Διπλό «όχι» αντέταξαν οι Μάρκου–Παπαστεργιάδης στον εκδημοκρατισμό και ομαλοποίηση της ζωής και λειτουργίας της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης.
Ένα διπλό όχι της ντροπής… Που εκθέτει και καταδικάζει τους ίδιους. Που αποκαλύπτει πέρα για πέρα τον αντιδημοκρατικό και επικίνδυνο για την Κοινότητα χαρακτήρα της ανούσιας και ιδιοτελούς συμμαχίας τους. Με αυτή τους την πράξη, αυτοαποκαλύφθηκαν και ξεγυμνώθηκαν, οι ίδιοι και οι «σύμμαχοί» τους – Ζάγκαλης, «Νέα Δημοκρατία», 3ΧΥ…
Ψήφισαν, «χωρίς ντροπή και χωρίς αιδώ», να μην αλλάξει το εκλογικό σύστημα. Να μείνουν τα πράγματα όπως έχουν και στις «εκλογές», στο τέλος του χρόνου, να ξαναβγούν σωρηδόν και οι 19. Όπως γινόταν και τα προηγούμενα χρόνια και με την άνεση που τούς εξασφαλίζουν οι επιστρατευμένοι, εκατοντάδες των οποίων παίζουν το ρόλο του «ψηφοφόρου», εφόσον τους πληρώνουν άλλοι τη συνδρομή.

Με την ίδια αδιαντροπιά ψήφισαν «όχι» και στην επαναφορά της Εξελεγκτικής Επιτροπής – (που έχει καταργηθεί παράνομα). Να μην υπάρχει κανένας έλεγχος! Να μην υπάρχει κίνδυνος να τους δει κανείς, καθώς θα ευωχούνται… τον τίμιο ίδρωτα τους! Σ’ όλη τη διάρκεια πριν τη Συνέλευση διατυμπάνιζαν, για λόγους σκοπιμότητας, προφανώς, ότι θα ψήφιζαν «ναι» στην Εξελεγκτική. Μέσα στην αίθουσα, όμως, η εντολή ήταν «όχι»! Έτσι, για να φανεί, για άλλη μια φορά, πόσο έχουν στο αίμα τους την πονηριά και το ψεύδος. Αυτό το «όχι», όμως, θα το κουβαλούν στην καμπούρα τους, σ’ όλη τους τη ζωή. Ήταν όχι στην οικονομική διαφάνεια, όχι στον έλεγχο, όχι στην πληροφόρηση των μελών. Έχουν γνώση οι κύριοι αυτοί για τα όσα έχουν διαπράξει και φοβούνται ότι, αν γίνει έλεγχος, υπάρχει κίνδυνος κάτω από κάθε φύλλο χαρτιού να κρύβονται απίστευτα σκάνδαλα, ικανά να επισύρουν βαρύτατες κατηγορίες…

Έχει ενδιαφέρον, πάντως, να δούμε αναλυτικά τη Συνέλευση της Κυριακής και πώς διαμορφώθηκε το «όχι». Κατ’ αρχήν, να σημειώσουμε ότι η Συνέλευση έγινε στην αίθουσα-αχούρι του Περάν. Τα απορρίμματα των ποντικών ήταν εμφανή στο πάτωμα και, κυρίως, στο πίσω μέρος της άθλιας και παγερής αίθουσας. Τα μεγάφωνα που υπήρχαν ήταν μόνο για να μην ακούγεται ο ομιλητής. Να μην καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται και τι λέγεται. Όπως γίνεται επί χρόνια… Να αποθαρρύνεται η συμμετοχή, να μην έχει κανείς τη διάθεση να μιλήσει και, στο τέλος, να μην βλέπει την ώρα να εγκαταλείψει το άχαρο περιβάλλον…
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ο πρόεδρος (Παπαστεργιάδης) αφού είπε δυο λόγια, άψυχα και άτονα, στην αρχή, που κανείς σχεδόν δεν κατάλαβε, κάλεσε τα μέλη, «δυο από κάθε πλευρά» να πουν την γνώμη τους! Πού βρήκε αυτό τον κανονισμό, δεν ξέρουμε, αλλά είναι θλιβερό, ότι ούτε ένα άτομο δεν σηκώθηκε επάνω να τον βάλει στη θέση του. Γιατί αυτό που εφάρμοζε εκείνη τη στιγμή, είτε από αμάθεια είτε από σκοπιμότητα, ήταν παρανομία. Ήταν φίμωμα της Συνέλευσης. Το Καταστατικό λέει ότι, σε κάθε συζήτηση: «Δυο μέλη θα ομιλούν αλληλοδιαδόχως υπέρ ή εναντίον προτάσεως, μέχρι εξαντλήσεως του καταλόγου των ομιλητών»! Αλλά ποιο Καταστατικό και ποιοι κανονισμοί για τον κ. Παπαστεργιάδη…

