«Η Ελισάβετ Γεωργιάδη στη θεωρία και στην πράξη», θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του άρθρου για μια νέα κοπέλα που έφερε την αλυσίδα των οικολογικών και φιλικών προς το περιβάλλον ενδυμάτων της The Earth Collection (H Συλλογή της Γης) στην Ελλάδα, συστήνοντας έτσι το οικολογικό ρούχο σε ευρύτερο κοινό στην αγορά. Από το 2000 έως σήμερα, η The Earth Collection αριθμεί 16 αμιγή σημεία και 85 άλλα σημεία πώλησης στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα. Παγκοσμίως, η Τhe Earth Collection αριθμεί 250 αποκλειστικά καταστήματα και άλλα 350 shop in shops σε πάνω από τριάντα χώρες.

Την Ελισάβετ τη συνάντησα ανήμερα της ονομαστικής της εορτής (24 Απριλίου – Ζωοδόχου Πηγής και Αγίας Ελισάβετ), στα κεντρικά γραφεία της επιχείρησης, όπου έκπληκτη δεχόταν ευχές στο τηλέφωνο, εξηγώντας ότι γιορτάζει μόνο γενέθλια καθώς κανείς δεν γνωρίζει τη γιορτή της. Τώρα τη γνωρίζουμε όλοι!
Η βασική θεωρία της Ελισάβετ είναι ότι μπορεί να ζήσει κανείς ευτυχισμένα οπουδήποτε αρκεί να αγαπάει τη δουλειά του ή να είναι ερωτευμένος, ο συνδυασμός και των δύο βέβαια αποτελεί το ιδανικό για αυτήν. Στην πράξη, η Ελισάβετ γεννήθηκε στην Ιταλία, έζησε στην Κύπρο, στην Ελλάδα, έπειτα στην Αυστραλία, στο Χόνγκ Κονγκ και τα τελευταία οκτώ χρόνια ζει στην Ελλάδα. Όντας παιδί διπλωμάτη, ταξιδεύει από πολύ μικρή (σ.σ.: ο πατέρας της, κ. Γιάννης Γεωργιάδης, διατέλεσε πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούρνη) και στα 14 της βρέθηκε στη Μελβούρνη, φοίτησε στο Κολλέγιο «Άγιος Ιωάννης», συνέχισε τις σπουδές της στην Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης και, αργότερα, εργάστηκε σε μεγάλες εταιρίες. Απέκτησε, μάλιστα, την αυστραλιανή ιθαγένεια και είχε αγοράσει σπίτι, έχοντας σκοπό να μείνει. Για την Αυστραλία δηλώνει ότι είναι η χώρα η οποία την έπλασε και διαμόρφωσε τις αρχές και τις αξίες της.

Στην Ελλάδα βρέθηκε κυνηγώντας ένα πολύ γνωστό σε πολλούς όνειρο, αυτό του «έξι μήνες εδώ και έξι μήνες εκεί». Μάλιστα, το είχε σχεδιάσει άψογα στο μυαλό της, όπως εξηγεί: «Να έχω ένα μαγαζί με ρούχα σ’ ένα ελληνικό νησί και να χαίρομαι το καλοκαίρι και μετά να φεύγω και να πηγαίνω στην Αυστραλία να δουλεύω και να χαίρομαι άλλο ένακαλοκαίρι». Βέβαια οχτώ καλοκαίρια αργότερα αποκαλεί την Ελλάδα πλέον πατρίδα γιατί σύμφωνα με μια άλλη της θεωρία πρέπει να σκεφτεί κανείς και που θέλει να πεθάνει, η ίδια επιλέγει να ζει, να εργάζεται, να ερωτεύεται και να ονειρεύεται στη χώρα όπου είναι η οικογένειά της.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

