Ουφ, έγιναν οι ευρωεκλογές στην Ελλάδα και θα απαλλαγούμε, οι Έλληνες της διασποράς, από την ανιαρή, άχρωμη, ανούσια και, σε αρκετές περιπτώσεις, φαιδρή εκλογολογία πολιτικών ηγετών, ηγετίσκων, στρατευμένων δημοσιογράφων και λογής αναλυτών.
Η λέξη εκλογές χρησιμοποιείται καταχρηστικά, διότι κάθε άλλο παρά εκλογές έγιναν στην Ελλάδα και τα άλλα κράτη της Ευρώπης. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα έγινε «βίαιη προσαγωγή» στην κάλπη των αφοσιωμένων ψηφοφόρων των κομμάτων εξουσίας. Γι’ αυτό και οι ευρωεκλογές δεν προκάλεσαν τις ανατροπές που ορέγονταν τα κόμματα της αριστεράς, ούτε είχαν το δημοψηφισματικό αποτέλεσμα που τους προσέδιδε το ΠΑΣΟΚ.
Μιμούμενοι τους άλλους Ευρωπαίους, η πλειοψηφία των Ελλήνων εκμεταλλεύθηκαν την τριήμερη αργία του Αγίου Πνεύματος για να απαλλαγούν, έστω προσωρινά, από την αποπνικτική δυσοσμία που αναδίδουν τον τελευταίο καιρό τα σκάνδαλα. Έβλαψαν το συμφέρον τους, όμως, διότι η αποχή δεν αποτελεί υπεύθυνη απάντηση σε ανεύθυνους πολιτικούς και επιζήμιες πολιτικές για τις λαϊκές μάζες. Οι υπεύθυνοι ψηφοφόροι απαντούν στους ανεύθυνους πολιτικούς με την υπεύθυνη χρήση της ψήφου τους.
Ο συστηματικός αποπροσανατολισμός των ψηφοφόρων στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη – από τις κυβερνήσεις τους – έδωσε πρόσθετη τροφή στο ευτραφές τέρας της μαζικής αποχής από την εκλογή των μελών του ευρωκοινοβουλίου, του μοναδικού σώματος που ο Ευρωπαίος πολίτης έχει τη δυνατότητα να εκλέγει. Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, η αποχή στην Ελλάδα εκτινάχθηκε στο 47,40% του εκλογικού σώματος, από 18,52% που ήταν το 1981. Οι εθνικές κυβερνήσεις ενίσχυσαν τις αυξητικές τάσεις της αποχής, επικεντρώνοντας την προεκλογική εκστρατεία τους σε εσωτερικά θέματα – στα οποία δεν δίνουν άμεσες λύσεις οι ευρωεκλογές – στερώντας από τους πολίτες τους βασικές πληροφορίες για τη σημασία του ευρωκοινοβουλίου και, κατ’ επέκταση, τη σημασία της ψήφου τους για την επόμενη πενταετία και το απώτερο μέλλον τους.
Στην Ελλάδα, οι ευρωεκλογές υποβαθμίστηκαν σε εσωτερικό εκλογικό «ντέρμπι» με τα κόμματα της εξουσίας να εστιάζουν σε θέματα παντελώς άσχετα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, να αποσιωπούν τη σημασία της Ευρώπης – του μεγαλύτερου συνασπισμού κρατών παγκοσμίως – για την οικονομία της χώρας του λαού, για την κοινωνική του περίθαλψη, για τη μόρφωση των παιδιών του, για την καθαρότητα του αέρα που αναπνέει, για την προστασία των συνόρων, της ιστορίας και των συμβόλων της πατρίδας του.
Η Νέα Δημοκρατία έκανε, προεκλογικά, λόγο για εκλογές – επιβεβαίωση της πολιτικής της, το ΠΑΣΟΚ για «δημοψηφισματικές» εκλογές, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας για εκλογές αποδοκιμασίας της Ευρώπης, ο Συνασπισμός για εκλογές συσπείρωσης της αριστεράς, ο ΛΑΟΣ για ανέγερση «κεντροδεξιάς πολυκατοικίας», οι Οικολόγοι παλινδρομούσαν και οι «άλλοι» υποψήφιοι βοούσαν εν τη ερήμω. Κουβέντα για το ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου και την εξαιρετική σημασία των εκλογών. Κουβέντα, για την επιτακτική ανάγκη συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία.
Δεν εκπλήττει, επομένως, το γεγονός ότι ο ένας στους δύο Έλληνες ψηφοφόρους αγνόησε την κάλπη. Όσον, δε, αφορά τα κόμματα εξουσίας το ποσοστό των ψηφοφόρων που τα αγνόησε ανεβαίνει στο 55%, περίπου, αν στο ποσοστό αποχής προστεθεί το 7% των ψηφοφόρων που ψήφισαν «Λοιπά Κόμματα», και ανεβαίνει ακόμη ψηλότερα αν τους κατανεμηθεί το ποσοστό, που τους αναλογεί, από το 2,5% των λευκών ψηφοδελτίων. Τα αριθμητικά δεδομένα δείχνουν, ότι το σύνολο των ψήφων που συγκέντρωσε η Νέα Δημοκρατία είναι 1.400.000 λιγότερες από αυτές που είχε συγκεντρώσει στις εκλογές του 2007 και το σύνολο των ψήφων του ΠΑΣΟΚ 900.000 λιγότερες από αυτές που είχε πάρει στις ίδιες εκλογές.
