρά!

Οι δύο σύζυγοι των αντιπροέδρων ολόιδιες;;;; Μα, ολόιδιες; Ίδια απόχρωση ξανθού, ίδιο χτένισμα, ίδιο κόψιμο, ίδιο χαμόγελο, αλλά ολόιδιες; Οι αδελφοί Κατσάμπα; Τι διάολο, από στοκατζίδικο τις βγάζουν αυτές; Μέχρι και ίδια έκφραση είχαν: Αυτό το χαμόγελο τύπου “εντάξει, τώρα… αντιπρόεδρος, έσταξε η ουρά του γαϊδάρου, μόνο η λιμουζίνα αξίζει. Θα λένε τον άντρα μου Μister vice president και θα τον έχουνε γραμμένο”. Πες το ψέματα! Είναι μια ντεμί πανσιόν κατάσταση η αντιπροεδρίλα στην Αμερική. Όχι ότι κανείς τους έδωσε και καμιά σημασία. Στο φτύσιμο τούς είχαν! Όλα τα μάτια στραμμένα στο ζεύγος.

ΤΩΡΑ Η ΜΙΣΕΛ… εγώ γιατί το ΄χω το κακό προαίσθημα μ΄ αυτή τη γυναίκα; Γιατί μου φαίνεται φιλόδοξη, αυταρχική, σκληρή; Γιατί δεν μπορώ να μπω στο τριπάκι “πας Αφροαμερικανός άψογος”; Και σαν να τον σέρνει απ΄ τη μύτη, ή είναι ιδέα μου;

Η οποία Μισέλ, όσο να πεις, έναν όγκο τον έχει.

Και μου βγαίνεις αγάπη μου, στο χορό μετά έτσι; Μια τεράστια γυναίκα ντυμένη στην τουαλέτα την ολόλευκη; Σαν ψυγείο με καταψύκτη ήτανε! Άσε ο χορός του ζεύγους… Ένα δυο τρία στροφή… ένα δυο τρία φούρλα!

Κι έτσι στροβιλίζονται χαρωπά… Γύρω γύρω όλοι… Όλοι οι νέοι άνθρωποι του νέου Προέδρου. Αυτοί που θα καθορίσουν τις τύχες των λαών… Αυτοί που θα αλλάξουν τις μοίρες των εθνών… Αυτοί που θα αποφασίσουν και θα διατάξουν… Αυτοί που θα στροβιλιστούν πάνω στην πλάτη μας…

Αυτοί που θα μας χορέψουν στο ταψί: Ένα δυο τρία, στροφή- ένα δύο τρία φούρλα! Οh, yes sir! Άρχισαν τα όργανα!