– Αναφέρεις πάντα και σε ελληνικά έντυπα, ότι στην Αυστραλία καλλιεργήθηκαν οι αξίες σου και οι νοοτροπίες σου. Ποιες είναι αυτές και κατά πόσο είναι διαχρονικές; Σε βοήθησαν;
– Με βοήθησαν, με προβλημάτισαν και με βοηθούν. Στην Αυστραλία ήμουν και σε ένα εντελώς διαφορετικό κλάδο. Ως αρχιτέκτονας, το μυαλό μου έχει δομηθεί έτσι ώστε να είμαι οργανωμένη και μεθοδική. Από μικρή εκεί είχα μάθει τι σημαίνει δουλειά, τακτική, συνέπεια και ευγένεια.
Υπάρχουν πράγματα που οι άλλοι ανταγωνιστές δεν τα κάνουν. Παραδείγματος χάριν, εμείς στηρίζουμε όλους τους πελάτες μας με ιδέες για τα καταστήματά τους δωρεάν. Επιπλέον, όταν κάποιος θέλει να ανοίξει κατάστημα μόνο με το είδος μας, μπορεί να μας στείλει φωτογραφίες του χώρου για να το σχεδιάσω και να τους προμηθεύσουμε με σχέδια για την κατασκευή. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για πελάτες στα νησιά που δεν έχουν πρόσβαση σε μάστορες και περίπλοκα υλικά οικοδομής. Τους προτείνουμε πρακτικές οικονομικές και λειτουργικές λύσεις. Τους συμβουλεύουμε τι χρειάζεται να αγοράσουν, ακόμα και που και ποιον θα πάρουν τηλέφωνο και αν δεν μπορούνε να το βρούνε στην περιοχή τους κανονίζουμε να το παραγγείλουμε εμείς εκ μέρους τους φυσικά χωρίς καμία προμήθεια. Μέχρι και ξύλινες τάβλες και λαδομπογιά έχουμε στείλει με το ταχυδρομείο!
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που κληρονόμησα από την Αυστραλία είναι η τυπικότητα. Δεν καθυστερούμε στις παραδόσεις, δεν στέλνουμε παραγγελίες διαφορετικά από ό,τι έχει ζητήσει ο πελάτης, δεν υποσχόμαστε οτιδήποτε μόνο και μόνο για να πουλήσουμε κάτι, γενικά ως εταιρεία συμπεριφερόμαστε όπως θέλουμε να συμπεριφέρονται οι άλλοι σε εμάς. Και, φυσικά, όλες οι πωλήτριές μας είναι αγαπητές για το αυθόρμητο χαμόγελο τους και την διάθεση να εξυπηρετήσουν!
Οι ίδιοι οι πελάτες συχνά μου λένε «εσένα σε εμπιστευθήκαμε ακριβώς γιατί δεν ήσουν από δω!».

– Πιστεύεις ότι η οικονομική κρίση στην αγορά θα υπερισχύει της περιβαλλοντικής ανησυχίας;
-Πάντα υπερισχύει. Αυτή η χρονιά και η επόμενη θα είναι ενδεικτική. Πιστεύω ότι θα υπάρξουν καταστήματα που θα κρατηθούν και άλλα που όχι. Είναι, βέβαια, υπέρ μας ότι ξαφνικά στην Ελλάδα έγινε η οικολογία μόδα και έτσι ενώ φέτος παρατηρείται μία πτώση ζήτησης στα τουριστικά μας σημεία διότι απλά ο κόσμος δεν ψωνίζει, υπάρχει ταυτόχρονα αύξηση ενδιαφέροντος και ζήτησης στην επαρχία όχι μόνο στην χονδρική, αλλά και στην λιανική. Για εμάς αυτή η αγορά είναι νέα αφού έως τώρα είχαμε εστιάσει την ενέργεια μας στην τουριστική αγορά όπου βρίσκαμε αυτόματη αναγνώριση του brand name από τους ξένους πελάτες.
Βέβαια, μέχρι και πριν δύο-τρία χρόνια ακούγαμε σχόλια όπως «μυρίζει», «βγάζει χνούδια» ε, αφού είναι μετάξι ή βαμβάκι που δεν έχει επεξεργαστεί με χημικά, τί να κάνουμε;

