Ναι, η μάνα των ηλιθίων είναι πάντα έγκυος και τ’ αδειοκέφαλα παιδιά της, που δυστυχώς είναι πολλά, δεν το βάζουν κάτω. Επιμένουν να παραμερίζουν την Επιστήμη (όταν δεν τη χρειάζονται) και ν’ αγκαλιάζουν τον παλιό μύθο, που θέλει τον άνθρωπο να προέρχεται ολόκορμος από τη λάσπη. Άντε τώρα εσύ να τους ξελασπώσεις!
Η επιστήμη της παλαιοβιολογίας από καιρό φωνάζει ότι ο άνθρωπος δεν προέρχεται κατ’ ευθείαν από τον πίθηκο, γιατί πίθηκοι εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα. Απλά, ο πίθηκος και ο άνθρωπος έχουν κοινό πρόγονο. Πρόκειται για ένα μικρό θηλαστικό ζώο, που έζησε σε περίοδο κατά την οποία ούτε πίθηκος υπήρχε ούτε άνθρωπος. Είναι η μακρινή μάνα πιθήκων και ανθρώπων. Αλλ’ ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

DARWINIUS MASILLAE

Την προπερασμένη Τρίτη (19/5/09), στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης, παρουσίασαν για πρώτη φορά στο κοινό την μικρή Ida, ηλικίας κάτω των δέκα μηνών, που έζησε πριν από 47 εκατομμύρια χρόνια. Ο σκελετός της – σχεδόν ολόκληρος και με άθικτο το πεπτικό σύστημα – βρέθηκε στην περιοχή Messel, κοντά στην πόλη Darmstadt της Γερμανίας.

Το 1983, στην εν λόγω περιοχή, κάποιος κυνηγός απολιθωμάτων βρήκε το εκπληκτικό απολίθωμα της Ida, το οποίο κράτησε μακριά από το φως της δημοσιότητας για 20 χρόνια. Τελικά το πούλησε σ’ έναν Γερμανό συλλέκτη, τον Thomas Perner. Ο Perner, με τη σειρά του, πριν από δύο χρόνια, έφερε το σπουδαίο αυτό εύρημα στην αντίληψη του παλαιοντολόγου Δρα Jorn Hurum, ο οποίος εργάζεται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Oslo. Επειδή φέτος η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα γιορτάζει τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Δαρβίνου, κι επειδή το ανθρωποειδές αυτό απολίθωμα βρέθηκε στην περιοχή Messel, η επιστημονική ομάδα του Δρα Hurum έδωσε στο απολίθωμα το επίσημο, επιστημονικό όνομα «Darwinius masillae», ενώ ο Δρ Hurum έδωσε στο απολίθωμα το όνομα Ida, που είναι το όνομα της 6χρονης κόρης του.

Η Ida έχει μήκος 53 εκ. του μέτρου (συμπεριλαμβανομένης και της ουράς της), και τούτο επειδή δεν πρόλαβε να ενηλικιωθεί. Μόλις είχε αρχίσει ο απογαλακτισμός της (κάπου ανάμεσα στους έξι ως εννιά μήνες), βρήκε τραγικό θάνατο. Οι μελετητές του απολιθώματος εξηγούν τον πρόωρο θάνατο της Ida ως εξής: Επειδή ο καρπός του δεξιού της χεριού έσπασε, δεν μπορούσε να αναρριχηθεί με ευκολία στα δέντρα. Όταν πήγε να πιει νερό στην παρακείμενη λίμνη ενός παλιού ηφαιστειακού κρατήρα, το νερό ήταν δηλητηριασμένο από τις ηφαιστειακές αναθυμιάσεις και η μικρή Ida λιποθύμησε, πνίγηκε και κατέληξε στον πάτο της λίμνης. Εκεί κάτω, στα λασπερά κατακαθίσματα του πυθμένα, το σώμα της Ida διατηρήθηκε, σχεδόν ανέπαφο, για 47 εκατομμύρια χρόνια! Η εξέταση του πεπτικού συστήματος έχει δείξει τι ακριβώς έφαγε, λίγο πριν πνιγεί.     

