Η αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας από τη Νότια Αυστραλία, με τον εντοιχισμό πλάκας στο Μουσείο Μετανάστευσης της Πολιτείας, εξαγρίωσε τους θύτες των Ποντίων, Τούρκους. Οι Τούρκοι έγιναν «Τούρκοι» από θυμό και απειλούν θεούς και δαίμονες αν δεν διακοπεί – με κυβερνητική παρέμβαση – η «δυσφημιστική» εκστρατεία σε βάρος της χώρας τους, που συνιστούν ο εντοιχισμός της πλάκας και η υπενθύμιση, από τον υπουργό Δικαιοσύνης της Νότιας Αυστραλίας, Μάϊκλ Άτκινσον, της σφαγής, του ξεριζωμού και των διωγμών ενός εκατομμυρίου Ελλήνων του Πόντου από «τον αναμορφωτή» του τουρκικού κράτους, Κεμάλ.

 Ο Μάϊκλ Άτκινσον, μελετητής της ιστορίας του Πόντου, κατήγγειλε δημόσια τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι φανατισμένοι υπηρέτες του Κεμάλ σε βάρος του ποντιακού ελληνισμού την περίοδο 1915-1922. Οι καταγγελίες του εξόργισαν τόσο τον Τούρκο πρέσβη στην Αυστραλία, που επιστράτευσε τον αντιπρόεδρο της γερουσίας, Άλαν Φέργκιουσον, άρτι φιλοξενηθέντα από την τουρκική κυβέρνηση, «να διαψεύσει» τη σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από τους Τούρκους, τον ξεριζωμό από τις πατρογονικές εστίες τους και τον βίαιο εξισλαμισμό όσων παρέμειναν στην Τουρκία.

Η παλινδρόμηση του κ. Φέργκιουσον – μετά την εκδηλωθείσα οργή της ομογένειας – υποχρέωσε τον Τούρκο πρέσβη να παίξει το «ισχυρό» χαρτί του, να κάνει διάβημα προς την αυστραλιανή κυβέρνηση κατά του Μάϊκλ Άτκινσον. Μαθημένος από την πατρίδα του, ο Τούρκος διπλωμάτης, ζητά το φίμωμα του Εργατικού υπουργού της Νότιας Αυστραλίας, προκειμένου να διαφυλαχθούν οι «καλές σχέσεις» της Αυστραλίας με την Τουρκία.

«Οι σχέσεις των χωρών μας είναι πολύ σημαντικές για να διακυβεύονται από μικροπολιτικά συμφέροντα», φέρεται να έγραψε ο Τούρκος διπλωμάτης στον Αυστραλό ΥΠΕΞ, Στίβεν Σμιθ («The Weekend Australian», April 11/12/2009). Συμβούλεψε, δε, τους πολιτικούς «να μη ξαναγράφουν την ιστορία, ιδιαίτερα την ιστορία των Ελλήνων της Μαύρης Θάλασσας» – εξαίρεσε, φυσικά, πολιτικούς σαν τον κ. Φέργκιουσον, που τολμούν να υπερασπίζουν τις τουρκικές βιαιότητες σε βάρος των Ελλήνων της Μαύρης Θάλασσας με διάτρητα επιχειρήματα.