– Ποια είναι η «τυπική» Ελληνίδα πελάτισσα;
Το 70% των πωλήσεών μας γίνεται στα νησιά όπου σε περίοδο διακοπών υπάρχει μεγάλος εύρος ανθρώπων και χαρακτήρων για να ψωνίσουν.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες πελατών, οι τουρίστες (συμπεριλαμβανόμενων και των Ελλήνων) που έχουν χρόνο να δουν και να ψωνίσουν με χαλαρότητα επιλέγοντας τα πιο casual μοντέλα και οι Έλληνες στο αστικό περιβάλλον όπου οι επιλογές τους επηρεάζονται περισσότερο από συγκεκριμένες ανάγκες για καθημερινά ρούχα που ίσως φορέσουν στην δουλειά τους.
Έχουμε και ανδρικές και καταπληκτικές παιδικές σειρές αλλά το 80% των ειδών μας απευθύνονται σε γυναίκες.
Τα The Earth Collection έχουν κάποιες σειρές πιο νεανικές και άλλες πιο κλασσικές. Από τη στιγμή που μπαίνει κάποια γυναίκα στο μαγαζί φαίνεται αμέσως αν θα γίνει πελάτισσα ή όχι απ’ τον τρόπο που συμπεριφέρεται και ντύνεται. Οι πελάτισσές μας προτιμούν το διαχρονικό στυλ με καθαρές γραμμές, χωρίς μεγάλες στάμπες, στρασάκια και χάντρες. Οι άνετες γραμμές, τα γήινα απαλά χρώματα και το casual ύφος τους, καθιστά την καλοκαιρινή μας κολεξιόν ιδιαίτερα δυνατή. Ταυτόχρονα, κάθε χρόνο αυξάνεται και το ενδιαφέρον για τη χειμωνιάτικη κολεξιόν καθώς όλο και περισσότερες Ελληνίδες στρέφονται προς την ποιότητα παρά την εφήμερη μόδα και φυσικά προσέχουν περισσότερο πόσα ξοδεύουν – τα «Earth» έχουν value for money.

– Τι σε έκανε να αφήσεις την καριέρα σου ως αρχιτέκτονας στο Χόνγκ-Κόνγκ και να έρθεις στην Ελλάδα να ασχοληθείς με το εμπόριο;
– Η εμπειρία του να εργάζεσαι ως αρχιτέκτονας στο Χονγκ-Κονγκ είναι υπέροχη. Μπορείς να βρεις απασχόληση σε πολύ μεγάλα τεχνικά γραφεία που ασχολούνται με περίπλοκα αρχιτεκτονικά έργα όπως ουρανοξύστες και οι απολαβές είναι πολύ καλές. Η ζωή εκεί είναι γεμάτη ένταση και αυτό γεννάει αδρεναλίνη. Αν όμως σου αρέσει η φύση, η θάλασσα ο καθαρός αέρας και οι εκδρομές μετά από κάποιο χρόνο η καθημερινότητα μπορεί να γίνει αρκετά κουραστική – ή μετακομίζεις έξω από το κέντρο ή…  φεύγεις! Έμεινα τρία χρόνια, έμαθα πολλά, αλλά τελικά αποφάσισα να δοκιμάσω την αλλαγή. Εμπνευσμένη από μια Γαλλίδα φίλη που τα παράτησε όλα και πήγε στη Γαλλία και έγινε εκατομμυριούχος ανοίγοντας μαγαζιά της Τhe Εarth Collection αποφασίσαμε, με τον τότε φίλο και συνεργάτη μου, να δοκιμάσουμε να ανοίξουμε ένα κατάστημα της Τhe Earth Collection στην Αυστραλία. Tα ποσά για το «key money» – τον «αέρα» – όμως που ζητούσαν στην Noosa, ήταν απίστευτα υπερβολικά. Τότε τα σχέδια της εταιρείας ήταν αποκλειστικά σε στυλ «resort wear». Είπαμε, λοιπόν, να δοκιμάσουμε στην Ελλάδα και ενθουσιαστήκαμε με την ιδέα να ζούμε έξι μήνες σε ένα ελληνικό νησί και τους άλλους έξι στην Αυστραλία. Δεν φοβηθήκαμε την αλλαγή, είπαμε ας το κάνουμε, αλλιώς θα το μετανιώνουμε για την υπόλοιπή μας ζωή. Έτσι, βρέθηκα πρώτα εγώ στην Ελλάδα για να ρίξω μια ματιά στην αγορά.

