HONESTY = ISLAM. Το πιο πάνω σύνθημα, γραμμένο σ’ ένα κομμάτι χαρτί, κρατούσε ψηλά σαν σημαία μια νεαρή (μαντηλοφορούσα) διαδηλώτρια της Τεχεράνης.
ΕΝΑ σύνθημα, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα. Δύο λέξεις που τα έλεγαν όλα. Η εκρηκτική (και ανατρεπτική) δύναμη της γλώσσας σε όλο της το μεγαλείο.
ΔΥΟ λέξεις. Η πιο απλούστερη εξίσωση, που, όμως, είναι ικανή να γκρεμίσει τα θεμέλια ενός καθεστώτος που χτίστηκε αποκλειστικά πάνω στην πίστη. Σε μια ελπίδα.
ΚΑΙ όταν σε προδίδει και η τελευταία σου ελπίδα, η ίδια σου η πίστη, το στερνό σου καταφύγιο, τότε δεν σου μένει τίποτα άλλο.
Ο κόσμος καταρρέει γύρω σου και είσαι ικανός για όλα. Ακόμα και γι’ αυτά, που ποτέ δεν πίστεψες ότι θα μπορούσες να κάνεις.
ΟΙ λέξεις υπήρξαν (ανέκαθεν) ο σπόρος όλων των ιστορικών ανατροπών και επαναστάσεων. Τα όπλα χρησιμοποιούνταν για να θερίσουν τους καρπούς τους.
ΟΙ φωτογραφίες (και οι λογοκριμένες ειδήσεις) που φτάνουν από το Ιράν, μυρίζουν μπαρούτι και θυμίζουν μέρες του 1979.
ΤΟΤΕ που οι λίγες λέξεις του Χομεϊνί από το Παρίσι στάθηκαν αφορμή να ξεκινήσει η ισλαμική επανάσταση που ανέτρεψε το σάπιο (και διεφθαρμένο) καθεστώς του Σάχη.
ΘΥΜΙΖΟΥΝ έντονα τις μέρες εκείνες, που ο λαός του Ιράν – ένας από τους πιο πολιτισμένους λαούς του κόσμου, με χιλιάδες χρόνια ιστορικής παρουσίας – όντας στο τελευταίο σκαλοπάτι της ένδειας και μη έχοντας τι άλλο να χάσει, πίστεψε στα λόγια του εξόριστου θρησκευτικού του ηγέτη: στην εντιμότητα του Ισλάμ.
ΑΥΤΗ την εντιμότητα (της πίστης της) επικαλέστηκε και η νεαρή διαδηλώτρια, γράφοντας δύο μόνο λέξεις στο μικρό σε μέγεθος, αλλά τεράστιο σε συμβολισμό (και σημασία), πανό της.
ΜΕ τον δικό της, απλό τρόπο, ζητούσε από τους θρησκευτικούς της ηγέτες, τους θεματοφύλακες της ισλαμικής εντιμότητας, να δείξουν ότι παραμένουν έντιμοι.
ΝΑ ακυρώσουν τις «στημένες» εκλογές και το ανέντιμο αποτέλεσμά τους ζητούσε, όπως ζητά με μια φωνή και η πρώτη μετεπαναστατική γενιά του Ιράν.
ΔΕΝ χρειάστηκαν παρά λίγες δεκαετίες να φθαρούν και να ενδώσουν στις σειρήνες τις εξουσίας, οι επαναστάτες (και πολλά υποσχόμενοι) ηγέτες του Ιράν.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ και αυτοί το ίδιο μονοπάτι που έχουν ακολουθήσει και άλλοι παλαιότεροι επαναστάτες, κάθε απόχρωσης και ιδεολογίας γεγονός που επιβεβαιώνει (για άλλη μια φορά) την αδιαπραγμάτευτη ιστορική αλήθεια που θέλει την εξουσία να ακολουθεί τις δικές της εσωτερικές δομές.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ φαίνεται, τα πιστεύω των επαναστατών, μικρή σημασία έχουν, αφού η εξουσία έχει την δική της δυναμική που πηγάζει από τις (παντοδύναμες) ανθρώπινες αδυναμίες.
ΚΑΙ το κακό είναι ότι οι αδυναμίες αυτές, συνεχίζουν να παραμένουν απρόβλεπτες, αφού εκδηλώνονται πάντα με την ανάληψη της εξουσίας και ποτέ πριν από αυτή.