Βαρύ το χτύπημα που δέχθηκε η Νέα Δημοκρατία, όχι χτύπημα «νοκ άουτ» για την ίδια και τον Κώστα Καραμανλή. Αρκετά ισχυρό για να υποχρεώσει την κυβέρνηση Καραμανλή να αναθεωρήσει την πολιτική της, να σκύψει πάνω στα προβλήματα του ελληνικού λαού και να τον ανακουφίσει οικονομικά και κοινωνικά.
Και είναι παραπειστική η δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού, ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει το μεταρρυθμιστικό έργο της όταν το αποτέλεσμα των εκλογών έχει διαλύσει τις τυχόν αμφιβολίες κοινοβουλευτικής ομάδας και κόμματος για την ακρίβεια των προεκλογικών δημοσκοπήσεων και στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του κόμματος καταγράφεται δυσαρέσκεια για το αποτέλεσμα. Ο Κώστας Καραμανλής συναισθάνεται απόλυτα τον κίνδυνο πιθανής, παταγώδους ήττας στις εθνικές εκλογές, αν συνεχίσει να συμπιέζει τον ελληνικό λαό και αφήνει να αιωρείται η υποψία ότι η κυβέρνησή του υποθάλπει τους απατεώνες και τους κομπιναδόρους που λυμαίνονται το κράτος και την οικονομία. Αν συνεχίσει να απομακρύνεται από το λαό.
Ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι τις εθνικές εκλογές είναι αρκετός για να αναρρώσει η Νέα Δημοκρατία και να ανακτήσει χαμένος έδαφος, πάντα με τον περιορισμό ότι δεν «θα σκάσουν» νέα σκάνδαλα, θα περιοριστεί η ισοπεδωτική φορομπηχτική πολιτική και η οικονομική πολιτική της θα αποδίδει θετικά αποτελέσματα.
Ενδιαφέρουσα – κατά πολλούς κρίσιμη – για την έκβαση των εθνικών εκλογών θα είναι και η σχέση της Νέας Δημοκρατίας με τον ΛΑΟΣ, το κόμμα-έκπληξη των εκλογών. Θα επιδιώξει ο κ. Καραμανλής την κατασκευή γεφυρών με τον κ. Καρατζαφέρη, ή θα υλοποιήσει πολιτικές που θα επαναφέρουν στη Νέα Δημοκρατία τους διαμαρτυρόμενους ψηφοφόρους της που αυτομόλησαν στο νεοσύστατο Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό;
Και το ΠΑΣΟΚ; Δικαιολογείται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να θριαμβολογεί για το αποτέλεσμα των εκλογών, όταν με συσπείρωση 85% – έναντι 81% του ΚΚΕ και 75% της Νέας Δημοκρατίας – πήρε 36,65% των ψήφων, έναντι 32,29% μίας «υπόδικης», για τα σκάνδαλα και «καταδικασμένης» για την οικονομική και κοινωνική πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας; Δικαιολογείται να θριαμβολογεί, όταν γνωρίζει ότι έχασε 900,000 από τους ψηφοφόρους που το είχαν ψηφίσει στις εκλογές του 2007, απώλεια που θα δυσκολέψει στην πορεία την εξασφάλιση της αυτοδυναμίας που ευαγγελίζεται;
Αναμφίβολα, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι ο νικητής των ευρωεκλογών και η νίκη του αποκτά πρόσθετη σημασία από το γεγονός, ότι είναι η πρώτη φορά την τελευταία πενταετία που ο Γιώργος Παπανδρέου κερδίζει τον Κώστα Καραμανλή σε εκλογική αναμέτρηση. Χάνει, όμως, ο Κώστας Καραμανλής το «συγκριτικό πλεονέκτημά του», έναντι του πολιτικού αντιπάλου του, εξ αιτίας μίας εκλογικής ήττας το μέγεθος της οποίας αποτύπωναν οι δημοσκοπήσεις προ πολλών μηνών; Κινδυνεύει ο Καραμανλής από μία εκλογική ήττα τα αίτια της οποίας θεωρούνται «συγκυριακά»; Συνιστά αιτία πρόωρης προσφυγής στην κάλπη αφού, κατά γενική ομολογία, οι εκλογές δεν εξελίχθηκαν σε δημοψήφισμα, που προέβλεπε το ΠΑΣΟΚ; Το αποτέλεσμα των εκλογών προεξοφλεί νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές, αφού και το ίδιο είχε σημαντική διαρροή ψήφων;
Ξέροντας, ότι τα αντιπολιτευόμενα κόμματα δεν κερδίζουν εκλογές, οι κυβερνήσεις χάνουν εκλογές, μάλλον είναι πρόωρη οποιαδήποτε εκτίμηση για νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές του 2010 – αν η κυβέρνηση Καραμανλή εξαντλήσει τη θητεία της. Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση έχει – όπως όλες οι κυβερνήσεις – το χέρι της στον κρατικό κορβανά και στην κρίσιμη στιγμή τα κονδύλια που απαιτούνται για την εξαγορά ψήφων.
Η ψήφος των 25,888 απόδημων Ελλήνων – από τους 36,413 που είναι εγγεγραμμένοι στους ειδικούς καταλόγους – ευνόησε τη Νέα Δημοκρατία που απέσπασε το 40,06% των ψήφων. Δεύτερο κατετάγη το ΠΑΣΟΚ με 33,53 %. Τα υπόλοιπα κόμματα έλαβαν ΚΚΕ 9,43 %, ΛΑΟΣ 6,71 %, ΣΥΡΙΖΑ 3,84 % και Οικολόγοι 3,16%.
Να γιατί τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας κόπτονται για παροχή δικαιώματος ψήφου στους αποδήμους.