– Πόσο εύκολο ή δύσκολο λοιπόν είναι να στήνεις μια επιχείρηση στην Ελλάδα;
Γενικά, αν είσαι έντιμος και θέλεις να κάνεις μια επιχείρηση σωστά και νόμιμα, πρέπει να ξέρεις και να αποδεχτείς ότι συχνά θα ταλαιπωρείσαι από τις απίστευτα παράλογες συναλλαγές που θα χρειαστεί να έχεις με το δημόσιο. Μέχρι και οι διαδικασίες στην Κίνα ήταν πιο απλοϊκές!
Όταν, λοιπόν, πρωτοπήγα στα ελληνικά νησιά, διαπίστωσα ότι αν δεν είσαι ξάδερφος του δημάρχου ή του ιδιοκτήτη ή κάποιου που ξέρει κάποιον, δεν βρίσκεις χώρο με τίποτα ή σου ζητούν  τα πιο παράλογα ποσά. Είχαμε ήδη αγοράσει εμπόρευμα αξίας 30.000 ευρώ και έτσι αφού δεν κατάφερα να ενοικιάσω ένα κατάστημα, ξεκίνησα να τα δογματίζω από μαγαζί σε μαγαζί, ξεκινώντας από την Κρήτη. Έπειτα, σε όποια πόλη πήγαινα όπου έβλεπα μαγαζιά με σχετικό στυλ, τους τα παρουσίαζα. Από αυτούς τους πρώτους πελάτες οι περισσότεροι παρέμειναν μαζί μας και έχουν ανοίξει πλέον δύο και τρία μαγαζιά.
Στο μεταξύ, υπήρχαν πάρα πολλοί όροι στην αγορά που ούτε τους ήξερα ούτε τους καταλάβαινα. Η πρώτη έκπληξη ήταν η μεταχρονολογημένη επιταγή, όπου στον υπόλοιπο κόσμο απαγορεύεται αυστηρά. Αντί να πληρώνεσαι εντός 30 ημερών, περιμένεις και τρεις και έξι και δώδεκα μήνες για να εξοφληθείς. Ελληνική πατέντα και μεγάλο οικονομικό βάρος όταν ξεκινάς. Παράλογο, επίσης, βρήκα το concept του «θεωρημένου» τιμολόγιου-δελτίου αποστολής που στήνεσαι δυο ώρες στην ουρά στην εφορία για να στο τρυπήσουν!!! Είχα σοκαριστεί τόσο πολύ από την πρωτόγονη αυτή κατάσταση, μάλλον γι’ αυτό δεν αντέδρασα και έμεινα έτσι, συνεχίζοντας σιγά-σιγά χωρίς να καταλαβαίνω γιατί οι επιχειρήσεις χάνουμε τόσο χρόνο με άπειρες μη παραγωγικές πράξεις. Αργότερα έμαθα ότι υπάρχουν κυκλώματα που τυπώνουν ψεύτικα τιμολόγια για να κλέβουν την εφορία. Αντί το κράτος να έχει εγκαταστήσει χρόνια τώρα δυνατή μηχανογράφηση, να κάνει διασταυρώσεις στοιχείων και να τιμωρούν τους φοροφυγάδες, επιλέγουν να ταλαιπωρούν τους  έντιμους ζητώντας εκατό χαρτιά για κάθε συναλλαγή. Έχει βελτιωθεί η κατάσταση από το 2000 όχι όμως αρκετά διότι η διαφθορά παραλύει συχνά τις κάθε προσπάθειες για βελτίωση… Έτσι τα τρία πρώτα χρόνια δεν είχα βοηθό και καθόμουν μέχρι τις δέκα το βράδυ να γράφω τιμολόγια αντιγράφοντας δελτία αποστολής για την εφορία αντί να ασχολούμαι με το μάρκετινγκ και την προσωπική μου ζωή. Αν τα ήξερα όλα αυτά εξαρχής πιστεύω ότι θα είχα τρομάξει δεν θα είχα έρθει. Όπως πιστεύω ότι αν οι Έλληνες της Αυστραλίας και των άλλων κρατών επίσης τα γνωρίζανε πολλοί δεν θα σκεφτόντουσαν να σηκωθούν να έρθουν να ζήσουν εδώ για πάντα, η καθημερινότητα είναι πολύ κουραστική. Προσωπικά, τελικά, βρήκα την ισορροπία μου, όμως, ο Αυστραλός φίλος μου δεν άντεξε όλη αυτή την κατάσταση και γύρισε πίσω, δεν μπορούσε να καταλάβει όλη αυτή τη γκρίνια, την αγένεια και το θυμό του καθημερινού κόσμου που έβλεπε.

