Η κοινοπολιτειακή κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζουν τους ανόητους λεονταρισμούς τους, ενισχύοντας την άποψη του εχέφρονος λαού, ότι η πολιτική μετεξελίσσεται σε θέατρο κακής ποιότητας.

«Αν απορρίψετε τον προϋπολογισμό, θα προκηρύξουμε πρόωρες εκλογές», απειλεί η κυβέρνηση. «Δεν μας πτοούν οι απειλές και σάς προκαλούμε να προκηρύξετε εκλογές», απαντά η αντιπολίτευση. Παιδική συμπεριφορά, που θυμίζει καυγάδες ανώριμων παιδιών στις αυλές των σχολείων.

 Οι πολιτικές φαρσοκωμωδίες παίζονται, κυρίως, μπροστά τους φακούς της τηλεόρασης, το μέσον επικοινωνίας που τα τελευταία χρόνια έχει αντικαταστήσει το βήμα της βουλής. Δίνονται στους χώρους όπου η ρητορεία αντικαθιστά την ουσία, όπου ο διάλογος αντικαθίσταται από το μονόλογο, το πολιτικό θάρρος αντικαθίσταται από το θράσος, ο υπεύθυνος πολιτικός λόγος από τη φλυαρία και η βαρύτητα των λόγων από την ελαφρότητα των συνθημάτων.
Την περασμένη Τρίτη παρακολούθησα στην τηλεόραση το μονόπρακτο του θησαυροφύλακα Γουέϊν Σουάν, τιτλοφορούμενο προϋπολογισμός 2009-2010. Μαρτυρική παράσταση, με αδέξιο πρωταγωνιστή, υποτυπώδη ουσία και πλαδαρό ύφος. 

Την Πέμπτη το βράδυ παρακολούθησα το μονόπρακτο, τιτλοφορούμενο, αντίλογος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον κυβερνητικό προϋπολογισμό. 
Ομολογουμένως, καλύτερη παράσταση από αυτή του Γουέϊν Σουάν, με εύγλωττο πρωταγωνιστή, έντονο ύφος, αλλά με υποτυπώδη ουσία και αυτή.

Παρακολούθησα έντονα και τις αντιδράσεις των κομπάρσων, των βουλευτών της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης να χειροκροτούν ή να αποδοκιμάζουν κατά το δοκούν. Άθλοι κομπάρσοι, χωρίς ίχνος επιλεκτικότητας δέσμιοι της υποχρέωσης να επευφημούν ή να αποδοκιμάζουν για να ελκύουν το φακό της τηλεόρασης. Για να εξασφαλίζουν και αυτοί μερίδιο από την τηλεοπτική προβολή.

Οι πρωταγωνιστές των δύο φαρσοκωμωδιών, όμως, ήταν άψογοι στις εκτός βουλής παραστάσεις τους. Στις συνεντεύξεις που παραχώρησαν μετά τις θεσμικές εμφανίσεις τους ήταν ασύγκριτα ανώτεροι. Ιδιαίτερα ο κ. Σουάν είχε απαλλαγεί από το γλωσσοδέτη που τον βασάνιζε κατά την παρουσίαση του προϋπολογισμού, ήταν λαλίστατος, επιθετικός και πρόθυμος να εκμαυλίσει το τηλεοπτικό κοινό του με λεπτομερείς αναλύσεις του οικονομικού μανιφέστου της κυβέρνησης Ραντ.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, περισσότερο φιλικός στην τηλεόραση από το θησαυροφύλακα, αρκούντως καυστικός, αλλά διόλου πειστικός πρόβαλε το μονοπώλιο της υπεύθυνης διαχείρισης της εθνικής οικονομίας από τα συντηρητικά κόμματα.
 Δεν ξέρω τα ποσοστά τηλεθέασης που εξασφάλισαν στους τηλεοπτικούς σταθμούς που τους φιλοξένησαν. Αυτό που ξέρω είναι, πώς αισθάνθηκα προσωπικά παρακολουθώντας τις ομιλίες τους, εντός και εκτός βουλής.

Αισθάνθηκα, ότι και οι δύο σέρβιραν στο λαό κοπριά, μεγάλη δόση κοπριάς. Ο κ. Σουάν προσπάθησε να μας πείσει ότι η κυβέρνηση έκανε τις καλύτερες δυνατές επιλογές, υπό τις αντίξοες οικονομικές συνθήκες που αντιμετωπίζει η χώρα εξ αιτίας της παγκόσμιας κρίσης, επιλογές που δεν έχουν σχέση με την αγωνία της να προλειάνει το έδαφος για τις εκλογές του 2010.
Προσπάθησε, ανεπιτυχώς, ο κ. Σουάν να πείσει τον αυστραλιανό λαό ότι η απόφαση της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει την οικονομική ύφεση πριν εκδηλωθεί, δεν έχει εκλογικά κίνητρα. Τόσο νοήμονες μας θεωρεί ο θησαυροφύλακας.
Ο έτερος θεατρίνος, ο κ. Τέρνμπουλ, θύμιζε κομπογιαννίτη του παλιού καιρού, που είχε τις λύσεις στα προβλήματα του λαού αλλά απέφευγε να τις δημοσιοποιήσει για να μην ωφεληθούν οι ανταγωνιστές τους.

Έκανε πολυάριθμες διαγνώσεις για την κατάσταση της οικονομίας, για την αδεξιότητα και την απειρία της κυβέρνησης, για τους κινδύνους που εγκυμονούν για τη χώρα η οικονομική αδεξιότητα και η απειρία της κυβέρνησης, αλλά απέφυγε να ανακοινώσει τα «θαυματουργά» γιατροσόφια της αντιπολίτευσης.
Θέατρο κακής ποιότητας, σας λέω, που δικαιολογεί τη χαμηλή θέση των πολιτικών στη συνείδηση και την κρίση του λαού – ευτυχώς υπάρχουν οι πολιτικοί και σωζόμαστε οι δημοσιογράφοι.

Δυστυχώς, τους θεατρινισμούς ηγετών και μελών των κομμάτων εξουσίας αντιγράφουν «οι ρυθμιστές» της εξουσίας στην κοινοπολιτειακή γερουσία, ο ανεξάρτητος γερουσιαστής Νίκος Ξενοφών και ο γερουσιαστής του κόμματος «Πρώτα η Οικογένεια» Στιβ Φίλντινγκ. Αμφότεροι, οι γερουσιαστές, δίνουν προκλητικές παραστάσεις ψηφοθηρίας αδιαφορώντας για τον κίνδυνο αφανισμού τους από το πολιτικό τοπίο αν προκαλέσουν το εκλογικό σώμα με ακροβασίες.

Μην φοβάστε, αδέλφια, δεν πρόκειται να γίνουν πρόωρες εκλογές. Γιατί;  Διότι φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη. Η κυβέρνηση περιμένει τη βελτίωση της οικονομίας εντός του 2010 για να στερεώσει την επανεκλογή της; Και η αντιπολίτευση δεν αρθρώνει τη λέξη εκλογές, διότι γνωρίζει το αποτέλεσμα. Απλά, θα συνεχίζουν να προκαλούν οι μεν του δε, για να δικαιολογούν την ύπαρξή τους.