Η σύνδεση της κινητοποίησης για αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας με τις σχέσεις Αυστραλίας-Τουρκίας προδίδει πανικό της Άγκυρας. Η κυβέρνηση της Άγκυρας γνωρίζει ότι οι Αυστραλοί συγχώρησαν, αλλά δεν λησμονούν τη σφαγή των προγόνων τους από τους Τούρκους στην Καλλίπολη και φοβάται ότι η Αυστραλία είναι πρόσφορο έδαφος για την αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας, που επί έναν αιώνα, περίπου, διαψεύδει πεισματικά.
 Κυρίως, η Άγκυρα εκτιμά τη δυνατότητα του ελληνισμού της Αυστραλίας να επιτύχει την αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας, ασκώντας πίεση στην πολιτική εξουσία. Θυμάται, η Άγκυρα, την επιτυχημένη, πρωτοποριακή κινητοποίηση του ελληνισμού για το «Μακεδονικό» στη δεκαετία του ’90 και αγωνιά για την επόμενη κίνησή μας.
Πρακτικά, η αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας από την Αυστραλία θα δώσει το έναυσμα για κοινές, μαζικές κινητοποιήσεις Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων για αναγνώριση της σφαγής των προγόνων τους από τους Τούρκους. Η Τουρκία αισθάνεται ήδη ασφυκτική πίεση από την αναγνώριση της σφαγής των Αρμενίων από διάφορες χώρες, έγκλημα σε βάρος της ανθρωπότητας που επηρεάζει αρνητικά την προσπάθειά της να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
 Η αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας θα ενισχύσει την πίστη της διεθνούς κοινότητας ότι η Τουρκία είναι ο «Αττίλας» της υφηλίου, γι’ αυτό οι Τούρκοι προσπαθούν να αποτρέψουν την αναγνώριση με οποιοδήποτε κόστος.
 Εκ καθήκοντος, ο Τούρκος πρέσβης της Αυστραλίας έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα υπεράσπισης της χώρας του. Όμως, η ιστορία δεν ξαναγράφεται από τους διπλωματικούς – όπως δεν ξαναγράφεται και από τους πολιτικούς. Δεν διαψεύδονται οι γραπτές μαρτυρίες αντικειμενικών ιστορικών, διπλωματών, πολιτικών, δημοσιογράφων.
Ο εντοιχισμός της πλάκας στο Μουσείο Μετανάστευσης Νότιας Αυστραλίας είναι το πρώτο, θετικό βήμα προς την αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Για να επιτευχθεί ο τελικός στόχος, πρέπει να γίνουν και άλλα βήματα με ταχείς ρυθμούς και προς μία και μοναδική κατεύθυνση, την κεντρική κυβέρνηση της Αυστραλίας.
Η πρώτη επαφή με την κυβέρνηση Ραντ πρέπει να γίνει πριν την αναχώρηση του υπουργού Εξωτερικών για την Τουρκία, για τον εορτασμό της Ημέρας των ANZACS. Είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για την προσπάθειά μας να γνωρίζει η αυστραλιανή κυβέρνηση την ειλημμένη απόφαση του ελληνισμού να τιμωρήσει το πολιτικό κόμμα που θα στηρίξει τους θύτες Τούρκους σε βάρος των θυμάτων τους.
Οι καθαρές εξηγήσεις με την Εργατική κυβέρνηση του Πολ Κίτινγκ εξασφάλισαν τη δέσμευση της Αυστραλίας να χρησιμοποιεί το περιγραφικό FYROΜ για το νεοσύστατο κρατίδιο των Σκοπίων. Η ομογένεια καλείται να θέσει στην κυβέρνηση Ραντ το θέμα της Ποντιακής Γενοκτονίας με τη σαφήνεια και το δυναμισμό του 1994 και να προειδοποιήσει για τις πολιτικές συνέπειες της ταύτισης της Καμπέρας με την Άγκυρα.

Η δήλωση εκπροσώπου του υπουργού Εξωτερικών («The Weekend Australian», April 11/12/2009) ότι «η Αυστραλία πιστεύει ότι ο διάλογος των εμπλεκομένων κυβερνήσεων και εθνικών ομάδων» είναι ή καλύτερη προσέγγιση και (η Αυστραλία) δεν προτίθεται να εμπλακεί στην ιστορική διαφωνία (Ελλήνων και Τούρκων) προδίδει «ποντιοπιλατισμό» που η ομογένεια δεν πρέπει να ανεχθεί.

Οι Έλληνες της Αυστραλίας μπορούμε και οφείλουμε να ζητήσουμε από την κυβέρνηση Ραντ την αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπενθυμίζοντας σε όλους τους κυβερνητικούς τη δυνατότητά μας να ανεβάζουμε και να κατεβάζουμε κυβερνήσεις.

 Αν ένας Τούρκος διπλωμάτης με δύναμη 59.400 ψηφοφόρων τουρκικής καταγωγής εκβιάζει την αυστραλιανή κυβέρνηση οι 365.200 ψηφοφόροι ελληνικής καταγωγής (σύμφωνα με την απογραφή του 2006) έχουμε ασύγκριτο πλεονέκτημα. Ας το χρησιμοποιήσουμε.

Και μία υπενθύμιση στους χειριστές της ευαίσθητης υπόθεσης της Ποντιακής Γενοκτονίας. Η υπόθεση δεν προσφέρεται για αυτοπροβολή. Η ομάδα που θα αναλάβει τις επαφές με την κυβέρνηση πρέπει να είναι η καλύτερη δυνατή, ώστε να επιτύχει το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Οι Πόντιοι οφείλουν στους προγόνους τους τη δικαίωση και καλούνται να την επιδιώξουν με σύνεση και υπευθυνότητα.