Η «ΘΕΙΑ» ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Η Ida δεν είναι η παλιά γιαγιά μας: είναι η παλιά θεία μας. Από αυτή έχουμε ξεκινήσει εμείς και τα άλλα πρώτα μας ξαδέρφια (πίθηκος, χιμπατζής, γορίλας, ουραγκοτάγκος). Έχει και αυτή δάχτυλα, όπως κι εμείς τα στερνοπαίδια της, έχει νύχια σαν τα δικά μας, έχει αντίχειρα σαν τον δικό μας, έχει πόδια που μοιάζουν με τα δικά μας και, φυσικά, έχει πολύ μεγαλύτερη ουρά από τη δική μας, γιατί εμείς την περιορίσαμε στο ελάχιστο όταν κατεβήκαμε από τα δέντρα. Η μικρή ουρά που μας απόμεινε τη χρησιμοποιούμε σήμερα, κυρίως όταν θέλουμε να ανακατευτούμε στις υποθέσεις των άλλων! 

Σύμφωνα με τον παλαιοντολόγο Δρ Jorn Hurum, η φωτογραφία της απολιθωμένης αυτής «θείας» μας θα δεσπόζει στα σχολικά βιβλία για τα επόμενα 100 χρόνια (αμφιβάλλω αν αυτό συμβεί και στη σύγχρονη θεοκρατική Ελλάδα). Λέει ο ερευνητής Δρ Jens Lorenz Franzen: «Τα αποτελέσματα της έρευνας θα δημοσιευτούν σύντομα, και όταν δημοσιευτούν, θα είναι σαν κάποιος αστεροειδής να έχει χτυπήσει τη γη»!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ida θα γίνει αιτία να ξαναγραφούν τα βιβλία της φυλογενετικής και παλαιοβιολογικής ιστορίας. Ο πολύ γνωστός από τα θαυμάσια ντοκιμαντέρ Sir David Attenborough, μιλώντας για το απολίθωμα της Ida και για το πώς ο ίδιος ο Δαρβίνος θα εκλάμβανε το εύρημα αυτό, λέει:
 «Ο Δαρβίνος θα είχε ανατριχιάσει από αυτό το εύρημα. Νομίζω πως θα είχε ανατριχιάσει κρυφά, δεδομένου ότι ήταν πολύ ευαίσθητος γύρω από τον συμπερασμό της θεωρίας του και την εξήγηση της εξέλιξης των ειδών. Ήταν πολύ ευαίσθητος στο ότι τα ανθρώπινα όντα έπεφταν και αυτά μέσα στα πλαίσια της θεωρίας του. Ήταν μια τσουκνίδα που έπρεπε να την πιάσει με τα χέρια του. Αλλά θα προσέβαλε πάρα πολλούς ανθρώπους, θα στενοχωρούσε τη γυναίκα του, που ήταν αφοσιωμένη χριστιανή, και θα στενοχωρούσε αυτούς που πιστεύουν ότι αυτά που λέει η «Γένεση» της Παλιάς Διαθήκης, αναφορικά με την προέλευση του ανθρώπου, είναι κυριολεκτικά αληθινά. Μπορείς σχεδόν να ξεφύγεις με άλλες ερμηνείες της εξέλιξης, που αφορούν τα άλλα μέρη του ζωικού βασιλείου, αλλά η ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι ξαδέρφια με τους πιθήκους και ότι είμαστε συνδεδεμένοι με άλλα ζώα, αυτό είναι κάτι που στενοχωρεί βαθιά πολλούς ανθρώπους.

»Πραγματικά, είναι πολύ ευχάριστο, ερεθιστικό και πρέπον που, 150 χρόνια αφότου ο Δαρβίνος για πρώτη φορά πρότεινε ότι οι άνθρωποι αποτελούν και αυτοί μέρος της ζωής των υπόλοιπων ζώων, επιτέλους τώρα έχουμε τον κρίκο που μας συνδέει άμεσα με τα πιθηκοειδή και με τα υπόλοιπα μαστοφόρα (θηλαστικά) στο ζωικό βασίλειο.»

Ναι, οι εραστές του θρησκευτικού ανθρωπογονικού μύθου πάντα διαμαρτύρονταν και πετούσαν στα πόδια της επιστήμης της παλαιοβιολογίας το ερώτημα: «Πού είναι ο βιολογικός κρίκος που συνδέει τον πίθηκο με τον άνθρωπο; Δεν υπάρχει. Επομένως, βουλώστε το!» Και τώρα που βρέθηκε ο κρίκος – η «θεία» μας η Ida από τα παλιά – περιμένουμε το επόμενο ανόητο ερώτημά τους. Εύγε στον αρχαίο Έλληνα σοφό, που είπε: «εξ αλλοειδών ζώων ο άνθρωπος»!