– Αντέδρασαν οι γονείς σου όταν άφησες την αρχιτεκτονική για το εμπόριο; Στήριξαν αυτή σου την απόφαση;
– Στην αρχή σοκαρίστηκαν! «Αρχιτέκτονας παρατάει την αρχιτεκτονική για να πουλάει ρούχα» σκέφτονταν. Με στήριξαν, όμως, θεωρώντας ότι θα μου περάσει στον πρώτο-δεύτερο χρόνο με όλες αυτές τις αντιξοότητες. Βέβαια, όταν είδαν ότι συνέχιζα, χάρηκαν γιατί έτσι έμεινα στην Ελλάδα, αλλιώς εγώ δεν πρόκειται να ερχόμουν ως αρχιτέκτονας να ζήσω και να δουλέψω εδώ. Οπότε, μάς βγήκε καλά! Οι γονείς μου έχουν εγκατασταθεί πλέον μόνιμα στην Ελλάδα και ο πατέρας μου, εδώ και δύο χρόνια, με βοηθάει πολύ στην επιχείρηση, έχοντας αναλάβει το διαχειριστικό κομμάτι του λογιστηρίου και των τραπεζών που είναι ένα πολύ κουραστικό κομμάτι. Δεν είχα ζήσει ποτέ πολύ με τους γονείς μου, όσο μεγαλώνουμε με χρειάζονται και τους χρειάζομαι. Δένει πιο ωραία η ιδέα για οικογένεια, γάμο, παιδιά με παππούδες, με γιαγιάδες, με ρίζες.

– Πώς άλλαξε η οπτική γωνία για την Ελλάδα απ’ αυτήν που είχες πριν έρθεις να ζήσεις εδώ; Κατά πόσο σε πλάθει ένας τόπος;
Αντιμετωπίζοντας τόσες δυσκολίες, πιστεύω ότι ωρίμασα διαφορετικά εδώ από τον τρόπο που θα είχα αναπτυχθεί αν είχα μείνει εκεί. Όμως κράτησα τη δική μου οπτική γωνία, δηλαδή δεν έγινα 100% Ελληνίδα. Εδώ οι φίλοι μου με φωνάζουν ακόμα «αυστραλεζάκι». Θεώρησα ότι για να διατηρήσω την ισορροπία μου έπρεπε να κρατήσω τα πιστεύω μου. Πιστεύω στην αξιοκρατία, τέλος! Λειτούργησα όπως θα λειτουργούσα και στην Αυστραλία και προσπαθώ να μάθω και στους πελάτες μου τα ίδια πράγματα. Εδώ έχουν το κλασσικό «έχει ο θεός»’! Ο θεός πρέπει να έχει γι’ αυτούς που τον έχουν ανάγκη, ενώ εσύ πρέπει να οργανωθείς και να κάνεις τον προϋπολογισμό σου και σωστή διαχείριση!
Σωτήριο για την Ελλάδα θα είναι να φεύγουν όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά για σπουδές στο εξωτερικό και να αποκτούν άλλη νοοτροπία. Οι Έλληνες έχουν την κακιά συνήθεια να μεγαλώνουν τα παιδιά τους στα πούπουλα, γνωρίζω κάποιους που αγόρασαν αυτοκίνητο 80.000 ευρώ στο παιδί τους απ’ τα δεκαοχτώ τους χρόνια. Είναι μεγάλη γενναιοδωρία, αλλά θεωρώ ότι δεν πρέπει με την τόση αγάπη να στερείς τα παιδιά σου απ’ την διαδικασία να μάθουν να σηκώνουν τα μανίκια και να στέκονται στα πόδια τους.
Κατά τα άλλα, η Ελλάδα είναι απίστευτα ωραία χώρα, με απίστευτα ωραίο καιρό. Μου αρέσει πάρα πολύ ως χώρα, όχι ως κράτος, είναι ανθρώπινη χώρα και είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένη εδώ. Δεν έχω παιδιά, αλλά αν ήταν να με ρωτήσεις «πού θα ήθελες να πάνε σχολείο τα παιδιά σου;» θα απαντούσα «στην Αυστραλία» κατευθείαν. Το κομμάτι της παιδείας και της υγείας εδώ δεν το εμπιστεύομαι καθόλου. Αν ο αγαπημένος μου δεν είχε δική του επιχείρηση εδώ, εγώ θα έβρισκα τρόπο να έρθουμε να ζήσουμε στην Αυστραλία έστω για 2-3 χρόνια!