ΚΑΠΟΙΟΙ υποστηρίζουν – και όχι άδικα – ότι αν θέλεις να δεις την ποιότητα των ανθρώπων, δώστους εξουσία ή πολλά λεφτά. Τότε μόνο δείχνουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα.
ΕΤΣΙ βέβαια και με ελάχιστες εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, ήταν πάντα ο κόσμος και ό,τι συμβαίνει σήμερα συνέβαινε πάντα.
ΤΟ καινούργιο στην όλη ιστορία είναι ότι η ανεντιμότητα δεν χαρακτηρίζεται πλέον ως τέτοια και τείνει να αποενοχοποιηθεί πλήρως και να πάρει τη θέση της εντιμότητας.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν εκπλήσσεται πια όταν μαθαίνει ότι ένας βουλευτής, υπουργός, πρωθυπουργός ή επίσκοπος λέει ψέματα ή συλληφθεί να κλέβει.
ΕΧΟΥΝ αρχίσει και το αποδέχονται ως κάτι το συνηθισμένο. Ως «φυσιολογικό»!
ΤΟ αντίθετο έχει αρχίσει και εκπλήσσει τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα οι έντιμοι να εκλαμβάνονται από πολλούς και ως «μαλάκες».
ΝΑΙ, σε αυτό το απίστευτο σημείο έχουμε φτάσει (ως κοινωνία) και μη γελάτε.
ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΟΥΜΕ, ψηφίζουμε, δοξάζουμε και χειροκροτούμε τους ανέντιμους (που είναι «ξύπνιοι») και περιφρονούμε τους υπόλοιπους.
ΘΑΥΜΑΖΟΥΜΕ και θέλουμε να μοιάσουμε στους ατσίδες και κατεργάρηδες που καταφέρνουν, με ανέντιμους τρόπους, να πλουτίζουν (και «να κάνουν την καλή») και μισούμε όσους μας μοιάζουν.
ΛΕΞΕΙΣ όπως εντιμότητα, περηφάνια, ήθος, αξιοπρέπεια, φιλότιμο και ντροπή, τείνουν να εξαφανιστούν από το λεξικό μας και τη θέση τους να πάρουν οι ακριβώς αντίθετες σε έννοια λέξεις.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: αποδεδειγμένα πλέον η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της πιο… δημοκρατικής χώρας του κόσμου, η κυβέρνηση Μπους, αιματοκύλησε μια ολόκληρη χώρα, λέγοντας ψέματα περί παγκόσμιου κινδύνου από τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ, και δεν ίδρωσε αυτί.
ΚΑΝΕΙΣ δεν διαμαρτυρήθηκε και κανείς δεν κλήθηκε να λογοδοτήσει, για τη σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων αθώων.
ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ο πλανήτης, με πρώτες και καλύτερες τις χώρες της… πολιτισμένης Δύσης «κατάπιαν» το πρωτοφανές αυτό έγκλημα.
ΚΑΝΕΙΣ δεν ενοχλήθηκε. Κανένας επιφανής ηγέτης δεν είπε μια κουβέντα έτσι για την τιμή των όπλων.
ΤΟ αντίθετο έγινε. Ως «φυσιολογικό» το αποδέχτηκαν όλοι. Ως κάτι το αναμενόμενο που δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί στον κόσμο που ζούμε.
ΑΛΛΟ παράδειγμα: τρισεκατομμύρια δολάρια κλήθηκαν να πληρώσουν οι απανταχού φορολογούμενοι για την φοβερή σε μέγεθος (και σύλληψη) κομπίνα της Wall Street και καμιά προσπάθεια δεν έγινε να αλλάξουν τα πράγματα για να μην ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο.
ΚΑΝΕΙΣ δεν σκέφτηκε να πάρει πίσω, τουλάχιστον, τα κλοπιμαία. Να δεσμεύσει τις μυθικές περιουσίες των μεγάλων τραπεζιτών απατεώνων και να τους στείλει φυλακή.
ΤΟ αντίθετο συνέβη και σε αυτή την περίπτωση. Τους επιβραβεύσαμε και από πάνω δίνοντάς τους bonus από τις τσέπες μας. Από τα συνταξιοδοτικά μας ταμεία.
