«Είναι μια θλιβερή βραδιά για τη σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη. Είμαστε ιδιαιτέρως απογοητευμένοι, ελπίζαμε σε καλύτερο αποτέλεσμα. Συνοψίζοντας, απόψε το βράδυ είναι πικρό για μας».

Η συναισθηματικά φορτισμένη παρατήρηση του Μάρτιν Σουλτς, προέδρου του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, αποδίδει το μέγεθος της ήττας που υπέστησαν στις ευρωεκλογές της Κυριακής τα παραδοσιακά αριστερά και σοσιαλιστικά κόμματα, τα οποία τώρα καλούνται σε απολογισμό και ανάλυση πεπραγμένων.
«Καλά θα κάνουν να αναρωτηθούν γιατί, σε περίοδο κρίσης και ενώ οι θεωρίες της ελεύθερης αγοράς μοιάζουν χρεοκοπημένες, ο κόσμος προτιμά φιλελεύθερες συνταγές», έγραφε η ισπανική «El Mundo», που χαρακτηρίζει την ήττα του Σοσιαλιστικού Κόμματος προειδοποίηση προς τον Χοσέ Λουίς Θαπατέρο.

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ

Οι Ισπανοί σοσιαλιστές είναι από τους χαμένους, μαζί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας, το Δημοκρατικό Κόμμα Ιταλίας, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Αυστρίας, τους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες και κυρίως το Εργατικό Κόμμα της Βρετανίας. Τη δεινή ήττα εξηγούν οι «Financial Times» από οπτική γωνία διαφορετική εκείνης της «El Mundo».

«Στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιταλία, οι ψηφοφόροι προτίμησαν τα κεντροδεξιά κόμματα, μολονότι οι οικονομικές συνθήκες είναι πιο αντίξοες παρά ποτέ. Αυτό οφείλεται, κατ’ αρχήν, στο ότι οι ηγέτες της Κεντροδεξιάς, για να μη χαρακτηρισθούν υπηρέτες ενός άκαρδου και ανεύθυνου καπιταλιστικού συστήματος, προσπάθησαν να προλάβουν τα χειρότερα της ύφεσης, να διασώσουν θέσεις εργασίας και το κράτος πρόνοιας. Το γαλλογερμανικό πρότυπο, κατακριτέο στις ΗΠΑ και στη Βρετανία την περίοδο της οικονομικής άνθησης για την εμμονή του σε ένα «παραφουσκωμένο και δαπανηρό σύστημα πρόνοιας», ήταν αυτό ακριβώς που προτιμούν οι ψηφοφόροι σε περίοδο ισχνών αγελάδων», σημειώνει η εφημερίδα, γνωστή για τις νεοφιλελεύθερες θέσεις της. Ωστόσο, δεν ερμηνεύει πλήρως την ήττα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, η οποία επί χρόνια παρέπαιε μεταξύ νεοφιλελευθερισμού και της ιδεολογικής της αποτελμάτωσης, μεταξύ προοδευτικών θέσεων περί μετανάστευσης και ατελέσφορων «λαϊκών» μέτρων.

Η κατάσταση αυτή εξηγεί εν μέρει την κατακρήμνιση του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στο 21%, λίγους μήνες πριν από τις γενικές εκλογές του φθινοπώρου, που μοιάζουν χαμένη υπόθεση.

«Η πορεία της οδύνης του Σταϊνμάγερ προς το άγνωστο» ήταν ο τίτλος του «Spiegel» σε άρθρο σχετικό με τις επιπτώσεις των ευρωεκλογών στις βουλευτικές εκλογές και πρωτίστως στον υποψήφιο του SPD για το αξίωμα του καγκελαρίου, υπουργό Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ. «Άραγε, όλα αυτά είναι προάγγελος νέας κρίσης ηγεσίας στο κόμμα λίγο πριν από τις εκλογές;» αναρωτιέται το περιοδικό, που διαπιστώνει ότι η όχι και πολύ μακρινή αντικατάσταση του Κουρτ Μπεκ από τον Φραντς Μίντεφερινγκ στην ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αντιθέτως, η καγκελάριος Μέρκελ έφερε ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα, όπως και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, αν και η έγκυρη «Frankfurter Allgemeine» δεν αποκλείει μετά τις εκλογές του φθινοπώρου νέα συνεργασία Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλιστών, διαπιστώνοντας ότι «όλα τα λαϊκά κόμματα διέρχονται κρίση».

Όπως στη Γαλλία, η Μαρτίν Ομπρί, παρά τις καλές της προθέσεις, δεν κατόρθωσε να «αποκολλήσει» το Σοσιαλιστικό Κόμμα από το 16%, ποσοστό που το κατατρέχει από το 2002, όταν ο Λιονέλ Ζοσπέν έχασε τις προεδρικές εκλογές. «Το κόμμα θέλει πλήρη αναδιοργάνωση», ήταν η δήλωση της κ. Ομπρί. «Μετά τη συντριπτική ήττα στις ευρωεκλογές, γίνονται όλο και περισσότεροι εκείνοι που ζητούν ριζικές αλλαγές στο Σοσιαλιστικό Κόμμα», επισημαίνει η «Figaro», που επικαλείται προσωπικότητες του κόμματος που δεν συνεργάζονται με τον πρόεδρο Σαρκοζί, όπως ο Ζακ Λανγκ και ο Ντομινίκ Στρος Καν.