Δεν ξέρω τι να πω και από πού ν’ αρχίσω. Τι να πρωτοθυμηθώ και με τι να ξεκινήσω την γκρίνια και τη μουρμούρα…
Θα μου πείτε, έχω γίνει κουραστικός να αναμασώ τα ίδια και τα ίδια. Μπορεί.
Για να κάνω και μια σκληρή αυτοκριτική, πρέπει να ομολογήσω ότι το έχω παρακάνει. Σκέτη γεροντοκόρη παλαιάς εποχής έχω γίνει. Όλο γκρίνια είμαι, διάβολε. Τρώγομαι με τα ρούχα μου. Περιττό να σας πω ότι λεω γεροντοκόρη παλαιάς εποχής, διότι τη σήμερον ημέρα, τέρμα οι γεροντοκόρες. Σύμφωνα δε με τις πληροφορίες μου, έχει γίνει πρόταση, επισήμως, να απαλειφθεί τελείως η λέξη από όλα τα υπό έκδοση λεξικά.
Δεν ρώτησα τους αρμοδίους τι θα γίνει με τη λέξη γεροντοπαλίκαρο, διότι, σύμφωνα με εγκυρότατες πηγές και επιβεβαιωμένες πληροφορίες, αντιδρούν σθεναρά οι έγγαμοι άνδρες.
Ο αγενής και θρασύς (όπως χαρακτηρίστηκε) πρόεδρος του συλλόγου «Ταλαιπωρημένων Συζύγων Ελλάδος» δήλωσε: «Θα διατηρήσουμε τη λέξη γεροντοπαλίκαρο και θα προωθήσουμε τ’ αγόρια μας προς την μοναχική ζωή, με την ελπίδα πως θα σωθούν από την παγίδα του γάμου και τα νύχια των γυναικών».
Πώς να ησυχάσω; Τηλεφώνησα προ ημερών σε φίλο μου, παλαιό συμμαθητή, στην Αθήνα, για να του ευχηθώ για τα γενέθλιά του. Σας μεταφέρω τη συζήτησή μας για να καταλάβετε γιατί, τον τελευταίο καιρό, τα παίρνω, μονίμως, στο… κρανίο.
– Χρόνια Πολλά, να είσαι καλά Γρηγόρη μου, να ζήσεις.
– Ευχαριστώ Κώστα μου, το περίμενα το τηλεφώνημά σου. Ξέρω με θυμάσαι γιατί γεννήθηκα την ημέρα που χάσαμε την Πόλη, σημαδιακή ημέρα. Σ’ ευχαριστώ. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα είναι και η πόλη και οι πλατείες και τα υπόλοιπα.
– Για ποιες πλατείες μου μιλάς Γρηγόρη;
– Εκτός από την Πόλη, θα ξαναπάρουμε την Πλατεία Ομονοίας από τους Αλβανούς, την Πλατεία Συντάγματος από τους μαύρους και τους μικροπωλητές, την Πλατεία Κουμουνδούρου και του Αγίου Παντελεήμονος από τους παράνομους μετανάστες και τους Μουσουλμάνους και θα ξαναγίνουμε μια μικρή και όμορφη χώρα με τις πλατείες της και την ησυχία της.
Μού μίλησε για τους Μουσουλμάνους που έκαναν τις ζημιές τους γιατί πληγώθηκε το θρησκευτικό τους αίσθημα.
Καταστράφηκαν 77 αυτοκίνητα, 5 καταστήματα και ένα υποκατάστημα τραπέζης στην πλατεία Βικτωρίας.
«Το πρόβλημα των μεταναστών και, ιδίως των λαθρομεταναστών, απασχολεί όλους πλην των αρμοδίων! Αυτοί που ανησυχούν περισσότερο είναι αυτοί που έχουν υποστεί τα δεινά από την παρουσία τους. Τα έχετε δει και εσείς στην τηλεόραση. Τα είδε όλος ο κόσμος. Οι καταστηματάρχες της Αθήνας και κάτοικοι των άλλοτε ήσυχων συνοικιών, όπως την περιοχή των Πατησίων και της Αχαρνών, που πηγαίναμε στο Γυμνάσιο».
