Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα. Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης είναι πλέον γεγονός, έτοιμο να ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό, μετά από τα εγκαίνια που θα γίνουν το ερχόμενο Σάββατο, 20 Ιουνίου.

Επιβλητικό, καλαίσθητο, ευρύχωρο, το Μουσείο χαρακτηρίζεται ως ένα από τα σπουδαιότερα στον κόσμο, με τα σημαντικότερα εκθέματα του δυτικού πολιτισμού.
To κτήριο βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Ακρόπολης, εκεί όπου ο βράχος χαμηλώνει, και είναι κτισμένο έτσι ώστε να μην επισκιάζει τα προσκείμενα σε αυτό αρχαία μνημεία.

Δύο πήλινες φτερωτές Νίκες, με ανοικτά τα φτερά, λες και είναι έτοιμες να πετάξουν από τα πανύψηλα βάθρα τους, σε καλωσορίζουν από μακριά, και είναι σαν να σε λένε πως ναι, όταν το θέλουμε μπορούμε να ξεπεράσουμε τις όποιες αντιξοότητες συναντάμε στο δρόμο μας, είτε αυτές είναι οικονομικές, είτε τεχνολογικές, είτε πολιτικές και ιδεολογικές.

Όπως συνέβη και με την Ολυμπιάδα του 2004, που κατέπληξε τους πάντες με την αρτιότητα και λειτουργικότητα των εγκαταστάσεων, τη δημιουργική χρήση της τεχνολογίας, και την ευφάνταστη χρήση των ελληνικών μύθων και συμβόλων.

 Σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, το Μουσείο είναι σχεδιασμένο ώστε να αντέχει σε σεισμό 10 Ρίχτερ. Ειδικά φράγματα που αντέχουν στη φωτιά, ενσωματωμένα στο κτήριο και αόρατα στους επισκέπτες, θα πέφτουν από το ταβάνι σε περίπτωση πυρκαγιάς, χωρίζοντας σε στεγανά διαμερίσματα τους τεράστιους χώρους, εμποδίζοντας έτσι την εξάπλωση της φωτιάς.

Μέσα στο Μουσείο θα γίνεται συνεχής έλεγχος ποιότητας εσωτερικού περιβάλλοντος, καθώς ειδικά συστήματα από φίλτρα θα καθαρίζουν τον αέρα από το μονοξείδιο και το διοξείδιο του άνθρακα, που φθείρει τα γλυπτά.

Το Μουσείο περιβάλλεται από ειδικά κατασκευασμένο γυαλί, το οποίο προσφέρει φως και θέα στην Ακρόπολη, αλλά δίνει και τη δυνατότητα τα εκθέματα να απολαμβάνουν το φυσικό φως, σχεδόν όπως θα ήταν στο αρχικό τους περιβάλλον.

Η κατασκευή αποτελείται από δύο γυάλινα τοιχώματα σε απόσταση 70 εκατοστών. Με τη χρήση ειδικών κλιματιστικών μηχανημάτων το εσωτερικό των δύο τοιχωμάτων ψύχεται ή θερμαίνεται έτσι που η γυάλινη κατασκευή δεν μετατρέπεται σε θερμοκήπιο το καλοκαίρι ή ψυγείο το χειμώνα. Για παράδειγμα, όταν η θερμοκρασία έξω φτάνει τους 40 βαθμούς Κελσίου στην αίθουσα θα είναι 24.

Ο αρχιτέκτονάς του Μπερνάρ Τσουμί κατέβαλε κάθε προσπάθεια το Νέο Μουσείο να μην επισκιάσει την Ακρόπολη. Τελικά, κατόρθωσε να ξεπεράσει τα θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα επιλέγοντας τους γυάλινους τοίχους και τη γυάλινη στέγη, καθιστώντας ορατή την Ακρόπολη, η οποία κατά κάποιο τρόπο φαίνεται να γίνεται ένα σώμα με το Μουσείο, και με τα 4.000 εκθέματα που προέρχονται από τον Ιερό Βράχο, και που για πρώτη φορά βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη. Δεν έχουν άδικο, λοιπόν, εκείνοι που αποκάλεσαν το Νέο Μουσείο «σύγχρονο ναό για την αρχαία τέχνη».
Τα έργα που απεικονίζουν τις καλύτερες στιγμές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, και της πρώτης δημοκρατίας του κόσμου, φιλοξενούνται πλέον σε ένα κτίριο διεθνών προδιαγραφών.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ

Ο Παρθενώνας, ο επιβλητικός αυτός ναός, που οι Αθηναίοι αφιέρωσαν στην προστάτιδα της πόλης τους, Αθηνά Παρθένο, είναι το λαμπρότερο δημιούργημα της αθηναϊκής δημοκρατίας στην περίοδο της μεγάλης ακμής της.

