MΕΧΡΙ στιγμής έχουν καταγραφεί σε 76 χώρες 35.928 κρούσματα και 163 θάνατοι από τον νέο ιό της γρίπης. Στην Αυστραλία τα κρούσματα έχουν ξεπεράσει τα 2.000 τα τρία μόνο από αυτά σε σοβαρή κατάσταση. Ωστόσο οι επιστήμονες έχουν ήδη αποφανθεί ότι περίπου 2.000 άτομα θα πεθάνουν από τον ιό. Ο αριθμός αιφνιδιάζει. Γιατί ανακοινώνεται σε μια στιγμή που έχουν σημειωθεί μόνο δύο θάνατοι από τη νέα γρίπη στη χώρα.

Επιστήμονες επιρρεπείς στην τρομολαγνεία. Μπαίνουν στον πειρασμό να παίξουν τους προφήτες ελκύοντας τα φώτα της δημοσιότητας. Δίπλα σ’ αυτόν τον αριθμό, διαβάζει κάποιος, έναν άλλο, αφανή συνήθως: από τα 10.000 άτομα που νοσηλεύονται με συμβατική γρίπη κάθε χρόνο στην Ωκεανία πεθαίνουν τα 1.000 με 2.000…
Ορθώς ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λαμβάνει μέτρα, ο ιός είναι απρόβλεπτος, μπορεί να μεταλλαχθεί και ενδεχομένως να νοσήσουν 2 δισ. άνθρωποι (χαράς ευαγγέλια για τις φαρμακοβιομηχανίες – προ ημερών οι ΗΠΑ ενέκριναν 1,5 δισ. δολάρια για την αγορά επιπλέον αντιιικών φαρμάκων) με ανυπολόγιστο κόστος σε ανθρώπινες ζωές.

Όμως το να λέγεται εκ των προτέρων ότι θα πεθάνουν στην Αυστραλία 2.000 άνθρωποι (πότε άραγε, στην πρώτη, δεύτερη ή τρίτη μετάλλαξη του ιού;) είναι αυθαίρετο και τρομολαγνικό. «Τροφή» για τα δελτία ειδήσεων που έχουν εξασφαλίσει τις συνέχειες στο σίριαλ του τρόμου, στα πρώτα επεισόδια του οποίου, όπως θυμόμαστε, και μέχρι να αποδειχθεί ότι ο ιός Η1Ν1 δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με τους χοίρους, έκλεισαν τα σύνορα τουλάχιστον 15 χωρών στο χοιρινό κρέας από Μεξικό, ΗΠΑ και Καναδά και οδηγήθηκαν στη σφαγή εκατοντάδες χιλιάδες ζώα στην Αίγυπτο.

Στον Καναδά έχουν σημειωθεί 4.049 κρούσματα και 9 θάνατοι. Στις ΗΠΑ 20.000 κρούσματα και 47 θάνατοι (ο συμβατικός ιός της γρίπης σκοτώνει κάθε χρόνο στις ΗΠΑ 40.000 άτομα και 500.000 σε όλο τον κόσμο). Την ίδια στιγμή, κανείς δεν ασχολείται, για παράδειγμα, με τα τροχαία στα οποία χάνονται πολλαπλώς περισσότεροι άνθρωποι (1,2 εκατομμύρια και πλέον τον χρόνο στον κόσμο). Τα τροχαία είναι μια κοινή αιτία θανάτου.

Η νέα γρίπη, απεναντίας, είναι μία νέα απειλή και κάθε θάνατος μετράει για χίλιους, αφού μέσα του περικλείει, σύμφωνα με τις προειδοποιήσεις, τις χιλιάδες, τα εκατομμύρια εκείνων που θα έρθουν. Αλλά και γιατί υποσημειώνεται, υπερτονίζεται ως πρωτόφαντος (σαν να μην πεθαίνουν την ίδια στιγμή χιλιάδες άλλοι άνθρωποι από άλλες αιτίες), κινητοποιώντας το προαιώνιο δέος απέναντί του – ο θάνατος, μολονότι αιώνιος, δεν μπορεί, δεν γίνεται να εισαχθεί στα ήθη. Ο ιός Η1Ν1, ως νέος ακατανίκητος -προς στιγμήν- κίνδυνος, θυμίζει την τρωτότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, το εύθραυστο της ζωής. Κάθε εποχή κατατρύχεται από ένα φόβο, υφέρποντα ή υστερικό, όμως πάντοτε μοναδικό. Και δεν μπορούμε να μην είμαστε συγκαιρινοί κάποιων νεόκοπων κινδύνων, να μη νιώθουμε εμπλεκόμενοι, τρομοκρατημένοι.
Ωστόσο, υπάρχει και κάτι άλλο. Επιπλέον, κι αυτό είναι το χειρότερο, έχουμε από καιρό απολέσει την ικανότητα να προσβλέπουμε σε μια παραδείσια περάτωση, έστω σε μια ευτυχή λύση του γίγνεσθαι. Ζούμε με τη βεβαιότητα της απρόβλεπτης ή επερχόμενης συμφοράς. Στην ουσία, με την απουσία μέλλοντος.