Το «ναι» και το «όχι» συγκέντρωσαν αντίστοιχα 165-198, για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος και 171-192 για την επαναφορά της Εξελεγκτικής Επιτροπής. Από τα νούμερα αυτά προκύπτει ότι οι δυνάμεις στο χώρο της Συνέλευσης ήταν σαφώς διαχωρισμένες. Κυρίως, η μεριά του «όχι». Οι άνθρωποι είχαν πάρει «γραμμή» την οποίαν εκτέλεσαν κατά γράμμα. Το αποδεικνύουν τα ίδια τα νούμερα! Αποδεικνύουν ότι, η βάση του «όχι» λειτούργησε σαν «κουρδιστήρι». Κι ας μην πει κανείς ότι και οι άνθρωποι του «ναι» ψήφισαν το ίδιο «πειθαρχημένα». Οι άνθρωποι αυτοί πήγαν στη Συνέλευση πεισμένοι για την αναγκαιότητα της αλλαγής. Υπέγραψαν προηγουμένως την αίτηση για τη συνέλευση, έλαβαν μέρος σε συζητήσεις, διάβασαν, άκουσαν και έκριναν. Οι άνθρωποι του «όχι» μετά από ποια επιχειρήματα πείστηκαν να πάνε στη συνέλευση και να περιμένουν ως το τέλος να σημαδέψουν το «όχι;» Αλλά προς τι τα λόγια, όταν έχουμε την εικόνα των ίδιων των ανθρώπων μέσα στην αίθουσα, που με την όλη στάση τους έδειχναν να βρίσκονται σε ξένο κόσμο…

 Ως προς τους παραυρεθέντες, τώρα. Ήταν περί τα 370-380 άτομα και για εκείνους που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, μια μεγάλη ομάδα αποτελούνταν από γνωστούς κοινοτικούς που δίνουν πάντα το «παρών», και μάλιστα όταν η Κοινότητα βρίσκεται σε κρίση. Εύκολα διέκρινε κανείς και ολόκληρες οικογένειες, σόγια, φίλοι, γνωστοί – οι «επιστρατευμένοι» του «όχι», που κατέβηκαν συν γυναιξί και τέκνοις να «στηρίξουν» τους δικούς τους. Φαίνονταν και αυτοί και γνωρίζονταν από μακριά. Φαίνονταν ότι έκαναν αγγαρεία, ότι δεν είχαν καμία σχέση με την Κοινότητα. Ότι δεν ήξεραν γιατί κουβαλήθηκαν. Ιδιαίτερα τα νέα παιδιά, κοριτσόπουλα και αγόρια που μόλις και συγκρατιόντουσαν στις καρέκλες τους…

Μια άλλη, σαφώς μικρότερη, αλλά εμφανής και αυτή, ομάδα, ήταν ανθρώπων των τοπικών οργανώσεων της «Νέας Δημοκρατίας». Λέγεται, μάλιστα, ότι στις τελευταίες μαζικές εγγραφές των αδελφών Μάρκου «εκατοντάδες» άτομα ήταν «Νεοδημοκράτες». Κατά πόσον αυτό έγινε – αν έγινε – με γνώση ή και συναίνεση του κόμματος από την Αθήνα ή ήταν πρωτοβουλία κάποιων ατόμων εδώ, δεν μπορούμε, προς το παρόν, να ξέρουμε. Θα έχει ενδιαφέρον, όμως, να μάθει κανείς πώς θα αντιδράσουν τα καθοδηγητικά όργανα (στην Αθήνα) αν μάθουν ότι κάποιοι άνθρωποί τους εδώ συμμάχησαν με τον Γ. Ζάγκαλη και τον Κ. Μάρκο για να διατηρηθεί το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα στην Κοινότητα…  Μια ακόμα επισήμανση για τους ανθρώπους του «όχι». Όπως και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν, έτσι και τώρα (ίσως, μάλιστα και πιο πολύ…) στις τάξεις των υποστηρικτών της «επίσημης» γραμμής (δηλαδή του Διοικητικού Συμβουλίου), προσήλθαν πάρα πολλοί από αυτούς που έχουν κάποιοι οικονομική σχέση με την Κοινότητα: έμμισθοι, μικροεπαγγελματίες, προμηθευτές και άλλοι. Αξιοθρήνητη κατάσταση μεν, υπαρκτή και καταδικαστέα δε…