Κτίσθηκε κατά τα έτη 447-438 π.Χ., στο πλαίσιο του ευρύτερου οικοδομικού προγράμματος που συντελέσθηκε στην Ακρόπολη με πρωτοβουλία του Περικλή, και πάνω στη θέση παλαιότερων ναών αφιερωμένων στην Αθηνά.

Ήταν το κτίριο-σύμβολο που εξέφραζε τα επιτεύγματα της Δημοκρατίας στα πεδία της πολιτικής, του πνεύματος και της τέχνης.
Ο Παρθενώνας αποτελεί την έκφραση των δυνατοτήτων του ανθρώπινου πνεύματος, και σηματοδοτεί μια μοναδική περίοδο στον αέναο ρου της Ιστορίας, γνωστή ως ο Χρυσός Αιώνας, κατά την οποία αναπτύχθηκαν και αναδείχθηκαν τα υψηλότερα ιδανικά του ανθρώπινου γένους. Ιδανικά που αποτελούν το λίκνο, αλλά και το υπόβαθρο του Δυτικού πολιτισμού μέχρι τις ημέρες μας.

Εκτός από τα μεμονωμένα έργα, στα εκθέματα του Νέου Μουσείου περιλαμβάνονται και σύνολα αρχιτεκτονικών γλυπτών, τα οποία κοσμούσαν τα οικοδομήματα που είχαν ανεγερθεί σε διάφορες ιστορικές περιόδους στην Ακρόπολη.

Αναφερόμενος στα εγκαίνια ο Υπουργός Πολιτισμού, κ. Αντώνης Σαμαράς, μεταξύ άλλων τόνισε ότι «στις 20 Ιουνίου παρουσία προέδρων χωρών, πρωθυπουργών, διεθνών προσωπικοτήτων αλλά και σε παγκόσμια τηλεοπτική κάλυψη θα γίνουν μουσειακές αποκαλύψεις».

ΚΑΤΑΓΕΛΑΣΤΟ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ

Με την αποπεράτωση του Νέου Μουσείου, τα επιχειρήματα των Άγγλων ότι τα Ελγίνεια μάρμαρα δεν πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα, γιατί δεν διαθέτει τους κατάλληλα εξοπλισμένους μουσειακούς χώρους για τη διατήρησή τους καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος.

Μεταφέρω εδώ σχετικό δημοσίευμα στην αθηναϊκή εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ (14/6/2009):
Η λεηλασία του Παρθενώνα
«… πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα για εμάς. Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας…».
Το αίτημα της Μελίνας Μερκούρη προς τις βρετανικές αρχές για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, πιο επίκαιρο σήμερα από ποτέ, παραμένει αναπάντητο. Η λεηλασία του Παρθενώνα πριν από δύο αιώνες, η βίαιη καταστροφή του μνημείου με την αποξήλωση του γλυπτού του διάκοσμου, μια πράξη ακραίου βανδαλισμού από έναν ευγενή της Δύσης, αποτελεί μια μελανή σελίδα στην παγκόσμια ιστορία του πολιτισμού.
Με ένα τουρκικό φιρμάνι στα χέρια ο λόρδος Έλγιν, υπήρξε ένα μοιραίο πρόσωπο για τα μνημεία της Ακρόπολης ακριβώς στο γύρισμα του 19ου αιώνα. Ανενόχλητος επάνω στον Βράχο παρακολουθούσε τους εργάτες να τεμαχίζουν τις πλάκες της ζωφόρου του Παρθενώνα, να αποκόπτουν τα αρχιτεκτονικά μέλη. Τελικώς αφαιρέθηκαν από τον Παρθενώνα 18 αγάλματα, 15 μετόπες και περίπου 50 λίθοι της ζωφόρου, που καλύπτουν μήκος 75 μέτρων».
Αυτά τα γλυπτά ανήκουν στο χώρο όπου δημιουργήθηκαν, και στην χώρα, από την οποία αφαρπάχθηκαν με δόλια μέσα. Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης είναι πολύ πιο κατάλληλο για τη διατήρησή τους από το Βρετανικό Μουσείο, με το οποίο δεν έχουν καμιά συγγένεια».