ΣΤΗ μεγάλη οικονομική κρίση του 1929, που ακόμα υπήρχε στον κόσμο, έστω λίγη εντιμότητα και φιλότιμο, αυτοκτόνησαν κάμποσοι χρηματιστές και τραπεζίτες από ενοχές και ντροπή για το κακό που έκαναν.
ΣΗΜΕΡΑ δεν άνοιξε ούτε μύτη. Στις βίλες τους στη Φλόριντα και την Καλιφόρνια, κατέφυγαν, για ξεκούραση πριν αρχίσουν τα ίδια.
ΚΑΙ αυτό ως «φυσιολογικό» και αναμενόμενο το εξέλαβε η πιάτσα. Και η ζωή συνεχίζεται με τους ίδιους ανθρώπους στο τιμόνι της οικονομίας. Τους απατεώνες και τους κλέφτες.
ΠΑΡΤΙ, για το οποίο, μάλιστα, θα ξόδευε και μισό εκατομμύριο δολάρια σχεδίαζε να οργανώσει η τράπεζα Commonwealth για τα στελέχη της, στο τέλος του οικονομικού έτους προκειμένου να τα επιβραβεύσει που την βοήθησαν να κερδίσει δισεκατομμύρια, ενώ, παράλληλα, αύξησε και τα επιτόκια παρά τα κέρδη της. Και γι’ αυτή την ντροπή, κανείς δεν ντράπηκε.
ΟΠΩΣ κανείς δεν τράπηκε και για το γεγονός ότι το καζίνο Crown δήλωσε στην εφορία ότι σε ένα χρόνο κέρδισε… $100!
ΤΑ ίδια συμβαίνουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Από την μια άκρη έως την άλλη. Υπουργοί λαδώνονται, βουλευτές τα «πιάνουν», ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι πλουτίζουν και εταιρίες νοθεύουν τα προϊόντα τους για να αυξήσουν τα κέρδη τους.
ΣΤΗΝ πατρίδα μας γίνεται «το έλα να δεις» από κομπίνες και το ένα σκάνδαλο διαδέχεται το άλλο και κανείς ακόμα δεν έχει λογοδοτήσει.
ΟΣΟ για τον λαό, έχει αποδεχτεί ως «φυσιολογικά» όλα όσα λαμβάνουν χώρα και για το μόνο που στενοχωριέται είναι ότι δεν του δίνεται και αυτού η ευκαιρία να κάνει τα ίδια.
ΤΟ λάδωμα και η αρπαχτή έχει γίνει καθημερινή πρακτική που σχεδόν συμμετέχουν οι πάντες.
ΕΔΩ οι μοναχοί του Άγιου Όρους δεν ντράπηκαν να βγουν δημόσια και να παραδεχτούν ότι έπαιζαν στο χρηματιστήριο και έκαναν αγοροπωλησίες, εις βάρος του δημοσίου, για να πλουτίσουν.
ΚΑΙ εδώ μιλάμε για μοναχούς του Αγίου Όρους, που έχουν τάξει εαυτούς, να ζουν ασκητικά μακριά από τα εγκόσμια.
ΑΝ τα προσθέσεις όλα αυτά, εύκολα μπορείς να καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος πραγματικά αλλάζει.
ΕΝΑΣ καινούργιος κόσμος γεννιέται με τις δικές του αξίες και την δική του ηθική. Μια ηθική που τον έχει μεταβάλει σε ζούγκλα της παρανομίας και τον οδηγεί σε αδιέξοδο.
ΠΟΣΑ χρόνια θα διαρκέσει η… καινούργια εποχή, που για την ώρα δείχνει να είναι παντοδύναμη και καθολικά αποδεχτή, παραμένει για την ώρα άγνωστο.
ΟΠΩΣ άγνωστο παραμένει ποιο θα είναι το επόμενο ολιγόλογο ανατρεπτικό σύνθημα που θα φέρει, που θα υποσχεθεί έναν καινούργιο κόσμο. Μια νέα ελπίδα.
ΤΡΕΙΣ λέξεις, ήταν όλες και όλες και το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης που ζέστανε τις καρδιές των ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο, στο τέλος του 18ου αιώνα και έβαλε τέρμα στην ολιγαρχία γεννώντας τον (τότε) καινούργιο κόσμο: Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφοσύνη.
ΕΙΠΑΜΕ, οι κατάλληλες λέξεις, στην κατάλληλη στιγμή, έχουν εκρηκτική (και ανατρεπτική) δύναμη.