«ORPU Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ» είναι ο τίτλος ενός νέου βιβλίου που κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Λιβάνη».
Συγγραφέας του μια πρώην συμπάροικος, η Μαρία Τάκη (Μαρτοπούλου), που αν και γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη σε μικρή ηλικία, μετανάστευσε με την οικογένειά της στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, όπου έζησε για πάνω από είκοσι έτη. Εδώ σπούδασε Σχέδιο Ενδυμάτων και, για μικρό χρονικό διάστημα, εργάστηκε πάνω στο αντικείμενο αυτό. Με την επιστροφή της στην Ελλάδα – σύζυγος πλέον και μητέρα – αποφάσισε να ασχοληθεί με τη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας. Με το σύζυγο και την αδερφή της, ίδρυσαν κέντρο ξένων γλωσσών στην όμορφη μακεδονική πόλη της Δράμας.
Η αγάπη της για τη λογοτεχνία και το ανήσυχο πνεύμα της την ώθησαν να ασχοληθεί με τη συγγραφή.
Το θέμα του πρώτου της βιβλίου έχει εν συντομία ως εξής:
Ένα αποκαλυπτικό όνειρο γίνεται η αφορμή για να ξεκινήσει ο Όρπου την αναζήτησή του. Κάποιος κρατάει αιχμάλωτη την αγαπημένη του φίλη, Σαμπίρα. Ποιος όμως; Και γιατί; Αναζητώντας τις απαντήσεις, ο Όρπου θα αφήσει πίσω του την πατρίδα του, τη Διμέλα, και θα ξεκινήσει ένα ταξίδι, το οποίο θα τον οδηγήσει σε έναν κόσμο που ποτέ δε φανταζόταν ότι υπήρχε. Στην πορεία του θα τον βοηθήσουν μοναδικά πλάσματα, με ξεχωριστές ικανότητες, όπως η Χελέτια, η Προστάτιδα των Υδάτων, και ο Μπένενγκορ, ο Φύλακας του Δάσους. Ο Όρπου θα κληθεί να λύσει ένα γρίφο, θα αναμετρηθεί με φοβερούς αντιπάλους, αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό. Με πιστούς φίλους στο πλευρό του, θα ξεπεράσει πολλά εμπόδια και θα βρεθεί μπροστά σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις. Αυτή η αναζήτηση δε θα είναι απλώς μια αποστολή διάσωσης ενός αγαπημένου προσώπου, αλλά κάτι πολύ περισσότερο…
Ο Όρπου ήταν σίγουρος ότι η Σαμπίρα ήταν αιχμάλωτη. Ήξερε ακόµη ότι η ζωή της βρισκόταν σε µεγάλο κίνδυνο και ότι εκείνος έπρεπε να ανακαλύψει ποιος την είχε αιχµαλωτίσει, πού την κρατούσε και κυρίως για ποιο λόγο. Μέσα στη σύγχυση άκουγε µια φωνή που συνεχώς ψιθύριζε τα ίδια λόγια: «Ποτέ µην ξεχνάς… Η αγάπη νικά τα πάντα… Το καλό πάντα υποτάσσει το κακό… Ποτέ µην ξεχνάς, Όρπου… Ποτέ µην ξεχνάς…»