Μέχρι πρόσφατα, οι Άγγλοι διατείνονταν πως η Ελλάδα δεν διέθετε τον κατάλληλο χώρο για τη διατήρησή τους. Τώρα που ο ισχυρισμός αυτός δεν ισχύει, επινόησαν το ακόλουθο ανόητο επιχείρημα, όπως διατυπώθηκε από το Γραφείο Τύπου του Βρετανικού Μουσείου:
 «Το Βρετανικό Μουσείο καλωσορίζει θερμά το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, αλλά δεν μετακινείται από την πάγια άποψή του ότι τα γλυπτά του Παρθενώνα αποτελούν τμήμα της κληρονομιάς που μοιράζονται οι πολίτες του κόσμου και ξεπερνούν τα πολιτιστικά όρια. Το Βρετανικό Μουσείο παραμένει πεπεισμένο ότι ο παρών διαχωρισμός επιτρέπει διαφορετικές και συμπληρωματικές ιστορίες να ειπωθούν για τα γλυπτά που έχουν διασωθεί και επιβεβαιώνουν την παγκόσμια κληρονομιά της Αρχαίας Ελλάδος.

Λόγος ύπαρξης του Βρετανικού Μουσείου είναι να παρουσιάζει σε παγκόσμιο κοινό (6 εκατομμύρια επισκεπτών το χρόνο) εκθέματα, που μας χαρίζουν σφαιρική θεώρηση των πολιτισμών του πλανήτη μας. Το Βρετανικό είναι το μουσείο για όλο τον κόσμο. Το έργο και οι δραστηριότητές του τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο, στη Μ. Βρετανία και σε όλο τον κόσμο υποστηρίζουν τη θεμελιώδη αποστολή του και συνεισφέρουν στην επιτυχία των 250 χρόνων ιστορίας του».
Απορώ πώς θα αντιδρούσαν οι Άγγλοι αν το άγαλμα του Λόρδου Νέλσονα μεταφερόταν από την Πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου στην Πλατεία Συντάγματος της Αθήνας.

Το αίτημα της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη για την επιστροφή των κλεμμένων από τον Λόρδο Έλγιν μαρμάρων πρέπει να γίνει αίτημα όλων των Ελλήνων, αλλά και του πολιτισμένου κόσμου.

Μετά από σχεδόν 180 χρόνια, τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα πρέπει να επιστραφούν στον γεωγραφικό τους χώρο, και στην πολιτισμική τους κοιτίδα.
Σημείωση
Και από τη στήλη αυτή ευχαριστώ τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας, κ. Χρήστο Σαλαμάνη, τον Συντονιστή Εκπαίδευσης, κ. Χαράλαμπο Λαδόπουλο, την κ. Κατερίνα Δούκα, καθώς και τους φορείς και τα άτομα που συνέβαλαν στην εκδήλωση για την αναγνώριση της όποιας προσφοράς μου στην ομογένεια της Μελβούρνης, την Πέμπτη, 4 Ιουνίου 2009.
Ευχαριστώ επίσης και τους φορείς που διοργάνωσαν την εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου μου «ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΑΙ ΕΠΙΜΑΧΑ – Δοκίμια για τον Ελληνισμό», την Ποντιακή Κοινότητα που διέθεσε το χώρο της, τα άτομα που έδωσαν χαιρετισμούς, καθώς και τον κ. Μάκη Κασαπίδη που έκανε την παρουσίαση του βιβλίου την Κυριακή, 14 Ιουνίου 2009.
Επίσης ευχαριστώ τους φίλους, τους αναγνώστες της στήλης, και άλλους ομογενείς, που με τίμησαν με την παρουσία τους στις δύο αυτές εκδηλώσεις.