Προσπάθησα να εξηγήσω ότι η μετανάστευση είναι μια φυσική, ανθρώπινη εκδήλωση και δεν μπορεί κανένας και ιδίως κανένας Έλληνας να είναι αντίθετος με την μετανάστευση.
Η αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής ή και η γοητεία της περιπέτειας ακόμη, είναι δικαίωμα του καθενός και έχει άμεση σχέση με την ελευθερία του ατόμου.
Είναι γεγονός ότι η εισβολή μεταναστών σε μία χώρα έχει και τις ανάλογες επιπτώσεις.
Ήρθαμε και εμείς σε τούτη εδώ τη χώρα. Τη σεβαστήκαμε την αγαπήσαμε και εκτιμήσαμε ό,τι μας έδωσε. Το ξεπληρώσαμε με το παραπάνω. Ενσωματωθήκαμε, έστω και αν δεν αφομοιωθήκαμε. Πήραμε και δώσαμε.
Μεταφέραμε στην νέα χώρα τα έθιμά μας, αλλά τα κρατήσαμε για μας, δεν τα επιβάλαμε σε κανέναν.
Τις εκκλησιές μας χτίσαμε, τα σχολεία μας ανοίξαμε και δεν εισβάλαμε για να καταστρέψουμε το χαρακτήρα της χώρας που μάς δέχτηκε, απεναντίας, προσθέσαμε στον οιονδήποτε πολιτισμό βρήκαμε και είχαμε να προσφέρουμε πολιτισμό, αφού, όπως είναι γνωστό, στη χώρα από την οποία ξεκινήσαμε, γεννήθηκε.
Ενδέχεται να κακοκαρδίσω μερικούς από τους λιγοστούς αναγνώστες της στήλης, αν αναφέρω το πόσο με έχει απογοητεύσει η σύνταξη, η υποστήριξη ορισμένης μερίδας Ελλήνων προς τους ταραξίες Μουσουλμάνους.
Βέβαια, υπάρχει και η θεωρεία άποψη της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, όπου οι λαοί, ανεξάρτητα από καταγωγή, θρησκεία και χρώμα, θα μπορούν να συνυπάρχουν και να δέχονται, ο ένας τον τρόπο ζωής του άλλου.
Αν ρίξουμε μια ματιά στις πρόσφατες διαμαρτυρίες των Ινδών φοιτητών, τον τρόπο που διαμαρτυρήθηκαν και το πώς αντέδρασαν με τις δηλώσεις τους οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι Αυστραλίας και Ινδιών, σίγουρα θα βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα.
Θα αναφερθώ πάλι σε εμάς τους Έλληνες. Ήρθαμε στη χώρα που ζούμε, φέραμε τα δικά μας, τα έθιμά μας, τα κρατήσαμε για μάς και σεβαστήκαμε τις ιδιαιτερότητες του τρόπου ζωής της χώρας που μας αγκάλιασε.
Να πεταχτούμε και στην Αγγλία να ρίξουμε μια ματιά;
Στη Μ. Βρετανία έχει αποδειχθεί ότι οι Μουσουλμάνοι δημιουργούν τα δικά τους γκέτο, επιβάλουν την κυριαρχία τους και αρνούνται κατηγορηματικά να ενταχθούν στον τρόπο ζωής της χώρας που τους φιλοξενεί. Έχουν ιδρύσει δικά τους δικαστήρια (σαρία) και αγνοούν τους νόμους του κράτους που ζουν, εργάζονται και θεωρούνται πολίτες του.
Δεν ξέρω αν θεωρούνται όλα αυτά που ανάφερα ρατσιστικά.
Αν, τελικά, με χαρακτηρίσετε ρατσιστή για όλα αυτά που… διαφαίνεται ότι δεν μου αρέσουν, αντιτίθεμαι και διαφωνώ, θα πρέπει να παραδεχθείτε, όμως, ότι το όλο θέμα το έθεσα πολύ… σεμνά. Γι’ αυτό, προσέξτε τι χαρακτηρισμό θα μου προσάψετε.