Τέλος, το «όχι» υποστηρίχτηκε – «κραυγαλέα» μάλιστα – και από μια μικρή ομάδα κοινοτικών, με επικεφαλής τον κ. Χρήστο Φίφη. Βεβαίως, ο καθένας έχει δικαίωμα να τοποθετείται όπως ο ίδιος επιθυμεί. Στην προκειμένη, όμως, περίπτωση, ο κ. Φίφης, με τη στροφή που έκανε, έφτασε ώς το σημείο όχι μόνο να παραπληροφορεί όσους τον άκουγαν, αλλά και να χρησιμοποιεί ανεπίτρεπτα επίθετα εναντίον άλλων, όπως «προκρούστηδες», «αντιδημοκράτες» και άλλα. Ξάφνιασε ακόμα και φίλους του ο κ. Φίφης με τη συμπεριφορά του αυτή, αλλά και τα λάθη ανθρώπινα είναι. Κι εμείς θέλουμε να ελπίζουμε ότι ήταν το μόνο λάθος του και ότι με το ήθος που τον διακρίνει, θα το διορθώσει.

Σ’ όλα αυτά να σημειώσουμε και δυο λόγια για την στάση των μέσων ενημέρωσης. Και σ’ ό,τι αφορά μεν στο «Νέο Κόσμο», για άλλη μια φορά τήρησε «ουδετερότητα», που σαφώς σε αυτές τις περιπτώσεις είναι θέση υπέρ των «κρατούντων». Όσο δε για το «συγκρότημα» Σταμούλη, η εφημερίδα «Τα Νέα» δεν μας απασχολεί, αφού έτσι και αλλιώς είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Ο σταθμός 3ΧΥ, όμως, πρόβαλε κατά κόρον το «όχι», αρνούμενος να αναφέρει την αντίθετη άποψη. Σε επανειλημμένα τηλεφωνήματα, η διεύθυνση αρνήθηκε να απαντήσει, επιβεβαιώνοντας τις φήμες, που κυκλοφορούν μήνες τώρα, ότι στις «κορυφές» του, το «συγκρότημα» ενδιαφέρεται σφόδρα για τις ερχόμενες εκλογές και το μέλλον του κεντρικού κοινοτικού κτιρίου. Δικαίωμά τους, βέβαια, να κάνουν τις όποιες επιλογές τους. Αλλά όχι να επιχειρούν φίμωμα της παροικίας. Τα ίδια επιχείρησαν και άλλοι κατά καιρούς και έσπασαν τα μούτρα τους…

Ο κοινοτικός κόσμος, πάντως, οφείλει να συγκρατήσει, ιδιαιτέρως, την επιβεβαίωση που πρόσφερε η Συνέλευση αυτή για την απίστευτη αλλοίωση που έχει επέλθει στη σύνθεση των μελών της Κοινότητας. Δηλαδή, η έκταση που έχει πάρει η πλαστότητα του Μητρώου των Μελών. Ανέκαθεν, τα μέλη της Κοινότητας διακρίνονταν για τα δημοκρατικά και φιλελεύθερα φρονήματά τους, την αφοσίωσή τους στην ιδέα του Κοινοτικού Θεσμού, την ανιδιοτέλειά τους και τη διάθεση προσφοράς όταν η Κοινότητα είχε την ανάγκη τους – και συχνά την είχε. Το απίστευτο «μαγείρεμα» που έχει γίνει στο Μητρώο τα τελευταία χρόνια, αλλά και κυρίως τους περασμένους 3-4 μήνες, έχει επιφέρει ασύλληπτη αλλαγή και έχει συσσωρεύσει νέους κινδύνους για την Κοινότητα και την περιουσία της. Από αυτή την άποψη, το «συμπαγές» ΟΧΙ της Κυριακής, το «όχι» της ντροπής, πρέπει να θεωρηθεί ως «προμήνυμα» του τι πρέπει να περιμένουμε στις εκλογές, όταν μάλιστα «υπεύθυνος» του μητρώου είναι ο γνωστός κ. Κώστας Μάρκος.

Αλλά ο χώρος δεν μας επιτρέπει να συνεχίσουμε. Υποχρεωτικά και με την άδεια της εφημερίδας, θα επανέλθουμε την άλλη Πέμπτη, για να δούμε τι πραγματικά έχει συμβεί με το μητρώο, πώς δούλεψε το σύστημα των μαζικών εγγραφών από τον Φεβρουάριο και μετά και τι σημαίνει αυτό για την Κοινότητα…